Η 15η Σεπτεμβρίου έχει οριστεί ως ημερομηνία-ορόσημο για την εκταμίευση των κοινοτικών κονδυλίων για τη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.

Για το συγκεκριμένο θέμα, μάλιστα, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή τηλεδιάσκεψη των επικεφαλής της νεοσυσταθείσας Υπηρεσίας Διαχείρισης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων Ασύλου, Υποδοχής, Ενταξης (ΥΔΕΠΑΥΕ) με εκπροσώπους της Κομισιόν.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την ελληνική πλευρά, στην τηλεδιάσκεψη αποφασίστηκε η διαδικασία εκταμίευσης των πρώτων 30 εκατ. ευρώ (από το συνολικό πακέτο των 470 εκατ. ευρώ για την πενταετία 2015-2020) να «τρέξει» μέσω της ήδη υφιστάμενης υπηρεσίας του υπουργείου Εσωτερικών, προκειμένου να μη σημειωθεί νέα καθυστέρηση στην απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων.
Υπηρεσία «ομπρέλα»

Πρόκειται για επιτελική υπηρεσία «ομπρέλα», με αρμοδιότητα τον συντονισμό και τη διαχείριση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, μέσω της οποίας –όπως φέρεται να συμφωνήθηκε στη σύσκεψη της Παρασκευής– θα υποβληθεί το αίτημα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την καταβολή των πρώτων 30 εκατ. ευρώ. Η στρατηγική κρίθηκε ότι διασφαλίζει σε σημαντικό βαθμό την ταχεία εκταμίευση των χρημάτων, καθώς η πιστοποίηση (από το υπουργείο Οικονομικών) της πρόσφατα συσταθείσας ΥΔΕΠΑΥΕ υπάρχει κίνδυνος να καθυστερήσει λόγω της μη στελέχωσής της.

Καλά πληροφορημένη πηγή εξήγησε χθες στην «Κ» ότι, λόγω της προκήρυξης των πρόωρων εκλογών, υπάρχει ενδεχόμενο να μην υπογραφούν οι απαραίτητες υπουργικές αποφάσεις για τη μετάταξη στη νέα υπηρεσία των περίπου 40 δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι θα τη στελεχώνουν. Η ίδια πηγή, πάντως, άφησε να εννοηθεί ότι καταβάλλονται προσπάθειες το θέμα να διευθετηθεί από αρμόδια στελέχη της υπηρεσιακής κυβέρνησης και προσέθεσε ότι στην τηλεδιάσκεψη με τα στελέχη της Κομισιόν συζητήθηκε το ενδεχόμενο όλες οι εκκρεμότητες για την πρώτη εκταμίευση κοινοτικών πόρων προς την Ελλάδα να έχουν διευθετηθεί το αργότερο μέχρι και τη 15η Σεπτεμβρίου.

Πάντως, μεταξύ των εκκρεμοτήτων που πρέπει να διευθετηθούν είναι και η κατάρτιση λεπτομερούς συστήματος-πρωτοκόλλου διαχείρισης και ελέγχου που θα διέπει τη λειτουργία της ΥΔΕΠΑΥΕ. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα φέρεται να υπάρχει ανταλλαγή αλληλογραφίας για το θέμα μεταξύ Ελλήνων αξιωματούχων και στελεχών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τέλος, σύμφωνα με το ελληνικό σχέδιο δράσης, το οποίο η Κομισιόν ενέκρινε την 30ή Ιουλίου, τα πρώτα 30 εκατ. ευρώ θα διατεθούν αρχικά στην Ελληνική Υπηρεσία Ασύλου, την Αστυνομία, καθώς και για τη χρηματοδότηση της κατασκευής νέων κέντρων πρώτης υποδοχής.

Καθημερινή

Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ καταδικάζει την αντίδραση κρατών-μελών της ΕΕ στις προτάσεις της Κομισιόν για κοινή πολιτική ασύλου και προσφύγων, λέγοντας πως οι «εθνικές λύσεις δεν έχουν αποτέλεσμα» και τονίζοντας πως «δεν είναι αυτή η Ευρώπη στην οποία ήθελα να ζω».

Σε άρθρο του που δημοσιεύεται την Κυριακή στη γερμανική Welt, ο πρόεδρος της Κομισιόν αναφέρει πως «μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για τις αξίες μας στην Ευρώπη, αλλά πολύ σπάνια». «Έχουμε τα υψηλότερα στάνταρ για άσυλο στον κόσμο, δεν θα διώχναμε ποτέ κάποιον που χρειάζεται την προστασία μας» γράφει, τονίζοντας: «Αυτό είναι γραμμένο στους νόμους και τις συνθήκες μας, φοβάμαι όμως ότι είναι λιγότερο θεμελιωμένο στις καρδιές μας».

Όταν μιλά κανείς για πρόσφυγες, γράφει, «μιλάμε για ανθρώπους σαν εμένα και εσάς» που όμως «προσπαθούν να διαφύγουν από τον πόλεμο στη Συρία, την τρομοκρατία της ISIS στη Λιβύη ή τη δικτατορία στην Ερυθραία». «Ανησυχώ όταν βλέπω τμήμα του πληθυσμού να απορρίπτει αυτούς τους ανθρώπους -δεν είναι αυτή η Ευρώπη» τονίζει.

«Ευρώπη είναι οι συνταξιούχοι στο Καλαί που φέρνουν γεννήτριες για να μπορούν να φορτίσουν τα κινητά τους οι πρόσφυγες, οι φοιτητές στο Ζίγκεν που ανοίγουν την εστία τους σε αιτούντες άσυλο, ο φούρναρης στην Κω που μοιράζει ψωμί στους πεινασμένους» τονίζει.

«Δεν γίνεται τα σύνορα ούτε να είναι εντελώς ανοικτά αλλά ούτε και εντελώς κλειστά» τονίζει, και υπογραμμίζει το κεντρικό του σημείο: «Δεν υπάρχουν λειτουργικές εθνικές λύσεις, κανένα κράτος μέλος δεν μπορεί να ρυθμίσει μόνο του τη μετανάστευση. Χρειαζόμαστε ισχυρή ευρωπαϊκή λύση, και άμεσα».

Ο Γιούνκερ επανέρχεται στο σχέδιο που είχε προτείνει η Κομισιόν για σύστημα αναδιανομής προσφύγων σε όλα τα κράτη μέλη, για ενίσχυση των επιχειρήσεων διάσωσης στη Μεσόγειο, για ταχύτερη καταγραφή και εξέταση της υπόθεση του κάθε πρόσφυγα και μετανάστη. Υπογραμμίζει επίσης τη σημασία συνεργασίας με γειτονικές χώρες για την επιστροφή «εκείνων που δεν έχουν το δικαίωμα να μείνουν στην Ευρώπη».

«Τα δραματικά γεγονότα αυτού του καλοκαιριού φέρνουν μπροστά στα μάτια μας το γεγονός ότι πρέπει να εφαρμόσουμε χωρίς δισταγμό την κοινή προσφυγική πολιτική και την κοινή πολιτική ασύλου» τονίζει ο Γιούνκερ.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Τελικά ο πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα για άλλη μια φορά στις κάλπες. Είναι η 8η φορά από το 2009 που πηγαίνουμε στις κάλπες με το ίδιο ερώτημα, 7 φορές με εθνικές και ευρωπαϊκές εκλογές και μία φορά με δημοψήφισμα χωρίς να είναι σε θέση το ελληνικό πολιτικό σύστημα να προσφέρει ένα βιώσιμο σχέδιο σωτηρίας της χώρας.

Μια σειρά κυβερνητικά στελέχη προετοίμαζαν το κλίμα για την διεξαγωγή εκλογών με διαδικασία εξπρές. Όχι μόνο από κομματικά στελέχη αλλά και από άλλους ακούγονται επιχειρήματα που τονίζουν τον ρόλο που θα παίξουν οι εκλογές «για δημοκρατική διέξοδο από τα προβλήματα» που δημιουργεί κυρίως η διαφοροποίηση μεγάλου αριθμού βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και οι εκπρόσωποι της Κομισιόν δήλωσαν ότι θα μπορούσε με τις εκλογές να διευρυνθεί η υποστήριξη στο Μνημόνιο 3! Εκτός τόπου και χρόνου, όπως και οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού που πιστεύουν ότι και χωρίς το αντιμνημονιακό προφίλ, χωρίς το ¼ των σημερινών βουλευτών του και χωρίς το 30-40% της οργανωμένης βάσης του, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα «σαρώσει» πάλι και …«μπορεί να πάρει και αυτοδυναμία»!

Οι ψηφοφόροι θα ακολουθήσουν χωρίς απώλειες τις μεταμορφώσεις του ΣΥΡΙΖΑ;
Καταρχάς, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς ο ΣΥΡΙΖΑ αν και θα χάσει τη μισή οργανωμένη βάση και το πολιτικό προφίλ που τον εκτίναξε από το 3% στο 37%, θα καταφέρει όχι μόνο να κρατήσει το εκλογικό ποσοστό του αλλά και να το αυξήσει, στηριζόμενο στην αρνητική διάθεση της κοινωνίας απέναντι σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και στην δημοσκοπική δημοφιλία (?) ενός πρωθυπουργού που δεν έσκισε το μνημόνιο, όπως υπόσχονταν, αλλά θα το (εξ)ασκήσει και μάλιστα στην πιο σκληρή εκδοχή του.

Φυσικά, όλα μπορεί να συμβούν σε μια χώρα όπου οι πολίτες αντί να επιλέγουν με πολιτικά κριτήρια, περιμένουν πάντα έναν σωτήρα εξ ουρανών, ακολουθούν τα συναισθήματά τους και, συχνά, αυτόν που τους μοιράζει τις πιο απίθανες υποσχέσεις (εδώ και ο Λεβέντης διεκδικεί - και με πιθανότητες - είσοδο όχι μόνο στην Βουλή αλλά και… στην κυβέρνηση).

Τα νέα αδιέξοδα θα προκύψουν αμέσως μετά τις εκλογές

Είτε όμως ο Αλ Τσίπρας καταφέρει να κερδίσει αυτοδυναμία είτε σχηματίσει κυβέρνηση με την συνεργασία Καμμένου-Λεβέντη είτε Θεοδωράκη-Καμμένου (ίσως και Λεβέντη), υπάρχει ο κίνδυνος η χώρα να διαλυθεί ολοκληρωτικά μέσα στο επόμενο εξάμηνο.

Οι εκλογές τώρα, με δεδομένη την κατάσταση, θα επιφέρουν νέο πλήγμα στην οικονομία. Δεν θα επιλύσουν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία. Είναι πλέον φανερό ότι ένα μόνο κόμμα δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, ούτε καν μόνο τα κόμματα. Η κατάσταση σήμερα απαιτεί ευρύτερη συνεννόηση όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων αλλά κυρίως με τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς.

Η επίσημη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται το γεγονός ότι οι εκλογές είναι ο μόνος δημοκρατικός τρόπος για να ξεκαθαριστεί το πολιτικό τοπίο αλλά αυτό αφορά σχεδόν αποκλειστικά το εσωκομματικό τοπίο του κυβερνώντος κόμματος.

Με δεδομένο ότι σχεδόν κανένα κόμμα δεν προβλέπεται να έχει κέρδη από τις εκλογές, ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να κυβερνήσει ακόμα και αν η κυβέρνησή του ήταν μειοψηφίας, στηρίζονταν, για παράδειγμα, από 115-120 δικούς της βουλευτές. Μπορούσε να έχει την υποστήριξη της κοινωνίας και την ανοχή των άλλων πολιτικών κομμάτων για το διάστημα μέχρι τουλάχιστον τον Νοέμβριο 2016, εφόσον μέσα από τον διάλογο είχε δεσμευθεί να προωθήσει ένα νέο κοινωνικό "συμβόλαιο" όπως αυτό που προτείναμε οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Μια λογική πρόταση από τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η χώρα χρειάζονταν και θα συνεχίσει να χρειάζεται μια περίοδο ηρεμίας ώστε να ανοίξει ένας ψύχραιμος διάλογος για το τι πρέπει να αλλάξουμε. Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προτείναμε να υπάρξει ένας ουσιαστικός πολιτικός και κοινωνικός διάλογος με στόχο να διαμορφωθεί ένα Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο (μια συμφωνία με στόχους και μέτρα) που θα αφορά κυρίως στην αναζωογόνηση και αλλαγή της οικονομίας, στην δημιουργία θέσεων εργασίας και στην δραστική μείωση της φτώχειας. Αυτή η συμφωνία θα μπορούσε να εξισορροπήσει τα σκληρά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου 3 #ΣΥΡΙΖΑ, αν συνοδεύονταν από δέσμευση όλων των κομμάτων για εκλογές μετά τον Νοέμβριο του 2016, αλλαγή του εκλογικού νόμου προς το αναλογικότερο (συμπεριλαμβανομένης της κατάργησης του δώρου των 50 εδρών) καθώς και διευκόλυνση της συνεργασίας των κομμάτων προεκλογικά και μετεκλογικά αυστηρά όμως στη βάση προγραμματικών συμφωνιών.

Τώρα αυτά δεν θα γίνουν, αντιθέτως θα ανοίξει ένας νέος κύκλος αβεβαιότητας και σύγχυσης.

Μέχρι τώρα η κοινωνία δεν έχει συμμετάσχει στο όποιο σχέδιο εξόδου από την κρίση αλλά στο τέλος είναι αυτή που πληρώνει τον βαρύ λογαριασμό. Τώρα πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο δημιουργικές κοινωνικές (και πολιτικές) δυνάμεις και να συνδιαμορφώσουν τουλάχιστον ένα μέρος των πολιτικών.

Εκλογές ως εκβιασμός, όχι ως δημοκρατική διέξοδος

Οι εκλογές εξπρές και μάλιστα με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο μόνο ως εκβιασμός μπορεί να εκληφθούν. Δεν θα βοηθήσουν τον πολιτικό διάλογο, οι εκλογείς δεν θα προλάβουν καν να συνειδητοποιήσουν ότι καλούνται να απαντήσουν σε ένα πανομοιότυπο ερώτημα για 8η φορά από το 2009 μέχρι σήμερα (ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές 2009, διπλές εθνικές 2012, ευρωεκλογές 2014, εθνικές 2015, δημοψήφισμα 2015 και τώρα εκλογές 2015). Ένα ερώτημα, όπως, στο οποίο κάθε φορά τα πολιτικά κόμματα της Βουλής (εκτός ΚΚΕ-ΧΑ) απαντούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τη θέση στην οποία βρίσκονταν ως προς την εξουσία. Μάλιστα, ΟΛΑ τα κόμματα εξουσίας αποδείχτηκαν ανίκανα να παρουσιάσουν ένα σοβαρό σχέδιο μεταρρυθμίσεων για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της χώρας.

Πολλοί είχαν προειδοποιήσει – μεταξύ άλλων και εμείς οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο ότι οι ιδεοληψίες που προέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά σε συνδυασμό με την απουσία σοβαρού, ισορροπημένου σχεδίου διεξόδου από την κρίση μέσα από οικολογικές, κοινωνικές, οικονομικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις θα οδηγούσαν σε απότομη προσγείωση και ίσως σε καταστροφή. Την τελευταία στιγμή ο πρωθυπουργός κατάλαβε που οδηγούσε τη χώρα η αλλοπρόσαλλη πολιτική και κατέληξε σε μια «συμφωνία» λίγο πριν πέσουμε στον γκρεμό. Η συμφωνία αυτή – παρά το γεγονός ότι έχει κάποια θετικά σημεία – σε γενικές γραμμές είναι πολύ σκληρή και συνεπάγεται μεγάλο κοινωνικό κόστος, αν λάβουμε υπόψη ότι θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί μια πολύ πιο ισορροπημένη συμφωνία είτε μέσα στο 2014, αν υπήρχε μια ευρύτερη συνεννόηση των κομμάτων, είτε έστω τον Φεβρουάριο 2015.

Όπως ο Γ. Παπανδρέου το 2009 και ο Α. Σαμαράς το 2012, έτσι και ο Α. Τσίπρας το 2014 επέλεξε τη στρατηγική κατάληψης της πολυπόθητης εξουσίας με κάθε μέσο, αντί να διαμορφώσει ευρύτερες συμμαχίες για τις αναγκαίες αλλαγές - με δίκαιες πολιτικές - του παραγωγικού, οικονομικού, κοινωνικού και αξιακού μοντέλου της χώρας που είχε χρεοκοπήσει.

Κι αν αποτύχει η νέα κυβέρνηση που θα έχει προκύψει από τις εκλογές;

Ο πρωθυπουργός έκανε άλλο ένα τραγικό λάθος, όπως έκανε το 2014 με το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν επιδίωξε μια ευρύτερη συμφωνία, τώρα που αυτό ήταν εφικτό. Είναι πολύ πιθανόν, λοιπόν, σε 6 μήνες να καταρρεύσει πλήρως η χώρα είτε, ως αποτέλεσμα των εκλογών, έχουμε αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ είτε μια κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και συμμάχους του κάποιον είτε όλους μαζί Καμμένο, Θεοδωράκη και Λεβέντη.

Μέσα στις συνθήκες που επικρατούν, μια μονοκομματική κυβέρνηση μετά από εκλογές θα έχει να αντιμετωπίσει την εχθρότητα και την επιθετικότητα όλων των υπόλοιπων κομμάτων, όχι μόνο της αριστερής πλατφόρμας, του ΚΚΕ και της ΧΑ. Με την κοινωνία να έχει κάθε λόγο να δυσανασχετεί όταν θα συνειδητοποιήσει τον λογαριασμό που θα κληθεί να πληρώσει, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα θελήσουν γρήγορα να καρπωθούν κάθε δυσαρέσκεια. Δεν θα έχουν κανένα λόγο να ανέχονται ή να δίνουν την υποστήριξή τους στα σκληρά μέτρα που θα είναι υποχρεωμένη η κυβέρνηση να φέρει στην Βουλή αλλά κυρίως να επιβάλει – ακόμα και με πολύ αυταρχικά μέσα – στην κοινωνία. Τα 5 χρόνια κρίσης μας έχουν διδάξει ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα βάζει το κομματικό συμφέρον πάνω από το συμφέρον της κοινωνίας, κάτι που εξάλλου δίδαξε με επιτυχία ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα σε 6 μήνες ο Τσίπρας θα είναι εξίσου μισητός με τον Γ. Παπανδρέου (που ας μην ξεχνάμε είχε εξίσου υψηλά ποσοστά δημοφιλίας για ένα διάστημα), ασχέτως αν η «ρεαλιστική» (ή κυνική) στροφή του ήταν πλέον μονόδρομος, όπως έφτασαν τα πράγματα και με δική του ευθύνη. Τίποτα δεν πείθει ότι μετά από 6 μήνες και μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, δεν θα χάσει εκ νέου 10-15 βουλευτές και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά στο δεύτερο μετεκλογικό σενάριο, αυτός της κυβέρνησης συνεργασίας του (νέου) ΣΥΡΙΖΑ με Καμμένο είτε/και Θεοδωράκη, Λεβέντη, μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα πάει πολύ μακριά. Τόσο απότομες μεταλλάξεις – όσο τυχοδιωκτικό κι αν είναι το πολιτικό σύστημα - δεν είναι βιώσιμες για πολλούς μήνες, αφού δεν βασίζονται σε πολιτικά προγράμματα και πολιτικές συμφωνίες. Με βάση, λοιπόν, κι αυτό το σενάριο, προβλέπουμε ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του 2015, θα αναγκαστεί να πάει σε νέες εκλογές μέχρι τα μέσα του 2016.

Όμως νέες εκλογές ή κατάρρευση της κυβέρνησης μέσα σε 6 μήνες (όπως πολλοί είχαμε εκτιμήσει ότι θα συμβεί αντιλαμβανόμενοι τις αστοχίες του ΣΥΡΙΖΑ και τις εκτός πραγματικότητας απόψεις του), θα οδηγήσει την χώρα σε πλήρη διάλυση.

Φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα δεν έμαθε από τα παθήματα του παρελθόντος. Πήγαμε σε διπλές εκλογές το 2012, ενώ θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί τουλάχιστον η δεύτερη εκλογή. Θα ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν αντί για εκλογές τον Ιανουάριο 2015, αυτές είχαν γίνει αργότερα, ίσως και μετά τον Οκτώβριο 2015 και αφού είχε κλείσει με ευρύτερη συμμετοχή μια πιο ισορροπημένη συμφωνία. Τώρα πάμε εκ νέου σε εκλογές ενώ τους πρώτους μήνες του 2015 η νέα κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είχαν τεράστια (δημοσκοπική και όχι μόνο) υποστήριξη. Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά χρονικό, είναι εξόχως πολιτικό.

Επαναλήφθηκε το ίδιος λάθος

Αν είχε λιγότερο πάθος για να καταλάβει την πρωθυπουργική καρέκλα, Ο Αλ Τσίπρας θα μπορούσε να διασφαλίσει την ομαλή και ήπια μετάβαση σε μια εποχή πιο δίκαιων πολιτικών, δεσμεύοντας την προηγούμενη κυβέρνηση σε ένα σύνολο αλλαγών της σκληρής λιτότητας, με αντάλλαγμα, εκ μέρους του, την ψήφιση ενός προέδρου όπως ο Στ. Δήμας και δέσμευση για εκλογές αργότερα, πχ τον Οκτώβριο 2015. Ήταν μια πρόταση που είχαμε καταθέσει δημόσια οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, προτείνοντας μάλιστα να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ τον συντονισμό μιας διευρυμένης «επιτροπής διαπραγμάτευσης» με τους «θεσμούς» ώστε να προετοιμαστεί η μετά την λιτότητα εποχή. Θα αποκτούσε έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ επίγνωση των πραγματικών προβλημάτων και θα διασφάλιζε την «πιο αποφασιστική διαπραγμάτευση» – όπως υπόσχονταν – χωρίς παράλληλα να «ξεπουλήσει» την διάθεση της κοινωνίας για πολιτική αλλαγή. Πιθανόν μια τέτοια πρόταση να γίνονταν αποδεκτή και από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που έτσι κι αλλιώς έβλεπε να έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο σημαντικό είναι, όμως, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υιοθετήσει μια τέτοια στρατηγική για την κατάκτηση της εξουσίας, θα προετοίμαζε την μετάβαση σε ένα πιο δίκαιο και ισορροπημένο σχέδιο, με πολύ μικρότερο κοινωνικό και οικονομικό κόστος σε σχέση με αυτό που έφερε η 6μηνη «διαπραγμάτευση» αλά Βαρουφάκη και λοιπών.

Ο πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα τώρα σε εκλογές εξπρές, δείχνοντας ότι δεν έμαθε από τα λάθη του. Και ίσως συνδέσει το όνομά του όχι με την διάσωση της χώρας, όπως προφανώς θα ήθελε, αλλά με την διάλυσή της. Ελπίζουμε να μην επιβεβαιωθούμε.

Για την επείγουσα ανάγκη η Κομισιόν να καλέσει τα κράτη μέλη της Ε.Ε. να αυξήσουν τις ασφαλείς και νόμιμες διόδους έτσι ώστε να μπορούν να φτάνουν με ασφάλεια στην ΕΕ όσοι και όσες χρήζουν προστασίας, προειδοποιεί η Διεθνής Αμνηστία.

«Πρωτό βήμα» για την απαραίτητη στήριξη της Ελλάδας χαρακτηρίζει η οργάνωση την κίνηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς την κατεύθυνση της αύξησης της στήριξης στην Ελλάδα εν μέσω δραματικής αύξησης των προσφυγικών ροών στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.

«Η κρίση που ξεδιπλώνεται στα ελληνικά νησιά καταδεικνύει πως οι ελληνικές αρχές αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες και να παράσχουν προστασία στους πρόσφυγες, καθώς οι αυξανόμενες αφίξεις στα νησιά σπρώχνουν ένα ήδη εξουθενωμένο σύστημα σε σημείο κατάρρευσης», είπε η Iverna McGowan, διευθύντριά του ευρωπαϊκού Γραφείου της Διεθνούς Αμνηστίας.

«Δεν μπορούμε επίσης να ξεχνάμε ότι το ζήτημα της μετανάστευσης αφορά όχι μόνο την Ελλάδα αλλά συνολικά την ΕΕ. Για αυτό και απαιτείται η επείγουσα απόκριση της Ε.Ε.. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν σήμερα από την Επιτροπή, αν χρησιμοποιηθούν σωστά για εκείνους/-ες που τα έχουν ανάγκη, μπορούν να στηρίξουν την χώρα και τους ευάλωτους ανθρώπους εκεί. Σε κάθε περίπτωση, μία ευρύτερη αναθεώρηση των πολιτικών ασύλου της Ε.Ε. είναι αναγκαία».

Μπορεί η Ε.Ε. να προχώρησε στην έγκριση 474 εκατ. ευρώ, αλλά με 124.000 πρόσφυγες και μετανάστες να έχουν φτάσει μέσω θαλάσσης μέσα στη χρονιά ήδη, κυρίως στη Λέσβο, Χίο, Κω, Σάμο και Λέρο, η οικονομική βοήθεια δεν αποτελεί συνολική λύση, τονίζει με την Διεθνή Αμνηστία.

Καλεί άμεσα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη της Ε.Ε. να εξασφαλίσουν ότι θα παράσχουν την απαραίτητη επιχειρησιακή βοήθεια στην Ελλάδα, και σε άλλα κράτη της πρώτης γραμμής, για την επεξεργασία των αιτημάτων ασύλου και την υποδοχή των προσφύγων και των αιτούντων/αιτουσών άσυλο.

«Αν και τα μέτρα βοήθειας στην Ελλάδα, αν εφαρμοστούν σωστά, μπορεί βραχυπρόθεσμα να μειώσουν την πίεση στα νησιά, αυτό που επείγει είναι μια αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών πολιτικών ασύλου. Αυτό σημαίνει πως χρειάζονται, επίσης, περισσότερες θέσεις για μετεγκατάσταση, και μέριμνα για μεγαλύτερη ελευθερία μετακίνησης για τους πρόσφυγες», σημειώνεται σχετικά.

Σύμφωνα με το UNHCR , μέχρι τις 31 Ιουλίου οι αφίξεις είχαν αυξηθεί κατά περισσότερο από 750%, με τη Λέσβο να δέχεται τον μεγαλύτερο αριθμό. Μεταξύ 1της Ιανουαρίου και10της Αυγούστου 2015, 70374 πρόσφυγες και μετανάστες/στριες έφτασαν στη Λέσβο, η πλειοψηφία των οποίων έρχονται από την Συρία, το Αφγανιστάν, και το Ιράκ.

efsyn.gr