Αναβίωσε ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου η πολύκροτη υπόθεση απόπειρας δολοφονίας, σκηνοθετημένης ληστείας, απειλών ως και ενοχοποίησης δύο ανυποψίαστων πολιτών σε υπόθεση ναρκωτικών.
Πιο συγκεκριμένα ο φερόμενος ως «εγκέφαλος» 35χρονος κομμωτής καταδικάστηκε σε συνολική ποινή κάθειρξης 15 ετών και 6 μηνών.

Κρίθηκε συγκεκριμένα ένοχος για ηθική αυτουργία σε απόπειρα ανθρωποκτονίας, κλοπή ιδιαίτερης αξίας που δεν υπερβαίνει τις 120.000 ευρώ, διακίνηση ναρκωτικών (μόνο για την ποσότητα που κατασχέθηκε), ηθική αυτουργία σε απλή συνέργεια απόπειρας ανθρωποκτονίας, οπλοκατοχή, ψευδορκία και ψευδή παράσταση στην Αρχή ότι τελέστηκε κακούργημα.

Πρωτοδίκως του είχε επιβληθεί ποινή κάθειρξης 23 ετών και 10 μηνών και χρηματική ποινή ύψους 10.500 ευρώ.

Σε ποινή κάθειρξης 9 ετών καταδικάστηκε ένας 30χρονος Αλβανός που κρίθηκε ένοχος απόπειρας ανθρωποκτονίας, οπλοχρησίας και οπλοκατοχής και διακίνησης ναρκωτικών.

Πρωτοδίκως του είχε επιβληθεί ποινή κάθειρξης 16 ετών και 4 μηνών και χρηματική ποινή ύψους 600 ευρώ.

Ποινή φυλάκισης 33 μηνών επιβλήθηκε σε έναν 28χρονο Αλβανό που κρίθηκε ένοχος απλής συνέργειας σε απόπειρα ανθρωποκτονίας ενώ του αναγνωρίστηκε και ελαφρυντικό.

Πρωτοδίκως του είχε επιβληθεί ποινή κάθειρξης 5 ετών και 7 μηνών.

Σημειώνεται ότι το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων είχε κρίνει αθώους και τους τρεις κατηγορούμενους από την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης (διεύθυνση, συγκρότηση και ένταξη ως μέλος) και κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας το πρώτο ένοχο αντί διακεκριμένης περίπτωσης κλοπής αντικειμένων η αξία των οποίων υπερβαίνει τα 120.000 ευρώ σε κλοπή ιδιαίτερης αξίας που δεν υπερβαίνει τις 120.000 ευρώ.

Ο 35χρονος, που δήλωσε αρχικώς εξαρτημένος από τον τζόγο και την κοκαΐνη και σήμερα μόνο από την κοκαϊνη, φέρεται να αποσκοπούσε όχι μόνο να κληρονομήσει την περιουσία ενός 71χρονου ημεδαπού (έχει αποβιώσει πέρσι), που τον εμπιστεύτηκε αλλά και να δικαιολογήσει την υπεξαίρεση χρημάτων, που καταγγέλθηκε αρχικώς ότι υπερέβαιναν τα 400.000 ευρώ αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν λιγότερα, με τους δύο Αλβανούς, που τον συνέδραμαν στην υλοποίηση του σατανικού του σχεδίου.

Τους αποδίδεται, συνοπτικώς, ότι την 15η Ιανουαρίου 2018 έξω από ευρισκόμενο στην Ρόδο κομμωτήριο ιδιοκτησίας Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρίας, της οποίας μέλη τυγχάνουν ο 35χρονος, ένας 71χρονος ημεδαπός κι ένας 29χρονος Αλβανός, με την χρήση πιστολιού, που προμηθεύτηκε ο πρώτος, το οποίο έφερε σιγαστήρα, οι δύο Αλβανοί συνεργοί του, κρύφτηκαν πίσω από θάμνους, ώστε να μην είναι ορατοί, αναμένοντας να εξέλθει ο 29χρονος και να τον σκοτώσουν.

Περί ώρα 23.30 ο 30χρονος, πυροβόλησε με ευθεία βολή κατά του 29χρονου, σπάζοντας το εμπρόσθιο παρμπρίζ του αυτοκινήτου, η σφαίρα όμως, από αστοχία, δεν τραυμάτισε θανάσιμα το θύμα, αλλά πέρασε δίπλα του. Το όπλο έπαθε εμπλοκή.

Σήμερα οι κατηγορούμενοι υποστήριξαν ότι η βολίδα είχε ριφθεί πριν ο εμφανιζόμενος ως θύμα 29χρονος πλησιάσει το αυτοκίνητο, ότι επρόκειτο για σκηνοθετημένη ενέργεια εν γνώσει και με την συνδρομή του, ότι στόχος ήταν μόνο το παμπρίζ του οχήματος και ότι αποσκοπούσαν στο να πείσουν δια της πλαγίας με τον τρόπο αυτό τον 71χρονο να τον φιλοξενεί για λόγους ασφαλείας στην οικία του.

Ο 35χρονος φέρεται ακόμη ότι αφαίρεσε από το τοποθετημένο εντός του κομμωτηρίου χρηματοκιβώτιο σημαντικό ποσό, ιδιοκτησίας του 71χρονου.

Κατηγορείται ακόμη ότι εντός του χρονικού διαστήματος από το δεύτερο εξάμηνο του έτους 2017 έως και το πρώτο δεκαήμερο του μηνός Απριλίου του έτους 2018, αγόρασε στην Αθήνα, στην Ρόδο κι αλλού, άγνωστες κατ’ είδος και ποσότητα ναρκωτικές ουσίες με σκοπό την περαιτέρω διάθεση σε τρίτους και την εμπορία έναντι τιμήματος.

Μέρος των ανωτέρω ποσοτήτων ναρκωτικών ουσιών φέρεται να διέθεσε σε τρίτους και δη στους συνεταίρους, αγόρασε τουλάχιστον 47,4 γραμμάρια κοκαΐνης και 544 γραμμάρια κάνναβης, τα οποία απέκρυψε σε μη ορατό σημείο στην ταράτσα της εξωτερικής αποθήκης της ευρισκόμενης στις Καλυθιές οικία του 71χρονου.

Του αποδίδεται ακόμη ότι το βράδυ της 9ης Απριλίου 2018 τηλεφώνησε στο R/T κέντρο 100 και κατήγγειλε ψευδώς ότι νωρίτερα την ίδια ημέρα, ενώ βρισκόταν εντός του κομμωτηρίου, άγνωστοι δράστες του επιτέθηκαν και αφού τον έσυραν τον οδήγησαν στο επάνω μέρος του καταστήματος, όπου του άσκησαν σωματική βία και απειλώντας τον με όπλο τον έδεσαν με κολλητική ταινία και με χρήση τρυπανιού διέρρηξαν το χρηματοκιβώτιο.

Η καταγγελθείσα ληστεία ήταν σκηνοθετημένη και προέβη στην εν λόγω καταγγελία, προκειμένου να αποκρύψει την κλοπή των χρημάτων.

Ο 35χρονος υποστήριξε ότι το ύψος των χρημάτων, που είχε υπεξαιρέσει ήταν πολύ μικρότερο, ότι ήταν εξαρτημένος από την κοκαϊνη και ότι έκανε χρήση καπνιστής κοκαϊνης (Freebase) ενώ ισχυρίστηκε ότι μεθόδευσε την όλη υπόθεση με τον φερόμενο ως θύμα 29χρονο ομοεθνή του και κουμπάρο του προκειμένου να εξασφαλίσουν την εύνοια του 71χρονου ο οποίος άφησε στην εταιρεία ΙΚΕ που δημιούργησαν και οι τρείς με διαθήκη του όλη του την περιουσία αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.

Η διαθήκη αυτή ανακλήθηκε μετά την αποκάλυψη της δράσεως του ενώ ο 35χρονος ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν εθισμένος στον τζόγο κι ότι τελούσε μόνιμα υπό την επήρρεια κοκαϊνης όντας εθισμένος με αποτέλεσμα να μην έχει επίγνωση των πράξεων του. Ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν εκείνος, που μύησε στην κοκαΐνη τους συνεταίρους του αλλά αντιστρόφως.

Ζήτησε κατ’ επανάληψη συγνώμη από το δικαστήριο και παρακάλεσε να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία, όντας πατέρας δύο ανήλικων παιδιών.

Ο δεύτερος αρνήθηκε ότι είχε σκοπό να σκοτώσει τον 29χρονο και ισχυρίστηκε ότι συνέδραμε τον 35χρονο φίλο του επειδή βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση, διαψεύδοντας τους ισχυρισμούς που είχε αναπτύξει προανακριτικώς ότι θα ελάμβαναν για την δολοφονία 500.000 ευρώ και για τον εκφοβισμό τους περίπου 5.000 ευρώ.

Ο τρίτος αρνήθηκε την εμπλοκή του στην υπόθεση.

Ως συνήγορος υπεράσπισης του 35χρονου παρέστη η δικηγόρος κ. Αγγελική Καρακατσάνη, των συγκατηγορούμενών του οι δικηγόροι κκ. Στέλιος Κιουρτζής και Στέλιος Αλεξανδρής ενώ ως συνήγορος υποστήριξης της κατηγορίας παρέστη ο δικηγόρος κ. Μανώλης Κουτσούκος.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Με την υπογραφή συναινετικού διαζυγίου χάνεται οποιοδήποτε δικαίωμα των συζύγων να διεκδικήσουν ο ένας από τον άλλον μέρος της περιουσίας, που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια του κοινού τους βίου.

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου εξετάζοντας την περίπτωση δικηγόρου η οποία προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο κατά εφετειακής απόφασης που δικαίωνε το άλλοτε «έτερο ήμισύ» της, επίσης δικηγόρο, απεφάνθη κατά πλειοψηφία ότι οι λόγοι που επικαλείται στην προσφυγή της, μεταξύ αυτών και εξαναγκασμό της να υπογράψει το διαζύγιο, είναι αβάσιμοι.

Το σκεπτικό των αρεοπαγιτών

Οι ανώτατοι δικαστές αναφέρουν στο σκεπτικό τους ότι:
«Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο στην Αθήνα στις 27-8-1999, από τον οποίο δεν απέκτησαν τέκνα, ενώ ήδη με την υπ’ αριθμό 3040/2007 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας και κατέστη αμετάκλητη, μετά την παραίτηση αμφοτέρων των διαδίκων από την άσκηση των κατ’ αυτής τακτικών και εκτάκτων ενδίκων μέσων…. απαγγέλθηκε η συναινετική λύση του μεταξύ τους τελεσθέντος γάμου.

Προς απόκρουση της αγωγικής απαιτήσεως της ενάγουσας προς απόδοση της αναλογούσας σ’ αυτήν συμβολής στα αποκτήματα του πρώην συζύγου της, ο εναγόμενος… ισχυρίσθηκε ότι αυτή (η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα) παραιτήθηκε από την ένδικη αξίωση της, δηλαδή της συμμετοχής της στην επελθούσα κατά τη διάρκεια του γάμου επαύξηση της περιουσίας του, με την από μηνός Ιανουαρίου δήλωση της, που του απηύθυνε και την οποία και αυτός αποδέχθηκε, στα πλαίσια ενός γενικότερου διακανονισμού των περιουσιακών τους σχέσεων, ενόψει λύσης του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο. Ο εν λόγω ισχυρισμός του εναγομένου…. είναι νομικά βάσιμος, στηρίζεται δε στη διάταξη του άρθρου 454 ΑΚ, και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα.

Πράγματι, με το από Ιανουαρίου 2007 ιδιωτικό συμφωνητικό, που υπεγράφη από αμφοτέρους τους διαδίκους » οι κάτωθι συμβαλλόμενοι: α) αφενός μεν ο Δ. Χ. του Μ., Δικηγόρος…β) αφετέρου δε η Κ. Π. του Γ., σύζυγος του Δ. Χ., Δικηγόρος, συμφώνησαν και έκαναν αμοιβαίως αποδεκτά, τα ακόλουθα: «Οι ως άνω συμβαλλόμενοι……. με το παρόν σήμερα αποφασίζουν και συμφωνούν ρητά να λύσουν το γάμο τους με τη διαδικασία του συναινετικού διαζυγίου…. Οι ως άνω συμβαλλόμενοι δηλώνουν προς αλλήλους ότι – με την επιφύλαξη των ανωτέρω – δεν έχουν ούτε διατηρούν καμία άλλη αξίωση ή απαίτηση κατ’ αλλήλων από οποιαδήποτε αιτία, ούτε υπάρχει αξίωση ή απαίτηση από οικονομική συνεισφορά εκατέρωθεν στην επίτευξη της περιουσίας του άλλου κατά τη διάρκεια του γάμου τους και πάντως παραιτούνται αμοιβαία και χωρίς καμία επιφύλαξη τυχόν άλλων αξιώσεων τους κατ’ αλλήλων.

Οι ως άνω συμβαλλόμενοι δηλώνουν ρητώς ότι παραιτούνται από κάθε δικαίωμα διάρρηξης, ακύρωσης και γενικώς προσβολής του παρόντος ιδιωτικού συμφωνητικού για οποιοδήποτε ουσιαστικό ή τυπικό λόγο ή αιτία και για όσα αναφέρονται στα άρθρα 178, 179 και 388 του Α.Κ.». Αμφότεροι οι διάδικοι, υπογράφοντας το ως άνω συμφωνητικό και γνωρίζοντας άριστα, ως δικηγόροι και οι δύο, το περιεχόμενό του και τις συνέπειες των δηλώσεών τους, προέβησαν σε ένα γενικότερο διακανονισμό των περιουσιακών τους σχέσεων και των εκατέρωθεν αξιώσεων τους, ενόψει της λύσης του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο. Έτσι, στα πλαίσια αυτά και ενόψει της κοινής τους επιθυμίας για λύση του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο, οι διάδικοι, όπως ήδη προαναφέρθηκε, κατόπιν κοινής αίτησής τους, την οποία απηύθυναν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, και σε δύο συνεδριάσεις, που έγιναν στις 16.3.2007 και στις 29.10.2007 αντίστοιχα, δήλωσαν νομότυπα ότι συμφωνούν να λυθεί ο γάμος τους με συναινετικό διαζύγιο, οπότε και εκδόθηκε η 3040/2007 απόφαση του εν λόγω Δικαστηρίου, με την οποία απαγγέλθηκε η λύση του μεταξύ τους γάμου, η οποία ήδη κατέστη αμετάκλητη.

Συνεπώς, με την πλήρωση της αίρεσης, δηλαδή της έκδοσης του συναινετικού τους διαζυγίου, επήλθε αυτοδίκαια η απόσβεση της αξίωσης της ενάγουσας της συμμετοχής της στην επελθούσα κατά τη διάρκεια του γάμου επαύξηση της περιουσίας του εναγομένου, από την οποία παραιτήθηκε με δήλωση ισχυρή, σοβαρή και έγκυρη. Σημειώνεται δε, ότι στην προκειμένη περίπτωση, η εκκαλούσα δεν παραιτήθηκε από χρέος μελλοντικό, όπως η ίδια αβάσιμα ισχυρίζεται με το σχετικό λόγο της έφεσής της, αλλά τουναντίον προέβη σε έγκυρη σύμβαση άφεσης χρέους (άρθρα 361 και 454 Α.Κ.), υπό αναβλητική αίρεση, με την οποία τόσο η ίδια, όσο και ο εφεσίβλητος συμφώνησαν ότι παραιτούνται αμοιβαία από τις οποιεσδήποτε απαιτήσεις τους στις εκατέρωθεν οικονομικές συνεισφορές τους στην επαύξηση της περιουσίας του καθενός από αυτούς, υπό την αίρεση λύσεως του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο. Έτσι, με την πλήρωση της αιρέσεως αυτής, η οποία επήλθε με λύση του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο, επήλθε και απόσβεση των εκατέρωθεν αξιώσεών τους από τη συμμετοχή τους στα αποκτήματα του αντιδίκου τους.

Συνεπώς, ο πρώτος λόγος έφεσης, με τον οποίο αβάσιμα παραπονείται η εκκαλούσα ότι η προσβαλλομένη απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου εσφαλμένα εφάρμοσε τη διάταξη του άρθρου 454 Α.Κ. περί έγκυρης σύναψης άφεσης χρέους, κρίνεται ως κατ’ ουσίαν αβάσιμος και ως εκ τούτου απορριπτέος. Άλλωστε, η ενάγουσα ουδέποτε αμφισβήτησε την εγκυρότητα του εν λόγω συμφωνητικού, ούτε ήγειρε σχετική αγωγή ακυρώσεως του για οποιοδήποτε λόγο εντός της αποσβεστικής προθεσμίας των δύο ετών του άρθρου 157 ΑΚ, παρόλο που στην ιστορική βάση της υπό κρίση αγωγής της, αναφέρει ότι το εν λόγω συμφωνητικό υπήρξε αποτέλεσμα απειλής, ψυχολογικής και σωματικής βίας εκ μέρους του εναγόμενου – πρώην συζύγου της, ισχυρισμό τον οποίο επαναφέρει και με τους σχετικούς (2° και 3°) λόγους της υπό κρίση εφέσεως.

Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός της ενάγουσας ήδη εκκαλούσας δεν αποδείχθηκε ως βάσιμος από ουσιαστική άποψη, όπως και ο σχετικοί λόγοι της έφεσης, οι οποίοι κρίνονται ως κατ’ ουσίαν αβάσιμοι και άρα απορριπτέοι, παρά τα όσα αντίθετα υποστηρίζει η εκκαλούσα, καθόσον από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδείχθηκε ότι ο εφεσίβλητος βιαιοπράγησε ή απείλησε την πρώην σύζυγό του, τουναντίον δε οι πρώην σύζυγοι διατηρούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη και μετά τη διάσπαση του έγγαμου βίου τους, άριστες σχέσεις και μάλιστα συνέχιζαν να επικοινωνούν και να πραγματοποιούν εξόδους, γεγονός που δεν συνάδει με τα όσα υποστηρίζει η εκκαλούσα περί προηγούμενης βάναυσης και εκβιαστικής συμπεριφοράς του εφεσιβλήτου σε βάρος της. Τα ως άνω δε πραγματικά περιστατικά αποδείχθηκαν και αναφέρονται επιλέξει στο με αριθ. 4.841/2015 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, το οποίο αποφάνθηκε ότι δεν πρέπει γίνει κατηγορία, μεταξύ άλλων και κατά του πρώην συζύγου της εκκαλούσας – εφεσιβλήτου για τις αξιόποινες πράξεις της ηθικής αυτουργίας σε ψευδορκία μάρτυρα κατ’ εξακολούθηση και της απάτης ενώπιον δικαστηρίου, για τις οποίες ασκήθηκε σε βάρος του ποινική δίωξη, με αφορμή την από 4.9.2013 έγκληση – μήνυση της εκκαλούσας, για την οποία διενεργήθηκε προανάκριση.

Σημειώνεται επίσης, ότι η εκκαλούσα τον ανωτέρω ισχυρισμό της, ήτοι ότι το από μηνός Ιανουαρίου 2007 ιδιωτικό συμφωνητικό, είναι αποτέλεσμα απειλής εκ μέρους του εναγόμενου και αντίθετο στα χρηστά ήθη, τον πρόβαλε επίσης, ως λόγο ανακοπής και στη δίκη επί της από 10.4.2012 ανακοπής της και των από 30.4.2012 πρόσθετων λόγων αυτής, που άσκησε η τελευταία ενώπιον του Ειρηνοδικείου Αθηνών κατά του εφεσιβλήτου, με την οποία ζητούσε την ακύρωση της με αριθμό ./2012 διαταγής πληρωμής, που εξέδωσε η Ειρηνοδίκης Αθηνών, δυνάμει της οποίας υποχρεώθηκε η ίδια να καταβάλει στον εφεσίβλητο – πρώην σύζυγό της, το ποσό των 13.000 €, πλέον νόμιμων τόκων και εξόδων, το οποίο είχε αναλάβει την υποχρέωση να καταβάλει στον τελευταίο, με βάση το προαναφερόμενο ιδιωτικό συμφωνητικό αμέσως μετά την υπογραφή του ειδικού συμβολαιογραφικού πληρεξουσίου, με το οποίο ο τελευταίος θα έδιδε την ειδική εντολή στον πληρεξούσιο δικηγόρο του για τη δεύτερη συζήτηση του συναινετικού τους διαζυγίου. Πράγματι, ο εφεσίβλητος στις 23.10.2007, δυνάμει του με αριθ. …./23.10.2007 ειδικού πληρεξουσίου της Συμβολαιογράφου Ε. Η., έδωσε την ειδική εντολή και πληρεξουσιότητα στον δικηγόρο Αθηνών Σπυρίδωνα Τσαγγούρη να δηλώσει κατά τη δεύτερη (Β’) συνεδρίαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών τη συμφωνία του για τη λύση του γάμου του με την εκκαλούσα, πλην όμως η τελευταία αρνήθηκε να εκπληρώσει τη δική της υποχρέωση για καταβολή του οφειλόμενου ποσού των 13.000 € προς τον εφεσίβλητο, παρά τα όσα ανωτέρω συμφώνησαν. Προς τούτο δε και μετά την παρέλευση 4 1/2 περίπου ετών, ο εφεσίβλητος με την από 15.3.2012 αίτησή του προς το Ειρηνοδικείο Αθηνών, πέτυχε την έκδοση σε βάρος της εκκαλούσας της με αριθ. 17.481/2012 διαταγής πληρωμής. Με την με αριθ. 3.543/2013 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών απορρίφθηκε ο ως άνω ισχυρισμός της εκκαλούσας περί ακυρότητας του ως άνω ιδιωτικού συμφωνητικού ως προϊόντος απειλής και ως αντικείμενου στα χρηστά ήθη….

Συνεπώς, από το περιεχόμενο του ανωτέρω ιδιωτικού συμφωνητικού, το οποίο είναι έγκυρο, δοθέντος μάλιστα ότι μέχρι σήμερα δεν έχει εγερθεί οιαδήποτε αγωγή εκ μέρους της εκκαλούσας περί αμφισβήτησης του κύρους του, πλήρως αποδεικνύεται ότι η τελευταία, στα πλαίσια της κατά το άρθρο 1441 ΑΚ, συμφωνίας συναινετικού διαζυγίου, παραιτήθηκε ρητά, γνωρίζοντας ως δικηγόρος τα εν γένει δικαιώματα της και τις δεσμεύσεις που θα επέφερε το ως άνω συμφωνητικό, από την αξίωση συμμετοχής της στην επαύξηση της περιουσίας του εφεσιβλήτου, η δε παραίτησή της αυτή ήταν ισχυρή, εφόσον τελούσε υπό την αίρεση έκδοσης συναινετικού διαζυγίου, το οποίο πράγματι εκδόθηκε με την προαναφερόμενη με αριθ. 3.040/2007 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία λύθηκε συναινετικά ο μεταξύ τους τελεσθείς γάμος. Επιπλέον στα πλαίσια πάντα της επίτευξης έκδοσης συναινετικού διαζυγίου, οι διάδικοι, συνυπέγραψαν το ανωτέρω συμφωνητικό, το οποίο αποτυπώνει τη βούλησή τους και εκφράζει τη θέλησή τους να τακτοποιηθεί η οικονομική εκκρεμότητα που υπήρχε μεταξύ τους, χωρίς αυτό να συνιστά αντίθεση στα χρηστά ήθη, γεγονός που θα καθιστούσε το ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό για το λόγο αυτό άκυρο….».

Με τις παραδοχές αυτές το Εφετείο, σύμφωνα με όσα εκτίθενται στη μείζονα σκέψη, ορθώς μεν κατ’ αποτέλεσμα αποφάνθηκε και σε ορθό διατακτικό οδηγήθηκε, δεχόμενο ως κατ’ ουσίαν βάσιμη την προβληθείσα από τον αναιρεσίβλητο ένσταση παραίτησης από την ένδικη αξίωση της συμμετοχής της αναιρεσείουσας στην επελθούσα κατά τη διάρκεια του γάμου επαύξηση της περιουσίας του, κρίνοντας ακολούθως την αγωγή της απορριπτέα, ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, η αιτιολογία όμως με την οποία έγινε δεκτή η ένσταση είναι εσφαλμένη. Τούτο, διότι αυτή δεν στηριζόταν στη διάταξη του άρθρου 454 ΑΚ, όπως το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο μνημονεύει, αλλά στις προσήκουσες διατάξεις των άρθρων 871, 1400 και 1441 ΑΚ.

Ως εκ τούτου, ο από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ δεύτερος λόγος αναίρεσης, με τον οποίο προβάλλεται η αιτίαση ότι το Εφετείο εσφαλμένα εφάρμοσε την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 454 ΑΚ, πρέπει ν’ απορριφθεί, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 578 ΚΠολΔ. Συνακολούθως, ως αλυσιτελείς, πρέπει ν’ απορριφθούν:

α) ο τρίτος λόγος του κυρίου δικογράφου της αναίρεσης, με τον οποίο προβάλλεται η αιτίαση της εκ πλαγίου παραβίασης του, μη έχοντος εν προκειμένω πεδίο εφαρμογής, άρθρου 454 ΑΚ, λόγω ανεπαρκών αιτιολογιών της προσβαλλόμενης απόφασης σχετικά με την γενομένη δεκτή από το Εφετείο άποψη ότι η προβληθείσα ένσταση αφορούσε σύμβαση άφεσης χρέους και
β) ο τέταρτος λόγος, κατά το πρώτο σκέλος του από τον, κατ’ ορθή εκτίμηση του κυρίου αναιρετηρίου, αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τον οποίο η αναιρεσείουσα μέμφεται την προσβαλλόμενη απόφαση, διότι το Εφετείο δεν απέρριψε την προβληθείσα από τον αναιρεσίβλητο ένσταση άφεσης χρέους ως αόριστη και εντεύθεν απαράδεκτη. Περαιτέρω, η προσβαλλόμενη απόφαση περιέχει πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες που στηρίζουν το αποδεικτικό πόρισμα της συνδρομής όλων των προϋποθέσεων για τη νομότυπη και ισχυρή μεταξύ των διαδίκων συμφωνία για τα αποκτήματα, στο πλαίσιο της γενικότερης ρύθμισης των περιουσιακών σχέσεών τους, ιδιαίτερα δε την εκ μέρους της αναιρεσείουσας παραίτηση από τη σχετική αξίωσή της, στα πλαίσια κοινής συμφωνίας τούτων για τη λύση του γάμου τους, με συναινετικό διαζύγιο και υπό την προϋπόθεση ότι ο γάμος θα λυθεί κατ’ αυτόν και μόνο τον τρόπο, ο δε τ’ αντίθετα υποστηρίζων μοναδικός πρόσθετος αναιρετικός λόγος από τον αριθμό 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ είναι αβάσιμος…».
Πηγή: dikastiko.gr

Σημαντική κίνηση για την ελάφρυνση των ιδιοκτητών ακινήτων που επιχειρούν να μεταβιβάσουν το ακίνητό τους, αποτελεί το μνημόνιο συνεργασίας που υπεγράφη χθες ανάμεσα στον Δήμο Αθηναίων και τον Συμβολαιογραφικό Σύλλογο Εφετείων Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου και Δωδεκανήσου.

Αντικείμενο της συμφωνίας είναι η εφεξής ηλεκτρονική έκδοση των βεβαιώσεων περί μη οφειλής ΤΑΠ (τέλος ακίνητης περιουσίας).

Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ψηφιοποίησης των διαδικασιών μεταβίβασης ακινήτων, με στόχο να διευκολύνονται οι ενδιαφερόμενοι.

Η σχετική ηλεκτρονική εφαρμογή, όπως αναφέρει η Καθημερινή, προβλέπεται να ξεκινήσει εντός του Σεπτεμβρίου βάζοντας τέλος στην ταλαιπωρία χιλιάδων πολιτών. Μάλιστα, το εν λόγω μνημόνιο είναι ένα πρώτο βήμα, καθώς ο Συμβολαιογραφικός Σύλλογος Αθηνών είναι ο μόνος που διαθέτει την ηλεκτρονική υποδομή για την έκδοση και λήψη της σχετικής βεβαίωσης του αρ. 24 παρ. 18 Ν. 2130/1993 (ΤΑΠ) και ως εκ τούτου βρίσκεται στη διάθεση των ενδιαφερόμενων μερών για περαιτέρω συνεργασίες. Το μνημόνιο υπέγραψαν ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Μπρούλιας και ο πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Αθηνών, Γιώργος Ρούσκας.

Πρόκειται για μια βασική παρέμβαση, η οποία θα επιταχύνει σημαντικά τη διαδικασία μεταβίβασης ακινήτων, καθώς σήμερα υπάρχουν δήμοι που χρειάζονται ακόμα και 20 ημέρες, προκειμένου να εκδώσουν τη βεβαίωση πληρωμής του ΤΑΠ, ένα έγγραφο το οποίο επανήλθε σε ισχύ το 2017, έχοντας καταργηθεί το 2014, ακριβώς σε μια προσπάθεια να περιοριστεί ο κυκεώνας των εγγράφων που καλείται να συγκεντρώσει ο πωλητής - ιδιοκτήτης.
Υπενθυμίζεται ότι ο ελάχιστος αριθμός των απαιτούμενων πιστοποιητικών, βεβαιώσεων και λοιπών δικαιολογητικών που χρειάζεται σήμερα για να ολοκληρωθεί μια μεταβίβαση ακινήτου ανέρχεται σε 10, τοποθετώντας την Ελλάδα στην 153η χειρότερη θέση παγκοσμίως (στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας), πίσω ακόμα και από την –συμπαθέστατη κατά τα λοιπά– Ουγκάντα.

Την ίδια στιγμή, ο μέσος όρος των εγγράφων στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ δεν ξεπερνάει τα 4,7. Πάντως, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα ζητήματα που άπτονται της βεβαίωσης πληρωμής τέλους ακίνητης περιουσίας, δεν επιλύονται οριστικά, καθώς πολλοί δήμοι εξακολουθούν να ζητούν αναδρομικά ποσά αρκετών ετών από τους ιδιοκτήτες, προκαλώντας ακόμα και ακυρώσεις αγοραπωλησιών.

Το πρόβλημα έχει δημιουργηθεί εξαιτίας της νομιμοποίησης ημιυπαίθριων ή της τακτοποίησης αυθαιρεσιών από τους ιδιοκτήτες, μια διαδικασία η οποία έχει διαφοροποιήσει την επιφάνεια των ακινήτων, χωρίς όμως να υπάρχει αντίστοιχη ενημέρωση και στα αρχεία των δήμων (όπου καταβάλλεται το ΤΑΠ). Ετσι, όταν ο εκάστοτε ιδιοκτήτης ζητεί βεβαίωση πληρωμής ΤΑΠ, εντοπίζεται η απόκλιση στα τετραγωνικά μέτρα του ακινήτου και ο δήμος ζητεί την καταβολή επιπλέον ποσών αναδρομικά για τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τη νομιμοποίηση των επιπλέον τετραγωνικών.

Στο πλαίσιο αυτό, οι φορείς της αγοράς ακινήτων ζητούν να γίνει μια εθελοντική επικαιροποίηση των στοιχείων των σχετικών ακινήτων στους κατά τόπους δήμους, χωρίς όμως να ζητείται η αναδρομική καταβολή των εισφορών. Παράλληλα, η Ενωση Μεσιτών Αθηνών - Αττικής έχει προτείνει, μεταξύ άλλων, ακόμα και την πλήρη κατάργηση της υποχρέωσης έκδοσης βεβαίωσης περί μη οφειλής ΤΑΠ (για ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα) από τον οικείο δήμο για τη μεταβίβαση του ακινήτου.

Αντίστοιχα, προτείνεται η δυνατότητα ηλεκτρονικής έκδοσης του κτηματογραφικού διαγράμματος για μεταβίβαση ακινήτου και πληρωμή του σχετικού τέλους. Επίσης, η Ενωση σημειώνει την ανάγκη ηλεκτρονικής έκδοσης και του πιστοποιητικού ΕΝΦΙΑ, ακόμα και στην περίπτωση που αυτός έχει ρυθμισμένες οφειλές, εφόσον έχει καταβάλει τη σχετική οφειλή για το συγκεκριμένο ακίνητο, που αποτελεί αντικείμενο μεταβίβασης.

Σε κατασχέσεις περιουσίας στρατηγικών κακοπληρωτών προχωρά η ΔΕΗ.

Πρώτος στη λίστα βρίσκεται ιδιοκτήτης βίλας 1.400 τ.μ. στην Κηφισιά, με ληξιπρόθεσμες οφειλές που φτάνουν τα 24.000 ευρώ. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος «μπαταξής» πελάτης της ΔΕΗ εμφανιζόταν για τρία χρόνια ως δικαιούχος Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου (ΚΟΤ). Όμως μετά από έλεγχο των υπηρεσιών της επιχείρησης και άλλων αρμόδιων αρχών, αποκαλύφθηκε ότι τα έγγραφα ήταν παραποιημένα.

Είναι αξιοσημείωτο ότι το κυνήγι της ΔΕΗ για είσπραξη χρεών από στρατηγικούς κακοπληρωτές έχει ξεκινήσει, σε εντατικούς ρυθμούς την τελευταία διετία. Μάλιστα, δεν πάει χρόνος που δειγματοληπτικοί έλεγχοι που έγιναν σε οφειλέτες με εξόφθαλμα υπέρογκους λογαριασμούς ρεύματος κατέδειξαν ότι υπάρχει πληθώρα επιτηδείων μεγαλοϊδιοκτητών ακινήτων – σε ακριβά βόρεια και νότια προάστια της Αττικής, όπως σε Κηφισιά, Εκάλη, Παλαιό Ψυχικό, Καστέλα κλπ. – οι οποίοι, με πλαστά έγγραφα, εμφανίζονταν ως δικαιούχοι του ΚΟΤ, ή άλλων εκπτώσεων που ίσχυαν για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Πολλοί από αυτούς, αν και εμφάνιζαν χαμηλό εισόδημα, βρέθηκαν με καταθέσεις σε ξένες τράπεζες και πολυτελή αυτοκίνητα.

Σήμερα, τα φέσια προς την επιχείρηση πελατών της χαμηλής, μέσης και υψηλής τάσης (δηλαδή από τον απλό οικιακό καταναλωτή έως τις βιομηχανίες) φτάνουν στα 2,7 δισ. ευρώ, μαζί με τους διακανονισμούς που έχουν γίνει. Από αυτό το ποσό, το περίπου ένα δισ. ευρώ αφορά σε 840.000 τελικούς πελάτες, στους οποίους εντάσσονται τέσσερις κατηγορίες καταναλωτών: επιχειρήσεις που έχουν κλείσει και εξοχικά που δεν ηλεκτροδοτούνται πλέον, καταναλωτές που έχουν αλλάξει πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας, επιχειρήσεις που συνεχίζουν να λειτουργούν με νέο ΑΦΜ και καταναλωτές που έχουν μεταπέσει στο καθεστώς της καθολικής υπηρεσίας, οι οποίοι εκτιμάται ότι φτάνουν περίπου τους 200.000. Στην καθολική υπηρεσία εντάσσονται καταναλωτές που η ΔΕΗ τους έκοψε το ρεύμα, αλλά καθώς κανείς άλλος προμηθευτής δεν τους αναλαμβάνει, καταλήγουν υποχρεωτικά και πάλι στις ΔΕΗ, η οποία είναι υποχρεωμένη να τους ηλεκτροδοτεί, με αυξημένο τιμολόγιο, το οποίο άλλωστε συνεχίζουν να μην πληρώνουν.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΔΕΗ, 65.000 με 70.000 τελικοί πελάτες χρωστούν περί τα 3.000 ευρώ ο καθένας και περισσότερα από 700.000.000 ευρώ συνολικά. Πρόκειται για την κατηγορία μπαταξήδων που μπήκε πρώτη στο στόχαστρο της επιχείρησης για είσπραξη χρεών.

Ο παραιτηθείς πρόεδρος της ΔΕΗ κ. Μανόλης Παναγιωτάκης, σε πρόσφατη συνάντηση που είχε με δημοσιογράφους είχε απέδωσε τη διόγκωση του προβλήματος των ληξιπρόθεσμων οφειλών στην αύξηση των καθολικών πελατών καθώς και σε εσωτερικές αδυναμίες της επιχείρησης. Μάλιστα, τότε είχε επιρρίψει ευθύνες και στον ΔΕΔΔΗΕ (Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας), στον οποίο αν και η ΔΕΗ αποστέλλει περί τις 300.000 εντολές αποκοπής τον χρόνο, υλοποιεί ένα μικρό ποσοστό.

Παρότι ο Διαχειριστής το διέψευσε, παράγοντες της ΔΕΗ, μιλώντας στο «Βήμα» επιμένουν ότι δεν αποσυνδέονται όλα τα ρολόγια για τα οποία δίδεται εντολή αποκοπής. Και λένε χαρακτηριστικά: «Από τις εντολές που δίνουμε για ένα σημαντικό ποσοστό ο ΔΕΔΔΗΕ δηλώνει ότι “ολοκληρώθηκε ανεπιτυχώς”. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο τεχνικός του Διαχειριστή πήγε αλλά δεν το έκοψε για διάφορους λόγους, ωστόσο το προσθέτει στα ποσοστά επιτυχίας του. Δύο εκδοχές είναι πιθανές. Ή οι πελάτες τα συνδέουν ξανά μόνοι τους ή οι εργολάβοι που χρησιμοποιεί ο ΔΕΔΔΗΕ δεν τα κόβουν ποτέ και τα δηλώνουν ως κομμένα».

https://www.tovima.gr