Το 1936 γεννήθηκε στην Κω ο Σταμάτης Γιαλομανδράκης, γιος του Κλεόβουλου και της Δήμητρας Σαρρή, με καταγωγή από τα Σώκια (Μικρά Ασία), οι οποίοι είχαν ακόμη 3 κόρες, την Παρασκευή την Παναγιώτα και την Πόπη.

Ο Κλεόβουλος Γιαλομανδράκης, πατέρας του Σταμάτη, από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να εργάζεται στο οινοποιείο και πολύ γρήγορα έδειξε την εργατικότητα, αλλά και το μεράκι του γι΄ αυτή τη δουλειά. Ακόμη και όταν το νησί, ήταν υπό ιταλική κατοχή, όλο το εργατικό δυναμικό έδινε τον καλύτερο εαυτό του. Την περίοδο εκείνη ο Iταλός διευθυντής Μαρτίνος, τους δίνει ένα "παράσπιτο", όπως μας το διηγήθηκε ο κ. Σταμάτης, εμφανώς συγκινημένος και γίνεται το σπίτι για εκείνον και την οικογένεια του.

Το 1955 ξεκινάει να εργάζεται μόνο τα καλοκαίριαστο οινοποιείο και το χειμώνα στον ταρσανά (μικρό ναυπηγείο) στο λιμάνι. Την εποχή εκείνη έκανε παρέα με τα αδέλφια Χαρτοφίλη και Μιχάλη Σβύνο, μέσω αυτών γνωρίζει την αδελφή τους Μαρία, την οποία και παντρεύεται στις 27/12/1968 και αποκτούν 3 κόρες την Δήμητρα την Άννα και την Κλειώ. Η δουλειά στο οινοποιείο συνεχίζεται και ο Σταμάτης γίνεται μετρ στο είδος του, το κρασί και η ρετσίνα ολοένα και κερδίζουν έδαφος, με αποτέλεσμα να βγαίνουν και εκτός Κω στα γειτονικά νησιά και όχι μόνο.

Με διευθυντή τον Στέργο Χατζηστέργο και υπεύθυνο στο εργατικό προσωπικό τον Σταμάτη, οι πωλήσεις αυξάνονται, κάτι που οδήγησε στην απόφαση η διανομή να συνεχίζει και τις απογευματινές ώρες, μαζί με τον συνάδελφο του Σεβαστό Πισσάρη. Η ρετσίνα Θεόκριτος και τα κρασιά Βερενίκη, Απελλής και Γλαύκος, ονόματα που δόθηκαν από τον αείμνηστο τότε πρόεδρο του Συνεταιρισμού Γεώργιο Κουτσουράδη, έγιναν τα αγαπημένα, όχι μόνο για τους ντόπιους, αλλά και τους ξένους επισκέπτες. 

Στο βίντεο που ακολουθεί δείτε ένα απόσπασμα από όσα μας εξιστόρησε ο συμπαθέστατος κύριος Σταμάτης για την VINKO και τον οινοποιητικό συνεταιρισμό νήσου Κω και φωτογραφίες από την πορεία μέσα στο χρόνο.

Ο Σταμάτης Γιαλλομανδράκης αγάπησε πολύ την δουλειά του, έκανε ότι περνούσε από τα χέρια του ακόμη και όταν ήρθε η ώρα να συνταξιοδοτηθεί, αφού συνέχισε να προσφέρει με όποιο τρόπο μπορούσε. Σήμερα αρκετά χρόνια μετά δείχνει πόσο πολύ είναι πληγωμένος για την σημερινή κατάσταση του κτιρίου και εύχεται τα επόμενα χρόνια να βρεθεί λύση.... Τον παρηγορεί και τον ευχαριστεί το γεγονός, ότι στο νησί μας κάποιοι άνθρωποι ασχολούνται με το κρασί, δημιουργώντας νέες μονάδες, ώστε η ιστορία που υπάρχει για τον τόπο μας να συνεχίζετε μέσω αυτών...!!!

Ευχαριστούμε την οικογένεια Γιαλλομανδράκη για τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες, καθώς και τον Θεόδωρο Τρουμούλη "Τσιπουράδικο της Θάλειας" για την παραχώρηση του χώρου για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.