Την ευγνωμοσύνη της στους γιατρούς, τους νοσηλευτές και νοσηλεύτριες του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» καθώς και σε όλους τους επιστήμονες εκφράζει με επιστολή της στη «Ροδιακή» η κα Μαντώ Ροδοπούλου για το γεγονός ότι η περιπέτεια υγείας που πέρασε η μητέρα της πριν από μερικούς μήνες είχε αίσιο τέλος.

Στην επιστολή με τίτλο «Η σκληρή αναμονή του τηλεφώνου» επισημαίνει συγκεκριμένα:

«Αρχές Ιουλίου. Λίγο πριν από το ταξίδι της μητέρας μου στο νησί που διαμένω. Δεν αισθανόταν καλά. «Είμαι λίγο κρυωμένη. Το air contition θα φταίει», μου λέει. Το κρύωμα διαδέχεται ο πυρετός. «Μάλλον, θα κάνω κι ένα τεστ για τον κορωνοϊό».

Το τεστ βγήκε θετικό κι όλοι μαζί νιώσαμε το αίσθημα του φόβου να διατρέχει στο σώμα μας. Ήταν πλήρως εμβολιασμένη. Το δεύτερο εμβόλιο, λίγες ημέρες πριν από τη νόσησή της. Παραμένει σπίτι τις πρώτες ημέρες, όμως σύντομα βλέπει τα σημάδια να επιμένουν στον οργανισμό της. «Θα έρθει το ασθενοφόρο να με πάρει. Να προσέχεις τα παιδιά. Μη τα μαλώνεις», ήταν οι κουβέντες της λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι για τον πηγαιμό της στο νοσοκομείο.

Τις πρώτες ημέρες επικοινωνούσαμε μαζί της μέσω του τηλεφώνου. Η κατάστασή της επιδεινωνόταν δραματικά. Το οξυγόνο της έπεφτε διαρκώς, παρά την έγκαιρη αντιμετώπιση του εξαιρετικού ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του «Ευαγγελισμού». Έπρεπε να μεταβεί στη ΜΕΘ. Στο άκουσμα αυτής της λέξης ζωντάνεψαν μνήμες του παρελθόντος για όλους μας.

Δεν θα αντέχαμε άλλη άνιση μάχη με τον θάνατο που έστηνε καρτέρι έξω από τις σκληρές πόρτες της εντατικής. Είναι και αυτή η νόσος που σε αφήνει μόνο να βλέπεις παντού ανθρώπους με μάσκες, που δε μπορείς να τρέξεις να συμπαρασταθείς στον άνθρωπό σου, να τον παρηγορήσεις. Τα λόγια μετρημένα. Έπρεπε να κρατά τις δυνάμεις της για την ίδια, για τις δικές της ανάσες στο αναπνευστικό μηχάνημα.

Από τις 15.00-17.00 ζούσαμε πάνω από το τηλέφωνο. Να ακούσουμε τις γιατρούς, να αντλήσουμε μια σπίθα αισιοδοξίας πίσω από τις λέξεις τους. Μέσα στο ασήκωτο φορτίο της αγωνίας μας, στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου μιλούσαν άνθρωποι σπουδαίοι, εντατικολόγοι του «Ευαγγελισμού», επιστήμονες καταρτισμένοι, με βαθύ σεβασμό στον άνθρωπο, στον ασθενή, στο ιερό χρέος τους. Ακόμα κι όταν η μητέρα μου βρισκόταν διά πυρός και σιδήρου, έκλειναν με την ελπίδα πως αύριο ίσως έχουμε καλύτερα νέα.

Όταν χρειάστηκε να διασωληνωθεί, 22 Ιουλίου 2021, ο χρόνος πάγωσε. «Η διασωλήνωση δεν σημαίνει απαραίτητα και θάνατος», μας είπαν οι γιατροί και πράγματι δεν σήμανε θάνατος. Λίγο ο οργανισμός της που είχε συλλέξει δυνάμεις μιας ζωής με πένθη βαριά, λίγο η δύναμη της ψυχής της, η δύναμη του Θεού, η αγάπη της για όλους, η στοχευμένη ιατρική αντιμετώπιση που έλαβε, αλλά και το εμβόλιο που δυνητικά λειτούργησε στον οργανισμό της έκαναν το θαύμα τους.

Έτσι, πριν από τη μεγάλη γιορτής της χριστιανοσύνης, την ημέρα της Παναγιάς, η μητέρα μου άνοιξε τα μάτια της, σημάδι πως άρχισε να ανταποκρίνεται ο οργανισμός της και να κερδίζει βήμα βήμα τη ζωή της. Γύρω της άνθρωποι ζεστοί, ευγενικοί με υπομονή, τόσο γιατροί όσο και νοσηλεύτριες, της παρείχαν όσα έπρεπε να έχει για να νιώθει ασφαλής και ήρεμη.

Έκλεισε εκείνος ο κύκλος της σκληρής δοκιμασίας της και ένιωθα βαθιά υποχρέωση φεύγοντας να τους ευχαριστήσω. Είμαι ευγνώμων στον «Άνθρωπο» που βρίσκεται πίσω από τις ιατρικές μάσκες, στον επιστήμονα που σκύβει με σεβασμό πάνω από τον ασθενή, στο θαύμα της Ιατρικής.

Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι με σεβασμό στον εαυτό τους και στην κοινωνία να βαδίζουν με συνέπεια σε όσα ορίζουν οι δύσκολοι αυτοί καιροί. Να επιστρέφουν υγιείς και δυνατοί στις οικογένειές τους και στους ανθρώπους

https://www.rodiaki.gr/article/467775/sygkinhtikh-epistolh-sth-rodiakh-otan-mas-eipan-oti-h-mhtera-mas-tha-diaswlhnwthei-o-xronos-pagwse?fbclid=IwAR06_EuDlOXlRnhbLefTDnfZ0BN5BN-omZZEgglylXFKtOthms-BNWt9aiI

Στη θλίψη βυθίστηκε όλη η Ελλάδα από χθες που έγινε γνωστή η τραγική είδηση του θανάτου του Κώστα Τσάκωνα…

Ψάχνοντας να βρούμε διάφορα στοιχεία γνωστά και άγνωστα για τη ζωή του πέσαμε σε μια τραγική σύμπτωση.

Ποια ήταν αυτή;Στις 5-11-2012 όλος ο κόσμος αναστατώθηκε μαθαίνοντας πως έφυγε από τη ζωή αυτός ο λατρεμένος και αγαπητός σε όλους ηθοποιόςΕυτυχώς τότε πολύ γρήγορα διαψεύστηκε.

Κάτι το οποίο έκανε ο ίδιος Δυστυχώς όμως τρία χρόνια μετά κοντά στην ίδια ημερομηνία η είδηση αυτή αληθεύει και σκορπά δάκρυα θλίψης και συγκίνησηςΚαλό Ταξίδι Κώστα ΤσάκωναΑΥΤΗ ήταν η δημοσίευση που είχε «πεθάνει» τον Κώστα Τσάκωνα 3 χρόνια πριν…

«Πριν περίπου μία ώρα…αυτοκτόνησε ο αγαπημένος ηθοποιός Κώστας Τσάκωνας.

Η κηδεία του θα γίνει στο πρώτο νεκτροταφείο.Ο Κώστας με τα τελευταία του λόγια παρακινεί τον κόσμο να «ξυπνήσει». Μετά την κηδεία έχει οργανωθεί πορεία στο σύνταγμα στη μνήμη του κ.Τσάκωνα που οδηγήθηκε στην αυτοκτονία λόγω των απάνθρωπων συνθηκών που βίωνε από το Σεπτέμβριο του 2004.

Προς τιμήν του έχει δημιουργηθεί σελίδα στο facebook «Καλό ταξίδι Κώστα Τσάκωνα» (σ.σ. «κατέβηκε» και αυτή) Θα κλείσω αυτό το άρθρο με το σημείωμα που άφησε ο ίδιος σύμφωνα με το crazynews.gr.

Τα τελευταία λόγια μου..
Την απόφαση μου την πήρα, δεν έχω κάτι άλλο να ζήσω, τον κύκλο μου τον έκανα. Πέρασα ωραία χρόνια, μάζεψα πολλές εμπειρίες – όμορφες αλλά και οδυνηρές – , βίωσα την αγάπη του κόσμου όσο ελάχιστοι άλλοι και νιώθω περήφανος.

Από το 2004 και μετά όμως η ζωή μου άρχισε να χάνει το νόημα της. Μου στέρησαν ότι αγαπούσα περισσότερο, το σανίδι του θεάτρου, την επαφή μου με τον κόσμο από σκηνής. Μέρα με τη μέρα τα πράγματα γινόντουσαν χειρότερα.

Η ζωή έγινε απλή επιβίωση, κι αυτή με νύχια και με δόντια. Το πάλεψα με κάθε μέσον, κυνήγησα το δίκιο μου δικαστικά αλλά και αυτοδικώντας… μάταια όμως. Αποφάσισα λοιπόν να βάλω ένα τέλος, να κάνω και ‘γω το μεγάλο μου φινάλε.

Να κάνω τα ζόρια της ζωής μου το κίνητρο και τη δύναμη για να ακουστεί η φωνή μου παντού. Να ακουστεί στα παιδιά που έχουν ακόμα χρόνια και χρόνια να ζήσουν. Στα παιδιά που πρέπει να παλέψουν για το μέλλον που τους παίρνουν μέσα από τα χέρια.

Εγώ μπορεί να μην έχω πια δυνάμεις αλλά δεν μπορώ να τα αφήσω τη μοίρα τους, δεν μου το επιτρέπει η αξιοπρέπεια μου. Αν το μόνο που μπορώ να κάνω γι αυτά είναι να τα ταρακουνήσω ώστε να ξυπνήσουν απ το λήθαργο στον οποίο τα έχουν βυθίσει, αυτό τότε με χαροποιεί και μου αρκεί.

Αγαπημένα μου παιδιά ΞΥΠΝΗΣΤΕ.

Μην αφήνετε κανέναν να κάνει κουμάντο στη ζωή που ξεδιπλώνεται μπροστά σας. Βγείτε στους δρόμους, διεκδικείστε όσα δικαιωματικά σας αξίζουν. Εμένα μπορεί να με λύγισαν και να τα παρατάω αλλά τη δύναμη της νιότης τίποτα δεν την ξεπερνά. Μαζί με τους γονείς, τους συγγενείς, τους δασκάλους σας και όλους τους άλλους εξαθλιωμένους Έλληνες ζητήστε τη ζωή που σας αρμόζει στον 21ο αιώνα….

ξεκινώντας από αύριο, λέγοντας ένα μεγάλο και βρωντερόφωνο ΟΧΙ. Να ξέρετε, πως κάπου ανάμεσα στην ενωμένη φωνή του πλήθους θα είναι και η δική μου φωνή…

Η τραγική ειρωνεία…