Βόμβες του Β' Παγκοσμίου στο αεροδρόμιο «Μακεδονία»
Οκτώβριος 16, 2014Η εξουδετέρωση θα γίνει τα ξημερώματα της Παρασκευής
Μπροστά σε δύο βόμβες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρέθηκε ομάδα εργατών, που πραγματοποιούσε σκαπτικές εργασίες στο αεροδρόμιο «Μακεδονία».
Στο σημείο έσπευσαν πυροτεχνουργοί του στρατού, οι οποίοι, σύμφωνα με πληροφορίες, θα τις εξουδετερώσουν τα ξημερώματα της Παρασκευής. Ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο κατά τη διάρκεια της εξουδετέρωσης είναι πιθανό να διακοπεί η κυκλοφορία γύρω από το σημείο.
newsbeast.gr
Επέτειος Βομβαρδισμού της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι
Αύγουστος 08, 2014Στις 6 Αυγούστου 1945 αμερικανικά βομβαρδιστικά έριξαν την πρώτη ατομική βόμβα στην πόλη Χιροσίμα της Ιαπωνίας.
Λίγες μέρες αργότερα στις 9 Αυγούστου όμοια βόμβα έπληξε την πόλη Ναγκασάκι. Μέσα σε δύο μήνες τα θύματα στη Χιροσίμα έφθασαν τις 160000 και στο Ναγκασάκι περίπου 80000. Τα μισά θύματα πέθαναν την πρώτη μέρα.
Επρόκειτο για μια εγκληματική πράξη αφού δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από στρατιωτική σκοπιά. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε λήξει στην Ευρώπη και η Ιαπωνία είχε ουσιαστικά ηττηθεί και έδινε τις τελευταίες μάχες υποχώρησης. Επρόκειτο για βάρβαρη και ανήθικη πράξη δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων ήταν άμαχοι.
Σήμερα 69 χρόνια μετά η διάδοση των πυρηνικών όπλων αποτελεί ένα από τα πιο ακανθώδη διεθνή γεωπολιτικά ζητήματα. Οι ικανότητες καταστροφής των σύγχρονων πυρηνικών όπλων είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από εκείνες των βομβών του 1945.
Ήδη από την εποχή της βόμβας της Χιροσίμα ένα τεράστιο αντιπυρηνικό και αντιπολεμικό κίνημα αγκάλιασε όλους τους λαούς του κόσμου. Οι πόλεμοι που ξέσπασαν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνεχίζονται σε διάφορες περιοχές της γης αποτέλεσαν, μεταξύ άλλων, πεδία δοκιμών νέων όπλων. Θύματα είναι οι λαοί των χωρών που αποτελούν τα πεδία των μαχών. Πέρα από τη βόμβα νετρονίου που σκοτώνει ανθρώπους αλλά δεν καταστρέφει κτίρια, δοκιμάστηκαν βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, τρομακτικά χημικά όπλα αλλά και επιθέσεις με βιολογικά όπλα.
Με διάφορες μορφές αλλά με σταθερότητα και αυξανόμενη ένταση, το παγκόσμιο αντιπυρηνικό κίνημα παραμένει ενεργό μέχρι σήμερα. Αγωνίζεται κατά της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας αλλά και ενάντια σε όλα τα όπλα μαζικής καταστροφής, πυρηνικά, χημικά, βιολογικά. Το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου φιλοδοξεί να αποτελέσει σταθερό μέρος του κινήματος αυτού.
Η χρήση όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τα δύο καταστροφικά δυστυχήματα στο Τσερνόμπιλ και τη Φουκουσίμα, οι σοβαρές ενδείξεις για βύθιση πυρηνικών καταλοίπων στη Μεσόγειο και οι εφιαλτικοί κίνδυνοι από την εξουδετέρωση των χημικών όπλων της Συρίας που αυτή τη στιγμή πραγματοποιείται επίσης στη Μεσόγειο, αποτελούν επαρκείς λόγους για να συνεχίσουμε τον αγώνα κατά των όπλων μαζικής καταστροφής και της πυρηνικής ενέργειας με όποια μορφή και αν προωθείται αυτή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το Ισραήλ, τη στιγμή που εξαπολύει μία αναίσχυντη επίθεση κατά των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, παραμένει το μοναδικό κράτος της ευρύτερης Μέσης Ανατολής που δεν λογοδοτεί και ούτε ελέγχεται από κανέναν για το "φημολογούμενο" πυρηνικό του οπλοστάσιο.
Το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου καλεί όλες και όλους σε επαγρύπνηση και δράση για να μην έχουμε άλλες Χιροσίμες και Φουκουσίμες.
Επρόκειτο για μια εγκληματική πράξη αφού δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από στρατιωτική σκοπιά. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε λήξει στην Ευρώπη και η Ιαπωνία είχε ουσιαστικά ηττηθεί και έδινε τις τελευταίες μάχες υποχώρησης. Επρόκειτο για βάρβαρη και ανήθικη πράξη δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων ήταν άμαχοι.
Σήμερα 69 χρόνια μετά η διάδοση των πυρηνικών όπλων αποτελεί ένα από τα πιο ακανθώδη διεθνή γεωπολιτικά ζητήματα. Οι ικανότητες καταστροφής των σύγχρονων πυρηνικών όπλων είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από εκείνες των βομβών του 1945.
Ήδη από την εποχή της βόμβας της Χιροσίμα ένα τεράστιο αντιπυρηνικό και αντιπολεμικό κίνημα αγκάλιασε όλους τους λαούς του κόσμου. Οι πόλεμοι που ξέσπασαν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνεχίζονται σε διάφορες περιοχές της γης αποτέλεσαν, μεταξύ άλλων, πεδία δοκιμών νέων όπλων. Θύματα είναι οι λαοί των χωρών που αποτελούν τα πεδία των μαχών. Πέρα από τη βόμβα νετρονίου που σκοτώνει ανθρώπους αλλά δεν καταστρέφει κτίρια, δοκιμάστηκαν βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, τρομακτικά χημικά όπλα αλλά και επιθέσεις με βιολογικά όπλα.
Με διάφορες μορφές αλλά με σταθερότητα και αυξανόμενη ένταση, το παγκόσμιο αντιπυρηνικό κίνημα παραμένει ενεργό μέχρι σήμερα. Αγωνίζεται κατά της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας αλλά και ενάντια σε όλα τα όπλα μαζικής καταστροφής, πυρηνικά, χημικά, βιολογικά. Το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου φιλοδοξεί να αποτελέσει σταθερό μέρος του κινήματος αυτού.
Η χρήση όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τα δύο καταστροφικά δυστυχήματα στο Τσερνόμπιλ και τη Φουκουσίμα, οι σοβαρές ενδείξεις για βύθιση πυρηνικών καταλοίπων στη Μεσόγειο και οι εφιαλτικοί κίνδυνοι από την εξουδετέρωση των χημικών όπλων της Συρίας που αυτή τη στιγμή πραγματοποιείται επίσης στη Μεσόγειο, αποτελούν επαρκείς λόγους για να συνεχίσουμε τον αγώνα κατά των όπλων μαζικής καταστροφής και της πυρηνικής ενέργειας με όποια μορφή και αν προωθείται αυτή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το Ισραήλ, τη στιγμή που εξαπολύει μία αναίσχυντη επίθεση κατά των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, παραμένει το μοναδικό κράτος της ευρύτερης Μέσης Ανατολής που δεν λογοδοτεί και ούτε ελέγχεται από κανέναν για το "φημολογούμενο" πυρηνικό του οπλοστάσιο.
Το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου καλεί όλες και όλους σε επαγρύπνηση και δράση για να μην έχουμε άλλες Χιροσίμες και Φουκουσίμες.
Στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων των Θερινών Ιπποκρατείων, η χορωδία του Συλλόγου Φίλων Μουσικής «ΑΡΙΩΝ», πραγματοποίησε «Αφιέρωμα στο Βασίλη Τσιτσάνη», στον προαύλιο χώρο των Αγίων Αναργύρων, στην Καρδάμαινα.
Αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη 30 χρόνια μετά…
μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Ελληνικού πολιτισμού με τραγούδια που λάτρεψε το κοινό και κρατούν ακόμα ζωντανή τη μνήμη της δημιουργίας του, αλλά και στους νεότερους που γνώρισαν και αγάπησαν το έργο του.
O Βασίλης Τσιτσάνης που όλοι αγαπήσαμε....
Ο "Βλάχος", ή "Τσίλιας", όπως τον αποκαλούσαν οι ρεμπέτες φίλοι του, γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915.
Ηπειρωτικής καταγωγής ωστόσο, μιας και οι γονείς του κατάγονταν και οι δύο από την Ήπειρο.
Γιος τσαρουχά, ήρθε σε επαφή με τα μουσικά όργανα από πολύ μικρή ηλικία αφού ο πατέρας του είχε ένα μαντολίνο με το οποίο έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά κλέφτικα τραγούδια της πατρίδας του. Η παραδοσιακή μουσική ήταν πάντα ριζωμένη στην καρδιά του Τσιτσάνη.
Η οικογένεια του Κώστα Τσιτσάνη, έχασε μία δεκάδα παιδιών και κατέληξε με τα ζώντα τρία αγόρια και το ένα κορίτσι τους, να συμπληρώνουν την οικογένεια και τα αδέρφια του Βασίλη.
Από τα δεκατέσσερα παιδιά της οικογένειας, επέζησαν οι Νίκος, Χρήστος, Βασίλης και Τερψιχόρη.
Ένα παιδί τους, που έφυγε μεγάλο από τη ζωή, στην ηλικία των δεκαπέντε ετών, το 1916, ήταν η αιτία ώστε, το νεογέννητο και μόλις ενός έτους παιδί τους, να λάβει στη μνήμη του το όνομά του, Βασίλης.
Το ίδιο είχε συμβεί και με τον αδερφό του Χρήστο.
Ο Χρήστος Τσιτσάνης, ο αδελφός του Βασίλη, που έπαιζε και αυτός μπουζούκι, ήταν επί σειρά ετών ιδιοκτήτης και αυτο-απασχολούμενος στο οικογενειακό τους καφενείο στα Τρίκαλα, που έφερε την επωνυμία, Τσιτσάνης.
Το μαγαζί είχε αρχικά ονομαστεί Μουριά, το άνοιξαν δε, μετά το θάνατο του πατέρα τους Κώστα. Βρισκότανε κοντά στο πατρικό τους σπίτι, επί της οδού Λαρίσης.
Αργότερα, από το δικό του γάμο με τη Ζωή Σαμαρά, ο Βασίλης Τσιτσάνης θα αποκτήσει δύο παιδιά, τη Βικτωρία και τον Κώστα.
Το μαντολίνο που έγινε μπουζούκι
Η απώλεια του πατέρα του, στα 11 του χρόνια, ήταν καταλυτική για την πορεία της ζωής του Τσιτσάνη. Το μαντολίνο του αγαπημένου του πατέρα και μέντορα, είχε μετατραπεί σε μπουζούκι από έναν ντόπιο οργανοποιό. Δεν ήθελε και πολύ να μαγευτεί από τον ήχο του.
Από τα γυμνασιακά του χρόνια, έπαιζε βιολί. Παρόλα αυτά, προτίμησε τον "περιθωριακό" για την εποχή, ήχο του μπουζουκιού. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πρώτα του τραγούδια τα έγραψε σε ηλικία 15 ετών. Λίγα χρόνια μετά, άφησε την ιδιαίτερη πατρίδα του για να μεταβεί στην Αθήνα και να σπουδάσει νομικά. Ήταν τέλη του 1936.
Η ζωή στην Αθήνα
Για να συμπληρώσει τα έσοδά του δούλευε παράλληλα σε ταβέρνες. Το μαγαζί Τα Μπιζέλια, στον Κολωνό ήταν το πρώτο του "σπίτι".
Εκεί γνώρισε και τον τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο ο οποίος τον πήγε στην Columbia. Ηχογραφεί για πρώτη φορά το 1937, αλλά το κύριο μέρος των προπολεμικών δίσκων του πραγματοποιείται τα επόμενα χρόνια.
Η "Αρχόντισσα" είναι το πιο γνωστό τραγούδι που ηχογραφεί τότε αλλά μαζί μ' αυτό βρίσκουν θέση στη δισκογραφία τραγούδια όπως τα "Να γιατί γυρνώ", "Γι 'αυτά τα μαύρα μάτια σου" και πολλά άλλα που ερμηνεύουν ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Κερομύτης αλλά και ο Μάρκος Βαμβακάρης.
Η θητεία με τον Χαρίλαο Φλωράκη
Όπως αναφέρει ο στιχουργός και συγγραφέας, Φαίδων Αλκαίου στη βιογραφία του Τσιτσάνη: Το 1938 κατατάσσεται στις τάξεις του Στρατού. Ραδιοτηλεγραφητής. Ο Χαρίλαος Φλωράκης θυμάται πως υπηρετούσαν μαζί.
Κάθε βράδυ σχεδόν ο Τσιτσάνης την "κοπάναγε", είτε μόνος του αυτός, είτε με τη συνοδεία φίλου του συναδέλφου, -μάλλον το Γιώργο Τσανάκα εννοεί, - πηδώντας το σύρμα κι έφευγε για να πάει να δουλέψει έξω σε κάποιο μαγαζί ή για να διασκεδάσει ή για να κατέβει στην Αθήνα, με τις σαρανταοχτάωρες που έπαιρνε για να ηχογραφεί στις εταιρείες.
Μέχρι τα ξημερώματα. Κάποιες φορές όμως, παραβίαζε κανονικά τις εξόδους και τις άδειες, με αποτέλεσμα να γίνεται αντιληπτός και να τιμωρείται με πειθαρχείο. Τον τσάκωσε λοιπόν ο επιλοχίας κατά την επιστροφή του, τον ρώτησε τι θέλει στα σύρματα της περίφραξης κι ο Τσιτσάνης του απάντησε: τηλεγραφητής δεν είμαι; Λόγω ειδικότητας. Να δω τα σύρματα και να τα επιθεωρήσω αν δουλεύουν σωστά κι αν είναι στη θέση τους.
Από το ρεμπέτικο, στο λαϊκό και η μάχη με τη λογοκρισία
Με αυτά τα τραγούδια ο Τσιτσάνης εισήγαγε ένα νέο είδος λαϊκού τραγουδιού το οποίο αποτείνεται στο πλατύτερο κοινό, σε αντίθεση με το ρεμπέτικο τραγούδι που ενδιαφέρει ένα περιορισμένο κύκλο ακροατών. Μ' αυτά απαντά στην λογοκρισία της Μεταξικής δικτατορίας η οποία απαγορεύει τόσο τα προϋπάρχοντα τραγούδια του ρεμπέτικου περιθωρίου όσο και τις εμφανείς ανατολίτικες μελωδίες.
Τα χρόνια της κατοχής τα περνά στη Θεσσαλονίκη, όπου δουλεύει σε διάφορα μαγαζιά. Αυτά τα χρόνια γράφει πολλά από τα τραγούδια που ηχογραφεί μετά τον πόλεμο όταν άνοιξαν ξανά τα εργοστάσια δίσκων. "Αχάριστη", "Μπαξέ τσιφλίκι", "Τα πέριξ", "Νύχτες μαγικές", "Ζητιάνος της αγάπης", "Ντερμπεντέρισσα" και βέβαια τη "Συννεφιασμένη Κυριακή". Το 1946 εγκαθίσταται ξανά στην Αθήνα και αρχίζει πάλι να ηχογραφεί. Η δεκαετία 1945 - 1955 είναι ίσως η κορυφαία της καριέρας του καθώς γνωρίζει την πλατιά καταξίωση στη δισκογραφία και η πιο μεστή δημιουργικά γι' αυτόν.
Φέρνει στο προσκήνιο νέες φωνές που υπηρετούν τα τραγούδια του και δένονται μαζί του:
Τη Μαρίκα Νίνου, τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη. "Είμαστε αλάνια", "Πήρα τη στράτα κι έρχομαι", "Χωρίσαμε ένα δειλινό", "Τρελός τσιγγάνος", "Πέφτουν της βροχής οι στάλες", "Όμορφη Θεσσαλονίκη", "Αντιλαλούνε τα βουνά", "Κάνε λιγάκι υπομονή", "Φάμπρικες", "Πέφτεις σε λάθη", "Καβουράκια", "Κάθε βράδυ λυπημένη", "Ξημερώνει και βραδιάζει", "Έλα όπως είσαι", είναι μερικά μόνο από τα τραγούδια του γι' αυτή την περίοδο. Κι ίσως θα' πρεπε να σημειώσουμε τόσο το μελωδικό πλούτο, όσο και τη δεξιοτεχνία στην απόδοση πολλών απ' αυτά τα τραγούδια.
Χαρακτηριστικές οι εισαγωγές τους - που κάποτε είναι...τρεις : ταξίμι, προεισαγωγή, εισαγωγή - δείγματα ιδιαίτερης σπουδής και απίστευτης ευχέρειας στη μελωδική έκφραση.
Καθώς, μετά τα μέσα της δεκαετίας του '50, το σκηνικό στο λαϊκό τραγούδι πλατιάς αποδοχής αλλάζει και κυριαρχούν κάποιες αραβικές ή και ινδικές επιρροές, ο Τσιτσάνης προσπαθεί να εγκλιματιστεί χωρίς να εγκαταλείψει το προσωπικό του ύφος. Το ίδιο κάνει και σε επόμενες εποχές που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλλάζει ξανά.
Το φλερτ με τον ήχο της ανατολής
Χωρίς ποτέ να αποδεχτεί κάποια απ' τις εποχιακές "μόδες", παρουσιάζει πάντα κάποια τραγούδια που μπορούν να προστεθούν στα κλασικά του, αν και ανήκουν σε νεότερα χρόνια κι έχουν επιρροές απ' τον κυρίαρχο ήχο αυτών. Τραγούδια του ερμηνεύουν ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης,ο Γαβαλάς, ο Αγγελόπουλος, η Γκρέυ, η Πόλυ Πάνου, η Χαρούλα Λαμπράκη, ο Σταμάτης Κόκοτας κι από κάποιο σημείο και κάτω, κατ' εξοχήν ο ίδιος.
Απ' αυτά ν' αναφέρουμε ενδεικτικά : "Ίσως αύριο (1958), "Τα λιμάνια" (1962), "Τα ξένα χέρια"(1962), "Μείνε αγάπη μου κοντά μου"(1962), "Κορίτσι μου όλα για σένα"(1967), "Απόψε στις ακρογιαλιές"(1968), "Κάποιο αλάνι"(1968), "Της Γερακίνας γιός"(1975),"Δηλητήριο στη φλέβα"(1979).
Το 1980 με πρωτοβουλία της UNESCO ηχογραφείται ένας διπλός δίσκος με τίτλο "Χάραμα" - έτσι λεγόταν το μαγαζί στο οποίο ο Τσιτσάνης εμφανιζόταν τα τελευταία 14 χρόνια της καριέρας του και της ζωής του. Σ' αυτό το δίσκο παίζει μια σειρά από κλασικά του τραγούδια αλλά και πολλά αυτοσχεδιαστικά κομμάτια στο μπουζούκι.
Ο δίσκος αυτός με την έκδοσή του στην Γαλλία (1985) παίρνει το βραβείο της Μουσικής Ακαδημίας Charles Gross.
Όμως στο μεταξύ ο κορυφαίος δημιουργός έχει φύγει για πάντα.
Το 1984, ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων του (18 Ιανουαρίου), πεθαίνει στο νοσοκομείο Brompton του Λονδίνου ύστερα από επιπλοκές μιας εγχείρησης στους πνεύμονες. Μέχρι και 24 μέρες πρίν εμφανιζόταν κανονικά σε κέντρο και δούλευε καινούργια τραγούδια.
Το άγνωστο αντιστασιακό τραγούδι του Τσιτσάνη
Ο Νέαρχος Γεωργιάδης παρουσίασε τον Ιανουάριο του 2008, ένα άγνωστο αντιστασιακό τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη.
Λίγα Ιστορικά: Το 1943, αφού η Ιταλία συνθηκολόγησε, η Μεραρχία Πινερόλι παραδίδεται στους αντάρτες, ολόκληρη και με τα όπλα της. Πολλοί απ' αυτούς τους Ιταλούς που παραδόθηκαν, προσχώρησαν και εντάχθηκαν στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης της Ελλάδας, πολεμώντας στη συνέχεια κατά των Γερμανών. Οι αντάρτες των Τρικάλων και της πέριξ περιοχής μαζεύονται σε ένδειξη εορτασμού, στην Πύλη Τρικάλων, μαζί με πολύ κόσμο από τους κατοίκους. Ο Καπετάν Κόζιακας, ήταν επικεφαλής τμήματος φουστανελοφόρων, που είχε την ονομασία Ευζωνικό.
Το ψευδώνυμό του το είχε πάρει από το όρος Κόζιακας, που δεν είναι άλλο από το Αρχαίο Ελληνικό Όρος Κερκέτιον. Εκτείνεται στο Ανατολικό Άκρο της Κεντρικής Πίνδου, ανήκει δε στο Νομό Τρικάλων.
Ο Βασίλης με την ορχήστρα του, φεύγει επί τούτου από τη Θεσσαλονίκη και πηγαίνει στα Τρίκαλα, -ύστερα φυσικά από επίμονη πρόσκληση και πίεση του ΕΑΜ,- στην Πύλη, για την υποδοχή και για να συμμετάσχει και αυτός, σ' αυτήν την εκδήλωση, όπου εκεί, παίζουν και τραγουδούν, αυτός και οι άνθρωποί του, δημοτικά, παραδοσιακά διάφορα, ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια.
Η ιστορία της "συννεφιασμένης Κυριακής"
Το 1948 είναι μια σκληρή χρονιά για την Ελλάδα. Ο Εμφύλιος κορυφώνεται ενώ η χώρα δεν έχει προλάβει να μετρήσει τα τραύματά της από την ιταλογερμανική κατοχή.
Στις 24 Φεβρουαρίου φτάνει στην Αθήνα ο στρατηγός Βαν Φλιτ, διοικητής της Αμερικανικής Στρατιωτικής Συμβουλευτικής και Προγραμματικής Ομάδας που ηγείται των προσπαθειών για την οριστική συντριβή του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Σε αυτό το φόντο - αλλά με τις νωπές μνήμες της Κατοχής - ο Βασίλης Τσιτσάνης ηχογραφεί την περίφημη "Συννεφιασμένη Κυριακή".
Τα λόγια του ίδιου του τρικαλινού συνθέτη σε δύο πολύ μεταγενέστερες συνεντεύξεις του φωτίζουν τον πυρήνα της έμπνευσης ενός λαϊκού τραγουδιού που έμελλε να χαρακτηριστεί δεύτερος εθνικός ύμνος και εγγράφηκε στο συλλογικό DNA με τις εκατοντάδες επανεκτελέσεις του.
"Θυμάμαι αποβραδίς είχε γίνει μπλόκο από τους Γερμανούς σ' ένα κουτούκι και κανείς μας δεν ήξερε ποιος θα φύγει ζωντανός από μέσα. Μ' έβαλαν και έπαιζα μέχρι το πρωί. Το χάραμα μας άφησαν να φύγουμε. Εξω το χιόνι ήταν στρωμένο και όπως πήγαινα για το σπίτι είδα τόπους τόπους πηχτό κόκκινο αίμα. Μέσα στο λίγο φως είδα το παλικάρι που ήταν σκοτωμένο. Γύρισα σπίτι μου και έγραψα το τραγούδι. Ο πρώτος του τίτλος ήταν "Ματωμένη Κυριακή" αφηγείται ο δημιουργός το 1972 στον Γιώργο Λιάνη και στο περιοδικό "Επίκαιρα".
Έναν χρόνο αργότερα, στον Γιώργο Πηλιχό και στα "ΝΕΑ" χαρτογραφεί ακόμη περισσότερο το πλαίσιο:
"To ζοφερό κλίμα της Κατοχής που μου είχε εμπνεύσει τους στίχους του τραγουδιού μού ενέπνευσε και τη μουσική του... Ήθελα να φωνάξω για τη μαύρη απελπισία που μας έδερνε όλους εκείνη την εποχή της Κατοχής, όλο για την απελπισία να μιλάνε οι νότες".
Για την ιστορία: η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού είναι από τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και τη Σωτηρία Μπέλλου.
Ο Τσιτσάνης για τον Τσιτσάνη:
"Αισθανόμουν ταπεινός, πιο μικρός από τους άλλους ανθρώπους, γιατί ο μουσικός τότε είχε την κακή φήμη, ήτανε κείνο που λέμε, πήγαινε στα πανηγύρια κι ο καθένας κολλούσε τις δεκάρες, παίξε ρε, καταλαβαίνεται τώρα, μην πω και τα υπόλοιπα.
Γι' αυτά κ' είχα μια φοβία, μια φοβία είχα, σε μια τέτοια κατάσταση βρισκόμουνα. Έπειτα θα πείτε πως έγινα μουσικός; Έγινα, έγινα με μια κρυφή ελπίδα, ότι εάν δε γίνω μεγάλος, το είχα βαθιά μες στην ψυχή μου αυτό, εάν δε γίνω μεγάλος, θα εγκαταλείψω γρήγορα. Δεν ήθελα τη μέση κατάσταση. Δεν την ήθελα. Εάν δεν ήμουνα αυτός που ήμουνα, κάτι άλλο θα ήμουνα, εκτός από μουσικός".
dhras.gr
Αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη 30 χρόνια μετά…
μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Ελληνικού πολιτισμού με τραγούδια που λάτρεψε το κοινό και κρατούν ακόμα ζωντανή τη μνήμη της δημιουργίας του, αλλά και στους νεότερους που γνώρισαν και αγάπησαν το έργο του.
O Βασίλης Τσιτσάνης που όλοι αγαπήσαμε....
Ο "Βλάχος", ή "Τσίλιας", όπως τον αποκαλούσαν οι ρεμπέτες φίλοι του, γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915.
Ηπειρωτικής καταγωγής ωστόσο, μιας και οι γονείς του κατάγονταν και οι δύο από την Ήπειρο.
Γιος τσαρουχά, ήρθε σε επαφή με τα μουσικά όργανα από πολύ μικρή ηλικία αφού ο πατέρας του είχε ένα μαντολίνο με το οποίο έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά κλέφτικα τραγούδια της πατρίδας του. Η παραδοσιακή μουσική ήταν πάντα ριζωμένη στην καρδιά του Τσιτσάνη.
Η οικογένεια του Κώστα Τσιτσάνη, έχασε μία δεκάδα παιδιών και κατέληξε με τα ζώντα τρία αγόρια και το ένα κορίτσι τους, να συμπληρώνουν την οικογένεια και τα αδέρφια του Βασίλη.
Από τα δεκατέσσερα παιδιά της οικογένειας, επέζησαν οι Νίκος, Χρήστος, Βασίλης και Τερψιχόρη.
Ένα παιδί τους, που έφυγε μεγάλο από τη ζωή, στην ηλικία των δεκαπέντε ετών, το 1916, ήταν η αιτία ώστε, το νεογέννητο και μόλις ενός έτους παιδί τους, να λάβει στη μνήμη του το όνομά του, Βασίλης.
Το ίδιο είχε συμβεί και με τον αδερφό του Χρήστο.
Ο Χρήστος Τσιτσάνης, ο αδελφός του Βασίλη, που έπαιζε και αυτός μπουζούκι, ήταν επί σειρά ετών ιδιοκτήτης και αυτο-απασχολούμενος στο οικογενειακό τους καφενείο στα Τρίκαλα, που έφερε την επωνυμία, Τσιτσάνης.
Το μαγαζί είχε αρχικά ονομαστεί Μουριά, το άνοιξαν δε, μετά το θάνατο του πατέρα τους Κώστα. Βρισκότανε κοντά στο πατρικό τους σπίτι, επί της οδού Λαρίσης.
Αργότερα, από το δικό του γάμο με τη Ζωή Σαμαρά, ο Βασίλης Τσιτσάνης θα αποκτήσει δύο παιδιά, τη Βικτωρία και τον Κώστα.
Το μαντολίνο που έγινε μπουζούκι
Η απώλεια του πατέρα του, στα 11 του χρόνια, ήταν καταλυτική για την πορεία της ζωής του Τσιτσάνη. Το μαντολίνο του αγαπημένου του πατέρα και μέντορα, είχε μετατραπεί σε μπουζούκι από έναν ντόπιο οργανοποιό. Δεν ήθελε και πολύ να μαγευτεί από τον ήχο του.
Από τα γυμνασιακά του χρόνια, έπαιζε βιολί. Παρόλα αυτά, προτίμησε τον "περιθωριακό" για την εποχή, ήχο του μπουζουκιού. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πρώτα του τραγούδια τα έγραψε σε ηλικία 15 ετών. Λίγα χρόνια μετά, άφησε την ιδιαίτερη πατρίδα του για να μεταβεί στην Αθήνα και να σπουδάσει νομικά. Ήταν τέλη του 1936.
Η ζωή στην Αθήνα
Για να συμπληρώσει τα έσοδά του δούλευε παράλληλα σε ταβέρνες. Το μαγαζί Τα Μπιζέλια, στον Κολωνό ήταν το πρώτο του "σπίτι".
Εκεί γνώρισε και τον τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο ο οποίος τον πήγε στην Columbia. Ηχογραφεί για πρώτη φορά το 1937, αλλά το κύριο μέρος των προπολεμικών δίσκων του πραγματοποιείται τα επόμενα χρόνια.
Η "Αρχόντισσα" είναι το πιο γνωστό τραγούδι που ηχογραφεί τότε αλλά μαζί μ' αυτό βρίσκουν θέση στη δισκογραφία τραγούδια όπως τα "Να γιατί γυρνώ", "Γι 'αυτά τα μαύρα μάτια σου" και πολλά άλλα που ερμηνεύουν ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Κερομύτης αλλά και ο Μάρκος Βαμβακάρης.
Η θητεία με τον Χαρίλαο Φλωράκη
Όπως αναφέρει ο στιχουργός και συγγραφέας, Φαίδων Αλκαίου στη βιογραφία του Τσιτσάνη: Το 1938 κατατάσσεται στις τάξεις του Στρατού. Ραδιοτηλεγραφητής. Ο Χαρίλαος Φλωράκης θυμάται πως υπηρετούσαν μαζί.
Κάθε βράδυ σχεδόν ο Τσιτσάνης την "κοπάναγε", είτε μόνος του αυτός, είτε με τη συνοδεία φίλου του συναδέλφου, -μάλλον το Γιώργο Τσανάκα εννοεί, - πηδώντας το σύρμα κι έφευγε για να πάει να δουλέψει έξω σε κάποιο μαγαζί ή για να διασκεδάσει ή για να κατέβει στην Αθήνα, με τις σαρανταοχτάωρες που έπαιρνε για να ηχογραφεί στις εταιρείες.
Μέχρι τα ξημερώματα. Κάποιες φορές όμως, παραβίαζε κανονικά τις εξόδους και τις άδειες, με αποτέλεσμα να γίνεται αντιληπτός και να τιμωρείται με πειθαρχείο. Τον τσάκωσε λοιπόν ο επιλοχίας κατά την επιστροφή του, τον ρώτησε τι θέλει στα σύρματα της περίφραξης κι ο Τσιτσάνης του απάντησε: τηλεγραφητής δεν είμαι; Λόγω ειδικότητας. Να δω τα σύρματα και να τα επιθεωρήσω αν δουλεύουν σωστά κι αν είναι στη θέση τους.
Από το ρεμπέτικο, στο λαϊκό και η μάχη με τη λογοκρισία
Με αυτά τα τραγούδια ο Τσιτσάνης εισήγαγε ένα νέο είδος λαϊκού τραγουδιού το οποίο αποτείνεται στο πλατύτερο κοινό, σε αντίθεση με το ρεμπέτικο τραγούδι που ενδιαφέρει ένα περιορισμένο κύκλο ακροατών. Μ' αυτά απαντά στην λογοκρισία της Μεταξικής δικτατορίας η οποία απαγορεύει τόσο τα προϋπάρχοντα τραγούδια του ρεμπέτικου περιθωρίου όσο και τις εμφανείς ανατολίτικες μελωδίες.
Τα χρόνια της κατοχής τα περνά στη Θεσσαλονίκη, όπου δουλεύει σε διάφορα μαγαζιά. Αυτά τα χρόνια γράφει πολλά από τα τραγούδια που ηχογραφεί μετά τον πόλεμο όταν άνοιξαν ξανά τα εργοστάσια δίσκων. "Αχάριστη", "Μπαξέ τσιφλίκι", "Τα πέριξ", "Νύχτες μαγικές", "Ζητιάνος της αγάπης", "Ντερμπεντέρισσα" και βέβαια τη "Συννεφιασμένη Κυριακή". Το 1946 εγκαθίσταται ξανά στην Αθήνα και αρχίζει πάλι να ηχογραφεί. Η δεκαετία 1945 - 1955 είναι ίσως η κορυφαία της καριέρας του καθώς γνωρίζει την πλατιά καταξίωση στη δισκογραφία και η πιο μεστή δημιουργικά γι' αυτόν.
Φέρνει στο προσκήνιο νέες φωνές που υπηρετούν τα τραγούδια του και δένονται μαζί του:
Τη Μαρίκα Νίνου, τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη. "Είμαστε αλάνια", "Πήρα τη στράτα κι έρχομαι", "Χωρίσαμε ένα δειλινό", "Τρελός τσιγγάνος", "Πέφτουν της βροχής οι στάλες", "Όμορφη Θεσσαλονίκη", "Αντιλαλούνε τα βουνά", "Κάνε λιγάκι υπομονή", "Φάμπρικες", "Πέφτεις σε λάθη", "Καβουράκια", "Κάθε βράδυ λυπημένη", "Ξημερώνει και βραδιάζει", "Έλα όπως είσαι", είναι μερικά μόνο από τα τραγούδια του γι' αυτή την περίοδο. Κι ίσως θα' πρεπε να σημειώσουμε τόσο το μελωδικό πλούτο, όσο και τη δεξιοτεχνία στην απόδοση πολλών απ' αυτά τα τραγούδια.
Χαρακτηριστικές οι εισαγωγές τους - που κάποτε είναι...τρεις : ταξίμι, προεισαγωγή, εισαγωγή - δείγματα ιδιαίτερης σπουδής και απίστευτης ευχέρειας στη μελωδική έκφραση.
Καθώς, μετά τα μέσα της δεκαετίας του '50, το σκηνικό στο λαϊκό τραγούδι πλατιάς αποδοχής αλλάζει και κυριαρχούν κάποιες αραβικές ή και ινδικές επιρροές, ο Τσιτσάνης προσπαθεί να εγκλιματιστεί χωρίς να εγκαταλείψει το προσωπικό του ύφος. Το ίδιο κάνει και σε επόμενες εποχές που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλλάζει ξανά.
Το φλερτ με τον ήχο της ανατολής
Χωρίς ποτέ να αποδεχτεί κάποια απ' τις εποχιακές "μόδες", παρουσιάζει πάντα κάποια τραγούδια που μπορούν να προστεθούν στα κλασικά του, αν και ανήκουν σε νεότερα χρόνια κι έχουν επιρροές απ' τον κυρίαρχο ήχο αυτών. Τραγούδια του ερμηνεύουν ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης,ο Γαβαλάς, ο Αγγελόπουλος, η Γκρέυ, η Πόλυ Πάνου, η Χαρούλα Λαμπράκη, ο Σταμάτης Κόκοτας κι από κάποιο σημείο και κάτω, κατ' εξοχήν ο ίδιος.
Απ' αυτά ν' αναφέρουμε ενδεικτικά : "Ίσως αύριο (1958), "Τα λιμάνια" (1962), "Τα ξένα χέρια"(1962), "Μείνε αγάπη μου κοντά μου"(1962), "Κορίτσι μου όλα για σένα"(1967), "Απόψε στις ακρογιαλιές"(1968), "Κάποιο αλάνι"(1968), "Της Γερακίνας γιός"(1975),"Δηλητήριο στη φλέβα"(1979).
Το 1980 με πρωτοβουλία της UNESCO ηχογραφείται ένας διπλός δίσκος με τίτλο "Χάραμα" - έτσι λεγόταν το μαγαζί στο οποίο ο Τσιτσάνης εμφανιζόταν τα τελευταία 14 χρόνια της καριέρας του και της ζωής του. Σ' αυτό το δίσκο παίζει μια σειρά από κλασικά του τραγούδια αλλά και πολλά αυτοσχεδιαστικά κομμάτια στο μπουζούκι.
Ο δίσκος αυτός με την έκδοσή του στην Γαλλία (1985) παίρνει το βραβείο της Μουσικής Ακαδημίας Charles Gross.
Όμως στο μεταξύ ο κορυφαίος δημιουργός έχει φύγει για πάντα.
Το 1984, ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων του (18 Ιανουαρίου), πεθαίνει στο νοσοκομείο Brompton του Λονδίνου ύστερα από επιπλοκές μιας εγχείρησης στους πνεύμονες. Μέχρι και 24 μέρες πρίν εμφανιζόταν κανονικά σε κέντρο και δούλευε καινούργια τραγούδια.
Το άγνωστο αντιστασιακό τραγούδι του Τσιτσάνη
Ο Νέαρχος Γεωργιάδης παρουσίασε τον Ιανουάριο του 2008, ένα άγνωστο αντιστασιακό τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη.
Λίγα Ιστορικά: Το 1943, αφού η Ιταλία συνθηκολόγησε, η Μεραρχία Πινερόλι παραδίδεται στους αντάρτες, ολόκληρη και με τα όπλα της. Πολλοί απ' αυτούς τους Ιταλούς που παραδόθηκαν, προσχώρησαν και εντάχθηκαν στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης της Ελλάδας, πολεμώντας στη συνέχεια κατά των Γερμανών. Οι αντάρτες των Τρικάλων και της πέριξ περιοχής μαζεύονται σε ένδειξη εορτασμού, στην Πύλη Τρικάλων, μαζί με πολύ κόσμο από τους κατοίκους. Ο Καπετάν Κόζιακας, ήταν επικεφαλής τμήματος φουστανελοφόρων, που είχε την ονομασία Ευζωνικό.
Το ψευδώνυμό του το είχε πάρει από το όρος Κόζιακας, που δεν είναι άλλο από το Αρχαίο Ελληνικό Όρος Κερκέτιον. Εκτείνεται στο Ανατολικό Άκρο της Κεντρικής Πίνδου, ανήκει δε στο Νομό Τρικάλων.
Ο Βασίλης με την ορχήστρα του, φεύγει επί τούτου από τη Θεσσαλονίκη και πηγαίνει στα Τρίκαλα, -ύστερα φυσικά από επίμονη πρόσκληση και πίεση του ΕΑΜ,- στην Πύλη, για την υποδοχή και για να συμμετάσχει και αυτός, σ' αυτήν την εκδήλωση, όπου εκεί, παίζουν και τραγουδούν, αυτός και οι άνθρωποί του, δημοτικά, παραδοσιακά διάφορα, ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια.
Η ιστορία της "συννεφιασμένης Κυριακής"
Το 1948 είναι μια σκληρή χρονιά για την Ελλάδα. Ο Εμφύλιος κορυφώνεται ενώ η χώρα δεν έχει προλάβει να μετρήσει τα τραύματά της από την ιταλογερμανική κατοχή.
Στις 24 Φεβρουαρίου φτάνει στην Αθήνα ο στρατηγός Βαν Φλιτ, διοικητής της Αμερικανικής Στρατιωτικής Συμβουλευτικής και Προγραμματικής Ομάδας που ηγείται των προσπαθειών για την οριστική συντριβή του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Σε αυτό το φόντο - αλλά με τις νωπές μνήμες της Κατοχής - ο Βασίλης Τσιτσάνης ηχογραφεί την περίφημη "Συννεφιασμένη Κυριακή".
Τα λόγια του ίδιου του τρικαλινού συνθέτη σε δύο πολύ μεταγενέστερες συνεντεύξεις του φωτίζουν τον πυρήνα της έμπνευσης ενός λαϊκού τραγουδιού που έμελλε να χαρακτηριστεί δεύτερος εθνικός ύμνος και εγγράφηκε στο συλλογικό DNA με τις εκατοντάδες επανεκτελέσεις του.
"Θυμάμαι αποβραδίς είχε γίνει μπλόκο από τους Γερμανούς σ' ένα κουτούκι και κανείς μας δεν ήξερε ποιος θα φύγει ζωντανός από μέσα. Μ' έβαλαν και έπαιζα μέχρι το πρωί. Το χάραμα μας άφησαν να φύγουμε. Εξω το χιόνι ήταν στρωμένο και όπως πήγαινα για το σπίτι είδα τόπους τόπους πηχτό κόκκινο αίμα. Μέσα στο λίγο φως είδα το παλικάρι που ήταν σκοτωμένο. Γύρισα σπίτι μου και έγραψα το τραγούδι. Ο πρώτος του τίτλος ήταν "Ματωμένη Κυριακή" αφηγείται ο δημιουργός το 1972 στον Γιώργο Λιάνη και στο περιοδικό "Επίκαιρα".
Έναν χρόνο αργότερα, στον Γιώργο Πηλιχό και στα "ΝΕΑ" χαρτογραφεί ακόμη περισσότερο το πλαίσιο:
"To ζοφερό κλίμα της Κατοχής που μου είχε εμπνεύσει τους στίχους του τραγουδιού μού ενέπνευσε και τη μουσική του... Ήθελα να φωνάξω για τη μαύρη απελπισία που μας έδερνε όλους εκείνη την εποχή της Κατοχής, όλο για την απελπισία να μιλάνε οι νότες".
Για την ιστορία: η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού είναι από τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και τη Σωτηρία Μπέλλου.
Ο Τσιτσάνης για τον Τσιτσάνη:
"Αισθανόμουν ταπεινός, πιο μικρός από τους άλλους ανθρώπους, γιατί ο μουσικός τότε είχε την κακή φήμη, ήτανε κείνο που λέμε, πήγαινε στα πανηγύρια κι ο καθένας κολλούσε τις δεκάρες, παίξε ρε, καταλαβαίνεται τώρα, μην πω και τα υπόλοιπα.
Γι' αυτά κ' είχα μια φοβία, μια φοβία είχα, σε μια τέτοια κατάσταση βρισκόμουνα. Έπειτα θα πείτε πως έγινα μουσικός; Έγινα, έγινα με μια κρυφή ελπίδα, ότι εάν δε γίνω μεγάλος, το είχα βαθιά μες στην ψυχή μου αυτό, εάν δε γίνω μεγάλος, θα εγκαταλείψω γρήγορα. Δεν ήθελα τη μέση κατάσταση. Δεν την ήθελα. Εάν δεν ήμουνα αυτός που ήμουνα, κάτι άλλο θα ήμουνα, εκτός από μουσικός".
dhras.gr
Είναι ακόμα το δολάριο ο κυρίαρχος;
Ιούλιος 25, 2014Η συμφωνία του Bretton Woods μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η πρώτη κίνηση της Αμερικής να γίνει η παγκόσμια οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη στον κόσμο και να αντικαταστήσει τη μέχρι τότε παντοκρατορία της Βρετανίας, η οποία βγήκε από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καταχρεωμένη, εξουθενωμένοι και χωρίς συμμάχους.
Με απλά λόγια, το Bretton Woods ήταν αυτό που κατέστησε το δολάριο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Έκτοτε, όλες οι ενέργειες είχαν να κάνουν με τη διασφάλιση της Αμερικής ως της μεγαλύτερης οικονομικής και στρατιωτικής υπερδύναμης. Και για το λόγο αυτό, δεν υπήρξε κανένας ενδοιασμός για τη διάλυση του Bretton Woods το 1971 από τον Nixon, όταν έγινε αντιληπτό ότι οι συνθήκες είχαν αλλάξει και οι άλλες χώρες δυσφορούσαν.
Επόμενη κίνηση ήταν η δημιουργία του πετροδολαρίου μετά από συμφωνία ΗΠΑ-Σαουδικής Αραβίας για αποτίμηση του πετρελαίου σε δολάρια. Αντάλλαγμα, η στρατιωτική προστασία και οι πωλήσεις όπλων. Ακολούθησαν κι άλλες τέτοιες συμφωνίες. Μέχρι που νέες οικονομικές υπερδυνάμεις αναδύθηκαν ενώ η υπέρμετρη αλαζονεία των ΗΠΑ δημιούργησε πολλούς εχθρούς.
Από το Bretton Woods και μετά η αξία του δολαρίου, σύμφωνα με το ειδικό site αναλύσεων forexreport.gr, έχει καταρρεύσει και αυτό αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στην αναζήτηση της επόμενης (αν υπάρχει) συμφωνίας για την ηγεμονία του δολαρίου. Βέβαια ένα νόμισμα που έχει χάσει το 97% της αξίας του τα τελευταία 70 χρόνια και μια οικονομία που είναι «πνιγμένη» στο χρέος και που χάνει παραδοσιακούς της συμμάχους, δε νομίζουμε ότι μπορεί να διασώσει το νόμισμά της από τη σταδιακή αποκαθήλωσή του.
moneypro.gr
Με απλά λόγια, το Bretton Woods ήταν αυτό που κατέστησε το δολάριο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Έκτοτε, όλες οι ενέργειες είχαν να κάνουν με τη διασφάλιση της Αμερικής ως της μεγαλύτερης οικονομικής και στρατιωτικής υπερδύναμης. Και για το λόγο αυτό, δεν υπήρξε κανένας ενδοιασμός για τη διάλυση του Bretton Woods το 1971 από τον Nixon, όταν έγινε αντιληπτό ότι οι συνθήκες είχαν αλλάξει και οι άλλες χώρες δυσφορούσαν.
Επόμενη κίνηση ήταν η δημιουργία του πετροδολαρίου μετά από συμφωνία ΗΠΑ-Σαουδικής Αραβίας για αποτίμηση του πετρελαίου σε δολάρια. Αντάλλαγμα, η στρατιωτική προστασία και οι πωλήσεις όπλων. Ακολούθησαν κι άλλες τέτοιες συμφωνίες. Μέχρι που νέες οικονομικές υπερδυνάμεις αναδύθηκαν ενώ η υπέρμετρη αλαζονεία των ΗΠΑ δημιούργησε πολλούς εχθρούς.
Από το Bretton Woods και μετά η αξία του δολαρίου, σύμφωνα με το ειδικό site αναλύσεων forexreport.gr, έχει καταρρεύσει και αυτό αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στην αναζήτηση της επόμενης (αν υπάρχει) συμφωνίας για την ηγεμονία του δολαρίου. Βέβαια ένα νόμισμα που έχει χάσει το 97% της αξίας του τα τελευταία 70 χρόνια και μια οικονομία που είναι «πνιγμένη» στο χρέος και που χάνει παραδοσιακούς της συμμάχους, δε νομίζουμε ότι μπορεί να διασώσει το νόμισμά της από τη σταδιακή αποκαθήλωσή του.
moneypro.gr
Θεσσαλονίκη: Ελεγχόμενη έκρηξη βόμβας στο αεροδρόμιο Μακεδονία - ''Πάγωσαν'' οι υπάλληλοι που τη βρήκαν!
Ιούνιος 27, 2014Το ξεκίνημα της βάρδιας έκρυβε εκπλήξεις για τους υπαλλήλους του αεροδρομίου...
Όπως έγινε γνωστό, επρόκειτο για μία βόμβα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οποία εντοπίστηκε από υπαλλήλους του αεροδρομίου.
Αμέσως ενημερώθηκε το ειδικό τμήμα του Στρατού και το Τάγμα Εκκαθάρισης Ναρκοπεδίων Ξηράς και προχώρησε στην ελεγχόμενη έκρηξη.
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, έπειτα από την έκρηξη ξέσπασε μια μικρή φωτιά η οποία ωστόσο, δεν επεκτάθηκε. Καμία από τις πτήσεις δεν ματαιώθηκε και οι περισσότεροι ταξιδιώτες δεν πήραν είδηση τα όσα συνέβαιναν εντός του αεροδρομίου.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην υπάρξει αναστάτωση και τα πράγματα να κυλήσουν ομαλά. Το ειδικό τμήμα του Στρατού και το Τάγμα Εκκαθάρισης Ναρκοπεδίων Ξηράς, αποχώρησε από το αεροδρόμιο λίγη ώρα μετά την εξουδετέρωση της βόμβας.
newsit.gr
Όπως έγινε γνωστό, επρόκειτο για μία βόμβα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οποία εντοπίστηκε από υπαλλήλους του αεροδρομίου.
Αμέσως ενημερώθηκε το ειδικό τμήμα του Στρατού και το Τάγμα Εκκαθάρισης Ναρκοπεδίων Ξηράς και προχώρησε στην ελεγχόμενη έκρηξη.
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, έπειτα από την έκρηξη ξέσπασε μια μικρή φωτιά η οποία ωστόσο, δεν επεκτάθηκε. Καμία από τις πτήσεις δεν ματαιώθηκε και οι περισσότεροι ταξιδιώτες δεν πήραν είδηση τα όσα συνέβαιναν εντός του αεροδρομίου.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην υπάρξει αναστάτωση και τα πράγματα να κυλήσουν ομαλά. Το ειδικό τμήμα του Στρατού και το Τάγμα Εκκαθάρισης Ναρκοπεδίων Ξηράς, αποχώρησε από το αεροδρόμιο λίγη ώρα μετά την εξουδετέρωση της βόμβας.
newsit.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS