Ο Λιονέλ Μέσι έφτασε τα 500 γκολ στην καριέρα του, είδηση που πέρασε σε δεύτερη μοίρα μετά την ήττα της Μπαρτσελόνα από τη Βαλένθια μέσα στο «Καμπ Νου».

Ένας φανατικός θαυμαστής του, δεν έχασε την ευκαιρία και σύνθεσε ένα εντυπωσιακό βίντεο με τα 500 γκολ που έχει σημειώσει ο Αργεντινός σουπερ σταρ μέχρι τώρα στην καριέρα του.

enikos.gr

Μια έρευνα έρχεται να πει πως το να δουλεύουμε για κακά αφεντικά, δεν είναι και τόσο κακό στο τέλος.

Το Πανεπιστημίο του Ιλινόι διεξήγαγε μια έρευνα με ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα και ακόμα πιο ενδιαφέρον αποτελέσματα: πόσος κόσμος αφήνει την δουλειά του εξαιτίας ενός κακού αφεντικού; Το αποτέλεσμα σοκάρει, γιατί υπάρχει μια ισόποση μοιρασιά αυτών που αφήνουν τη δουλειά τους και έχουν ένα καλό και κατανοητικό αφεντικό και αυτών που φεύγουν γιατί έχουν ένα σκληρό αφεντικό.

Ωστόσο η έρευνα ασχολείται με το σκοτεινό κομμάτι, δηλαδή τα κακά αφεντικά, μιας που όλοι όσοι έχουν καλούς εργοδότες και διευθυντές φεύγουν από κοντά τους μόνο όταν τους γίνεται μια καλύτερη χρηματική πρόταση.

Οι καλές εργοδότες και διευθυντές συνήθως επενδύουν στους υπαλλήλους τους και τους ενδυναμώνουν. Αυτό οδηγεί στο οι εν λόγω εργαζόμενοι να γίνονται πολύ ελκυστικοί για κάποιες άλλες εταιρείες. Τι γίνεται όμως με τα κακά αφεντικά; Αν δεν επενδύουν με τους αντίστοιχους τρόπους στους εργαζομένους, βρίσκουν κάποιους άλλους για να ενδυναμώσουν το ανθρώπινο δυναμικό τους, έστω και χωρίς να το κάνουν συνειδητά;

Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως από ένα κακό αφεντικό και ένα γενικότερα κακό εργασιακό περιβάλλον μπορείς να πάρεις και να μάθεις πολλά. Για αρχή, ένα τέτοιο άτομο θα σε γεμίσει με όλα όσα δεν πρέπει να κάνεις, να πεις και όλα όσα θα πρέπει να αποβάλεις από την συμπεριφορά σου. Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που μελλοντικά, όταν τους δοθεί η ευκαιρία, θα γίνουν και οι ίδιοι κακά αφεντικά. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που έχουν ορκιστεί να μη γίνουν ποτέ αυτό που τους βασάνιζε για χρόνια.

Στις ομάδες των εργαζομένων που μπορούν όλα τα μέλη τους να λειτουργούν με σύμπνοια το κακό αφεντικό αντιμετωπίζεται ως ένας κοινός εχθρός. Έτσι, βάζουν στην άκρη μικρές δικές τους αντιπαλότητες, το κοινό μοίρασμα των αντιξοοτήτων τους κρατά ενωμένους. Αυτό συγκαταλέγεται επίσης στα θετικά του να έχεις ένα κακό αφεντικό.

Φυσικά, δεν είναι όλοι οι κακοί εργοδότες το ίδιο. Ουσιαστικά υπάρχουν δύο βασικοί τύποι. Στον πρώτο τύπο υπάρχουν οι ανίκανοι και στον δεύτερο οι απλά δυσάρεστοι, αν και σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν άνθρωποι που συνδυάζουν και τους δύο τύπους. Επιπλέον κάποια κακά αφεντικά συχνά παίζουν και τον ρόλο του λυτρωτή, αυτού που θα προσπαθήσει να σας εξαγοράσει ή που σε άσχετες στιγμές θα αναλογίζεται το κακό που σας κάνει. Μην ξεθαρρέψετε, κρατάει λίγο το συγκεκριμένο αίσθημα. Ας δούμε όμως τα συνολικά θετικά της υπόθεσης αυτής.

Δουλεύοντας για ένα ανίκανο αφεντικό ο εργαζόμενος αρπάζει την αόρατη ευκαιρία να επεκτείνει τις ικανότητες του. Υπάρχει περίπτωση ένας εργαζόμενος να φτάσει να κάνει τη δουλειά του διευθυντή του, επειδή εκείνος απλά δεν μπορεί. Εάν έχετε ένα τέτοιο αφεντικό μπορεί να καταφέρετε να βελτιώσετε τις προσωπικές σας προοπτικές, ανάλογα με την εξέλιξη των σχέσεων γενικότερα στο εργασιακό σας περιβάλλον.

Αυτό φυσικά δεν μπορεί να συμβεί στην περίπτωση που το αφεντικό σας -εκτός από ανίκανο- είναι χειριστικό και κοινωνικά έμπειρο, ούτως ώστε να κλέβει στο τέλος τις εντυπώσεις, έχοντας εκμεταλλευτεί την δική σας δουλειά. Αυτή η περίπτωση είναι σαν το παράσιτο πάνω στον άνθρωπο και το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να φύγετε από κοντά του (αφού δεν μπορείτε να το διώξετε).

Αλλά ακόμη και από άτομα που είναι χειριστικά και δυσάρεστα έχετε πολλά να πάρετε. Ένα τέτοιο αφεντικό μπορεί να σας διδάξει πως η ζωή είναι άδικη, αλλά όχι με εσάς προσωπικά. Ένα τέτοιο αφεντικό θα ήταν κακό για τον οποιονδήποτε, όχι μόνο με εσάς. Η γνωριμία με ένα τέτοιο άτομο δίνει την δυνατότητα να γίνει ο εργαζόμενος πιο ανθεκτικός και την ικανότητα να εκλογικεύει τα πράγματα. Αν έχετε να κάνετε με ένα τέτοιο αφεντικό, σκεφτείτε ότι μέσα από την κακία του μπορεί να βρείτε ακόμη και το νόημα της ζωής.

Τα στατιστικά δείχνουν πως ο κόσμος προτιμάει το προφανές: ένα καλό αφεντικό σε μια κακή εταιρεία και όχι ένα κακό αφεντικό σε μια καλή επιχείρηση ή σε έναν μεγάλο και δυνατό όμιλο. Όπως και να έχει, ένα είναι το σίγουρο, ένα κακό αφεντικό μια μέρα ή θα σας εγκαταλείψει, ή θα το εγκαταλείψετε εσείς. Αυτό από μόνο του θα σας διδάξει μερικά πράγματα, με κυριότερο ότι οι κακές στιγμές πέρασαν και σίγουρα είστε αρκετά δυνατοί για να προχωρήσετε και επιβιώσετε. Και -ποιος ξέρει;- μπορεί το επόμενο αφεντικό σας να είναι ένας άγγελος επί γης.

marrieclaire.gr

Ο Μιχάλης Κακιούζης ανακοίνωσε πως στο τέλος της σεζόν θα βάλει τέλος στην σπουδαία καριέρα του με μια ανακοίνωση-αναδρομή σχεδόν σε όλη του την πορεία στα παρκέ.

Ο πρωταθλητής Ευρώπης του 2005 και Παγκόσμιος πρωταθλητής με την Εθνική Εφήβων, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις καλές και κακές στιγμές του δίνοντας παράλληλα τις ευχές του για το 2016.

Αναλυτικά η ανακοίνωση

«Φεύγω…»

«"Αυτός που έχει τη συνήθεια να ταξιδεύει, ξέρει να φτάνει πάντα τη στιγμή που πρέπει να φύγει".   

21 χρόνια επαγγελματικής διαδρομής. Έχοντας πλήρη επίγνωση των συνθηκών ανακοινώνω, ότι έφτασε η στιγμή ν’ αποχωρήσω. Φεύγω στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου από τη μάχιμη δραστηριότητα ως αθλητής. Διότι στη μάχιμη δραστηριότητα από άλλο πόστο θα παραμείνω. Αυτό επιβάλλει μια ανώτερη εσωτερική ανάγκη. Αυτό υπαγορεύει η φυσική νομοτέλεια της ζωής.

21 χρόνια επαγγελματικής διαδρομής, ή περισσότερα από 30 αν συνυπολογίσει κανείς τη στιγμή, που βρέθηκα με μια μπάλα στα χέρια όντας αθλητής στα Τμήματα Υποδομής του Ιωνικού στη Νέα Φιλαδέλφεια, έδωσα και την ψυχή μου. Σε ένα μεγάλο ταξίδι, που είχε κυρίως μπουνάτσες, αλλά και φουρτούνες. Που είχε τίτλους. Που είχε και ατυχίες.

Εκτιμώ, ότι ο Φάρος αποτελεί και σημειολογικά για μένα το τελευταίο λιμάνι της καριέρας μου. Το πρώτο, στην ΑΕΚ της καρδιάς μου, σαν να ήταν χθες. Τότε, που μου έπεσε το τηλέφωνο από τα χέρια. Καλοκαίρι του 1994. Ο κυρ-Χρήστος (ο πατέρας μου) με έπαιρνε από καρτοτηλέφωνο στην οδό Τρυπιά για να μου «ανακοινώσει» ότι έκλεισα στη «Βασίλισσα». Εγώ σπίτι. Δεν άντεξα. Έκλαψα. Από χαρά. Στην ΑΕΚ έκλαψα και στη συνέχεια. Βίωσα και προδοσία και πίκρα. Τα άφησα όμως πίσω. Οικογένειά μου είναι. Το «3-2» επί του Ολυμπιακού. Βαρκελώνη. Λωζάννη. Αλησμόνητα.

Ένιωσα την πρώτη μεγάλη ικανοποίηση ανεβαίνοντας στο ψηλότερο βάθρο του Κόσμου με την Εθνική Εφήβων, το 1995, όταν αμούστακα παιδιά ακόμα νιώσαμε ανατριχίλα από χιλιάδες κόσμου στο ΟΑΚΑ. Όταν ως αρχηγός της Εθνικής σήκωσα το 2005 το τιμημένο, στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου ένιωσα την απόλυτη ικανοποίηση, όταν έβαλα και το δικό μου λιθαράκι μαζί με τους συμπαίκτες μου ώστε να διατηρηθεί η «επίσημη αγαπημένη» στο υψηλότερο επίπεδο.

Ένιωσα ικανοποίηση και το 2006 στη Σαϊτάμα στη νίκη σαν παγκόσμιος τίτλος επί των ΗΠΑ, αλλά και ανείπωτη στενοχώρια μετά την ήττα στον Τελικό με Ισπανία.

Καθεμιά ομάδα απ’ όσες αγωνίστηκα, σε Ελλάδα ή εξωτερικό, ήταν για μένα σημαντική, και είμαι υποχρεωμένος να ευχαριστήσω όλους όσοι μου έδωσαν την ευκαιρία να προσφέρω.

Υπήρξαν και άνθρωποι τους οποίους στενοχώρησα, με πράξεις ή λόγια μου. Είναι εγωιστικό, αλλά ζητώ να με συγχωρέσουν ή κατανοήσουν.

Ευχαριστώ τους προπονητές, που συνέβαλαν στην αγωνιστική μου ανέλιξη. Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου. Ευχαριστώ τους φιλάθλους, που με στήριξαν σε όλη αυτή τη διαδρομή. Ευχαριστώ τους εκπροσώπους του Τύπου, οι οποίοι τις περισσότερες φορές υπήρξαν γενναιόδωροι μαζί μου. Ευχαριστώ την οικογένειά μου για την στήριξη διαρκείας. Ευχαριστώ και τον Θεό, διότι με αξίωσε να είμαι γερός και μου έδωσε απλόχερα όλες αυτές τις χαρές, αλλά κυρίως επειδή τα παιδιά μου με είδαν να αγωνίζομαι.

Ένα άλλο ταξίδι στον μαγικό κόσμο του αθλήματος, που όλοι αγαπάμε, θα αρχίσει από το καλοκαίρι του 2016.

Προχωράμε…

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ».

Νομίζω πως είναι η απορία των περισσότερων αντρών και την απάντηση θα δώσει ένας ΑΝΤΡΑΣ!

Ο Νότης Κουτσούκας αρθρογράφος στο neopolis.gr εξηγεί πως γίνετε μια γυναίκα πανέμορφη - εντυπωσιακή να είναι ελεύθερη!

Φέτος το καλοκαίρι κατέληξα σε ένα συμπέρασμα που υποπτευόμουν αρκετό καιρό αλλά ποτέ δεν είχα επιβεβαιώσει. Τελικά όμως, είναι αλήθεια. Οι γυναίκες αυτόματα από τον Ιούνιο, γίνονται απλά ομορφότερες. Δεν ξέρω τι και πώς, αυτή πάντως είναι η κατάσταση αντικειμενικά. Ωστόσο, κάποιες από αυτές το ...παρακάνουν! Είναι τόσο εντυπωσιακά θεές που σε κάθε σου έξοδο αναρωτιέσαι όλο και πιο έντονα «Τι παίζει ρε φίλε; Μου κάνει πλάκα ο θεός; Τεστάρει τις αντοχές μου;».

Στην πορεία, κατέληξα και σε ένα δεύτερο συμπέρασμα, ίσως πιο σοκαριστικό κι ανέλπιστο. Οι πιο όμορφες εξ’ αυτών, είναι ελεύθερες. Όχι απαραίτητα από επιλογή, ίσα ίσα που στην πλειοψηφία τους θα έδιναν τα πάντα για μια σχέση έτσι όπως την ονειρεύονται τα βράδια πριν κοιμηθούν. Ως γνωστόν όμως, τα όνειρα απέχουν αρκετά από την πραγματικότητα και το τέλος της ημέρας τις βρίσκει μόνες στο ...κρεβάτι. Ναι ναι, η κοπέλα που άφησε ολόκληρο το κλαμπ με ανοιχτό το στόμα, η κοπέλα που αποτελεί φαντασίωση για οποιοδήποτε αρσενικό (;) περνά από δίπλα της, είναι ...μπακούρι. Και μπορεί η πρώτη ατάκα που σου έρχεται στο μυαλό (ως γνήσιος greek lover) να είναι κάτι σε «Είναι που δεν έχει γνωρίσει εμένα ακόμη», σε διαβεβαιώ πως δεν είναι ελεύθερη έτσι τυχαία. Διότι όταν αντιλαμβάνεσαι πως το 80% των πραγματικά εντυπωσιακών γυναικών κυκλοφορούν «μόνες», κάτι άλλο πρέπει να παίζει.

Ποια είναι η εξήγηση;

Το βασικό «μειονέκτημα» των όμορφων γυναικών
Έτσι είναι η ζωή, ο Θεός δεν μπορεί να σου τα δώσει όλα. Κερδίζεις στο ένα, χάνεις στο άλλο. Στο θέμα μας τώρα, προσωπικά δε θα πέσω στην κλισέ παγίδα «ωραία γυναίκα, χαζή γυναίκα». Θα γράψω το εξής όμως: όσο πιο εντυπωσιακή είναι μια γυναίκα εμφανισιακά, τόσο λιγότερο προσπαθεί στους υπόλοιπους τομείς. Κι από τη μία, είναι κάπως λογική αυτή η αντίδραση. Όταν ξέρεις ότι τραβάς όλα τα βλέμματα, όταν ξέρεις πως θα σου πιάσει την κουβέντα ο ΚΑΘΕΝΑΣ, όταν ξέρεις πως μπορείς να φύγεις από το μαγαζί με όποιον θέλεις (πραγματικά!), τότε για ποιο λόγο να σπαταλήσεις ενέργεια προσπαθώντας για κάτι ακόμα καλύτερο; Κάπως έτσι σκέφτονται και οι συγκεκριμένες κοπέλες. Δεν είναι χαζές, είναι απλά εφησυχασμένες και για αυτό, οφείλονται οι άντρες που ξεροσταλιάζουν δίπλα τους λες και δεν έχουν ξαναδεί ...πόδια.

Όταν η κουβέντα ξεφεύγει από τον εφήμερο εντυπωσιασμό κι ένα καυτό one night stand όμως, τα πράγματα γίνονται κάπως διαφορετικά. Το πρώτο διάστημα, όσο η καύλα του άντρα για τα ...βυζγιά καλά κρατεί, όλα μοιάζουν υπέροχα και για τους δύο. Η μεν δεν κάνει τίποτα κι έχει έναν άντρα σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε κι ο δε, ευχαριστεί τον Ύψιστο που αυτή η γυναικάρα επίλεξε αυτόν ανάμεσα σε τόσους υποψήφιους. Έλα όμως που οι καύλες αργά ή γρήγορα εξασθενούν. Και τότε η εμφάνιση δεν είναι πλέον αρκετή από πλευράς της. Χρειάζεται και κάτι ακόμα. Αυτό το κάτι που ποτέ δεν έμαθε να χρησιμοποιεί, που ποτέ δεν εξάσκησε όσο κάποια κοπέλα που δεν έχει τόσο εντυπωσιακά ...μάτια. Και τι γίνεται τότε; Ο άντρας αναπόφευκτα, μαγνητίζεται από την επόμενη όμορφη του κλαμπ, ξεχνά (ή βαριέται) την τωρινή και ...φτου κι από την αρχή!

Απόδειξη του μειονεκτήματος του εφησυχασμού, είναι κι ένα ακόμη χαρακτηριστικό. Έχετε ακούσει που λένε ότι οι πανέμορφες γυναίκες κάνουν το χειρότερο σεξ όντας οι πλέον ξενέρωτες παρτενέρ; Στην ίδια λογική με τα παραπάνω, δε θεωρούν ότι πρέπει να προσπαθήσουν στο κρεβάτι και καταλήγουν να παίζουν τον ρόλο της άψυχης κούκλας. Μόνο που η άψυχη κούκλα, είναι διασκεδαστική τις πρώτες δυο-τρεις φορές, όσο σε εξιτάρει το καινούριο. Μόλις αυτό το διάστημα ολοκληρωθεί, παίρνει τον δρόμο προς την αποθήκη...

Έχουν και οι άντρες την ευθύνη τους
Κάθε νόμισμα, έχει δύο όψεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Και στις παραπάνω γραμμές, ανέλυσα μόνο τη μία όψη, την ευθύνη της γυναίκας. Επειδή το παιχνίδι παίζεται κι από την άλλη πλευρά όμως, ευθύνες αναλογούν και σε εμάς τους άντρες. Και πολλές φορές είναι οι μεγαλύτερες.

Ας δεχτούμε για μία ακόμη φορά, το γεγονός πως μία τόσο όμορφη γυναίκα προσεγγίζει τα βλέμματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του αρσενικού πληθυσμού. Όλοι της μιλούν, όλοι της την πέφτουν, όλοι προσπαθούν να της αποσπάσουν την προσοχή. Και το χειρότερο, (σχεδόν) όλοι προσπαθούν να πετύχουν τον στόχο τους με τον ίδιο, γλοιώδη, άγαρμπο, αντιαισθητικό κι αποκρουστικό τρόπο. Με ατάκες του στυλ «Μήπως είδες μια μπάλα εδώ τριγύρω; Γιατί την έχασα μόλις σε αντίκρισα μπροστά μου». Το πρώτο βράδυ γελά. Το δεύτερο γελά ακόμη περισσότερο. Το τρίτο και το τέταρτο σκέφτεται να δοκιμάσει με κάποιον, έτσι για τη φάση. Το πέμπτο όμως; Διότι κάποια στιγμή, έρχεται η φυσιολογική φθορά. Αρχίζει να αναρωτιέται αν όλοι οι ηλίθιοι τυχαίνουν σε αυτήν κι απογοητεύεται…

Καταλαβαίνεις λοιπόν φίλε αναγνώστη, πως είναι η μεγάλη σου ευκαιρία. Αν την προσεγγίσεις σωστά, αν την εξιτάρεις, αν αποδείξεις ότι δεν είσαι ένας ακόμη γελοίος δε θα δυσκολευτείς να της τραβήξεις την προσοχή. Δεν εγγυώμαι ότι θα πετύχεις τον στόχο σου και θα την κάνεις δική σου, μπορώ όμως με απόλυτη βεβαιότητα να σου πω ότι θα της μείνεις αξέχαστος. Γιατί το διαφορετικό, δεν ξεχνιέται κακά τα ψέματα.

Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Ειδικά με μία όμορφη γυναίκα που έχει αυξημένες απαιτήσεις και προσδοκίες περιμένοντας κάτι αληθινά διαφορετικό. Και στην τελική, αν ήταν τόσο εύκολο, δε θα ήταν ακόμη μόνη...

Υπάρχει κι αυτή η ...άτιμη καριέρα
Θα κλείσω και με την ...τρίτη όψη του προβλήματος. Εκεί όπου δεν ευθύνεται ούτε ο άντρας, ούτε η γυναίκα. Εκεί όπου ευθύνεται το περιβάλλον, τα σύγχρονα πρότυπα ζωής και οι απαιτήσεις που όλοι έχουν από μια όμορφη κοπέλα. Κανείς δε δέχεται ένα τέτοιο «δημιούργημα της φύσης» να παραμείνει θαμμένο στη μετριότητα. Πρέπει οπωσδήποτε να γίνει κάτι σπουδαίο στη ζωή της. Από μοντέλο και ηθοποιός, μέχρι νομική σύμβουλος σε τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες. Η πίεση αυτή, περνά υποσυνείδητα στο μυαλό κάθε 20χρονης κοπέλας κι όπως καταλαβαίνετε, η προσωπική ζωή έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Μία πολύ όμορφη κοπέλα λοιπόν, έρχεται αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό, την ίδια της τη μεγαλομανία και υπερβολική αυτοπεποίθηση. Έρχεται αντιμέτωπη όμως, και με μια ντουζίνα μαλάκες κάθε βράδυ, που με αυτά τα μυαλά θα δυσκολεύονταν να ρίξουν στο κρεβάτι ακόμη και ...πόρνη! Έρχεται αντιμέτωπη με τους επαγγελματικούς τις στόχους και φιλοδοξίες. Νομοτελειακά δηλαδή, μένει μόνη και περιμένει μήπως κι αλλάξουν όλα αυτά. Θα αλλάξουν όμως;