Διεθνής ομάδα επιστημόνων, με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ επικεφαλής, παρουσίασαν τα πιο ισχυρά μέχρι σήμερα τεκμήρια σχετικά με την υποκείμενη αιτία της σχιζοφρένειας.

Διαπιστώθηκε πως συγκεκριμένες γονιδιακές μεταλλάξεις (copy number variants - CNVs), οι οποίες διαταράσσουν την ευαίσθητη χημική ισορροπία του εγκεφάλου, αναγκαία για την υγιή ανάπτυξη και λειτουργία του, συνδέονται άμεσα με την εκδήλωση της διαταραχής.

Η σχετική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Neuron είναι η εκτενέστερη που έχει εκπονηθεί μέχρι σήμερα επί του θέματος.

Οι ερευνητές συνέκριναν γενετικά δεδομένα που αφορούσαν σε 11.355 ασθενείς με σχιζοφρένεια και 16.416 άτομα που δεν έπασχαν από τη συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή (ομάδα ελέγχου). Παρατηρήθηκε ότι το DNA παρουσίαζε διαφοροποιήσεις στις δύο υπό μελέτη ομάδες, καθώς τα άτομα με σχιζοφρένεια έφεραν στο γενετικό τους κώδικα CNVs που δεν εντοπίστηκαν στην ομάδα ελέγχου.

Σύμφωνα με δελτίο τύπου σχετικά με τη νέα έρευνα, τα CNVs είναι μεταλλάξεις όπου μεγάλα τμήματα DNA είτε διαγράφονται εντελώς είτε αντιγράφονται. Στα άτομα με σχιζοφρένεια, οι μεταλλάξεις αυτές τείνουν να επηρεάζουν γονίδια που εμπλέκονται σε συγκεκριμένες εγκεφαλικές λειτουργίες. Ένας υγιής εγκέφαλος λειτουργεί σωστά χάρη στην ακριβέστατη χημική ισορροπία μεταξύ σημάτων που ενεργοποιούν ή παρεμποδίζουν τη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων. Ο συνδυασμός μεταλλάξεων που εντοπίστηκε στα άτομα με σχιζοφρένεια ευθύνεται για διατάραξη αυτής της φυσικής ισορροπίας.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι η σχιζοφρένεια έχει κληρονομική βάση, όμως μέχρι σήμερα δεν είχαν εντοπιστεί ακριβείς γενετικοί δείκτες που συμβάλλουν στην εκδήλωσή της. Η νέα μελέτη έρχεται να ρίξει περισσότερο φως στο πεδίο αυτό και θα οδηγήσει πιθανώς σε ακριβέστερες προβλέψεις για τον κίνδυνο που διατρέχει ένα άτομο να εκδηλώσει σχιζοφρένεια στο μέλλον αλλά και σε αποτελεσματικότερες, εξατομικευμένες θεραπευτικές λύσεις.

Παράλληλα, επειδή οι CNVs θεωρείται πως εμπλέκονται και σε άλλες διαταραχές, όπως η ΔΕΠΥ και οι διαταραχές του αυτιστικού φάσματος, οι ερευνητές ευελπιστούν πως τα ευρήματά τους θα βρουν περαιτέρω εφαρμογές, πέραν της θεραπευτικής παρέμβασης για τη σχιζοφρένεια.

onmed.gr

Το έμφραγμα και το εγκεφαλικό επεισόδιο αποτελούν επείγοντα περιστατικά που χρήζουν άμεσης ιατρικής παρέμβασης ώστε να αποφευχθεί ο θάνατος. Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα επεισόδια επικίνδυνα. Δείτε ποιες άλλες παθήσεις μπορούν να στερήσουν τη ζωή σε λίγα μόλις λεπτά.

- Υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια

Εκτιμάται ότι 1 ανά 500 άτομα πάσχει από κάποια μορφή αυτής της καρδιακής διαταραχής, η οποία συνεπάγεται πάχυνση των τοιχωμάτων των καρδιακών μυών, με αποτέλεσμα η καρδιά να μην διοχετεύει εξίσου αποτελεσματικά το αίμα στο υπόλοιπο σώμα. Περίπου το 1% των ατόμων που πάσχουν από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια χάνουν αιφνιδίως τη ζωή τους σε ετήσια βάση, πολλοί από τους οποίους είναι νεαροί σε ηλικία και δεν γνωρίζουν καν ότι πάσχουν από τη διαταραχή. Η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια είναι συνηθέστερη αιτία αιφνίδιου καρδιαγγειακού θανάτου σε άτομα κάτω των 30 ετών. Αθλητές που χάνουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του αγώνα συνήθως πεθαίνουν από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια. Η διαταραχή είναι συνήθως κληρονομική, οπότε άτομα με οικογενειακό ιστορικό υπερτροφικής μυοκαρδιοπάθειας ή αιφνίδιου θανάτου πρέπει να υποβάλλονται τακτικά σε υπέρηχο καρδιάς και ηλεκτροκαρδιογράφημα. Συμπτώματα όπως η αιφνίδια δύσπνοια, η λιποθυμία και οι αρρυθμίες είναι ενδεικτικά της διαταραχής.

- Προβληματική «καλωδίωση» της καρδιάς

Η μυοκαρδιοπάθεια επηρεάζει το σχήμα και τη δομή της καρδιάς. Μια άλλη κατηγορία καρδιακών παθήσεων επηρεάζουν το ηλεκτρικό σύστημα που ελέγχει και συγχρονίζει τους παλμούς της καρδιάς. Σπάνιες αλλά εξαιρετικά επικίνδυνες παθήσεις όπως το σύνδρομο Brugada, το σύνδρομο μακρού QT (LQTS) και το σύνδρομο Wolff-Parkinson-White αφορούν σε διατάραξη των σημάτων που καθοδηγούν την καρδιά να χτυπά με φυσιολογικό ρυθμό. Συχνά δεν εκδηλώνονται προειδοποιητικά συμπτώματα έως ότου οι καρδιακές κοιλίες, οι κατώτεροι θάλαμοι της καρδιάς, αρχίσουν να πάλλονται ανεξέλεγκτα αντί να διοχετεύουν φυσιολογικά το αίμα. Εξετάσεις όπως το ηλεκτροκαρδιογράφημα και το τεστ κοπώσεως βοηθούν να εντοπιστούν έγκαιρα τέτοιου είδους διαταραχές.

- Ανεύρυσμα εγκεφάλου

Πρόκειται για μια μη φυσιολογική διόγκωση σε τοίχωμα κάποιου αιμοφόρου αγγείου στο κεφάλι. Το ανεύρυσμα είναι ένα ύπουλος δολοφόνος, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προκαλεί εμφανή συμπτώματα έως ότου επέλθει η ρήξη. Εκτιμάται ότι ένα στα τρία ανευρύσματα τελικά διαρρηγνύεται, με το επεισόδιο να οδηγεί στο θάνατο περίπου σε ποσοστό 40%. Η ρήξη ανευρύσματος εκδηλώνεται συχνά με έναν ξαφνικό έντονο πονοκέφαλο που συνοδεύεται από συμπτώματα όπως η πτώση βλεφάρου, η διπλή όραση (διπλωπία) ή η διαστολή της κόρης του ενός ματιού. Τα συμπτώματα αυτά υποδεικνύουν ότι το ανεύρυσμα πιέζει κάποιο νεύρο του εγκεφάλου. Εάν το ανεύρυσμα εντοπιστεί πριν υποστεί ρήξη, είναι δυνατό να αποκατασταθεί. Παράγοντας κινδύνου για τη ρήξη του ανευρύσματος είναι η υπέρταση.

- Διαχωρισμός αορτής

Κατά το διαχωρισμό αορτής, σχηματίζεται μια τρύπα σε τοίχωμα της βασικής αρτηρίας της καρδιάς. Η βαθύτερη αιτία της πάθησης παραμένει άγνωστη. Ο διαχωρισμός μπορεί να συνοδεύεται από ακανόνιστη ροή του αίματος προς κατευθύνσεις που δεν θα έπρεπε να ρέει ή πλήρη ρήξη της αορτής. Ο διαχωρισμός αορτής είναι σπάνιος, καθώς πλήττει περίπου 2 ανά 10.000 άτομα, κυρίως άνδρες 40 έως 70 ετών. Η κύρια ένδειξη του διαχωρισμού αορτής είναι ο αιφνίδιος και υπερβολικά έντονος πόνος στο στήθος ή τη μέση.

- Πνευμονική εμβολή

Πρόκειται για θρόμβο στον πνεύμονα. Στο 50% των περιπτώσεων, η πνευμονική εμβολή δεν συνοδεύεται από σαφή συμπτώματα. Ο θρόμβος μπλοκάρει τη ροή του αίματος, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πίεση εντός του πνεύμονα και να καταπονείται υπερβολικά η καρδιά. Η πνευμονική εμβολή είναι πιο πιθανή σε άτομα που έχουν θρόμβο σε κάποιο άλλο σημείο του σώματος, όπως τα χέρια ή τα πόδια, καθώς, αν δεν αντιμετωπιστεί, ο θρόμβος μπορεί να μετατοπιστεί στον πνεύμονα.

Πηγή: onmed.gr

Συχνά αγνοούμε ένα ανησυχητικό σύμπτωμα, όπως μια ξαφνική ζαλάδα, τη δύσπνοια ή έναν έντονο πόνο, ελπίζοντας πως είναι κάτι παροδικό και ακίνδυνο.

Όμως τα συμπτώματα αυτά πολλές φορές εμφανίζονται για να μας «προειδοποιήσουν» και σημαίνουν ότι πρέπει να κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις ώστε να εντοπιστεί και να αντιμετωπιστεί έγκαιρα ένα πρόβλημα υγείας.

Πότε ο πόνος επιβάλλει την επίσκεψη στο γιατρό και τι μπορεί να δείχνει;

1. Αιφνίδιος πόνος στη βουβωνική χώρα
Συχνά ο πόνος συνοδεύεται από πρήξιμο στην περιοχή. Ίσως πρόκειται για συστροφή όρχεως, όταν δηλαδή δεν διοχετεύεται αίμα σε έναν από τους δύο όρχεις λόγω συγγενούς ανωμαλίας που συνεπάγεται στρέβλωση του σπερματικού τόνου. Μπορεί επίσης να πρόκειται για επιδιδυμίτιδα, δηλαδή λοίμωξη της επιδιδυμίδας όπου αποθηκεύεται το σπέρμα.

2. Έντονος πόνος στη μέση
Εάν ο πόνος στη μέση δεν οφείλεται στη σωματική άσκηση και δεν υποχωρεί με τα κοινά παυσίπονα, μπορεί να υποδεικνύει ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής. Εάν το ανεύρυσμα υποστεί ρήξη, αποτελεί επείγουσα κατάσταση και μπορεί να αποδειχθεί θανατηφόρο. Ο έντονος πόνος στη μέση δεν αποτελεί πάντα κίνδυνο για τη ζωή, καθώς μπορεί επίσης να είναι σύμπτωμα πέτρας στα νεφρά.

3. Επίμονος πόνος στο καλάμι ή το πέλμα
Ίσως πρόκειται για κάταγμα κόπωσης. Στην περίπτωση αυτή, συνήθως ο πόνος επιδεινώνεται με τη σωματική άσκηση, επιμένει όμως ακόμη και τις ώρες χαλάρωσης και δεν υποχωρεί με τα κοινά παυσίπονα. Συμβαίνει όταν η υπερβολική επαναλαμβανόμενη φόρτιση δεν επιτρέπει στο οστό να επουλωθεί επαρκώς από μόνο του.

4. Οξύς πόνος στην κοιλιά
Ο πόνος στην κοιλιά είναι αρκετά γενικό σύμπτωμα, καθώς στην ευρύτερη περιοχή της κοιλιάς εσωτερικά βρίσκονται αρκετά ζωτικά όργανα. Ο πόνος αυτός μπορεί λοιπόν να υποδεικνύει σκωληκοειδίτιδα, παγκρεατίτιδα ή φλεγμονή στη χοληδόχο κύστη.

5. Παροδικός πόνος στο στήθος
Ένα αίσθημα βάρους στο στήθος που εμφανίζεται ξαφνικά και υποχωρεί μετά από λίγο είναι συνήθως ένδειξη δυσπεψίας. Άλλοτε πάλι υποδεικνύει έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ακόμη κι αν ο πόνος είναι πρόσκαιρος, πρέπει να αξιολογείται από γιατρό.

6. Πόνος στο πόδι που συνοδεύεται από πρήξιμο

Ο πόνος εστιάζεται συνήθως στη γάμπα, συνοδευόμενος από ευαισθησία και πρήξιμο. Μπορεί επίσης να εκδηλωθεί και άνοδος της θερμοκρασίας τοπικά. Ίσως πρόκειται για εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, πάθηση στην οποία συσσωρεύεται αίμα στα κάτω άκρα και σχηματίζεται θρόμβος. Εάν ο θρόμβος μεγαλώσει αρκετά ώστε να εμποδίζει τη ροή αίματος σε κάποιο αιμοφόρο αγγείο, εκδηλώνεται πρήξιμο στο πόδι.

www.onmed.gr

Ο Ιδεοψυχαναγκασμος, ανήκει στις αγχώδεις διαταραχές και είναι μια κατάσταση που μερικές φορές μπορεί να είναι αρκετά σοβαρή και να επιμένει για χρόνια. Το άτομο που πάσχει από ιδεοψυχαναγκασμό παγιδεύεται από μια σειρά επαναληπτικών σκέψεων (ιδεοληψίες ή επιστημονικά «ψυχαναγκασμοί»), που αν και δίχως νόημα ακόμη και για τον ίδιο τον πάσχοντα, προκαλούν μεγάλη δυσφορία και είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν.

Πόσες φορές δεν ακούσαμε κάποιο δυσάρεστο γεγονός και κάναμε την συνηθισμένη κίνηση να «χτυπήσουμε ξύλο». Το ότι έχουμε συνηθίσει την κίνηση αυτή, δεν είναι όμως ο βασικός  λόγος που την κάνουμε, ως αντίδραση σε κάτι στενόχωρο. Αν σκεφθούμε λίγο βαθύτερα, θα προσέξουμε ότι την κίνηση αυτή την κάνουμε όταν φοβηθούμε για κάτι (για παράδειγμα κάτι δυσάρεστο που συνέβη σε κάποιον), όταν δηλαδή μία σκέψη, μας δημιουργήσει το συναίσθημα του φόβου. Αφού «χτυπήσουμε ξύλο», νιώθουμε ένα συναίσθημα σαν «να διώξαμε το κακό μακριά μας». Μία συγκεκριμένη σκέψη δηλαδή μπορεί να μας δημιουργήσει φόβο, άγχος ή και δυσφορία, και μία πράξη δική μας, το ότι «χτυπήσαμε ξύλο» μπορεί να μας διώξει το άγχος, παρότι με την λογική μας καταλαβαίνουμε ότι η κακή τύχη δεν ξορκίζεται χτυπώντας οποιοδήποτε υλικό, ξύλο ή μέταλλο, πιο συγκεκριμένα δεν την ελέγχουμε ούτε την επηρεάζουμε καθόλου. Είναι όμως εντυπωσιακό αυτό που φαίνεται σε μία τέτοια δοξασία, η οποία μαθαίνεται από γενιά σε γενιά επί αιώνες. Μία συμβολική μας κίνηση του χεριού, μπορεί να ανακουφίσει το συναίσθημα μας, του φόβου στην προκειμένη περίπτωση, που νιώσαμε από κάποια σκέψη που κάναμε. Παρόμοια η κινησιολογία του καπνίσματος και του φαγητού λειτουργούν έντονα αγχολυτικά σε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι για τον λόγο αυτό κυρίως, δυσκολεύονται να τα περιορίσουν.

Όταν τέτοιου είδους σκέψεις, ιδέες, παρορμήσεις ή εικόνες μας έρχονται συχνότερα και επίμονα στο μυαλό, προκαλώντας μας έντονο άγχος και δυσφορία, επιστημονικά τις αποκαλούμε ψυχαναγκασμούς. Το αν οι ψυχαναγκασμοί απαιτούν την βοήθεια ειδικού εξαρτάται από ορισμένους παράγοντες. Το παράδειγμα που αναφέραμε της κίνησης «χτύπα ξύλο» είναι ένας πολύ φυσιολογικός ψυχαναγκασμός που συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους.

Ποιοι είναι οι λόγοι που προκαλούν τους ψυχαναγκασμούς ;

Πρόκειται για έναν σημαντικό μηχανισμό, έμφυτο στο ανθρώπινο μυαλό, ο οποίος μας βοηθάει να «εκτονώνουμε» το άγχος, μεταθέτοντας το από άγχος για την πραγματική αιτία που μας το προκαλεί, σε άγχος για κάποιο άλλο, ακόμα και εντελώς άσχεο θέμα ή αντικείμενο. Έτσι για παράδειγμα το άγχος μας για τα οικονομικά της οικογένειας μπορεί να εκδηλώνεται σε μια συνεχή ανησυχία αν κλειδώσαμε την πόρτα φεύγοντας από το σπίτι ή αν κλείσαμε τον θερμοσίφωνα. Όσο εντυπωσιακό και αν ακούγεται, ο μηχανισμός αυτός υπάρχει και λειτουργεί σε όλους τους ανθρώπους. Με αυτό τον τρόπο το άγχος για κάποιο θέμα το οποίο δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε άμεσα, «μεταφέρεται» σε κάποιο αντικείμενο για το οποίο μπορούμε να κάνουμε κάτι, ή τουλάχιστον έτσι νιώθουμε και νομίζουμε, ανακουφίζοντας κάπως το άγχος. Αυτή την πράξη μας, την ονομάζουμε Καταναγκασμό. Μία σκέψη λοιπόν ανησυχίας, το αν κλειδώσαμε (ψυχαναγκασμός) συχνά οδηγεί, όχι απαραίτητα πάντοτε, σε μία άλλη σκέψη ή πράξη (καταναγκασμός) το να ελέγξουμε αν κλειδώσαμε πχ. η οποία έχει σκοπό να ανακουφίσει το άγχος και την δυσφορία που προκάλεσε ο ψυχαναγκασμός. Βεβαίως το παραπάνω παράδειγμα που αναφέραμε είναι πολύ συχνό και φυσιολογικό και δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε παθολογικό, εκτός αν συμβαίνει πολύ συχνά και επίμονα σε σημείο που μας κουράζει, και προκαλεί δυσφορία, καθώς και αν αδυνατούμε να το περιορίσουμε και να το ελέγξουμε.

Πότε λοιπόν αναφερόμαστε σε ιδεοψυχαναγκασμούς οι οποίοι απαιτούν την βοήθεια του ειδικού για να αντιμετωπιστούν?

Οι πιο κοινοί ψυχαναγκασμοί είναι επαναλαμβανόμενες σκέψεις μόλυνσης (πχ μήπως το άτομο μολυνθεί κάνοντας χειραψία), αμφιβολίας (αν κλείδωσε την πόρτα), τάξης και τακτοποίησης (πχ το άτομο νιώθει δυσφορία αν κάποια αντικείμενα δεν είναι συμμετρικά τακτοποιημένα) παρορμήσεις επιθετικότητας ή βίας ή σεξουαλικοί. Κριτήριο βασικό είναι ότι οι σκέψεις αυτές είναι τόσο επίμονες ώστε προκαλούν δυσφορία στο άτομο και επηρεάζουν αρνητικά την καθημερινή του λειτουργικότητα.

Έτσι για παράδειγμα το άτομο μπορεί να φοβάται να βγει από το σπίτι του από φόβο μήπως ακουμπήσει κάποιο αντικείμενο και μολυνθεί, ή μπορεί να πλένει επίμονα τα χέρια του σε σημείο να τα γδάρει (καταναγκασμός). Οι καταναγκασμοί «έρχονται ως απάντηση» στους ψυχαναγκασμούς, τις επίμονες αυτές ιδέες σκέψεις, και μάλιστα έρχονται ως κανόνες που πρέπει να τηρηθούν αυστηρά. Αν για παράδειγμα το άτομο ακουμπήσει κάποιο αντικείμενο που μπορεί να θεωρεί εστία μικροβίων, ακόμα και αν λογικά καταλαβαίνει ότι το αντικείμενο αυτό δεν αποτελεί κάτι τέτοιο, μπορεί για παράδειγμα να νιώσει έντονα την ανάγκη να πλύνει τα χέρια του. Αν το εμποδίσει κάποιος συγγενής να πλύνει τα χέρια του, η δυσφορία του και το άγχος του αυξάνονται ραγδαία τη στιγμή εκείνη. Πρόκειται για ένα θέμα που απαιτεί την καθοδήγηση ειδικού, προς το άτομο και την οικογένεια του επίσης. Η πράξη του πλυσίματος (ο καταναγκασμός) δεν γίνεται για ευχαρίστηση αλλά για ανακούφιση του άγχους και του φόβου που νιώθει.

Πρέπει να τονίσουμε ότι ο καταναγκασμός, δεν είναι απαραίτητο ότι θα είναι μία πράξη, το πλύσιμο των χεριών, μπορεί να είναι και μια σκέψη με τη μορφή τελετουργικού. Μπορεί το άτομο για παράδειγμα να ακουμπήσει κάποιο «βρώμικο» αντικείμενο και από μέσα του να μετρήσει πχ. έως το 10, για να διώξει την ανησυχία. Πολύ συχνοί σε θύματα βιασμού είναι οι ψυχαναγκασμοί όπου το άτομο νιώθει «βρώμικο» και όταν κάνει μπάνιο, συχνά τρίβει τόσο έντονα το σώμα του με το σφουγγάρι σε σημείο να το γδέρνει.

 Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι οι σκέψεις/πράξεις αυτές είναι συνήθως ξένες προς την προσωπικότητα του ατόμου (προκαλούν με άλλα λόγια κατάπληξη ακόμη και στον ίδιο - πώς μπορώ εγώ να σκέφτομαι κάτι τέτοιο;), έχουν δυσάρεστο περιεχόμενο, και πάντα προκαλούν δυσφορία. Ωστόσο το άτομο, πάντα τις αναγνωρίζει ως προϊόν της δικιάς του σκέψης, ακόμη και αν δεν συμφωνεί μαζί τους. Τέλος, το άτομο προσπαθεί να αντισταθεί σ'αυτές τις σκέψεις και να τις διώξει από το μυαλό του, χωρίς όμως επιτυχία πάντα.

 Τα άτομα συχνά προσπαθούν να αποκρύψουν αυτό που τους συμβαίνει αντί να αναζητήσουν θεραπεία. Αρκετές φορές έτσι κατορθώνουν με επιτυχία να κρύψουν τα συμπτώματά τους από την οικογένειά τους, τους φίλους τους ή τους συναδέλφους τους. Μια ατυχής συνέπεια αυτής της μυστικότητας είναι και το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς δεν παίρνουν την κατάλληλη ιατρική βοήθεια παρά αφού περάσουν πολλά χρόνια από την έναρξη της διαταραχής. Μέχρι τότε μπορεί να έχουν προσαρμόσει την ζωή τους έτσι ώστε να είναι συμβατή με την αρρώστια τους, πληρώνοντας όμως το τίμημα της χαμηλής ποιότητας και των περιορισμών.

Πώς θα καταλάβει κάποιος εάν έχει Ιδεοψυχαναγκασμό;

Ένα άτομο με ιδεοψυχαναγκασμό εμφανίζει ιδεοληψίες και καταναγκασμούς σε τέτοια έκταση που να επηρεάζεται πλέον η καθημερινή λειτουργικότητά του. Τα άτομα αυτά δεν θα πρέπει να συγχέονται με άτομα που μερικές φορές τα ονομάζουμε 'ψυχαναγκαστικά' στην καθημερινή ζωή. Ο όρος αυτός αναφέρεται σε ανθρώπους τελειομανείς με πολύ υψηλά στάνταρντς, τόσο στην εργασία τους όσο και εκτός εργασίας. Μερικές φορές αυτή η 'ψυχαναγκαστικότητα' μπορεί να βοηθάει την επίτευξη ενός στόχου και να ανεβάζει την αυτο-εκτίμηση ενός ατόμου, διαφέρει όμως από τα συμπτώματα των ασθενών με ιδεοψυχαναγκασμό.

 Γιατί απαιτείται να αντιμετωπιστεί μία τέτοια κατάσταση ;

Για δυο κυρίως λόγους:

Διότι υπάρχει θεραπεία με επιστημονικά τεκμηριωμένο επιτυχημένο αποτέλεσμα.
Διότι η πιθανότητα να περάσει από μόνη της η διαταραχή είναι πολύ μικρή.

 Κλείνοντας πρέπει να τονίσουμε έναν ακόμα παράγοντα, τον βαθμό ευαισθησίας του ατόμου, τον βαθμό δηλαδή στον οποίο το άτομο καταλαβαίνει ότι οι ψυχαναγκασμοί και οι καταναγκασμοί του, είναι παράλογοι. Ακόμα και όταν το καταλαβαίνει όμως αυτό, δεν πρέπει να το αδικούμε και να το κατηγορούμε που δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει και να τους σταματήσει από μόνο του, αλλά να του δώσουμε την δυνατότητα να το αντιμετωπίσει με την βοήθεια ειδικού.

Νικόλαος Βακόνδιος
Ψυχολόγος