Η μακροχρόνια ανεργία εξελίσσεται από την έναρξη της οικονομικής κρίσης σε βασικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το 2015 επί συνόλου 22 εκατομμυρίων ανέργων στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδόν τα 11 εκατομμύρια, δηλαδή οι μισοί, είναι επισήμως μακροχρόνια άνεργοι και έχουν μάλιστα διπλασιαστεί από το 2008 οπότε ξέσπασε η κρίση.

Σχεδόν το ένα τρίτο ήταν μάλιστα άνεργοι περισσότερο από δύο χρόνια. Η έκταση της κρίσης απασχόλησης είναι όμως σαφώς μεγαλύτερη από αυτήν που δείχνουν οι επίσημοι αριθμοί, διότι δεν συμπεριλαμβάνονται στις στατιστικές οι παραιτημένοι και όσοι επιμορφώνονται. Ιδίως στις χώρες του νότου, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Κροατία, η μακροχρόνια ανεργία είναι ανησυχητικά υψηλή, αφού κυμαίνεται στο 18% , στο 11% και στο 10,4% αντίστοιχα, δηλαδή σαφώς πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ο οποίος είναι 4,3%, σύμφωνα με την έρευνα του γερμανικού ιδρύματος Μπέρτελσμαν (Bertelsman Stiftung) στις 28 χώρες της ΕΕ.

Η κατάσταση αυτή αποτελεί πραγματικό κίνδυνο, αφού έχει ως συνέπεια τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται συνολικά η πολιτική και η οικονομία της αγοράς εξαιτίας της έλλειψης προοπτικής για του πολίτες αυτούς.
Η μακροχρόνια ανεργία, δηλαδή η αναζήτηση εργασίας πάνω από 12 μήνες, δημιουργεί υψηλό κόστος για τα άτομα και την κοινωνία, και έχει ως συνέπεια την ακύρωση του ανθρώπινου κεφαλαίου και των μορφωτικών επενδύσεων, ενώ τα συρρικνούμενα ποσοστά απασχόλησης μειώνουν την αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας και την αναπτυξιακή δυναμική μιας οικονομίας. Η έκταση της κρίσης απασχόλησης είναι μάλιστα σαφώς μεγαλύτερη απ’ αυτήν που δείχνουν οι επίσημοι αριθμοί, διαπιστώνει η έρευνα του ιδρύματος Μπέρτελσμαν.

Αναλυτικά τα συμπεράσματα της πολυσέλιδης έρευνας
H μακροχρόνια ανεργία αποδεικνύει ότι υπάρχει μια σαφής απόκλιση μεταξύ νότου και βορρά στην Ευρωπαϊκή Ένωση: στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Κροατία η μακροχρόνια ανεργία κυμαίνεται περίπου στο 18%, 11% και 10,4% αντίστοιχα και επομένως σαφώς πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ο οποίος είναι 4,3%.

Στο νότο της Ευρώπης η μακροχρόνια ανεργία προσλαμβάνει ιστορικές διαστάσεις. Στον αντίποδα βρίσκονται η Μ. Βρετανία, η Σουηδία και το Λουξεμβούργο, με 1,5% έως 1,6%, τα μικρότερα δηλαδή ποσοστά στην ΕΕ. Πανευρωπαϊκά το ποσοστό της μακροχρόνιας ανεργίας είναι διπλάσιο από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008 και μετά οπότε ήταν 2,5%. Μόνο στη Γερμανία μειώθηκε από 3,7% σε 1,9% από τότε.

Η μακροχρόνια ανεργία στη Γερμανία και μερικές άλλες χώρες της ΕΕ αποτελεί όμως πρόβλημα ορισμένων ομάδων του πληθυσμού, ενώ αντίθετα σε ορισμένες χώρες της νότιας Ευρώπης είναι ένα ανησυχητικό μαζικό φαινόμενο, το οποίο κατά τον επικεφαλής του ιδρύματος Μπέρτελσμαν Ααρτ Ντε Γκόις «απειλεί την οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης. Η μακροχρόνια ανεργία δεν επιβαρύνει μόνο τα δημόσια οικονομικά, αλλά και τους πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν μακροπρόθεσμη προοπτική και χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην οικονομία της αγοράς». Για τους ανέργους αυτό σημαίνει φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ πολλοί υποφέρουν από ψυχικά προβλήματα και προβλήματα υγείας, επισημαίνει η έρευνα.

Βέβαια, το πρόβλημα αφορά κυρίως στους λιγότερο καταρτισμένους, στη νότια Ευρώπη όμως αφορά και ιδιαίτερα καταρτισμένους πολίτες. Στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Κροατία πάνω από το 10% των ανέργων πολιτών με μεσαία επαγγελματική κατάρτιση και το 5% με υψηλή επαγγελματική κατάρτιση είναι μακροχρόνια άνεργοι. Αντίθετα, στη Γερμανία τρομάζει το γεγονός ότι η μακροχρόνια ανεργία πλήττει περισσότερο πολλούς ηλικιωμένους πολίτες. Σχεδόν το 26% των μακροχρόνια ανέργων είναι πάνω από 55 ετών, πολύ πιο πάνω δηλαδή από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 14%.
Για να γίνει σαφής η έκταση της κρίσης απασχόλησης στην Ευρώπη η έρευνα συνυπολόγισε και τους αριθμούς της λεγόμενης «κρυμμένης» μακροχρόνιας ανεργίας. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται λ.χ. οι άνεργοι οι οποίοι αναζητούν εργασία και λόγω της συμμετοχής τους σε προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας/επιμόρφωσης δεν θεωρούνται ως τέτοιοι, οι απογοητευμένοι οι οποίοι δεν αναζητούν πια εργασία και όσοι αναζητούν μεν εργασία αλλά δεν είναι διαθέσιμοι βραχυπρόθεσμα στην αγορά εργασίας. Ιδιαίτερα υψηλοί είναι οι αριθμοί αυτοί στην Ιταλία, όπου το 9% των ανέργων αναζητά μεν εργασία αλλά δεν εμφανίζονται στις στατιστικές για τους ανέργους. Πανευρωπαϊκά όλοι μαζί αυτοί οι μακροχρόνια άνεργοι πολίτες οι οποίοι δεν συμπεριλαμβάνονται στις στατιστικές ανέρχονται σε 11 εκατομμύρια.

Συνολικά, δηλαδή, οι άνεργοι στην ΕΕ επίσημοι και μη είναι 22 εκατομμύρια, όπως τους υπολογίζει η έρευνα.
«Περισσότερα από 22 εκατομμύρια άνεργοι πολίτες στην ΕΕ θα εργάζονταν ευχαρίστως, αλλά δεν βρίσκουν τρόπο να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Η πολιτική πρέπει επιτέλους να κάνει περισσότερα ώστε να αξιοποιήσει αυτό το δυναμικό», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ααρτ Ντε Γκόις, επικεφαλής του ιδρύματος Μπέρτελσμαν.
Η μακροχρόνια ανεργία, ιδιαίτερα στο νότο της ΕΕ, είναι κληρονομιά της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης. Αυτή αποκάλυψε σοβαρές διαρθρωτικές αδυναμίες στα οικονομικά μοντέλα των νότιων Ευρωπαίων. Μειώθηκαν βέβαια δραστικά οι πραγματικοί μισθοί και έγιναν εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, αλλά η μακροχρόνια ανεργία δεν μπόρεσε να μειωθεί έως τώρα με αυτά, διότι η προσφορά και η ζήτηση στην αγορά εργασίας δεν εναρμονίζονται συχνά μεταξύ τους. Κλάδοι της οικονομίας, όπως ο βιομηχανικός και οι κατασκευαστικός, επλήγησαν ιδιαίτερα από την κρίση. Οι απολυμένοι σε αυτούς τους κλάδους δεν διαθέτουν τις δεξιότητες εκείνες που θα τους βοηθούσαν να βρουν δουλειά σε άλλους κλάδους. Είδος εν ανεπαρκεία είναι και τα κατάλληλα μέτρα για τον επαναπροσανατολισμό και την επιμόρφωσή τους, όπως τονίζεται στην έρευνα.

Η μονόπλευρη λιτότητα απειλεί να παγιώσει της μακροχρόνια ανεργία στην Ε.Ε. Βασική προϋπόθεση για τη μείωσή της είναι να αυξηθεί η προσφορά εργασίας από την οικονομία. Οι συντάκτες της έρευνας συνιστούν ένα μείγμα από αναπτυξιακά προσανατολισμένες επενδύσεις και ανάλογες ενεργές πολιτικές δράσεις για την αγορά. Οι δαπάνες για ενεργή πολιτική αγοράς, όπως για υπηρεσίες διαμεσολάβησης, για εκπαιδευτικές και επιμορφωτικές προσφορές ή μισθολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις, ιδίως στις χώρες με υψηλή μακροχρόνια ανεργία, είναι ελάχιστες και μειώθηκαν ακόμα περισσότερο λόγω της πολιτικής λιτότητας των τελευταίων ετών. Χωρίς υποστήριξη όμως οι μακροχρόνια άνεργοι δεν πρόκειται να βρουν δουλειά. Είναι αναγκαία λοιπόν η δημιουργία διοικητικών δομών οι οποίες να βοηθούν όσους αναζητούν εργασία, καταλήγει η έρευνα του ιδρύματος Μπέρτελσμαν.

imerisia.gr

Ανάκληση αυτοκινήτων SUZUKI SX4 S-CROSS για αντικατάσταση ταπετσαρίας πλάτης εμπρός καθισμάτων.

Η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας ανακοινώνει ότι η εταιρεία ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ A.Ε.Β.E., σε συνεργασία με το Τμήμα Γενικής Ασφάλειας Προϊόντων της ∆ιεύθυνσης Πολιτικής Ποιότητας, εκτελεί πρόγραμμα ανάκλησης αυτοκινήτων SUZUKI μοντέλο SX4 S-CROSS.

Η ανάκληση αφορά σε 1.273 οχήματα, με πανελλαδικό εύρος πλαισίων:
SX4 S-Cross 2WD βενζίνη: Από TSMJYA22S00121317 έωςTSMJYA22S00205036
SX4 S-Cross 4WD βενζίνη: Από TSMJYB22S00111195 έωςTSMJYB22S00221193
SX4 S-Cross 2WD ντίζελ: Από TSMJYA82S001996621 έωςTSMJYA82S00202475
SX4 S-Cross 4WD ντίζελ: Από TSMJYB82S00119520 έωςTSMJYB82S00355933

Στα επηρεαζόμενα αυτοκίνητα υπάρχει πιθανότητα η ραφή της ταπετσαρίας πλάτης των εμπρόσθιων καθισμάτων να βρίσκεται εκτός των εργοστασιακών προδιαγραφών παραγωγής, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται ενδεχομένως η λειτουργία των πλευρικών αερόσακων.

Μέχρι στιγμής δεν έχει αναφερθεί καμία περίπτωση ατυχήματος που να σχετίζεται µε το συγκεκριμένο θέμα.

Οι ιδιοκτήτες των ανωτέρω οχημάτων θα ενημερωθούν εγγράφως μέσω συστημένης επιστολής, έτσι ώστε να προσέλθουν στο δίκτυο Εξουσιοδοτημένων Επισκευαστών αυτοκινήτων SUZUKI σε όλη την Ελλάδα, για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες στο όχημά τους, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.

Για περισσότερες πληροφορίες ή διευκρινήσεις οι καταναλωτές παρακαλούνται όπως επικοινωνήσουν τηλεφωνικά με την 24ωρη γραμμή Εξυπηρέτησης Πελατών της εταιρείας ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ A.Ε.Β.E. στο τηλέφωνο 210 99 88 168.

[Πηγή Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας]

Τη μετατροπή της Τουρκίας σε «γενικό δερβέναγα» στα νοτιοανατολικά σύνορα της Ευρώπης επιδιώκει, όπως όλα δείχνουν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,

ο οποίος επιχειρεί να δώσει έναν καθαρά προσωπικό τόνο στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας του, αμφισβητώντας ανοικτά διεθνείς συνθήκες, το Δίκαιο της Θάλασσας, ακόμη και το ίδιο το ΝΑΤΟ, με τελικό σκοπό να «βάλει χέρι» σε θαλάσσια και χερσαία τμήματα που ανήκουν στον ελλαδικό χώρο.

Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο τρομολαγνικό σενάριο, ούτε για ακόμη μία ευφάνταστη θεωρία συνωμοσίας, αλλά για μια ζοφερή πραγματικότητα, την οποία παραδέχθηκε ακόμη κι ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς.

Σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του Alpha 9,89 την Πέμπτη (09/06/2016) ο κ. Κοτζιάς επιβεβαίωσε ότι η Άγκυρα θέλει να κάνει «γκρίζο», όχι μόνο το Αιγαίο, αλλά και τη Γαύδο!

«Ένα από τα νησιά που έχουν προσδιορίσει ως “γκρίζα ζώνη” είναι η Γαύδος, η οποία, όπως εξηγώ σε όλους τους διεθνείς συνομιλητές μου, δεν είναι απλά κάτω από την Κρήτη, αλλά είναι και στο δυτικό μέρος της Κρήτης, δηλαδή είναι στην πλευρά που κοιτάει Ευρώπη - Γιβραλτάρ, δεν είναι από τη μεριά που κοιτάει προς την Ανατολία και τη Μέση Ανατολή».
Και συνέχισε ο υπουργός, λέγοντας: «Βάζουν και το Φαρμακονήσι, βάζουν και τις Οινούσσες. Έχουν βάλει σειρά νησιών. Προσπάθησαν να χαρακτηρίσουν τις Οινούσσες “γκρίζα ζώνη”, μάλιστα κάτι Τούρκοι ναύαρχοι θέλησαν να πουν ότι είναι και οι περιοχές οι θαλάσσιες γύρω από τις Οινούσσες τουρκικές»

Η παραδοχή αυτή έρχεται από τα πλέον επίσημα χείλη, από τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας και επομένως δεν χωρεί καμίας αμφισβήτησης για την ανησυχία που επικρατεί πλέον στους κόλπους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για το «πού το πάει» πλέον το καθεστώς του ισλαμιστή προέδρου Ερντογάν.

Επίδειξη πυγμής για εσωτερική κατανάλωση, αλλά με διεθνή αντίκτυπο
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν είναι διόλου απλή, ιδίως αν σκεφτεί κανείς πόσα ανοικτά μέτωπα έχει πλέον ο Τούρκος πρόεδρος. Ο Ταγίπ Ερντογάν απειλεί, γιατί πολύ απλά νιώθει ότι ο ίδιος απειλείται.

Στο εσωτερικό της χώρας οι διαμάχες του με τους οπαδούς και τους υποστηρικτές του ισλαμιστή ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, τους οποίους ο ίδιος ο Ερντογάν αποκαλεί «τρομοκράτες», αλλά και με τους Κούρδους του PKK. «Η Τουρκία είναι μια χώρα πάρα πολύ νευρική αυτή την περίοδο», σημείωσε ο κ. Κοτζιάς.

Μοιραία, λοιπόν, ο Ερντογάν αναβαθμίζει την εξουσία του σε ρόλο «σουλτάνου», επιχειρώντας να πνίξει με τρόπο απολυταρχικό και υπέρμετρα αυταρχικό οποιαδήποτε φωνή συνιστά απειλή στο εσωτερικό της χώρας του.
Υπό το πρίσμα αυτό, γίνεται πιο ισλαμιστής και από τους ακραίους ισλαμιστές, ικανοποιώντας ακόμη και αιτήματα εξτρεμιστικών ομάδων, που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα λάμβανε ποτέ υπ’ όψιν του. Όπως, ακριβώς, έγινε με την περίπτωση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, όταν τη μετέτρεψε σε τζαμί, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αντιδράσεις των απανταχού Χριστιανών αλλά και τις – όψιμες – αντιδράσεις κορυφαίων οργανισμών, όπως της UNESCO.

Ο Ερντογάν φωνάζει και ωρύεται, γιατί γνωρίζει πως δεν έχει άλλη δυνατότητα να μείνει στο ύπατο αξίωμα της χώρας του. Επί της ουσίας, αμύνεται. Κι όσο αμύνεται στο εσωτερικό της ίδιας του της χώρας, τόσο περισσότερο ανεβάζει τους τόνους κι επιτίθεται με μένος στις άλλες χώρες. Κι όσο επιτίθεται, τόσο ερεθίζει χώρες, όπως η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, που στέλνει σε κάθε δυνατή ευκαιρία πλέον τελεσίγραφα στην Άγκυρα.
Έβρισε τους Γερμανούς, γιατί δικαίως αναγνώρισαν ως «Γενοκτονία» τις σφαγές εκατομμυρίων Αρμενίων από τα στρατεύματα του Κεμάλ το 1915. Το ίδιο είχε βρίσει τους Γάλλους αλλά και τους Αμερικάνους σε προγενέστερο χρόνο, όταν έπραξαν το ίδιο. Άστραψε και βρόντηξε απέναντι στις Βρυξέλλες, εκβιάζοντας πως εάν δεν διευθετηθεί το ζήτημα της βίζας, η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για το προσφυγικό θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων.

Ο ρόλος της Ελλάδας και ο «γρίφος» του ΝΑΤΟ

Χωρίς να το καταλαβαίνει, η Τουρκία του Ερντογάν οδηγείται σταδιακά σε απομόνωση. Κι όλο αυτό το μένος της επικείμενης απομόνωσης ξεσπά επάνω στη χώρα μας, η πολιτική ηγεσία της οποίας έχει τεράστιες ευθύνες.
Οι πολιτικές κατευνασμού και ιδίως οι διφορούμενες δηλώσεις από τους επικεφαλής του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών δυσχέραναν ακόμη περισσότερο τη θέση της χώρας μας στη διπλωματική και γεωστρατηγική σκακιέρα.

Όταν, για παράδειγμα, ο αναπληρωτής υπουργός Νίκος Ξυδάκης, αμέσως μόλις ξέσπασε η ιστορία με την Αγία Σοφία, υποστήριξε πως «το να αναγνωσθεί ένα απόσπασμα του Κορανίου δεν είναι κάτι το τραγικό», πιθανό να μην αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα των λεγομένων του. Ίσως, άλλωστε, γι’ αυτό το λόγο, μία ημέρα αργότερα, έσπευδε να ανασκευάσει τις δηλώσεις του, χαρακτηρίζοντας απαράδεκτη τη μετατροπή ενός οικουμενικού μνημείου σε τζαμί.

Σε ό,τι αφορά, τον ρόλο της νατοϊκής δύναμης στο Αιγαίο, οι προθέσεις της Τουρκίας είναι ξεκάθαρες, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από το Νίκο Κοτζιά, ο οποίος εκτίμησε ότι η Τουρκία θα ζητήσει στη συνδιάσκεψη του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία τον τερματισμό της αποστολής της Συμμαχίας στο Αιγαίο.

«Ζούμε ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα. Μια αριστερή κυβέρνηση δεν είχε αντίρρηση να συμμετάσχει το ΝΑΤΟ στην αποτροπή ή στον έλεγχο των προσφυγικών ροών και η τουρκική κυβέρνηση να μην το θέλει. Πρώτον, να μη θέλει την επέκταση της δράσης στα Δωδεκάνησα, στην Ικαρία και στη Σάμο, δεύτερον, να μη θέλει να σηκώνονται ελικόπτερα γιατί φοβόταν ότι θα δημιουργήσει η Ελλάδα κεκτημένα στον εναέριο χώρο και, τρίτον, να θέλει να τελειώσει ουσιαστικά η αποστολή. Νομίζω ότι στη Συνδιάσκεψη Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία πιθανά να ζητήσει την πλήρη αποχώρηση του ΝΑΤΟ».

Καθίσταται, συνεπώς, φανερό πως η Άγκυρα δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να κατεβάσει τους τόνους απέναντι στην Ελλάδα, αξιώνοντας να καταλύσει γεωγραφικά κεκτημένα που πηγάζουν από τις διεθνείς συνθήκες. Όσο η Αθήνα επιμένει να αρκείται σε «χλιαρές» οχλήσεις έναντι της τουρκικής διπλωματίας, τόσο οι ισλαμιστές θα γίνονται ολοένα και πιο προκλητικοί, τόσο οι πράκτορες θα «αλωνίζουν» ανενόχλητοι στη δυτική Θράκη κι άλλο τόσο θα συνεχίζονται οι καθημερινές παραβιάσεις και αμφισβητήσεις τόσο του εθνικού εναέριου χώρου όσο και των ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου.

Ο Ερντογάν παίζει το τελευταίο του χαρτί. Όποιος αγνοεί το πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πλέον εγκληματικά αφελής...

newsbomb.gr

Το μήνυμα ότι η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να αφήσει αποτύπωμα διεκδίκησης μεγάλων αλλαγών, στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα, στους θεσμούς, έστειλε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, από τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος, όπου έγινε μια πρώτη γενική συζήτηση με αντικείμενο τη συνταγματική αναθεώρηση και τον εκλογικό νόμο.

Ειδικότερα, σύμφωνα με κομματικές πηγές, ο Αλέξης Τσίπρας είπε κατά την εισήγησή του ότι «η Αριστερά δεν μπορεί να καταγραφεί ως δύναμη καλύτερης διαχείρισης της κρίσης. Η διαχείριση της κρίσης, χωρίς όραμα για μεγάλες τομές, γρήγορα θα μετατραπεί σε κρίση της διαχείρισης». Σε αυτό το πλαίσιο, σημείωσε ότι «η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να αφήσει αποτύπωμα διεκδίκησης μεγάλων αλλαγών. Στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα, στους θεσμούς», για να υπογραμμίσει ότι «θα επιδιώξουμε στο πλαίσιο της αναθεώρησης την κατοχύρωση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την προστασία των δημόσιων αγαθών».

Ο πρωθυπουργός είπε ότι «η χώρα έχει ανάγκη από μια βαθειά δημοκρατική τομή. Με χρονικό ορίζοντα το 2021 πρέπει να ξεκινήσουμε μια πλατιά διαδικασία διαλόγου με στόχο ένα νέο Σύνταγμα, το Σύνταγμα της Ελλάδας του 2021». Ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, τα μηνύματα που αναδείχτηκαν, όπως είπε, από τις εκλογές του Γενάρη του 2015, το δημοψήφισμα και τις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη, για αλλαγή σελίδας και τομή με το παλιό. Είπε ειδικότερα ότι «οι εκλογές του περασμένου Γενάρη ήταν μεγάλη τομή, αναδεικνύοντας την επιθυμία του μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού να γυρίσουμε σελίδα» και ότι «μας έδωσε εντολή σκληρής διαπραγμάτευσης».

Συμπλήρωσε ότι «το δημοψήφισμα του περασμένου Ιούλη αποτέλεσε ιστορική τομή, καθώς πέραν των άλλων, κατέγραψε την επιθυμία του ελληνικού λαού για μια μεγάλη αλλαγή και τομή με το παλιό», για να τονίσει πως «τον Σεπτέμβρη οι πολίτες έδωσαν εκ νέου εντολή να τελειώνουμε με το παλιό». Στη συνεδρίαση συμμετείχαν επίσης ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Γιώργος Κατρούγκαλος, και ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Χριστόφορος Βερναρδάκης.

www.dikaiologitika.gr