Στις συμπληγάδες του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) βρίσκεται τον τελευταίο καιρό η φορολογική διοίκηση, καθώς σύμφωνα με το ανώτατο δικαστήριο ερμηνεύει λανθασμένα τη νομοθεσία σε αρκετά ζητήματα.

Μετά τις αποφάσεις για τον χρόνο παραγραφής των φορολογικών υποθέσεων (δεν μπορούν να ξεπερνούν την πενταετία), το ΣτΕ ερμηνεύοντας τον νόμο 3986/2011 σχετικά με την απαλλαγή από την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες κατά τα πρώτα πέντε έτη από την πρώτη έναρξη εργασιών, έκρινε ότι στην περίπτωση που η έναρξη αφορά διαφορετική επαγγελματική δραστηριότητα ισχύει η πενταετής απαλλαγή από το τέλος επιτηδεύματος, κάτι το οποίο όμως δεν ίσχυε μέχρι σήμερα για την εφορία, η οποία επέβαλε κανονικά τέλος επιτηδεύματος 650 ευρώ. Η εξέλιξη αυτή αναμένεται να οδηγήσει σε σημαντική μείωση εσόδων από την εν λόγω πηγή, καθώς πολλοί επαγγελματίες τα χρόνια της κρίσης άλλαξαν δραστηριότητα, πληρώνοντας όμως κανονικά το τέλος επιτηδεύματος.

Είναι εξαιρετικά πιθανό να κληθεί η κυβέρνηση να επιστρέψει αναδρομικά τα ποσά αυτά στους επαγγελματίες. Σημειώνεται ότι τα έσοδα από το τέλος επιτηδεύματος ξεπερνούν ετησίως τα 500 εκατ. ευρώ.

Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ότι για την επιβολή τέλους επιτηδεύματος δεν αρκεί μόνο η πάροδος πενταετίας από την έναρξη εργασιών σε οποιοδήποτε επάγγελμα, όπως υποστηρίζει η διοίκηση, αλλά θα πρέπει η άσκηση αυτή να είναι κατ’ αντικείμενο επαγγελματικής δραστηριότητας.

Δηλαδή εάν κάποιος έκανε έναρξη επαγγέλματος ως δικηγόρος και κάποια στιγμή έκλεισε τα βιβλία του και προχώρησε σε έναρξη εργασιών ως λογιστής για παράδειγμα, ισχύει νέα πενταετής απαλλαγή από το τέλος επιτηδεύματος καθώς πρόκειται για διαφορετικά αντικείμενα.

Σύμφωνα με το ΣτΕ «προϋπόθεση για την επιβολή τέλους επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες είναι η εκ μέρους τους άσκηση της αυτής κατ’ αντικείμενο επαγγελματικής δραστηριότητας επί πενταετία από της οικείας ενάρξεως εργασιών. Ελεύθεροι, αντιθέτως, επαγγελματίες, οι οποίοι είχαν μεν προβεί, κατά το παρελθόν, σε έναρξη εργασιών, πλην, όμως, σε επάγγελμα διαφορετικό του ενεστώτος επαγγέλματός τους, εν συνεχεία, όμως, διέκοψαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, εξαιρούνται επί πενταετία από την υποχρέωση καταβολής τέλους επιτηδεύματος για την άσκηση του νέου επαγγέλματός τους».

Αντιθέτως, η φορολογική διοίκηση με την εγκύκλιο 1223/2011 σημειώνει: «Οσον αφορά την εξαίρεση των ελεύθερων επαγγελματιών και των ατομικών εμπορικών επιχειρήσεων κατά τα πέντε πρώτα έτη από την πρώτη τους έναρξη, διευκρινίζεται ότι στις περιπτώσεις που ο επιτηδευματίας έχει πραγματοποιήσει στο παρελθόν και άλλη έναρξη, δεν εξαιρείται».

Σημειώνεται ότι το ΣτΕ έλαβε τη σχετική απόφαση έπειτα από προσφυγή δικηγόρου. Στη συγκεκριμένη πιλοτική δίκη, δικαιώθηκε ο δικηγόρος ο οποίος προέβη το 2015 σε έναρξη εργασιών με αντικείμενο τη δικηγορία – παροχή νομικών συμβουλών, ενώ παλαιότερα (το 2007) είχε προβεί επίσης σε έναρξη εργασιών ως ελεύθερος επαγγελματίας, με διαφορετικό αντικείμενο όμως (την παροχή επιχειρηματικών συμβουλών) για περίπου έξι μήνες. Κατά τα δύο πρώτα έτη άσκησης του επαγγέλματος του δικηγόρου (2015 και 2016), του επιβλήθηκε τέλος επιτηδεύματος καθώς η φορολογική διοίκηση ακολούθησε τις οδηγίες της εγκυκλίου 1223/2011.

πηγή kathimerini.gr

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την απόφαση 89/20198 έδωσε την αληθή ερμηνεία του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 31 του ν. 3986/2011 σχετικά με την απαλλαγή από την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες κατά τα πρώτα πέντε (5) έτη από την πρώτη έναρξη εργασιών.

Το Σ.τ.Ε. έκρινε ότι, για την επιβολή τέλους επιτηδεύματος δεν αρκεί μόνη η πάροδος πενταετίας από την έναρξη εργασιών σε οποιοδήποτε επάγγελμα, όπως εσφαλμένα υποστηρίζει η διοίκηση, αλλά θα πρέπει η άσκηση αυτή να είναι κατ’ αντικείμενο επαγγελματικής δραστηριότητας. Σε αντίθετη περίπτωση τούτο θα είχε ως αποτέλεσμα να τίθενται σε αδικαιολόγητα δυσμενή μεταχείριση, εν συγκρίσει με τους λοιπούς νέους επιτηδευματίες προς τους οποίους τελούν υπό τις αυτές οικονομικές συνθήκες ασκήσεως του επαγγέλματός τους, οι ελεύθεροι επαγγελματίες που, όπως ο προσφεύγων δικηγόρος, έχουν μεν πραγματοποιήσει έναρξη επιτηδεύματος πέντε έτη προ της επιβολής του ένδικου φορολογικού βάρους, πλην, όμως, προέβησαν, εν συνεχεία, σε διακοπή εργασιών.

Το ΣτΕ αναφέρει συγκεκριμένα:
«Προϋπόθεση για την επιβολή τέλους επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες είναι η εκ μέρους τους άσκηση της αυτής κατ’ αντικείμενο επαγγελματικής δραστηριότητας επί πενταετία από της οικείας ενάρξεως εργασιών. Ελεύθεροι, αντιθέτως, επαγγελματίες, οι οποίοι είχαν μεν προβεί, κατά το παρελθόν, σε έναρξη εργασιών, πλην, όμως, σε επάγγελμα διαφορετικό του ενεστώτος επαγγέλματός τους, εν συνεχεία, όμως, διέκοψαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, εξαιρούνται επί πενταετία από την υποχρέωση καταβολής τέλους επιτηδεύματος για την άσκηση του νέου επαγγέλματός τους, ανεξαρτήτως του αν η αρχική έναρξη εργασιών είχε λάβει χώρα σε χρόνο προγενέστερο της πενταετίας από τη γένεση της σχετικής φορολογικής υποχρέωσης και ανεξαρτήτως του αν ο υπόχρεος είχε συμπληρώσει πέντε έτη ασκήσεως της αρχικής επαγγελματικής του δραστηριότητας».

Σχετικά με την εγκύκλιο ΠΟΛ.1223/2011 αναφέρει ότι: Η ερμηνεία που απέδωσε στις κρίσιμες διατάξεις η φορολογική αρχή δεν μπορεί, εξάλλου, να βρει έρεισμα ούτε στην εγκύκλιο ΠΟΛ.1223/13.10.2011, την οποία επικαλείται προς επίρρωση της βασιμότητας των ισχυρισμών της, διότι με την εγκύκλιο αυτή [στην οποία αναφέρεται ότι «Όσον αφορά την εξαίρεση των ελεύθερων επαγγελματιών και των ατομικών εμπορικών επιχειρήσεων κατά τα πέντε πρώτα έτη από την πρώτη τους έναρξη, διευκρινίζεται ότι . . . στις περιπτώσεις που ο επιτηδευματίας έχει πραγματοποιήσει στο παρελθόν και άλλη έναρξη, δεν εξαιρείται, ακόμη και αν τη συγκεκριμένη έναρξη την έχει διακόψει» (παρ. Γ περ. 2)], δεν παρέχονται στη διοίκηση διευκρινίσεις και οδηγίες για την εφαρμογή των κρίσιμων νομοθετικών διατάξεων, αλλά εισάγονται πρωτογενώς κανονιστικές ρυθμίσεις, αντίθετες προς τις διατάξεις του άρθρου 31 του ν. 3986/2011, χωρίς να παρέχεται προς τούτο νομοθετική εξουσιοδότηση, όπως βασίμως προβάλλει ο προσφεύγων.
Δεν τίθεται, εξάλλου, ζήτημα αντιθέσεως της, κατά τα ανωτέρω, ερμηνείας προς το γράμμα της κρίσιμης διατάξεως, ούτε, άλλωστε, ζήτημα ανεπίτρεπτης διεύρυνσης των περιπτώσεων απαλλαγής από την υποχρέωση καταβολής του τέλους επιτηδεύματος κατά παράβαση της αρχής της στενής ερμηνείας των φορολογικών διατάξεων, όπως αβασίμως ισχυρίζεται η φορολογική διοίκηση, αλλ’ αντιθέτως αποδίδεται η αληθής έννοια του άρθρου 31 παρ. 3 του ν. 3986/2011, χωρίς να προστίθενται νέες περιπτώσεις στις ρητώς προβλεπόμενες εκ του νόμου απαλλαγές και εξαιρέσεις. Κατόπιν τούτων, αλυσιτελής καθίσταται η εξέταση των λοιπών λόγων προσφυγής.

Το ΣτΕ στη συγκεκριμένη πιλοτική δίκη, δικαίωσε δικηγόρο ο οποίος προέβη το 2015 σε έναρξη εργασιών με αντικείμενο τη δικηγορία – παροχή νομικών συμβουλών ενώ παλαιότερα (το 2007) είχε προβεί επίσης σε έναρξη εργασιών ως ελεύθερος επαγγελματίας, με διαφορετικό αντικείμενο όμως (την παροχή επιχειρηματικών συμβουλών) για έξι περίπου μήνες.

Κατά τα δύο πρώτα έτη άσκησης του επαγγέλματος του δικηγόρου (2015 και 2016), του επιβλήθηκε τέλος επιτηδεύματος, το οποίο, ειδικώς, για το ένδικο έτος (2016), ανήλθε στο ποσό των 650 € καθώς η φορολογική διοίκηση ακολούθησε τις οδηγίες της ΠΟΛ.1223/2011.

ΑΠΟΦΑΣΗ

https://www.aftodioikisi.gr

Συνταγματική είναι η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, έκρινε σήμερα κατά οριακή πλειοψηφία το Δ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, ανατρέποντας έτσι, την παλαιότερη, προ διετίας, απόφαση (100/2017) της Ολομέλειας του ίδιου δικαστηρίου που είχε κρίνει αντισυνταγματική την λειτουργία των καταστημάτων κατά την 7η ημέρα της εβδομάδος.

Υπενθυμίζεται, ότι η λειτουργία των καταστημάτων κατά τις Κυριακές ήταν απαίτηση των δανειστών και η Κυβέρνηση έκανε αποδεκτό το αίτημά τους τον Απρίλιο του 2017 κατά τις τότε διαπραγματεύσεις στο ξενοδοχείο Χίλτον.
Ο τότε υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Δημήτρης Παπαδημητρίου, μετά την κατ΄ αρχή συμφωνία, ως προς τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές είχε δηλώσει: «Υπάρχει συμφωνία για να ανοίξουν μερικές Κυριακές τα καταστήματα κυρίως στο Δήμο Αθηναίων από την παραλία του Πειραιά μέχρι το Σούνιο όπως επίσης και στη Θεσσαλονίκη αλλά και γύρω από το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος».

Τώρα, η αυξημένη, επταμελής σύνθεσης του Δ΄ Τμήματος του ΣτΕ με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Χρήστο Ράμμο και εισηγητή τον πάρεδρο Ιωάννη Μιχαλακόπουλο (ο τελευταίος μειοψήφησε) έκρινε -κατά οριακή πλειοψηφία- με την υπ΄ αριθμ. 18/2019 απόφασή της ότι δεν παραβιάζει την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας η υπ΄ αριθμ. 75812/6.7.2017 απόφαση του τότε υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Δήμου Παπαδημητρίου με την οποία καθορίστηκαν οι περιοχές στις οποίες επιτρέπεται η προαιρετική λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές (Μάιος έως Οκτώβριο).

Τι υποστηρίζει η πλειοψηφία

Η πλειοψηφία έκρινε ότι η εν λόγω υπουργική απόφαση δεν παραβιάζει την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας καθώς η εξαίρεση λειτουργίας των καταστημάτων κατά τις Κυριακές δεν εισήχθη αδιακρίτως, αλλά μόνο στο αναγκαίο και ικανό μέτρο, δηλαδή σε περιφέρειες και περιοχές στις οποίες διαπιστωμένα υφίσταται αξιόλογη –σε εθνική κλίμακα- τουριστική κίνηση.

Πράγματι, σημειώνει η πλειοψηφία, η επίμαχη υπουργική απόφαση επιδιώκει θεμιτό και πρόδηλο σκοπό γενικού συμφέροντος, ο οποίος συνίσταται στο τομέα του τουρισμού, η τόνωση και η ενίσχυση του οποίου (τουρισμού) είναι αναγκαία, καθώς αποτελεί βασικό τομέα της εθνικής οικονομίας, ενώ παράλληλα ενισχύεται και ο ανταγωνισμός.

Η λειτουργία των καταστημάτων κατά τις Κυριακές αφορά μέρος της χώρας και συγκεκριμένες περιόδους του έτους, αναφέρει το ΣτΕ, έτσι ώστε να μην τίθεται ζήτημα μετατροπής της εξαίρεσης σε κανόνα.

Μάλιστα, ο αντιπρόεδρος Χρήστος Ράμμος διατυπώνει την άποψη, ότι από το Σύνταγμα δεν προκύπτει απαγόρευση στα εμπορικά καταστήματα να ανοίγουν τις Κυριακές.

Τελικά, κατά πλειοψηφία απορρίφθηκαν στο σύνολό τους οι αιτήσεις ακύρωσης ως αβάσιμες και έγιναν δεκτές οι παρεμβάσεις υπέρ της ισχύος της εν λόγω υπουργικής απόφασης, της επιτροπής ανταγωνισμού, του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, κ.λπ.

Τι υποστηρίζει η μειοψηφία των τριών μελών

Σύμφωνα με νομικούς οι θέσεις της μειοψηφίας που εκφράστηκαν στην υπόθεση αυτή είναι πολύ καλύτερα θεμελιωμένη από την πλειοψηφία που έκανε μια πολύ στενή ερμηνεία της Ελληνικής νομοθεσίας, παρακάμπτοντας την αυξημένης ισχύος, διεθνή νομοθεσία, αλλά και την υπ΄ αριθμ. 100/2017 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, με τον τότε πρόεδρό της Σωτήρη Ρίζο.

Συγκεκριμένα, οι σύμβουλοι Επικρατείας Ηλίας Μάζος και Χριστίνα Σιταρά, καθώς και ο πάρεδρος Ιωάννης Μιχαλακόπουλος, μειοψηφούντες υποστήριξαν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση για την λειτουργία των καταστημάτων κατά τις Κυριακές παραβιάζει την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη και την 106 διεθνή σύμβαση εργασίας του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας.

Μάλιστα, η μειοψηφία επισημαίνει ότι η απόφαση της Ολομέλειας τους ΣτΕ του 2017, που έκρινε αντισυνταγματική και μη νόμιμη την λειτουργία των καταστημάτων κατά τις Κυριακές, έχει την δέουσα τεκμηρίωση.

Σε άλλο σημείο η μειοψηφία των τριών δικαστών, δεν παραλείπει να αναφέρει ότι ο νόμος 4472/2017 (άρθρο 49) καταλαμβάνει τον Δήμο Αθηναίων στο σύνολο της εδαφικής του έκτασης και για όλες ανεξαρτήτως τις κατηγορίες καταστημάτων, χωρίς να προκύπτει η απαιτούμενη τεκμηρίωση από τη διοίκηση μιας τέτοιας ευρείας, γενικής και άνευ εξαιρέσεων επέμβασης.

Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας και 28 ακόμα φορείς.

Η Ολομέλεια του 2017

Η Ολομέλεια του ΣτΕ με την υπ΄ αριθμ. 100/2017 απόφασή της είχε κρίνει, μεταξύ των άλλων, ότι «το Σύνταγμα κατοχυρώνει για τους πάσης φύσεως εργαζομένους και απασχολούμενους (ελεύθερους επαγγελματίες, κ.λπ.) το δικαίωμα ελεύθερου χρόνου και της απόλαυσης του ατομικού και τους από κοινού με την οικογένεια τους, ως τακτικό διάλειμμα της εβδομαδιαίας εργασίας» και συνέχιζε:

«Το διάλειμμα αυτό υπηρετεί την υγεία και την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου με τη φυσική και ψυχική ανανέωση που προσφέρει η τακτική αργία στον εργαζόμενο άνθρωπο εντός της κάθε εβδομάδας (άρθρο 5 και 21 Συντάγματος).

Συναφώς, προσφέρει και την δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής του θέματα για τα οποία μεριμνά επίσης το Σύνταγμα (άρθρο 21). Περαιτέρω το ως άνω δικαίωμα προσλαμβάνει πρακτική αξία για τους εργαζόμενους όταν αυτοί δύνανται μόνοι ή από κοινού με την οικογένεια τους να μετέχουν στην συλλογική ανάπαυλα μιας κοινής αργίας ανά εβδομάδα, ως τέτοια ημέρα έχει επιλεγεί κατά μακρά παράδοση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στα λοιπά κράτη της Ευρώπης, η σχετιζόμενη με την Χριστιανική θρησκεία».

Να σημειωθεί για τις νεώτερες γενιές ότι η Κυριακή ως ημέρα αργίας των καταστημάτων καθιερώθηκε με νόμο για πρώτη φορά το 1909, ενώ εξαιρούσε ορισμένες κατηγορίες καταστημάτων όπως είναι ταβέρνες, κέντρα διασκεδάσεως, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, καφενεία, τουριστικών ειδών κ.λπ.

πηγή protothema.gr

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγε λίγο πριν το τέλος του 2018 η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΕΣ), διεκδικώντας την άμεση εφαρμογή του Ν.4472/2017, βάσει του οποίου προβλέπεται για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων αποζημίωση για τις ώρες νυχτερινής απασχόλησής τους, καθώς τόσο το υπουργείο Εθνικής Άμυνας όσο και το συναρμόδιο υπουργείο Οικονομικών μοιάζουν να σφυρίζουν αδιάφορα.

Σύμφωνα με ανακοίνωσή της, η ΠΟΕΣ δείχνει αποφασισμένη να μην κάνει ούτε βήμα πίσω, ώστε να αποδοθούν στους στρατιωτικούς αυτά που ούτως ή άλλως προβλέπει το «γράμμα» του νόμου.

Η νυχτερινή αποζημίωση προβλέπεται στο άρθρο 127 του Ν. 4472/2017 και για την εφαρμογή της χρειάζεται η έκδοση Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ), με τα συναρμόδια υπουργεία, όμως, να τηρούν έως και τώρα «σιγή ασυρμάτου». Το τίμημα της αποζημίωσης αυτής ανέρχεται σε 2,77 ευρώ / ώρα για το χρονικό διάστημα από τις 22:00 έως και τις 06:00, με το συνολικό κόστος για τη διετία 2017-2018 να φτάνει περίπου τα 60 εκατ. ευρώ.

Οι ένστολοι, σύμφωνα με την ΠΟΕΣ, είναι αποφασισμένοι, εξάλλου, να «μπλοκάρουν» διά της δικαστικής οδού και οποιαδήποτε περίπτωση έκδοσης της συγκεκριμένης ΚΥΑ χωρίς αναδρομική ισχύ, γεγονός που ούτως ή άλλως θα αντιβαίνει στον ίδιο το νόμο.

Προβληματισμός και για το επίδομα στέγασης
Την ίδια στιγμή, ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί στους στρατιωτικούς και το ενδεχόμενο να χάσουν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων το επίδομα στέγασης, εξαιτίας μιας νομικής παρατυπίας που παρατηρείται στα περιουσιακά κριτήρια.

Σύμφωνα, πάντα, με την ΠΟΕΣ, η ρίζα του προβλήματος εστιάζεται σε μια τραπεζική σύμβαση από το 2005, η οποία παρείχε προνομιακό επιτόκιο 3% για τους λογαριασμούς μισθοδοσίας με ποσά έως 5.000 ευρώ και 1,8% για ποσά άνω των 5.000 ευρώ.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι κατά των υπολογισμό των τραπεζικών καταθέσεων που κατέχουν οι αιτούμενοι στεγαστικό επίδομα, οι αυξημένοι τόκοι, λόγω του προνομιακού επιτοκίου, να αντιστοιχούν σε καταθέσεις πολύ υψηλότερες από τις πραγματικές. Υπό το πρίσμα αυτό, όσοι στρατιωτικοί εμπίπτουν σε αυτή την περίπτωση χάνουν το επίδομα.

Συνταγματική κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικράτειας η διάταξη που προβλέπει ότι οι αστυνομικοί και οι υπηρετούντες στα σώματα ασφαλείας -οι οποίοι συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα, στα 25 χρόνια υπηρεσίας- θα λάβουν το εφάπαξ όταν συμπληρωθεί ο ελάχιστος χρόνος ασφαλίσεως, ο οποίος ανέρχεται στα 30 χρόνια.

Την απόφαση έλαβε η επταμελής σύνθεσης του Α΄ Τμήματος του ΣτΕ με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Αναστάσιο Γκότση και εισηγήτρια τη σύμβουλο Επικρατείας Παρασκευή Μπραΐμη. Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχαν προσφύγει αστυνομικοί και ζητούσαν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική, αντίθετη σε διεθνείς συμβάσεις και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου η από 10.3.2014 απόφαση του υπουργού Δημόσιας Τάξης στην οποία περιλαμβανόταν η επίμαχη ρύθμιση για τη λήψη του εφάπαξ με πέντε χρόνια καθυστέρηση.

Η απόφαση του ΣτΕ για το εφάπαξ
Στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικράτειας επισημαίνεται ότι το μέτρο αυτό για το εφάπαξ υπαγορεύθηκε «από την ανάγκη διασφαλίσεως της βιωσιμότητας του Τομέα Πρόνοιας Αστυνομικών (Τ.Π.ΑΣ.), ιδίως μέσω της αποτροπής της μαζικής εξόδου των μετόχων του λόγω συνταξιοδοτήσεως με τη συμπλήρωση 25 ετών υπηρεσίας».

Και γι’ αυτό, σύμφωνα με το ΣτΕ, «η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση είναι σύμφωνη με το άρθρο 22 παράγραφος 5 του Συντάγματος». Παράλληλα, στην απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου τονίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατόπιν εκπονήσεως αναλογιστικής μελέτης.

Παράλληλα, επισημαίνεται ότι το περιοριστικό αυτό μέτρο «εξυπηρετεί σκοπό δημοσίου συμφέροντος, διότι απέβλεψε στην αποτροπή μαζικής πρόωρης εξόδου από τον Τ.Π.ΑΣ. των μετόχων που είχαν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα με τη συμπλήρωση 25ετούς υπηρεσίας προκειμένου να διασφαλισθεί η βιωσιμότητα και η οικονομική σταθερότητα του εν λόγω Ταμείου».

Επίσης, στην απόφαση του ΣτΕ για το εφάπαξ τονίζεται ότι η επίμαχη ρύθμιση «δεν επιφέρει στέρηση της ασφαλιστικής παροχής του εφάπαξ βοηθήματος, ούτε μείωση του ποσού αυτού αλλά μεταθέτει χρονικά (από ένα έως πέντε έτη κατά περίπτωση) την λήψη του για τους μετόχους που εξέρχονται από το Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας και συνταξιοδοτούνται κατόπιν αιτήσεώς τους με χρόνο ασφαλίσεως μικρότερο των 30 ετών».

πηγή ethnos.gr