Προσπαθώ να μείνω ψύχραιμος με την Ελλάδα αλλά δεν με βοηθάει - Αν η Αθήνα δεν υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα δεν θα υπάρξουν περαιτέρω χρήματα - Δεν βοηθάει οι χώρες με προβλήματα να λένε ότι φταίνε το Βερολίνο ή οι Βρυξέλλες

Με την περίπτωση της Ελλάδας ασχολήθηκε για άλλη μια φορά το απόγευμα της Πέμπτης ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλέ μιλώντας σε συνέδριο στην Αυστρία αλλά και σε συνέντευξή του στην αυστριακή τηλεόραση.

«Προσπαθώ να μείνω ψύχραιμος με την Ελλάδα αλλά δεν με βοηθάει» ανέφερε ο κ. Σόιμπλε στην εκδήλωση με τίτλο Finanz im Dialog, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Reuters.

Όπως είπε, είναι ευκολότερο για χώρες με προβλήματα να λένε στους πολίτες τους ότι αυτά οφείλονται στο Βερολίνο ή τις Βρυξέλλες αλλά αυτό δεν βοηθάει.

Επιμένοντας στο θέμα της Ελλάδας σημείωσε ότι κατά τη διάρκεια παροχής βοήθειας «βιώσαμε ορισμένες στιγμές έντασης αλλά δεν θέλω να μιλήσω περισσότερο γι' αυτές».

«Η Ελλάδα δεν είναι χαμένη υπόθεση» συμπλήρωσε και τόνισε ότι μέχρι το τέλος του 2014 αναπτυσσόταν καλύτερα του αναμενομένου αλλά από τότε τα προβλήματα έχουν κάνει εκ νέου την εμφάνισή τους.

«Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ συγκεκριμένη» πρόσθεσε.

Όπως είπε, αν και καταλαβαίνει ότι είναι πολιτικά δύσκολο να προωθήσεις τόσες πολλές μεταρρυθμίσεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, υπάρχει και μια υπευθυνότητα απέναντι στην ευρωζώνη ως σύνολο που πρέπει κανείς να λάβει υπόψιν του.

Μακροπρόθεσμα τα πιο αδύναμα μέλη της ευρωζώνης δεν μπορούν να περιμένουν από ισχυρότερες χώρες να χρηματοδοτούν τις σπατάλες τους, ανέφερε με νόημα.

Οι πολιτικοί κάθε χώρας, κατέληξε, «πρέπει να ευθυγραμμίζουν τις προσδοκίες των πολιτών τους με την πραγματικότητα, αν όχι βραχυπρόθεσμα, τότε τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα».

Μιλώντας γενικότερα για την οικονομική πολιτική ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ υποστήριξε ότι οι προσπάθειες δημιουργίας ανάπτυξης μέσω παροχής ρευστότητας από την κεντρική τράπεζα έχουν περιορισμένη επιτυχία προσθέτοντας ότι κατά την άποψή του η επεκτακτική δημοσιονομική πολιτική δεν είναι ένας καλός τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς τη στασιμότητα.

Σε δηλώσεις του, στη συνέχεια, στην αυστριακή τηλεόραση, ο Γερμανός υπουργός δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο «ατυχήματος» με έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ενώ επανέλαβε ότι αν η Αθήνα δεν υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα τότε δεν υπάρξουν περισσότερα χρήματα.

Στο συνέδριο μίλησε και ο Αυστριακός υπουργός Οικονομικών Χανς Γιοργκ Σέλινγκ ο οποίος εκτίμησε ότι ο κίνδυνος εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι υπαρκτός προσθέτοντας με νόημα ότι «όταν αποφασίζεις να έχεις ένα κοινό νόμισμα τότε πρέπει να αναλάβεις και τις ευθύνες γι' αυτό, να μείνεις πιστός στους κανόνες».

protothema.gr

Την φυγή προς τα εμπρός αποφάσισαν πριν λίγο στο Μέγαρο Μαξίμου σύμφωνα με...

αποκλειστικές πληροφορίες του Κουρδιστού Πορτοκαλιού. Αυτό σημαίνει προσφυγή στις κάλπες-κατά πάσα πιθανότητα εντός του Μαίου...

O Aλέξης Τσίπρας, ο Νίκος Παππάς και ο Γιάνης Βαρουφάκης αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να παραμένουν όμηροι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης την στιγμή μάλιστα που η χώρα χρειάζεται γενναίες μεταρρυθμίσεις γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα τους μείνει στα χέρια...Στα πλαίσια αυτά και η επίθεση του Νίκου Παππά στον Βόλφαγκ Σόιμπλε.

"Ο κ. Σόιμπλε είναι ο βασικός υποστηρικτής των αποτυχημένων πολιτικών σε Ελλάδα και σε Ευρώπη. Είναι σαφές ότι η αποτυχία του σχεδίου ασφυξίας της Ελλάδας έχει φέρει κάποιους σε δύσκολη θέση. Οι σημερινές του δηλώσεις είναι επίσης σαφές ότι απευθύνονται στο εσωτερικό και εσωκομματικό του του ακροατήριο.

Αυτές οι δηλώσεις είναι ασύμβατες τόσο με τη θεσμική θέση που κατέχει όσο και με την προσδοκία που έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη για εξεύρεση μίας νέας λύσης. Η εμμονή και η επιμονή του σε αυτή την πολιτική και σε αυτό το ύφος είναι ασύμβατες με την πορεία προς μια ενωμένη και δημοκρατική Ευρώπη"...

«Ενας κοινός στρατός της Ε.Ε. θα έδειχνε στον κόσμο ότι δεν πρόκειται ποτέ πια να ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα σε χώρες της Ε.Ε.».

«Ένας τέτοιος στρατός θα μας βοηθούσε, επίσης, να διαμορφώσουμε κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στην Ευρώπη να αναλάβει ευθύνες στον κόσμο». «Ένας κοινός ευρωπαϊκός στρατός θα έστελνε ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τη Ρωσία ότι είμαστε πολύ σοβαροί όσον αφορά την προάσπιση των ευρωπαϊκών μας αξιών (...) και θα δρούσε αξιόπιστα σε απειλές προς την ειρήνη σε μια χώρα-μέλος ή σε μια γειτονική χώρα».

Με αυτά τα τρία βασικά επιχειρήματα, όπως τα διατύπωσε στη συνέντευξή του στην κυριακάτικη γερμανική εφημερίδα Die Welt, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ επανέφερε στο τραπέζι μια πρόταση, η οποία είναι ουσιαστικά παλαιότερη ακόμη και από την... Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ιδρύθηκε το 1957, με τη Συνθήκη της Ρώμης), όμως ποτέ δεν κατόρθωσε να ευοδωθεί.

Η αιτία είναι απλή: Κάποιες χώρες-μέλη αντιτάχθηκαν σθεναρά στην υλοποίησή της -άλλες φορές η Γαλλία και άλλες η Βρετανία- ενώ και οι Ηνωμένες Πολιτείες φρόντισαν να... αποθαρρύνουν όσους την προωθούσαν, διαμηνύοντας ότι το ΝΑΤΟ είναι υπερ-αρκετό προκειμένου να διασφαλίσει την «άμυνα» της Ευρώπης απέναντι στους έξωθεν κινδύνους.

«Κίνδυνοι»
Πρόκειται για «κινδύνους» οι οποίοι την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ταυτίζονταν με την ΕΣΣΔ και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, ενώ μετά την Πτώση του Τείχους έχουν πάρει διαδοχικά τη μορφή του Μιλόσεβιτς, του Καντάφι, αλλά και των τζιχαντιστών. Εσχάτως δε, έχει επανέλθει στο προσκήνιο η Ρωσία του Πούτιν, η οποία έχει αποδείξει ότι σε στρατιωτικό επίπεδο, μπορεί να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει στις γειτονικές της χώρες. Σημαίνουν, άραγε, όλα αυτά ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν υπονοεί πως, έστω και στο απώτερο μέλλον, θα τολμούσε κάποιος ηγέτης ή θεσμός της Ε.Ε. να στείλει τον «κοινό ευρωπαϊκό στρατό» να πολεμήσει -για παράδειγμα- στο πλευρό των ουκρανικών κυβερνητικών δυνάμεων και κατά των αυτονομιστών και των Ρώσων υποστηρικτών τους; Ένα τέτοιο συμπέρασμα είναι, ασφαλώς, εξαιρετικά παρακινδυνευμένο και μάλλον κινείται στη σφαίρα της φαντασίας.

Παρ' όλα αυτά, αξίζει να σημειώσουμε ότι η πρόταση Γιούνκερ χαιρετίστηκε κυρίως από τους Γερμανούς -από στελέχη τόσο του CDU όσο και του SPD- ενώ το Λονδίνο, για μια ακόμη φορά, έσπευσε να διαμηνύσει ότι «η θέση της Βρετανας είναι ξεκάθαρη, η άμυνα είναι μια εθνική υπόθεση και δεν αφορά την Ε.Ε.».

[Μια παλιά ιστορία...]
• 1952: Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα, απορρίπτεται όμως στη γαλλική Βουλή.
• 1954: Ιδρύεται η Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση (WEU).
• 1996: Απόφαση για μετεξέλιξη της WEU σε Ευρωπαϊκή Ταυτότητα Ασφαλείας και Άμυνας (ESDI) εντός του ΝΑΤΟ.
• 1999: Το προηγούμενο «μόρφωμα» εντάσσεται οργανικά στην Ε.Ε., διατηρώντας στενούς δεσμούς με το ΝΑΤΟ.
• 2003: Ψηφίζεται η Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφαλείας και ορίζεται ύπατος αρμοστής ο Χαβιέρ Σολάνα -η εισβολή ΗΠΑ-Βρετανίας στο Ιράκ, όμως, διχάζει την Ε.Ε. και δεν επιτρέπει αυταπάτες.
• 2004: Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Αμυντική Υπηρεσία (EDA).
• 2009: Στη Συνθήκη της Λισαβόνας περιλαμβάνεται η Κοινή Πολιτική Ασφαλείας και Άμυνας (CSDP).