Ο ΑΣ Κώων "Ο Ιπποκράτης" και ειδικότερα τo τμήμα κορασίδων ευχαριστεί θερμά τον ιδιοκτήτη του "Grand Hotel" στη Ρόδο κ. Σταύρο Μήτση, για την κάλυψη των εξόδων διαμονής της ομάδας μας, στο πλαίσιο διεξαγωγής του Final Four Κορασίδων.

Η προσπάθεια μας στηρίζεται αποκλειστικά στην προσφορά και την ευαισθησία τέτοιων ανθρώπων. Ειλικρινά τον ευχαριστούμε που είναι πάντα πρόθυμος να βοηθήσει και στέκεται δίπλα στην ομάδα με όποιο τρόπο μπορεί.

Με εκτίμηση,
Α.Σ. Ιπποκράτης

Η Ελίνα Ισκιόγλου, που αγωνίζεται στη Νίκη Λευκάδας περιγράφει με δραματικό τρόπο τα όσα έζησε στο "Ionian Star" όπου διαμένει τη νύχτα της Κυριακής και καταγγέλει όλους τους αρμόδιους για την εγκληματική αδράνειά τους σε μια συνέντευξη-ποταμό στο sdna.gr!

«Η πέτρα πέρασε ξυστά από το κεφάλι μου...»

«Από τις 4 τα ξημερώματα οι οπαδοί του Ολυμπιακού μαζεύτηκαν έξω από το ξενοδοχείο, αφού φάνηκαν από τη γέφυρα που είναι στα 100μ. οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, που είχαν αφήσει τα αυτοκίνητά τους και πλησίαζαν πεζοί το ξενοδοχείο. Τους έβλεπαν να έρχονται από τη γέφυρα από τις 4:00 και φώναζαν μεταξύ τους "έρχονται! Πάρτε ότι μπορείτε, πέτρες, φωτοβολίδες... Προφυλαχθείτε"!

Οταν πλησίασαν στο προαύλιο βλέπω μια μολότοφ να πέφτει ακριβώς από κάτω και να σκορπά φωτιά και μια φωτοβολίδα να περνά μπροστά στα μάτια μου και μια πέτρα να περνά ξυστά από το κεφάλι μου! Αν ήμουν στο δωμάτιο ακριβώς δίπλα και έπεφτε η πέτρα δεν ξέρω τι θα μπορούσε να με είχε βρει.

Στις 4:45 οι οπαδοί έφτασαν στο εστιατόριο που βρίσκεται δίπλα από το ξενοδοχείο και στις 4:50 έπεσε η πρώτη μολότοφ και ακολούθησαν κροτίδες, φωτοβολίδες, καπνογόνα και όποιο άλλο πολεμοφόδιο υπήρχε! Ολες οι φωτοβολίδες που έπεσαν ήταν με ευθύβολες ρίψεις, κάτι που όπως μας είπαν από την αστυνομία οφείλεται στο ότι έφυγαν με πιστόλια! Μιλάμε για καθαρή τρομοκρατική ενέργεια! Ηταν πληρωμένοι δολοφόνοι! Δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω αλλιώς...

«Παραλίγο να καούμε ζωντανοί»
Ούτε που θυμάμαι πόσες πολλές φωτοβολίδες πετάχτηκαν και από τις δύο πλευρές. Από τη μία οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και από την άλλη οι οπαδοί του Ολυμπιακού, που μπήκαν στο ξενοδοχείο για να γλιτώσουν. Από τα επεισόδια ο πρώτος όροφος του ξενοδοχείο κάηκε και θα μπορούσαμε να καούμε όλοι ζωντανοί, αν οι ίδιοι που πετούσαν τις μολότοφ δεν έπαιρναν μετά τους πυροσβεστήρες για να σβήσουν τις φωτιές που άναψαν για να μην καούν κι αυτοί!

Ο πρώτος όροφος καταστράφηκε και μετά ανέβηκαν στον δεύτερο όροφο, όπου έσπαγαν πόρτες με λοστούς και παραλίγο να πάρει κι εμένα η... μπάλα! Οι οπαδοί της μίας πλευράς έψαχναν τους άλλους, δεν με ενδιαφέρει ποιας ομάδας ήταν, αλλά ότι κινδύνευσα άμεσα. Χτυπούσαν τις πόρτες των δωματίων και με την απειλή του λοστού απαιτούσαν να τους ανοίξουν. Χτύπησαν και τη δική μου πόρτα, αλλά για καλή μου τύχη ο αρχιτέκτονας που έχει αναλάβει την ανακαίνιση του ξενοδοχείο τους πρόλαβε για να μην μπουν στο δωμάτιο, γιατί τότε δεν ξέρω τι θα είχε γίνει...

Ακούγαμε συνέχεια θορύβους από πράγματα που έσπαγαν. Κάποιοι έμπαιναν στα δωμάτια για να βρουν αυτούς που έψαχναν κι άλλοι για να διαφύγουν, αλλά αναποδογύριζαν πράγματα και όποιο αντικείμενο έβρισκαν το πετούσαν και το χρησιμοποιούσαν ως όπλο. Δεν μπορείς να φανταστείς τι γινόταν. Ακόμα και το τηλεκοντρόλ του air condition με όσα έγιναν βρέθηκε στο προαύλιο, έξω από το ξενοδοχείο!

Το ξενοδοχείο ήταν σε διαδικασία ανακαίνισης, η οποία ήταν προγραμματισμένη να ολοκληρωθεί σε δύο εβδομάδες. Ολο το ισόγειο έγινε γυαλιά-καρφιά και ο πρώτος όροφος καταστράφηκε. Ολα διαλύθηκαν και οι τάβλες από τα κρεβάτια χρησιμοποιήθηκαν ως όπλα.

«Κλείνω τα μάτια, ακούω κρότους και βλέπω φωτιές!»
Ο,τι και να έχει φανεί από τις λήψεις μετά τα επεισόδια είναι λίγο για να δείξει τι έγινε. Είναι πολύ λίγο μπροστά σε αυτά τα τρομακτικά γεγονότα που ζήσαμε. Σκέφτομαι αυτά που έγιναν κι έχω τρομάξει τόσο πολύ που θεωρώ ότι θα ήταν καλύτερα να με... χτυπούσαν, παρά αυτό που έγινε! Προσπαθώ να κλείσω τα μάτια και βλέπω φωτιές και μολότοφ! Προσπάθησα το μεσημέρι να αποκοιμηθώ για λίγη ώρα, αλλά ήταν αδύνατο. Κλείνω τα μάτια αλλά ακούω κρότους και βλέπω φωτιές!

Ολα αυτά κράτησαν από τις 4:50 ως τις 5:20 περίπου. Ημασταν κλεισμένοι μέσα στο δωμάτιο και δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω. Δεν ξέραμε τι θα μπορούσε να συμβεί, ενώ παντού υπήρχαν καπνοί και δεν μπορούσαμε καν να αναπνεύσουμε. Όλοι ήταν απόντες. Η αστυνομία ήταν απούσα κι έχει ευθύνη. Η Πολιτεία έχει ευθύνη, όπως φυσικά η ΕΟΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, όλοι ανεξαιρέτως. Δεν με ενδιαφέρει τι χρώματα έχουν αυτοί. Δυστυχώς είναι πληρωμένοι δολοφόνοι.

Εχουμε καταντήσει παρακράτος με όλα αυτά που γίνονται. Αυτοί είναι οι ίδιοι που κάνουν επεισόδια παντού. Είτε σε γήπεδα, είτε σε πορείες είναι οι ίδιοι που τα κάνουν αυτά. Δεν είναι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού ή κάποιας άλλης ομάδας. Δεν τους νοιάζει να δουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ ή κάποιο άλλο άθλημα. Τους ενδιαφέρει μόνο να σκοτώσουν. Γι' αυτό είμαστε εδώ που είμαστε.

Παντού υπήρχαν αίματα από μαχαιριές, από σπασμένα κεφάλια. Πάρα πολλά αντικείμενα κατέληξαν στο πάρκο έξω από το ξενοδοχείο από τις μάχες τους... Κανείς δεν υπολόγιζε όσους δεν είχαν σχέση με αυτά που έγιναν.

Για κακή μου τύχη βρέθηκα στο ξενοδοχείο και το έζησα αυτό. Είναι άλλο να το ζεις και το βλέπεις να γίνεται και οι δικοί σου άνθρωποι να διαβάζουν στις έξι το πρωί πως κάηκε η Λευκάδα και να σε παίρνουν έντρομοι για να δουν αν είσαι καλά.

«Πήρα τηλέφωνο την αστυνομία στις 04:00 και ήρθαν... 06:20!»
Η αστυνομία ήταν αμέτοχη. Τα περιπολικά κάθονταν στη γέφυρα, έβλεπαν τους οπαδούς να περνούν από εκεί με τα πόδια και δεν έκαναν τίποτα. Τα ΜΑΤ που υπήρχαν την προηγούμενη μέρα στο νησί, μάθαμε ότι έπρεπε να φύγουν γιατί είχε γίνει κάτι στην Αμφιλοχία. Εγώ έπαιρνα τηλέφωνο το 100, αλλά η αστυνομία δεν ήρθε πριν τις 06:20! Η απάντησή τους ήταν "είναι γνωστό το επεισόδιο. Είμαστε ενήμεροι, όλα είναι υπό έλεγχο"! Για να έρθει η αστυνομία πήγα εγώ με τα πόδια ως το αστυνομικό τμήμα και επιστρέψαμε μαζί στο ξενοδοχείο αρκετή ώρα φυσικά μετά τα επεισόδια.

Η αστυνομία απουσίαζε. Είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν πως 150-200 άτομα κάνουν αυτά τα επεισόδια; Ξέρουν ποιοι είναι. Είναι πληρωμένοι δολοφόνοι. Δυστυχώς καμία από τις ομάδες και την ΕΟΚ δεν αντέδρασε. Αντίθετα μαζεύτηκαν και αποφάσισαν να γίνει κανονικά ο τελικός. Ο κ. Βασιλακόπουλος ήρθε στο ξενοδοχείο, συζήτησε με τους ανθρώπους του ξενοδοχείου μαζί με τον Δήμαρχο Λευκάδας και όταν του παραδόθηκε μία από τις πέτρες αρκέστηκε να πει ότι ήταν μια μαύρη παρένθεση σε μια εξαιρετική διοργάνωση.

Είναι δυνατόν ο Δήμος Λευκάδας να μην έχει προβλέψει τι θα γινόταν; Εγώ ήμουν στο νησί και θα πήγαινα υπό άλλες συνθήκες στον τελικό, αλλά δεν πήγα γιατί δεν ανέχομαι να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με αυτούς που με απειλούσαν στο ξενοδοχείο, όποιοι κι αν ήταν αυτοί. Υπηρετώ το μπάσκετ εδώ και 20 χρόνια κι έχω πάει σε πολλά Final-4, όμως αυτό που έγινε ήταν αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι για μένα. Θλίβομαι πραγματικά που θεωρούμαι αθλήτρια. Θλίβομαι που οι ομάδες και οι υπεύθυνοι δεν πήραν θέση. Ολοι γνώριζαν ότι θα γίνουν φασαρίες. Οποιον ρωτούσες στη Λευκάδα έλεγε ότι ερχόταν κομβόι για επεισόδια. Οι μόνοι που δεν το ξέραμε ήμασταν εμείς στο ξενοδοχείο.

Ολοι ήξεραν τι θα συμβεί, αλλά επέμεναν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι. Γιατί δέχθηκαν να πάρουν τη διοργάνωση; Για να ακουστεί το όνομα της Λευκάδας;

Εγώ ξέρω αυτά που είδα. Αίματα παντού στο δεύτερο όροφο από τις πέτρες που έπεσαν. Κατά καθαρή τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα...

«Είμαι κατεστραμμένη ψυχολογικά μετά απ' όσα έγιναν»
Από τις 2:30 έγιναν τηλέφωνα στην αστυνομία από ιδιοκτήτες καταστημάτων που έβλεπαν αυτό που θα γίνει και από συνδέσμους φιλάθλων στο νησί. Κατά τύχη δεν καήκαμε ζωντανοί. Πάλι καλά που για να μην καούν οι ίδιοι, έσβηναν τις φωτιές από τις μολότοφ που πέταξαν. Η πυροσβεστική ήταν απ' έξω, αλλά δεν έκανε τίποτα. Θα μπορούσε να ανοίξει τις μάνικες για να σβήσει τις φωτιές, αλλά και να εκφοβίσει τους χούλιγκανς. Περίμενε να... καούμε και μετά να κάνει κάτι.

Τα περιπολικά της αστυνομίας ήταν εκεί, οι οπαδοί πέρασαν από μπροστά τους, τους είδαν, αλλά δεν έκαναν τίποτα. Κατά τύχη δεν έπαθα τίποτα σωματικά, αλλά είμαι κατεστραμμένη ψυχολογικά. Ολοι γνώριζαν και δεν ενήργησαν. Αυτό που με νοιάζει τώρα είναι να μπορέσω να κοιμηθώ. Κλείνω τα μάτια μου και ακούω κρότους και βλέπω φωτιές.

Δεν με ενδιαφέρει ποιος πήρε το Κύπελλο, πραγματικά. Στο γήπεδο δεν έγινε τίποτα προφανώς γιατί είχε γίνει ό,τι είχε γίνει τα ξημερώματα. Δυστυχώς δύσκολα θα ξεχάσω αυτές τις στιγμές».