Δίπλα στον Πάνο Κούτρα στη χθεσινή επίσημη προβολή της ταινίας του «Xenia» στο 67ο Φεστιβάλ των Καννών, στο τμήμα «Ενα κάποιο βλέμμα», θα βρισκόταν η Πάτι Πράβο. Η εντυπωσιακή 66χρονη Ιταλίδα τραγουδίστρια ποπ σταρ (ποιος δεν έχει ακούσει το «La bambola»), η «θεά», όπως την αποκαλεί ο 16χρονος ήρωας της ταινίας, δεν μπόρεσε, όμως, τελικά, να παρευρεθεί στην πρεμιέρα. Η παρουσία της είναι ούτως ή άλλως ισχυρή στην «Xenia». Δεν είναι μόνο το ίνδαλμα του Ελληνοαλβανού 16χρονου Ντάνι, αλλά και του 18χρονου αδελφού του Οδυσσέα (που συμμετέχει σε ένα talent show με το «Tutt’al piu»)· δεν είναι μόνο η αγαπημένη τραγουδίστρια της Αλβανής μητέρας του, που έχει πεθάνει· είναι και η αναφορά σε μια εφηβεία που δύσκολα εγκαταλείπει κανείς παρά τη μελαγχολία ή τα τραύματα που τη συνοδεύουν.

Η Πάτι Πράβο εμφανίζεται, αναπάντεχα, σε μια σκηνή της ταινίας πίσω από τα φιμέ τζάμια ενός πολυτελούς αυτοκινήτου, για να χαμογελάσει στον εμβρόντητο Ντάνι. Ούτως ή άλλως είναι ένα αγόρι που ζει έντονα μέσα στο φαντασιακό του. Με ξανθιά φράντζα, γκέι, ένα κουνέλι μασκότ στην τσάντα, ένα γλειφιτζούρι διαρκώς στο στόμα και ένα κινητό στο χέρι διασχίζει την Ελλάδα από Νότο (Κρήτη) προς Βορρά (Θεσσαλονίκη) για να συναντήσει τον, άγνωστό του ουσιαστικά, πατέρα του, που τους εγκατέλειψε πριν από πολλά χρόνια. Μαζί και ο αδελφός του, που ζει στην Αθήνα, σε μια ταράτσα, ημιπαράνομος, δουλεύοντας σε ένα ταχυφαγείο.

Εχει δίκιο ο Π. Κούτρας όταν λέει ότι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας του «θα μπορούσαν να είναι ήρωες ενός παραμυθιού, από αυτά που μιλούν για παιδιά που χάνονται στο δάσος αναζητώντας καταφύγιο ή που προσπαθούν να μεγαλώσουν μόνα σ’ ένα κόσμο εχθρικό και άδικο, όπου οι “μεγάλοι”, πριν τα εγκαταλείψουν, τα έχουν ήδη απαρνηθεί».

Το οδοιπορικό των δύο αδελφών είναι παράλληλα και ένα «φρέσκο» μιας πόλης (της Αθήνας) και μιας χώρας, που βιώνει το σοκ της βίαιης αλλαγής. Ο Πάνος Κούτρας της «Στρέλλας» επανέρχεται, ανασυνθέτοντας έναν κόσμο ακόμη πιο προσωπικό, στις παρυφές του ονείρου και της πραγματικότητας. Με συνεχείς ανατροπές και ατμόσφαιρα τρυφερή και την ίδια στιγμή απειλητική, δημιουργεί έναν παράδεισο συναισθημάτων, μουσικής και κίνησης μέσα σε μια κόλαση. Μια Αθήνα με τη Χρυσή Αυγή να προελαύνει στις γειτονιές των μεταναστών, ανθρώπους εγκλωβισμένους αλλά και αποφασισμένους να ζήσουν. Ο Π. Κούτρας κατορθώνει να κινηματογραφήσει συναισθήματα. Δύσκολες μεταβάσεις από ένα σύμπαν γκροτέσκο και ονειρικό (σαν την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων»), έφηβους που αρνούνται να μεγαλώσουν σε έναν τόπο που γεννάει μόνο αβεβαιότητα και φόβο.

Η προβολή της «Xenia» στις Κάννες ήταν θερμή. Η ελληνογαλλική παραγωγή χειροκροτήθηκε πολύ, άφησε μια επίγευση συγκίνησης και αισιοδοξίας.

Ο Ντάνι (Κώστας Νικούλι) και ο Οδυσσέας (Νίκος Γκέλια) είναι η πρώτη γενιά του 21ου αιώνα. Και ο Π. Κούτρας «ζει» ανάμεσά τους. Σε έναν διάλογο παράλληλο (το σενάριο συνυπογράφει με τον Π. Ευαγγελίδη), μια πραγματικότητα ψηφιακή και απόλυτα σωματική, εφιαλτική και αισθαντική, πολύχρωμη και σκοτεινή, γεμάτη αντιφάσεις και αντιθέσεις. Μια πραγματικότητα που εκρήγνυται με λαμπιόνια, κουνέλια γίγαντες και παραισθήσεις αλλά, πάνω απ’ όλα, απελευθερώνει την επιθυμία για την επόμενη μέρα.

Πηγή: kathimerini.gr