Οι επικριτές ανησυχούν για την είσοδο εγκύων από την ανατολική Ευρώπη
Από σήμερα τίθεται σε εφαρμογή ο αμφιλεγόμενος νόμος της κυβέρνησης της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, που δίνει τη δυνατότητα σε φτωχές ή ανήμπορες γυναίκες που αδυνατούν να μεγαλώσουν το παιδί τους, να το φέρουν στον κόσμο «με ασφάλεια και εχεμύθεια».

Τα παιδιά στο τέλος της εφηβείας τους θα μπορούν να μαθαίνουν το όνομα της μητέρας τους, εάν η ίδια έχει δώσει την σχετική άδεια και εάν το επιθυμούν. Ωστόσο, οι επικριτές του νόμου θεωρούν απάνθρωπη την υποχρεωτική παράδοση των παιδιών σε ιδρύματα ή ανάδοχες οικογένειες, ενώ προειδοποιούν ότι θα αυξηθεί ο «τουρισμός της εξαθλίωσης», δηλαδή η είσοδος εγκύων (ιδίως από την ανατολική Ευρώπη) στη Γερμανία για να γεννήσουν σε κάποιο καλό μαιευτήριο.  

Όπως μεταδίδει η ελληνόφωνη υπηρεσία της Deutsche Welle, με την πρωτοβουλία αυτή, το γερμανικό υπουργείο Υγείας καλύπτει ένα τεράστιο νομοθετικό κενό και δίνει λύση σε ένα πρόβλημα που χρονίζει και οδηγεί κάθε χρόνο εκατοντάδες γυναίκες στην απόγνωση. Το νομοσχέδιο δίνει το δικαίωμα στις γυναίκες που για διάφορους λόγους, κοινωνικούς ή οικογενειακούς δεν μπορούν να κρατήσουν το παιδί τους, να το φέρουν στον κόσμο σε κάποιο νοσοκομείο, χωρίς να αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους και χωρίς να υποστούν νομικές συνέπειες για την εγκατάλειψή τους.

Η λύση της «βρεφοδόχου»
Μέχρι τώρα υπήρχε μια νομοθετική γκρίζα ζώνη. Οι γυναίκες αναγκάζονταν ή να τοποθετήσουν τα βρέφη τους μετά την εγκυμοσύνη σε κάποια «βρεφοδόχο» ή να αναζητήσουν κάποιο μαιευτήριο που θα δεχόταν άτυπα έναν ανώνυμο τοκετό. Η αβεβαιότητα αυτή οδήγησε κάποιες γυναίκες σε απονενοημένες ενέργειες. Και όπως επισημαίνει η Μόνικα Κλάινε, διευθύντρια της Κοινωνικής Υπηρεσίας των Καθολικών Γυναικών: «Οι έγκυες αυτές δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κατάστασή τους. Δεν είναι σε θέση να βρουν λύση μέχρι τον τοκετό». Πολύ συχνά, εξηγεί Μόνικα Κλάινε, οι γυναίκες αυτές γεννούν τα παιδιά τους χωρίς ιατρική αρωγή, σε υπόγεια ή ακόμη και στην τουαλέτα του σπιτιού τους.

Για κάποιες απεγνωσμένες γυναίκες υπάρχει και η λύση της «βρεφοδόχου». Πρόκειται για ένα μεγάλο συρτάρι, συνήθως κοντά σε κάποια βοηθητική είσοδο των νοσοκομείων ή συναφών ιδρυμάτων, όπου οι γυναίκες παραδίδουν τα βρέφη, χωρίς να είναι υποχρεωμένες να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.

Στη Γερμανία υπάρχουν ακόμη περίπου 100 τέτοιες βρεφοδόχοι, οι οποίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά την νομοθετική ρύθμιση του «ανώνυμου τοκετού». Τα περισσότερα από τα παιδιά που παραδίδονται στην βρεφοδόχο δεν μαθαίνουν ποτέ ποιοι είναι οι γονείς τους, μολονότι το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει λάβει μια σαφή απόφαση που προβλέπει ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να γνωρίζει την καταγωγή του.

«Η βρεφοδόχος είναι η χειρότερη λύση που μπορεί να προσφέρει σε μια γυναίκα και στο παιδί της μια οργανωμένη κοινωνία», υποστηρίζει η Μόνικα Μπράντνα, εκπρόσωπος του Γερμανικού Ινστιτούτου Νεότητας. Η κα Μπράντνα διηύθυνε μια έρευνα γύρω από την ανώνυμη παράδοση βρεφών και το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε είναι συγκλονιστικό: πολλοί φορείς που δέχθηκαν τα παιδιά δεν γνωρίζουν τίποτε για την τύχη τους. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας έλαβε υπόψη του τα προβλήματα αυτά. Στο σχετικό κείμενο προβλέπεται ότι μια γυναίκα μπορεί να γεννήσει σε ένα νοσοκομείο και τα στοιχεία της να παραμείνουν απόρρητα για 16 χρόνια. Τότε το παιδί που θα γεννήσει θα έχει τη δυνατότητα να πληροφορηθεί ποια είναι η μητέρα του, υπό έναν διπλό όρο: να έχει δώσει την άδεια η μητέρα και να το επιθυμεί και το ίδιο το παιδί.

Οι επικριτές του νόμου αντιμετωπίζουν αρνητικά το γεγονός ότι η μητέρα έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να μάθει το παιδί της την ταυτότητά της.

Ισοπεδωτική η υποχρεωτική παράδοση των παιδιών
Η Γερμανική Ένωση Μαιευτήρων (DHW) εκφράζει τη δυσαρέσκειά της και για ορισμένες άλλες πτυχές της νέας νομοθετικής ρύθμισης. Μεταξύ άλλων η DHW επικρίνει το γεγονός ότι οι γυναίκες που κάνουν χρήση του σχετικού νόμου οφείλουν να παραδώσουν τα παιδιά τους. Όπως επισημαίνει η Καταρίνα Γέσκε, εκπρόσωπος του DHW, «το να θέλει μία γυναίκα να διασφαλίσει την ανωνυμία της δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι δεν επιθυμεί ή δεν είναι σε θέση να μεγαλώσει το παιδί της» Η Κ. Γέσκε αναφέρει ως παράδειγμα τις γυναίκες που αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε κέντρα φιλοξενίας, έχοντας πέσει θύματα οικογενειακής βίας.

Οι ενστάσεις δεν εξαντλούνται ωστόσο στο σημείο αυτό. Η εχεμύθεια που εγγυάται ο νόμος μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε παράνομο «ιατρικό τουρισμό». Αυτό που αποκαλείται και «τουρισμός της εξαθλίωσης». Ήδη σήμερα πολλές Ανατολικοευρωπαίες, συνήθως άπορες, αξιοποιούν την ελεύθερη διακίνηση εντός της ΕΕ για να γεννήσουν τα παιδιά τους με καλή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε κάποιο γερμανικό μαιευτήριο. Εκτιμάται ότι το φαινόμενο αυτό θα ενταθεί όταν θα τεθεί σε ισχύ ο νόμος.

Πηγή: tovima.gr