Με νέα απόφαση του υπουργείου Παιδείας αλλάζει η ώρα αποχώρησης των μαθητών από τα νηπιαγωγεία. Όπως προβλέπει η απόφαση, η ώρα αποχώρησης των μαθητών που φοιτούν στο βασικό υποχρεωτικό πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου αλλάζει και μεταφέρεται από τις 13:00, στις 13:10. Αναλυτικά η απόφαση του υπουργείου Παιδείας αναφέρει:

«Τροποποιούμε την ώρα αποχώρησης των μαθητών/ τριών που φοιτούν στο Βασικό Υποχρεωτικό Πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου από τις 13.00’ σε 13.10’. Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». Αναλυτικά η ΦΕΚ ΕΔΩ

Με ποιο sms στο 13033 πηγαίνουμε από και προς τα σχολεία
Όπως και το προηγούμενο διάστημα που ήταν ανοιχτά τα σχολεία έτσι και τώρα απαιτείται μήνυμα sms στο 13033, από τους κηδεμόνες που συνοδεύουν τα παιδιά τους στα σχολεία.

Ο τρόπος μετακίνησης από και προς το σχολείο είναι ο εξής:

Επιλογή 4 στο sms 13033
Τα παιδιά πρέπει να φέρουν μαζί την έγγραφη βεβαίωση

Στην τελική ευθεία μπαίνει πλέον η διανομή voucher (επιταγής) 200 ευρώ σε 560.000 μαθητές και φοιτητές, προκειμένου να αγοράσουν laptop και tablet.

Όπως ανέφερε μιλώντας στην ΕΡΤ η υφυπουργός Παιδείας, Ζέττα Μακρή, είναι όλα έτοιμα για να ξεκινήσει η διαδικασία της χρηματοδότησης.

Το νέο πρόγραμμα, προϋπολογισμού 112 εκατ. ευρώ, των Υπουργείων Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, εξασφαλίζει επιταγή (voucher) αξίας 200 ευρώ για κάθε μαθητή, σπουδαστή και φοιτητή, που εμπίπτει σε συγκεκριμένα εισοδηματικά και κοινωνικά κριτήρια, για την αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού (tablet, laptop, desktop).

Σημειώνεται ότι, ως προς το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, το πρόγραμμα αποτελεί ένα από τα πρώτα έργα σε ευρωπαϊκό επίπεδο που στοχεύει στη χρήση κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης. Το εκτιμώμενο πλήθος των δικαιούχων ανέρχεται σε περίπου 325.000 οικογένειες με 560.000 νέους ηλικίας από 4 έως 24 ετών.

Δικαιούχοι θα είναι όλες οι οικογένειες με ισοδύναμο οικογενειακό εισόδημα έως 6.000 ευρώ, δηλαδή όλες οι οικογένειες που είναι δικαιούχοι του επιδόματος παιδιού του ΟΠΕΚΑ στην πρώτη εισοδηματική κατηγορία. Το ισοδύναμο οικογενειακό εισόδημα ορίζεται με βάση το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα, τον αριθμό των παιδιών ανά οικογένεια και το αν μια οικογένεια είναι μονογονεϊκή ή όχι.

Το πρόγραμμα στοχεύει να συμβάλει, με ουσιαστικό τρόπο, στη μακροπρόθεσμη ενδυνάμωση των ψηφιακών δεξιοτήτων της εκπαιδευτικής κοινότητας και την επίτευξη ενός συμπεριληπτικού ψηφιακού εκπαιδευτικού μοντέλου.

Παραδείγματα δικαιούχων
-Οικογένεια με 2 γονείς και 1 παιδί και με ετήσιο εισόδημα 10.500€ ευρώ
-Οικογένεια με 2 γονείς και 2 παιδιά με ετήσιο εισόδημα 12.000€ ευρώ
-Μονογονεϊκές οικογένειες με 1 παιδί και ετήσιο εισόδημα 9.000€ ευρώ
-Μονογονεϊκές οικογένειες με 2 παιδιά και ετήσιο εισόδημα 10.500€ ευρώ

Από τη Δευτέρα 11/1 μαθητές νηπιαγωγείου και δημοτικού θα πρέπει να έχουν ξανά μαζί τους το απαραίτητο έγγραφο για τη μετακίνησή τους από και προς το σχολείο και οι συνοδοί τους να στέλνουν το ανάλογο sms στο 13033.

Επιστρέφοντας στα θρανία, οι μαθητές θα πρέπει να έχουν μαζί τους μια έντυπη βεβαίωση μετακίνησης, την οποία μπορείτε να κατεβάστε ηλεκτρονικά και να την εκτυπώσετε από το forma.gov.gr.

Διαφορετική είναι η βεβαίωση για τον ανήλικο και τον ενήλικο μαθητή. Εδώ, μπορείτε να βρείτε τη βεβαίωση που αφορά στον ανήλικο. Ειδικά μάλιστα, αν τα παιδιά πηγαίνουν κι επιστρέφουν μόνα στο σχολείο με τα πόδια, θα πρέπει να έχουν τη βεβαίωση μαζί τους.

Ο ενήλικος γονέας, κηδεμόνας ή συνοδός που τα πηγαίνει ή/και τα φέρνει από το σχολείο, πρέπει να έχει στείλει SMS με τον αριθμό 4 στο 13033.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Μέσω του εκπαιδευτικού προγράμματος The Tipping Point in Education και του 100 mentors, είκοσι περίπου μαθητές του 1ου ΓΕΛ Κω «Ιπποκράτειο» είχαν την ξεχωριστή ευκαιρία να συνομιλήσουν με τον Αντώνη Συκάρη , τον κορυφαίο Έλληνα ορειβάτη που έβαλε στόχο την κορυφή του πιο φονικού βουνού του κόσμου και σε δύο μέρες ξεκινά μια επικίνδυνη αποστολή για την θρυλική κορυφή Κ2 των Ιμαλαΐων.

Ο Αντώνης Συκάρης είναι ο μοναδικός Έλληνας που έχει σκαρφαλώσει σε 4 από τις 14 κορυφές άνω των 8000 μέτρων της Γης, το λεγόμενο Grand Slam, αλλά και ο μοναδικός στη χώρα μας που έχει «κατακτήσει» 45 κορυφές άνω των 4000 μέτρων στις Άλπεις. Στις 22 Μαΐου του 2017 ανέβηκε με τον Μάϊκ Ευμορφίδη στην κορυφή του κόσμου, στο Έβερεστ.

Αντώνης Συκάρης: Καλησπέρα σας! Χαίρομαι πολύ που είμαι ανάμεσά σας και σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δίνετε σήμερα να μιλήσουμε μαζί. Είναι σε ένα κρίσιμο timing γιατί σε 5 μέρες από σήμερα, συγκεκριμένα την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου αναχωρώ για την αποστολή μου στο βουνό Κ2, που έχει υψόμετρο 8611 μέτρα, πρόκειται για τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του κόσμου, αλλά τη δυσκολότερη. Είναι ένα βουνό με πολλές τεχνικές δυσκολίες και το ενδιαφέρον σ’ αυτό το βουνό είναι ότι δεν έχει καταφέρει κανένας άνθρωπος στον κόσμο ν’ ανέβει την περίοδο του χειμώνα. Είμαι καλεσμένος από μία διεθνή ομάδα ως μόνος Έλληνας, όπως και άλλοι από διάφορα μέρη του κόσμου και αυτή η προσπάθεια θα ξεκινήσει στις 20/12, θα φτάσουμε στο Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν, από κει θα υπάρχει ένα trekking, στην αρχή 1-2 μέρες με τζιπ σε δύσκολους χωματόδρομους με πολλά χιόνια κι από κει θα ακολουθήσει για 7-8 μέρες σε σκληρό παγετώνα μια πορεία 73 χλμ μέχρι να φτάσουμε στο base camp γύρω στο τέλος του Δεκεμβρίου. Από κει θα ξοδέψουμε δύο ολόκληρους μήνες προσπαθώντας να πλησιάσουμε το βουνό, να σκαρφαλώσουμε σε διάφορες κατασκηνώσεις που θα δημιουργήσουμε εμείς και εφόσον μπορέσουμε και ευνοηθούμε από τον καιρό να προσπαθήσουμε την κορφή και να την καταφέρουμε και να κάνουμε κάτι το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει πετύχει κανείς. Αυτή η πρόταση που μου έγινε- Να σας πω μερικά πράγματα για μένα, είμαι 58 ετών, ασχολούμαι με την ορειβασία 31 συναπτά έτη χωρίς ποτέ να έχω σταματήσει ούτε ένα μήνα να πηγαίνω στα βουνά της Ελλάδος μας ή σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχω μία συνεχή και διαρκή δραστηριότητα στο ορεινό τοπίο και περιβάλλον από αναρρίχηση, σκαρφάλωμα δηλαδή σε βράχο, σε πάγο, σε αναβάσεις βουνών στην Ελλάδα πάρα πολλές, στο εξωτερικό, σε όλο τον κόσμο και έχω καταφέρει να σκαρφαλώσω σε επτά προσπάθειες πάνω από 8.000 μέτρα τέσσερις κορφές.

Ο στόχος μου και τα όνειρά μου που παραμένουν ακόμα και σήμερα και θα παραμείνουν μέχρι να ολοκληρωθούν διότι η διάθεσή μου δεν μειώνεται καθόλου και δεν θεωρώ ότι έχω μεγαλώσει, αντίθετα θεωρώ ότι είμαι πάρα πολύ νέος και νιώθω πάρα πολύ νέος, είναι να ολοκληρώσω και τις 14 κορυφές πάνω από τα 8.000 μέτρα και ένα δεύτερο project είναι να πετύχω και τις 82 κορυφές πάνω από 4.000 μέτρα που υπάρχουν στις Άλπεις-από αυτές έχω πετύχει μέχρι σήμερα τις 54. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι αυτά τα δύο μαζί δεν τα έχει καταφέρει κανείς άνθρωπος στον κόσμο και για μένα αποτελεί μεγάλο στόχο γιατί πρώτα απ’ όλα μου αρέσει η ορειβασία, μου αρέσει ν’ ανεβαίνω τις κορυφές και δεν θεωρώ ότι απλώς είναι ένα χόμπι αλλά είναι μία πράξη δημιουργίας η οποία κάθε φορά που δημιουργώ μία ανάβαση νιώθω πολύ μεγάλη ικανοποίηση και αυτοπεποίθηση και αυτή η ικανοποίηση αλλά παράλληλα και η επιτυχία μου αυξάνει ακόμη περισσότερο την αυτοπεποίθηση και αναζητώ την επομένη. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει και στις ζωές όλων των ανθρώπων όταν βάζουν στόχους όταν τους εκπληρώνουν ή βρίσκονται κοντά στην εκπλήρωση τους, αμέσως βάζουν ένα επόμενο-πιο δύσκολο- ίσως πιο ιδιαίτερο- αλλά με το να βάζεις στόχους στη ζωή σου έχεις μία ζωή με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Ο άνθρωπος που δεν ονειρεύεται και δεν βάζει στόχους δεν έχει νόημα η ζωή του, δεν έχει μία ζωή με έντονες στιγμές που του δίνουν χαρά ευτυχία και του δίνουν ένα κίνητρο να υπάρχει στη ζωή και να διεκδικεί συνεχώς ένα στόχο. Έτσι κι εμένα, η περίπτωση της εταιρείας που ανέλαβε να οργανώσει αυτή την αποστολή- να συγκεντρώσει δηλαδή τους καλύτερους -χωρίς να θέλω να πω ότι εγώ είμαι –αλλά αυτοί με επέλεξαν-από όλο τον κόσμο ήταν μία πολύ μεγάλη τιμή για μένα και έπρεπε εγώ μέσα μου να ανταποκριθώ΄ υπήρχαν φωνές από μέσα μου που μου έλεγαν «τι θες να πας εκεί τώρα; είναι χειμώνας, δεν τα έχει καταφέρει κανείς! 89 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στην προσπάθεια να το κάνουν και δεν τα κατάφεραν και εκεί ήταν που είπα ότι δεν με απασχολεί αν θα αποτύχω, σίγουρα όμως θα με απασχολήσει το επόμενο διάστημα της ζωής μου ότι μου δόθηκε η ευκαιρία και δεν προσπάθησα και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι είμαι έτοιμος από κάθε άλλη άποψη και από φυσική κατάσταση και από τεχνική κατάρτιση από την τεράστια εμπειρία που έχω αλλά και τις γνώσεις που έχω αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια στα βουνά ότι θα πάω εκεί μαζί με τους σκοινοσυντρόφους μου–έτσι λέμε τους άλλους ορειβάτες που βρίσκονται μαζί μου- και θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για την επιτυχία. Θα εργαστούμε στην κατεύθυνση της επιτυχίας με όλες μας τις δυνάμεις και θα αφοσιωθούμε σε αυτό. Ξέρετε παιδιά, συχνά το λέω- και δεν το λέω γιατί ούτε κάποιος μου το είπε ούτε γιατί το διάβασα κάπου-το έζησα και το ζω καθημερινά στη ζωή μου. Όλο αυτό το διάστημα δεν κάνω τίποτα άλλο από το να ασχολούμαι full task όλη την ημέρα με αυτή την αποστολή, είτε πρόκειται για να προετοιμάσω το σώμα μου είτε πρόκειται να κάνω τη συγκέντρωση όλων των ορειβατικών υλικών- και ό,τι άλλο χρειάζεται- τροφίμων, γιατί υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να πάρεις μαζί, είτε αν θέλετε με απασχολεί και η δημοσιότητα γιατί είναι υποχρεωτικό να το κάνω λόγω του ότι υπάρχουν χορηγοί που πρέπει να φαίνονται-άρα υπάρχει μία διαδικασία-όμως, ασχολούμαι συνεχώς με αυτό και ξέρετε κάτι; Αυτό που ήθελα να πω και πριν και το διέκοψα είναι ότι αυτό που μου έμαθε η ζωή είναι ότι αν θέλεις να πετύχεις έναν στόχο θα πρέπει να αφοσιωθείς σ’ αυτόν και όταν λέμε αφοσίωση εννοούμε ότι το μυαλό σου θα πρέπει να σκέφτεται διαρκώς τον στόχο σου και αν ακόμα δεν έχεις τις δεξιότητες είτε την τύχη ή το ταλέντο για να τον πετύχεις, εάν πραγματικά αφοσιωθείς σ’ αυτό, η αφοσίωση που θα δώσεις, το χρόνο που θα ξοδέψεις πάνω σε αυτό, το μυαλό σου θα επικεντρωθεί πάνω σε αυτό και από μόνο του θα σου φέρει την επιτυχία και τις λύσεις. Είναι μαθηματικά σίγουρο αυτό, θα έρθουν τα πράγματα έτσι στη ζωή σου χωρίς καν να το καταλάβεις και θα εκπληρωθεί ο στόχος σου γιατί θα έχεις αφοσιωθεί πάνω σε αυτό. Η αφοσίωση είναι αυτή που θα φέρει τα αποτελέσματα γιατί με την αφοσίωση το μυαλό σας θα σκέφτεται διαρκώς αυτό και θα φέρει και τις λύσεις. Εκεί που θα πορεύεσαι θα βλέπεις συνέχεια διάφορες ευκαιρίες να περνάνε δίπλα σου γιατί εσύ θα σκέφτεσαι μόνο αυτό και ό,τι κι αν συναντάς τριγύρω σου θα το αξιοποιήσεις σαν ευκαιρία και θα δίνεις λύση και θα πετυχαίνεις το στόχο σου. Αυτό είναι κάτι το οποίο εγώ βιώνω στη ζωή μου σε πάρα πάρα πολλά πράγματα κι έχω απίστευτα παραδείγματα να σας πω. Δεν είναι θέμα τύχης, είναι θέμα αφοσίωσης, πίστης, αγάπης σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Βεβαίως, θα μου πει κάποιος ότι εγώ δεν θέλω να αφοσιωθώ σε κάτι γιατί δεν μου αρέσει κάτι και δεν ξέρω και τι να βάλω στόχο στη ζωή μου. Θα βρείτε τους δρόμους για να τοποθετήσετε στόχους στη ζωή σας, είτε πρόκειται για την προσωπική της ανέλιξη, είτε πρόκειται για την εκπαίδευση σας, να βάλετε στόχο να πάρετε ένα πτυχίο, να πιάσετε μία δουλειά σε μία μεγάλη εταιρεία-μπορεί να έχετε διάφορους στόχους στη ζωή σας-σίγουρα ο μεγαλύτερος στόχος της ζωής κάθε ανθρώπου είναι η Ευτυχία. Άλλωστε για αυτό γίνονται όλ’ αυτά, για να έχουμε ευτυχισμένες στιγμές και ζωή. Θα σας μιλήσω αργότερα και για αυτό: τι σημαίνει για μένα ευτυχία. Κατά τη γνώμη μου είναι λίγο παρεξηγημένη η άποψη όταν κάποιοι άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχει ευτυχισμένη ζωή-υπάρχουν ευτυχισμένες στιγμές, κατά τη δική μου άποψη υπάρχει ευτυχισμένη ζωή αρκεί να καταλαβαίνουμε ότι κάθε στιγμή που ζούμε μπορεί να είναι μία ευτυχισμένη στιγμή και ζωή και να την αξιοποιούμε όπως πραγματικά είναι- να μην κυνηγάμε την επόμενη και να χαιρόμαστε για αυτό που έχουμε. Είναι ξεκάθαρο, αν μπορούμε να απολαμβάνουμε την καθημερινότητά μας χωρίς να στεναχωριόμαστε για το τι δεν πήγε καλά ή για το ότι περιμένουμε να έρθει το Σαββατοκύριακο να πάμε διακοπές, να μην έχουμε δουλειά, να αναζητούμε δηλαδή στιγμές/χρόνο από τη ζωή που θεωρούμε ότι εκεί υπάρχει ευτυχία, ενώ τώρα είμαστε στη δουλειά, στο σχολείο, είμαστε σε χώρους όπου μας καταπιέζουν. Αυτό πρέπει να βγει από μέσα μας, πρέπει να αξιολογήσουμε και να αξιοποιήσουμε την κάθε στιγμή ως μία ευτυχισμένη στιγμή, όποια κι αν είναι αυτή. Αν μπορέσουμε αυτό και το δούμε έτσι τόσο απλά όσο σας λέω, τότε πραγματικά θα έχουμε μία ευτυχισμένη ζωή. Σαφώς υπάρχουν και πράγματα που μπορεί να είναι ανυπέρβλητα όπως είναι η υγεία των ανθρώπων, ή όπως είναι η ίδια η ζωή ή ο θάνατος, κάτι πάρα πολύ σκληρό. Αν όμως εξαιρέσουμε αυτά, μπορούμε μέσα στην καθημερινότητά μας να ‘μαστε διαρκώς ευτυχισμένοι αρκεί να καταλάβουμε ότι ό,τι κι αν κάνουμε, ό,τι και να πούμε, όπου κι αν βρισκόμαστε είναι μία ευκαιρία να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να γίνουμε καλύτεροι- που τόση ανάγκη το έχουμε- και να αξιοποιούμε ως θετική την κάθε στιγμή.

θέλω να γυρίσω όμως πίσω σε αυτό που σας έλεγα για το θέμα της αποστολής στο Κ2. Υπάρχουν πάρα πολλοί που θεωρούν-και στην Ελληνική και στη διεθνή ορειβατική κοινότητα-ότι είναι μία χαμένη ευκαιρία αυτό, ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε κάποια άκρα των χεριών και των ποδιών σε τόσο πολύ κρύο, διότι οι θερμοκρασίες φτάνουν και στους 75 βαθμούς υπό το μηδέν και άμα βάλουμε και τον αέρα που αυξάνει την αίσθηση της θερμοκρασίας, μπορεί να είναι και στους -90, ή -100. Το βουνό παγώνει κυριολεκτικά και ακόμα και η τοποθέτηση μίας σκηνής πάνω από τα 7000 μέτρα είναι αδύνατη, διότι το βουνό έχει γίνει τσιμέντο από το πολύ κρύο και τον αέρα. Τίποτα όμως από όλα αυτά και εμένα και τους άλλους συντρόφους μας δεν μας σταμάτησαν και δεν μας ανέκοψαν την διάθεση να πάμε και να προσπαθήσουμε να ζήσουμε δύο μήνες σ’ ένα απόλυτο ψύχος, ακόμα και στο basecamp η θερμοκρασία είναι μείον 25 έως 30 από το μηδέν και ανεβαίνοντας κατεβαίνει κι άλλο η θερμοκρασία και σε καμία περίπτωση δεν θα αφήσουμε ούτε μέρα, ούτε στιγμή που να μην προσπαθήσουμε για την επιτυχία. Γιατί αυτό προέρχεται από την επιθυμία μας και από την αφοσίωση μας σε αυτό που λέγεται στόχος και δεν έχει σημασία εάν δεν καταφέρουμε να φτάσουμε στην κορυφή. Θα έχουμε κάνει την προσπάθειά μας θα έχουμε αποκτήσει τεράστιες εμπειρίες από αυτή την προσπάθεια γιατί είναι χειμώνας και είναι πολύ ιδιαίτερη εποχή και στην επόμενη προσπάθεια στα project για τις 8000 μ. κορυφές και τις υπόλοιπες των 4000 μ. στις Άλπεις θα πάμε με πολύ μεγαλύτερες και πλουσιότερες εμπειρίες. Βεβαίως, εάν καταφέρουμε και φτάσουμε στην κορυφή θα είναι μία παγκόσμια επιτυχία που θα γράψουμε -για μένα που είμαι Έλληνας- το όνομα της Ελλάδας με χρυσά γράμματα στην παγκόσμια αθλητική ιστορία και ιδιαίτερα αυτής της ορειβασίας.

Διονύσης: Τα λόγια σας είναι πηγή έμπνευσης. Μπορούμε αν θέλετε να ξεκινήσουμε με τις ερωτήσεις μας Αρχή φόρμας.Τέλος φόρμας

Τόνια : Πως ξεκίνησε το πάθος σας για την ορειβασία?

Ήμουν 26 χρόνων- βασικά από μικρό παιδί μου άρεσε το φυσικό περιβάλλον και αναζητούσα πάντοτε να βρίσκομαι εκεί, έφευγα από την δουλειά μου –είχα ένα μικρό κατάστημα με ηλεκτρικές συσκευές «ΣΥΚΑΡΗΣ»- μετά γίνανε πολλά καταστήματα, είχα δύο παράλληλες ζωές και την ορειβασία και την επιχειρηματικότητα την οποία υπηρέτησα επίσης με πολύ μεγάλο πάθος και αφοσίωση και πέτυχα πολλά στη ζωή μου και σε αυτό τον τομέα της επιχειρηματικότητας, όμως είχα ανάγκη να βρίσκομαι σε φυσικό περιβάλλον μου άρεσε πάρα πολύ αυτό, δεν είχα καταλάβει ότι αυτό ήταν η ορειβασία, αλλά έφευγα πάντα με το αυτοκίνητο να πηγαίνω είτε σε χωριά, είτε σε πράσινο, είτε να στήνω μία σκηνή και να κοιμάμαι να βλέπω τα αστέρια το βράδυ και γενικά να βρίσκομαι μέσα σε δάσος, σε περιβάλλον όμορφο, ορεινό και φυσικό. Κάποια στιγμή κάποιος μου μίλησε για τα βουνά. Έτυχε να πάω μαζί του το 1990 τον Ιανουάριο σε ένα βουνό στην Ήπειρο που λέγεται Σμόλικας. Την πρώτη φορά αυτό έγινε στις 14 Ιανουαρίου, ήμουν τελείως άσχετος. Δεν ήξερα τίποτα, ήταν χειμώνας και αυτό γιατί το έκανα; Γιατί σε ένα από αυτά τα ταξίδια μου είχα περάσει κάτω από αυτό το βουνό σε ένα χωριό που λέγεται Κεράσοβο κι εκεί μου είχε μιλήσει ένας ντόπιος , ένας χωρικός ότι υπάρχει το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδος εκεί και έχει και μία λίμνη –Δρακόλιμνη. Αργότερα μου μίλησε και αυτός ο φίλος μου για αυτό το πράγμα, τα συνέδεσα και λέω εκεί θα πάω , σε αυτό το βουνό, και έτσι και πήγα αλλά δεν ανέβηκα την πρώτη Κυριακή, πήγα και τη δεύτερη πάλι δεν τα κατάφερα γιατί ήταν χειμώνας και ήμουν και μόνος μου και δεν γνώριζα, την τρίτη όμως ανέβηκα στην κορυφή και από τότε ξεκίνησε αυτό το ταξίδι το οποίο συνεχίζεται και μέχρι σήμερα. Ανεβαίνοντας στην κορυφή του Σμόλικα ότι τα βουνά, όπως έχω πει πολλές φορές, δεν είναι φτιαγμένα μόνο από βράχους και πάγους αλλά και από όνειρα, επιθυμίες και σχέδια. Είναι μία πράξη δημιουργίας το να σκαρφαλώνεις και να φτάνεις σε μία κορυφή γιατί αναπτύσσονται και πολύ ωραίοι δεσμοί φιλίας με το σύντροφό σου που σκαρφαλώνεις μαζί, γιατί ξεπερνάς τις δυσκολίες, σε συνδέει ένα σκοινί μεταξύ σας, υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία αποκτάς μέσα από την ορειβασία και τις αναβάσεις των βουνών γιατί σπάνια μία άλλη δραστηριότητα περιλαμβάνει ένα τόσο μεγάλο φάσμα κινήτρων όπως αυτή της ορειβασίας, γιατί αυτά ποικίλλουν είτε από την άθληση είτε από την ψυχαγωγία είτε από προσωπικούς στόχους που εκπληρώνεις φτάνοντας στην κορυφή, την εξερεύνηση σε ένα άγνωστο περιβάλλον και αν θέλεις ότι ξεπερνάς τον εαυτό σου και τα όρια σου που αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και προσλαμβάνεις μία τεράστια αυτοπεποίθηση που σε βοηθάει να πας και παραπέρα και παραπέρα. Όλο αυτό είναι ένα μαγευτικό ταξίδι που δεν τελειώνει.

Τόνια : Πόσον καιρό θα κρατήσει αυτή η αποστολή; Ποιο είναι το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που έχει διαρκέσει αποστολή μακριά από το σπίτι σας?

Αυτή η αποστολή θα ξεκινήσει 20 Δεκεμβρίου από την Αθήνα για το Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν και θα κρατήσει μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου για να καλύψουμε όλη την περίοδο του χειμώνα. Ο χειμώνας είναι 1η Δεκεμβρίου- 28 Φεβρουαρίου και θα μείνουμε το χειμώνα διότι η ανάβαση πρέπει να επιτευχθεί μέσα στις ημερομηνίες του χειμώνα. Οπότε 28/2 αν δεν έχουμε καταφέρει ν’ ανέβουμε, θα πρέπει σιγά-σιγά να αναχωρήσουμε.

Τα διαστήματα που έχουν διαρκέσει οι αποστολές μακριά από το σπίτι μου είναι συνήθως 60-70 μέρες, όμως αυτό που αξίζει να πούμε είναι ότι τα παλιά χρόνια από το 1990 ως το 2000 δεν υπήρχε καμία επικοινωνία τότε, ούτε δορυφορικά τηλέφωνα όπως έχουμε τώρα, ούτε τίποτα. Έφευγα, πήγαινα στο βουνό, στην Κίνα, στο Πακιστάν, στα Ιμαλάια, οπουδήποτε και δεν υπήρχε κανένα νέο. Περνούσαν 60-65 μέρες χωρίς να ξέρει η γυναίκα μου ή η μικρή μου κόρη και οι γονείς μου αν ήμουν ζωντανός ή όχι. Συγκεκριμένα σας πω ότι το 1992 μετά από 62 ημέρες που Βρισκόμουν στο Πακιστάν και στην Κίνα όταν επιστρέψαμε από το βουνό και τηλεφώνησα από ένα σταθερό τηλέφωνο που βρήκα στο δρόμο-δεν υπήρχαν τα κινητά τότε- και τότε στο σπίτι μου υπήρχε σταθερό τηλέφωνο το οποίο είχε τηλεφωνητή γιατί εκείνη τη στιγμή η γυναίκα μου έλειπε και της είπα: «Γεια σου, είμαι ένας φίλος από τα παλιά . Με θυμάσαι?» έχει μείνει αυτό το μήνυμα. Έτσι γινόταν τότε όμως και τότε και σήμερα αυτή η αφοσίωση στο στόχο δεν έλειψε ποτέ κι έτσι ήρθαν και τα αποτελέσματα.

Αφροδίτη : Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε όταν κατακτήσατε την πρώτη σας κορυφή?

Αυτό που σκέφτηκα ήταν «μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν» γιατί αυτή η κορυφή ήταν για μένα ένας στόχος-και μιλάω για την κορυφή του Έβερεστ. Δεν ήταν η πρώτη μου κορυφή. Αν θέτεις την πρώτη κορφή μπορώ να πω το 1991 στον Καύκασο της Ρωσίας, εκεί δημιουργήθηκε η τεράστια διάθεση μέσα από την χαρά και την επιτυχία για την επόμενη και την επόμενη και την επόμενη. Άνοιξε δηλαδή ο ασκός του Αιόλου για να κάνω πάρα πολλές κορφές στο εξωτερικό. Εγώ θα ήθελα να μιλήσω για την κορυφή του Έβερεστ το 2017, ένα απωθημένο πάρα πολλών χρόνων. Δεν είχα καταφέρει να φτάσω στην κορυφή και όταν αυτό έγινε πραγματικότητα τότε σκέφτηκα και είπα αυτό «να μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου γιατί κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν, ό,τι κι αν γίνει αφού αφοσιωθείς σ’ αυτό» κι έτσι κι έγινε και στη δική μου την περίπτωση.

Αντώνης: Τι σας κάνει να θέλετε να ανεβείτε το K2, τη στιγμή που κανείς δεν το έχει κάνει τον χειμώνα?

Ασχολούμαι με την ορειβασία. Συνεπώς είναι κάτι το οποίο είναι μέσα στα task μου, μέσα στη δουλειά μου, στους στόχους μου. Το Κ2 είναι ένα βουνό, δεν έχει ανέβει κανείς χειμώνα, αυτό δίνει ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση-δεν το κρύβω να το πω- και είναι και μέσα στους στόχους μου-οι 14 κορυφές πάνω από 8.000 μέτρα. Σίγουρα η μεγάλη αυτή πρόκληση δεν με αφήνει σε καμία περίπτωση αδιάφορο. Αντίθετα, την αρπάζω από τα μαλλιά και τρέχω γρήγορα για να ανέβουμε στην κορυφή. Υπάρχει πολύ μεγάλη διάθεση, υπάρχει κέφι, έχω προετοιμαστεί πάρα πολύ καλά -βασικά η προετοιμασία υπάρχει πάντοτε όταν κάνεις αυτή τη δουλειά- δύο φορές αποστολές το χρόνο, την άνοιξη και το καλοκαίρι, μετά πηγαίνεις άλλες τρεις φορές το χρόνο στις Άλπεις και κάνεις διαδρομές και σκαρφαλώνεις, στην πραγματικότητα η ζωή σου είναι αυτή! Δεν χρειάζεται να κάνεις προετοιμασία, η ίδια η ζωή σου είναι μία προετοιμασία για αυτά που κάνεις στα βουνά και έχει και μια ομορφιά όλο αυτό για μένα, ατελείωτη ομορφιά, γι’ αυτό και το κάνω. Έχει μία ευτυχισμένη ζωή γιατί το να διεκδικείς ένα στόχο κατά τη διάρκεια που το κάνεις, έχεις μία ευτυχισμένη ζωή, έχεις μία ζωή με νόημα και για μένα η ζωή μου είναι γεμάτη νόημα και ενδιαφέροντα. Οπότε το κάνω και γι’ αυτό το λόγο, γιατί δεν είναι μόνο η κορφή, είναι και όλη η διάρκεια μέχρι να φτάσω εκεί, και επίσης θέλω να πω ότι στην κορφή μπορείς να ανέβεις και κάθεσαι 30 δευτερόλεπτα ή ένα δίλεπτο -τρίλεπτο γιατί δεν μπορείς να κάτσεις και περισσότερο και μετά γυρίζεις και μπορεί να πεις «Γιατί τώρα όλ’ αυτά;». Δεν είναι όμως έτσι, για μόνο δύο τρία λεπτά, γιατί αυτό που βιώνεις σε συντροφεύει σε όλη σου την υπόλοιπη ζωή και κάθε φορά που το σκέφτεσαι το ξαναφέρνεις στο μυαλό σου και νιώθεις το ίδιο πράγμα. Οπότε είναι μία διαρκής χαρά έστω και αν εκείνη τη στιγμή σταμάτησε, διεκόπη, όμως την παίρνεις μαζί σου και την έχεις για την υπόλοιπη σου ζωή. Έχω πει κι άλλες φορές ότι σ’ ένα χώρο στο γραφείο μου παλιά που ήταν συγκεντρωμένες διάφορες φωτογραφίες από κορφές και από στιγμές σε βουνά με ανθρώπους, γιατί και τα βουνά με σκοινοσυντρόφους τ’ ανεβαίνεις κι είναι πολύ μεγάλη υπόθεση-οι άνθρωποι που συνδέεσαι μαζί τους- αν κάποιος τα έπαιρνε από τη μνήμη μου, από την καρδιά μου, από το μυαλό μου όλα αυτά και μου έδινε ίσως κάποιο αντάλλαγμα με χρήματα ή κάτι άλλο δεν θα το δεχόμουν ποτέ διότι όλα αυτά τα πράγματα είναι για μένα η ευτυχισμένη ζωή που έζησα και που συνεχίζω να ζω και θα τα θυμάμαι επίσης για όσο θα ζω, ακόμα κι αν δεν μπορώ κάποια στιγμή να κάνω αυτά τα πράγματα

Θεοδόσης: Υπάρχει maximum βάρος στον εξοπλισμό και πόσο είναι?

Από το base camp και ψηλότερα το βάρος είναι μέχρι 12 με 13 kg για να μπορείς να έχεις μία καλή κίνηση. Γιατί αν έχεις περισσότερο, επειδή το βουνό αυτό είναι όλο αναρρίχηση σε πάγο, βράχο και είναι σκληρό, εάν έχεις περισσότερα κιλά θα είναι πολύ δύσκολο και εκτός αυτού υπάρχει και η έλλειψη του οξυγόνου σε μεγάλο υψόμετρο-όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα η ατμοσφαιρική πίεση μειώνεται με αποτέλεσμα το οξυγόνο να είναι λιγότερο. Έτσι έχει ως αποτέλεσμα να κουράζεσαι πάρα πολύ, γιατί αν δεν εισπνεύσεις οξυγόνο δεν έχεις δύναμη, έχεις ναυτίες, έχεις πάρα πολλά προβλήματα. Το μειωμένο οξυγόνο δηλαδή είναι καταστροφικό για τον οργανισμό- μέχρι και να πεθάνεις μπορεί- αν δεν κάνεις σωστό εγκλιματισμό, μπορεί να πάθεις εγκεφαλικό ή πνευμονικό οίδημα, οπότε χρειάζεται ο σωστός εγκλιματισμός, δηλαδή να ανεβαίνεις ψηλότερα, να κατεβαίνεις, να ανεβοκατεβαίνεις μέχρι να γίνει μία διεργασία στο σώμα σου να αυξηθούν τα ερυθρά αιμοσφαίρια ώστε να μπορείς να μην πάθεις αυτές τις ασθένειες. Δεν σημαίνει ότι θα βρεις οξυγόνο να αναπνέεις, απλώς θα αποφύγεις να πάθεις τις ασθένειες των βουνών και το εγκεφαλικό και πνευμονικό οίδημα αν εγκλιματιστείς σωστά. Η έλλειψη οξυγόνου θα παραμένει, η κόπωση, η ναυτία, η αδιαθεσία θα παραμένουν γιατί είσαι σ’ ένα υποξικό περιβάλλον, σε ένα περιβάλλον που δεν υπάρχει οξυγόνο. Αν λοιπόν, έχεις 20 κιλά μαζί σου σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον είναι αδύνατον να τα καταφέρεις. Αν , δε, πάλι σκαρφαλώνεις κιόλας, που απαιτείται ακόμα μεγαλύτερο έργο και κόπωση γίνεται ακόμη πιο δύσκολο. Συνεπώς, για όλους αυτούς τους λόγους, περιορίζεται το μέγιστο βάρος στα 12 με 13 κιλά κατά τη διάρκεια της αναρρίχησης.

Φανή: Ποιοι είναι οι πιθανοί κίνδυνοι και πώς αντιμετωπίζονται?

Ο άνθρωπος είναι προικισμένος από το ένστικτο του φόβου για να προστατεύεται- από κει πέρα όμως, όσο μεγαλύτερη εμπειρία έχεις και όση περισσότερη σοφία διαθέτεις, μπορείς να τους διαχειριστείς και να τους ξεπεράσεις προκειμένου να φτάσεις στην επιτυχία σου. Εμείς χρειαζόμαστε, εκτός όλων αυτών, και την τύχη. Γιατί πρέπει να είμαστε ειλικρινείς σε ό,τι λέμε, και αν οι θερμοκρασίες παραμένουν στους 75 βαθμούς υπό το μηδέν και ανέμους θυελλώδεις των 120 χλμ, είναι αδύνατον να μπορέσει ένας άνθρωπος να κοιμηθεί σε μία σκηνή, ό,τι υπνόσακο κι αν έχει, κι είναι αδύνατον να πορευτεί από την 3 ή 4 κατασκήνωση προς την κορυφή και να επιστρέψει σε ένα final, στην τελική δηλαδή προσπάθεια που θέλει τουλάχιστον 30 ώρες, αφού έχεις φτάσει πρώτη μέρα στο camp 1, δεύτερη μέρα στο camp 2, τρίτη στο camp 3. Άρα εμείς αυτό που θα κάνουμε, εκτός από αυτά που διαθέτουμε ως δεξιότητες και εμπειρίες, είναι να έχουμε μία πολύ καλή πρόβλεψη του καιρού από την Ελλάδα και αυτή να επαληθευτεί, να έχουμε την τύχη να βγει ένα παράθυρο του καιρού, ώστε η θερμοκρασία να μην είναι κάτω από τους -50 και να μην έχει αέρα, να έχει 45 χιλιόμετρα και αν όλα αυτά συμβούν και εμείς παραμένουμε υγιείς, δυνατοί και κυρίως να διατηρήσουμε το ψυχικό σθένος που χρειάζεται για να παραμείνουμε σε ένα τέτοιο δύσκολο περιβάλλον για την κορυφή, για το στόχο, γιατί πρέπει να έχουμε αυτή την αφοσίωση- αν μία στιγμή φύγουμε από την αφοσίωση του στόχου και η άλλη φωνή από μέσα μας μας πει ότι πρέπει να γυρίσεις στην ασφάλεια της κανονικής ζωής, σε αυτή την ωραία συζήτηση που έχουμε τώρα- όλοι μας είμαστε στα ζεστά μας, στο σπίτι μας-γιατί ο εγκέφαλος, όταν θα βρισκόμαστε εκεί θα στείλει μηνύματα και θα πει «τι θέλεις τώρα εδώ; κινδυνεύεις να πεθάνεις, κρυώνεις, υποφέρεις , γύρνα πίσω!». Όμως, εάν η επιθυμία σου παραμένει, αν είσαι αφοσιωμένος στο στόχο, του απαντάς παραμένοντας εκεί , ότι θες να φτάσεις στην κορυφή. Αυτή η πάλη με την ίδια σου την ύπαρξη είναι η νίκη που πρέπει να πετύχεις πρώτα από όλα στον ίδιο σου τον εαυτό για να φτάσεις στην κορυφή.

-Διονύσης: Όντας ο μόνος Έλληνας στην αποστολή και πιθανώς ένας από τους πρώτους ανθρώπους που θα κατακτήσουν την κορυφή Κ2, πρώτα απ' όλα να ξέρετε πως όλοι είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι. Εσείς νιώθετε κάποιο βάρος, κάποιο αίσθημα υποχρέωσης, εφόσον έχετε αναλάβει μια τόσο μεγάλη πρόκληση?

Το βασικότερο βάρος που υπάρχει αυτή τη φορά είναι για τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου που με στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια και χωρίς αυτούς και την αγάπη τους και την πίστη τους στα δικά μου όνειρα δεν θα υπήρχε τίποτα από όλα αυτά τα οποία έχω κάνει. Έχω την τύχη να έχω μία οικογένεια, ιδιαίτερα η γυναίκα μου, δεν θέλει να έχει δίπλα της και εγώ να μην μπορώ να κάνω αυτό που τόσο αγαπώ. Προτιμάει να μη με έχει δίπλα της αρκεί εγώ να ‘μαι ευτυχισμένος κάνοντας αυτό που αγαπώ. Πιστεύει, δηλαδή, ότι αν αγαπάς κάποιον πρέπει να μην τον περιορίζεις για να τον έχεις εσύ αλλά να τον αφήνεις να βρίσκεται εκεί που αυτός θέλει και αγαπάει γιατί έτσι είναι ευτυχισμένος άρα και εγώ θα είμαι ευτυχισμένη με τη δική σου ευτυχία. Το βάρος, όμως για να απαντήσω στην ερώτησή σου, αυτή τη φορά επειδή είναι πάρα πολύ επικίνδυνη αποστολή, είναι ότι βλέπω στις όψεις των δύο μου παιδιών, την κόρη μου και τον γιο μου, μία ανησυχία για την έκβαση της αποστολής και την επικινδυνότητα και αυτό με στεναχωρεί, μου δίνει ένα βάρος. Δεν βλέπω τίποτα άλλο παρά μόνο αυτό και επίσης ότι έχω και 6,5 μηνών εγγονή την Ίριδα που και εκείνη τη βλέπω να με κοιτάει, χωρίς να μπορεί να μιλήσει ακόμα, με ένα βλέμμα μεγάλης αφοσίωσης. Αυτά όλα μου ‘χουν δώσει ένα βάρος, δεν το κρύβω να το πω, αλλά όταν θα φτάσω στο βουνό θα τα ξεχάσω πιστεύω. Είναι τώρα γιατί τους βλέπω συνέχεια.

-Διονύσης: Άρα έχετε το βάρος της οικογενειακής ευθύνης. Δεν υπήρξε κάποια μέρα που να ξυπνήσατε, ενώ τα ‘χατε κανονίσει όλα, και να είπατε «όχι, δεν μπορώ να το κάνω, δεν πάω», διστάσατε καθόλου?

Όχι, όχι αυτό με τίποτα. Όχι, δεν έχει γίνει ποτέ! Αφοσίωση στο στόχο! Αν λιγοψυχήσουμε χάθηκε ο στόχος. Μόνο με την αφοσίωση- και το αποτέλεσμα θα ‘ρθει. Και αν δεν έρθει, θα έχει τόσο οφέλη που θα μας βοηθήσει για να πετύχουμε τον επόμενο.

-Διονύσης: Πέραν του βουνού στην Κω (843 μ), το οποίο για εσάς σίγουρα είναι αστείο, δεν έχω καμία εμπειρία σε άλλο βουνό, πόσω μάλλον στις τρομερές κορυφές, τις οποίες έχετε κατακτήσει.

Έχω ανέβει με το γιο μου στο Δίκαιο το 1998, τη θυμάμαι πολύ καλά τη διαδρομή, είχε τρομερή θέα. Η ομορφιά σε αυτό που κάνεις δεν είναι στην δυσκολία, ούτε στην επικινδυνότητα. Το θέμα είναι να μπορούμε να κάνουμε κάθε φορά κάτι παραπάνω και να μπορούμε αυτό που έχουμε βάλει στόχο να το πετυχαίνουμε γιατί αυτό μας δίνει την ώθηση και τη χαρά και την ευτυχία. Όταν εκπληρώνεις κάτι, δεν έχει σημασία πόσο μεγάλο είναι ή μικρό, σημασία έχει ότι έχεις βάλει ένα στόχο και τον πετυχαίνεις. Αφού το κάνεις γεμίζεις με μία πληρότητα, μία χαρά, μία ευτυχία και μετά πας στον επόμενο. Δεν είναι απαραίτητο να κάνεις κάτι πολύ επικίνδυνο ή πάρα πολύ δύσκολο για να γεμίσεις. Εγώ αν πάω τώρα να ανέβω στο Χριστό θα γεμίσω από χαρά, θα ικανοποιηθώ πάρα πολύ, πανέμορφο μέρος, πανέμορφη θέα και έχει την ομορφιά του και αυτό. Άρα δεν υποτιμάμε τίποτα, ό,τι κι αν κάνουμε έχει την αξία του. Αρχή φόρμας

-Διονύσης: Ως λάτρης της φύσης, βέβαια, καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει τρόπος να αντιληφθεί κανείς τον ενθουσιασμό, το δέος που νιώθει ένας ορειβάτης και την ομορφιά που αντικρίζει, εκτός αν ο ίδιος ζήσει τις εμπειρίες αυτές. Ωστόσο, θα μπορούσατε να μας περιγράψετε έστω, τα συναισθήματα που σας καταβάλλουν κάθε φορά που κάνετε το τελευταίο βήμα, σηκώνετε το κεφάλι και βλέπετε τον κόσμο να απλώνεται γύρω από την κορυφή, γύρω από εσάς?

Είναι αλήθεια πως όταν βρίσκεσαι στα Ιμαλάια και σε τόσο υπερκόσμια μέρη νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα μέρος που μόλις πρωτοπλάστηκε, δηλαδή ότι άλλος άνθρωπος δεν έχει φτάσει εκεί, και εικόνες οι οποίες έχεις σου δίνουν μία τέτοια μαγεία και είναι τόσο σαγηνευτικές- γιατί δεν είναι μόνο η ομορφιά αυτού που βλέπεις, είναι του υπερκόσμιου, του απόκοσμου, εκεί δεν υπάρχει ανθρώπινο στοιχείο. Όλο αυτό βλέποντας το και εσύ να είσαι μέσα εκεί σου δίνει μία αίσθηση ότι έχεις πετύχει κάτι απίστευτα υψηλό, παράλληλα πόσο τυχερός μπορεί να είσαι βλέποντας όλο αυτό, δηλαδή έχω πάει σε βουνά με το σκοινοσύντροφό μου και λέγαμε «σκέψου ότι εδώ μπορεί να έχουν έρθει 10 άνθρωποι από τα 7 δις που υπάρχουν στον κόσμο και είμαστε μέσα στους δέκα που βλέπουμε αυτό το υπερκόσμιο θέαμα. Είναι πραγματικά σε συνδυασμό με την προσπάθεια που καταβάλλεις για να φτάσεις -γιατί καταβάλλεις προσπάθεια, κινδυνεύεις, παίρνεις ρίσκα, ξεπερνάς τον εαυτό σου, και όλα αυτά μαζί σε κάνουν να νιώθεις, με όλο αυτό που σε περιτριγυρίζει, ότι ζεις σε ένα υπερκόσμιο χώρο και είσαι τόσο τυχερός που εσύ μπορείς να απολαύσεις αυτές τις εικόνες. Πραγματικά είναι συναισθήματα που ίσως να μην μπορώ να σας τα μεταδώσω, αλλά προσπαθώ με απλά λόγια να σας πω αυτό το οποίο νιώθω όταν βρίσκομαι εκεί. Βέβαια, πάντοτε σκέφτεσαι και την επιστροφή γιατί είναι και αυτή δύσκολη, πολύ πιο δύσκολη και από την άνοδο γιατί έχεις χαλαρώσει από την επιτυχία και έχει έρθει η κόπωση από όλη αυτή τη διαδρομή, όμως και πάλι συνεχίζεις να προσλαμβάνεις τη μαγευτικότητα των εικόνων και όλου του περίγυρου που είναι πραγματικά τρομερό, πανέμορφο. Είμαστε τυχεροί εμείς που ζούμε και βλέπουμε όλα αυτά τα πράγματα.

-Διονύσης: Ποιά θεωρείτε πως ήταν η πιο σημαντική κατάκτηση σας?

Είναι το Έβερεστ, όχι γιατί είναι το ψηλότερο βουνό, ούτε και γιατί θεωρείται από τα δυσκολότερα- γιατί είναι χαρακτηρισμένο έτσι και πολύς κόσμος το ξέρει, αλλά γιατί ήταν ένα όνειρο που ικανοποιήθηκε μετά από πολλά χρόνια και μέσα από αντιξοότητες. Το 2004 συγκεντρώθηκε μία Ελληνική ομάδα και έπρεπε να ήμουν στην ομάδα αυτή. Για κάποιους λόγους που συνήθως συμβαίνουν στις κοινότητες, και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, δεν συμπεριλήφθηκα-δεν έχει σημασία να αναφέρουμε το λόγο- και όλο αυτό με είχε στεναχωρήσει πάρα πολύ, ήταν μία πικρία που παρέμεινε μέσα στην ψυχή μου, και όταν αυτό έγινε πραγματικότητα το 2017, καταλαβαίνετε ότι ήταν η απόλυτη ικανοποίησή μου και η μεγαλύτερή μου χαρά που εκπληρώθηκε αυτός ο στόχος. Παράλληλα, όμως, ήταν και ο δεσμός φιλίας που αναπτύχθηκε με το σκοινοσύντροφό μου, το Μάκη Ευμορφίδη. Όπως σας είπα πριν, στα βουνά, πέρα από το ότι μιλάμε για μία πράξη δημιουργίας και χαίρεσαι γιατί κάνεις όλα αυτά που είπαμε, ξεπερνάς τον εαυτό σου, ζεις σε τέτοιο περιβάλλον, είναι οι δεσμοί φιλίας που αναπτύσσεις με το σκοινοσύντροφο ή τους σκοινοσυντρόφους που έχεις μαζί σου, αφού ένα σκοινί συνδέει τη ζωή σου κυριολεκτικά και μεταφορικά για να φτάσεις στην κορυφή και είναι φυσικό αφού περνάς όλα αυτά μαζί του και σε συνδέει επίσης και η ίδια αγάπη για αυτό που κάνεις. Είναι λογικό αυτή η σχέση να εξελίσσεται σε μία πραγματική αληθινή φιλική σχέση που διαρκεί όλη σου τη ζωή. Αυτό λοιπόν έγινε σε μένα στο Έβερεστ, έτσι πέραν από όλα αυτά που σας είπα πριν, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι μπόρεσα και απέκτησα έναν πολύ σπουδαίο φίλο, τον οποίο θα έχω για την υπόλοιπη ζωή μου και αυτό είναι πολύ μεγάλη παρακαταθήκη, γιατί όλα είναι ωραία αλλά το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι οι οποίοι συναναστρέφεσαι και κάνεις παρέα. Ακόμα και στους στόχους σου, ακόμα και σε ένα στόχο στον οποίο έχεις αφοσιωθεί, θέλεις στην πραγματικότητα να έχεις ανθρώπους δίπλα σου που πιστεύουν σε σένα αλλά και σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Διότι αν έχεις φωνές οι οποίες είναι αντίθετες από αυτό που εσύ θέλεις, αυτούς τους ανθρώπους δεν τους χρειάζεσαι στη ζωή σου. Χρειάζεσαι ανθρώπους που αγαπούν εσένα, το στόχο σου και θέλουν την επιτυχία σου γιατί θα είναι και για αυτούς χαρά όπως και για σένα, άρα αυτοί οι άνθρωποι σε βοηθούν. Και για μένα- εκτός από την οικογένειά μου-αυτός ο άνθρωπος, εκτός ότι κάναμε το βουνό, συνεχίζει να με υποστηρίζει και να με φροντίζει και να με αγαπάει και είναι και χορηγός μου στις προσπάθειές μου. Για όλα αυτά λοιπόν, έχει και άλλη σημειολογία το συγκεκριμένο βουνό.

-Φιλίτσα: Πόσο μπορεί να στοιχίσει μία αποστολή και πόσο εύκολα βρίσκονται οι χορηγοί?

Εξαρτάται από ποιο βουνό πηγαίνεις. Αν πρόκειται να πας στο Έβερεστ είναι πολύ ακριβό το βουνό αυτό, γιατί υπάρχει η άδεια της κορυφής που κοστίζει γύρω στις 15.000 και συν όλα τα έξοδα μπορεί να φτάσει τα 36 - 37 χιλιάδες δολάρια, για το Everest μιλώ, διότι είναι πολύ ακριβή η άδεια. Τα υπόλοιπα βουνά, όμως, δεν είναι τόσο ακριβά, κοστίζουν από 10.000 ως 12.000 δολάρια το μάξιμουμ και μιλάω για τα βουνά 8.000 μέτρων. Αν πας σε μία κορυφή 7000 μ. το κόστος πέφτει στα 4.000-5.000 δολάρια περίπου μαζί με τα αεροπορικά εισιτήρια και όλα τα υπόλοιπα. Βέβαια, δεν συμπεριλαμβάνεται ο εξοπλισμός, ο οποίος θα πρέπει συχνά πυκνά να αντικαθίσταται, όχι μόνο γιατί φθείρεται αλλά γιατί εξελίσσεται. Όλα τα υλικά βγαίνουνε πιο καινούργια, πιο ελαφριά, πιο τεχνικά, όπως εξελίσσεται και η ίδια η ζωή μας. Για τους χορηγούς που με ρωτήσατε, η αλήθεια είναι ότι εκεί υπάρχει ένας μύθος ότι δεν υπάρχουν χορηγοί και ότι δεν μπορεί κάποιος να σου κάνει χορηγίες. Δεν ισχύει αυτό το πράγμα και εκεί θα μιλήσω πάλι για την αφοσίωση στο στόχο. Αρκεί να εργαστείς και να μιλήσεις στους χορηγούς και να τους πεις τι πας να κάνεις, ποιος είσαι και τι θέλεις να κάνεις και θα βρεις και κει τους χορηγούς, άρα για μένα πιστεύω ότι είναι κάτι πολύ εύκολο-ενδεικτικά σας αναφέρω ότι οι χορηγοί μου σ’ αυτήν την αποστολή είναι η Aegean Airlines, η αεροπορική εταιρεία, είναι η Optima Bank και πολλές άλλες πολύ σημαντικές και σοβαρές εταιρείες. Βεβαίως θα μου πείτε: «Ναι, αλλά δεν σου δίνανε χρήματα από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησες». Αυτό έγινε όντως αργότερα αλλά και από την πρώτη μέρα-είναι όπως πας να δώσεις μία συνέντευξη για να πιάσεις δουλειά-πόσο σημαντική είναι αυτή η στιγμή σε εκείνον που σε ακούει- πόσο θα τον εντυπωσιάσεις για να τον πείσεις να σε προσλάβει- αντίστοιχα είναι και όταν διεκδικείς να πάρεις μία χορηγία. Δεν είναι μόνο να είσαι καλός αλλά πρέπει και να φαίνεσαι αλλά απαραίτητα πρέπει να είσαι καλός, γιατί αν δεν είσαι θα αποκαλυφθείς γρήγορα. Συνεπώς, θεωρώ ότι υπάρχουν χορηγίες αρκεί να έχεις κάποιες δεξιότητες και κυριότερα να μπορέσεις να τις διεκδικήσεις και να τις παρουσιάσεις για να έχεις τις χορηγίες.

-Μαρία:

Πώς σχεδιάζετε να αντιμετωπίσετε τις καιρικές συνθήκες?

Έχουμε εξοπλιστεί με το καλύτερο χειμερινό εξοπλισμό από την εταιρεία Marmot στην Αμερική και την εταιρεία La Sportiva στην Ιταλία-τις αντιπροσωπεύει εδώ η εταιρεία Δημητριάδης action stores και με έχουν προμηθεύσει όλον τον εξοπλισμό αυτόν που χρειάζεται. Θα είναι πολύ ειδικός εξοπλισμός και βεβαίως το τεστ θα δείξει κατά πόσον αυτός ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις θερμοκρασίες. Συνεπώς, τα αντιμετωπίσουμε τις καιρικές συνθήκες με τον καλό εξοπλισμό τον οποίο έχουμε και όσο το δυνατόν πιο σοφή και σωστή κίνηση προκειμένου να μην εκτεθούμε σε μέρες οι οποίες έχουν πολύ κακό καιρό.

-Σελίν: Πώς αντιμετώπισε η οικογένεια σας το χόμπι σας? Δεν είχατε αντιδράσεις?

Όχι, δεν είχα ποτέ αντίδραση από τη γυναίκα μου, ποτέ! και ούτε από τα παιδιά μου. Οι γονείς μου είχαν μικρές αντιδράσεις, η μητέρα μου είναι στη ζωή, ο πατέρας μου όχι, αλλά και ο πατέρας μου που δεν ήθελε και μου γκρίνιαζε, κάθε φορά που έφευγα και βρισκόμουν στο αεροδρόμιο τα ξεχνούσε όλα και μου έλεγε: «Κοίτα αγόρι μου να γυρίσεις με τη σημαία ψηλά!» και του έλεγα: «Ποια σημαία ρε πατέρα να σηκώσω? την Ελληνική? της εταιρείας μας? ποια σημαία?». «Όχι» μου λέει «Δε σου λέω αυτή τη σημαία, τη σημαία της επιτυχίας!, να καταφέρεις να φτάσεις τον στόχο σου!». Ακόμα κι αυτός, λοιπόν, ήταν θετικός, παρ’ ότι είχε τις αντιρρήσεις του. Οι υπόλοιποι, η γυναίκα μου κυρίως και τα παιδιά μου ποτέ δεν μου έφεραν καμία αντίρρηση, γιατί όπως σας είπα και πριν πιστεύουν απόλυτα ότι η δική μου ευτυχία είναι και δική τους. Συνεπώς, εάν εγώ δεν είμαι καλά γιατί δεν πάω εκεί που θέλω και αυτοί δεν θα είναι καλά. Κάπως έτσι το αντιμετωπίζουν και αυτό βοηθάει πάρα πολύ.

Ο κύριος Συκάρης είπε : «Είναι χαρά μου να βρίσκομαι ανάμεσα στα παιδιά και ελπίζω να υπάρχει κάποιο όφελος από τη συζήτησή μας. Για μένα υπάρχει τεράστιο όφελος διότι είναι πολύ ωραίο να βρίσκεσαι με νέους ανθρώπους, εισπράττεις τη νεότητά τους και το θετικό τους πνεύμα και να παίρνω και ευχές για την επόμενη αποστολή που είναι ότι πιο ωραίο υπάρχει για μένα!»

Όλοι εμείς που εκπροσωπήσαμε το 1ο ΓΕΛ Κω «Ιπποκράτειο» στις 14/12/20 ευχαριστούμε θερμά για την απολαυστική κουβέντα κι ευχόμαστε από καρδιάς στον κ. Συκάρη να σηκώσει τη σημαία της επιτυχίας.

Συντονισμός συνέντευξης, Ηχογράφηση: Διονύσης Καραβίτης

Υπεύθυνη προγράμματος Tipping point, Επιμέλεια απομαγνητοφώνησης: Σοφία Καραγιάννη

Τις ερωτήσεις της συνέντευξης έθεσαν οι μαθητές:

Γιακαλόγλου Σελίν

Διακογιάννης Θεοδόσης

Καραβίτης Διονύσης

Λαουμζή Φιλίτσα

Οικονόμου Φανή

Πλατανίστας Αντώνης

Τσιμισίρη Αντωνία

Φουρτούνη Αφροδίτη

Χατζημιχαήλ Μαρία

Ακολουθήστε τον Αντώνη Συκάρη στα social media

Facebook: Antonis Sykaris - Greek Alpinist

Instagram: Antonios_Sykaris

καθώς μέσω των media θα μεταδίδονται τα νέα της αποστολής που ξεκινάει μεθαύριο, 20/12/20

Τη διαδικτυακή διδασκαλία του μαθήματος Ιστορίας σε μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 8ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων παρακολούθησε νωρίτερα την Πέμπτη από το Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει μέσω τηλεδιάσκεψης με τους μικρούς μαθητές, να απαντήσει στις ερωτήσεις τους και να μάθει για την προσαρμογή των παιδιών και των εκπαιδευτικών στην τηλεκπαίδευση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε σε ερωτήσεις για την επαναλειτουργία των σχολείων, τις εκδρομές, την άθληση των παιδιών, τις ευκαιρίες να αφιερώνουμε χρόνο στην οικογένειά μας δίχως να προσηλωνόμαστε στην οθόνη ηλεκτρονικών συσκευών, τη στρατηγική εμβολιασμού αλλά και για τη δυνατότητα να δημιουργηθεί ένα forum επικοινωνίας των Ελλήνων μαθητών με συνομηλίκους τους στο εξωτερικό, οι οποίοι επίσης βιώνουν την πραγματικότητα της πανδημίας.
Δεσμεύθηκε μάλιστα ότι θα φέρει την πρόταση της μικρής Κατερίνας για σύνδεση με παιδιά από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι οι τα μικρά παιδιά «έβαλαν δύο φορές τα γυαλιά» στους μεγαλύτερους, καθώς τηρούν πιστά τα μέτρα ασφαλείας, ενώ στην ερώτηση πότε θα ανοίξουν τα σχολεία η απάντηση ήταν «θα ανοίξουμε τα σχολεία όποτε μας το επιτρέψουν οι ειδικοί και
οι επιστήμονες, οι οποίοι παρακολουθούν την πορεία της επιδημίας. Και θα μας επιτρέψουν να ανοίξουμε τα σχολεία όποτε αισθάνονται ότι θα είμαστε ασφαλείς να το κάνουμε».

Σημείωσε πάντως ότι τα σχολεία θα είναι τα πρώτα που θα ανοίξουν όταν θα αρχίσει η χαλάρωση του lockdown, με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση να ξαναρχίζει πρώτη τη δια ζώσης διδασκαλία. «Λίγη υπομονή θα κάνετε ακόμα και πιστεύω ότι την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε καλύτερες ειδήσεις να σας πούμε», ανέφερε.

Απαντώντας σε ερωτήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για την τηλεκπαίδευση, ο δάσκαλος της τάξης, Ευάγγελος Παγωνίδης, σημείωσε ότι η εμπειρία της εξ αποστάσεως λειτουργίας «έδεσε» την τάξη και ως ομάδα. Τόνισε ότι η κάλυψη της ύλης προχωρά κι ότι η προσαρμογή στην τηλεκπαίδευση εφαρμόστηκε ομαλά και ταχύτερα απ’ ό,τι περίμενε, ειδικά αφού υπήρχε η εμπειρία της προηγούμενης σχολικής χρονιάς.
Ο πρωθυπουργός από την πλευρά του επισήμανε ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο για την φυσική παρουσία στην τάξη αλλά, υπό τις συνθήκες που έχει προκαλέσει η πανδημία, η τεχνολογία προσφέρει πολλά εργαλεία για την αντιμετώπιση των δυσκολιών. Κάλεσε επίσης τους μαθητές να αξιοποιήσουν την εμπειρία της τηλεκπαίδευσης και της χρήσης των τεχνολογικών εργαλείων που απαιτούνται. «Στον κόσμο που αλλάζει θα έχουμε όλο και περισσότερες δυνατότητες να μαθαίνουμε πράγματα μέσα από υπολογιστή, επομένως όλη αυτή η διαδικασία είναι κι ένα μάθημα για εσάς, για τη νέα γενιά», είπε.

Στη διαδικτυακή αυτή συνάντηση με τους μαθητές του 8ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων συμμετείχαν επίσης η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως από το Μέγαρο Μαξίμου και η υφυπουργός Σοφία Ζαχαράκη από το υπουργείο Παιδείας. Η υπουργός Παιδείας ανέφερε ότι την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη η τηλεδιάσκεψη λειτουργούσαν 54.000 τμήματα, ενώ συνολικά στη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης συμμετέχουν 1,6 εκατ. δάσκαλοι, καθηγητές και μαθητές σε όλη την Ελλάδα.

Στη Σύνοδο Κορυφής η ιδέα που είχε η Κατερίνα

Η Κατερίνα ρώτησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη αν τα παιδιά του δημοτικού, όπως αυτά της έκτης τάξης του 8ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων θα μπορούσαν να κάνουν τηλε-μάθημα για 2 ή 3 ώρες με παιδιά από μια άλλη χώρα της Ευρώπης (π.χ. την Αγγλία) που βρίσκονται στην ίδια δύσκολη κατάσταση, λόγω των περιορισμών που συνεπάγεται η πανδημία.

Ο πρωθυπουργός έδωσε την ακόλουθη απάντηση:

«Μου αρέσει πάρα πολύ η ιδέα σου Κατερίνα. Θα το επεξεργαστούμε με την υπουργό και την υφυπουργό. Φαντάζομαι ότι δεν είναι δύσκολο να φτιάξουμε μια πλατφόρμα. Αυτό το οποίο μου είπες θα το πω και στο επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ως ένα καλό παράδειγμα για το πως μπορούν παιδιά τα οποία μοιράζονται τις ίδιες εμπειρίες, τα ίδια βιώματα, είναι υποχρεωμένα αυτή την εποχή να μην πηγαίνουν σχολείο, να έρχονται σε επαφή με άλλα παιδιά από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες για να μπορούν να ανταλλάσσουν ιδέες και εμπειρίες. Μέσω της υπουργού και της υφυπουργού -Σοφία θα επανέλθουμε σε αυτό- θα φροντίσω προσωπικά, μιας και εσύ έκανες την πρόταση, το δικό σας τμήμα να το φέρουμε σε επαφή με ένα σχολείο στην Αγγλία με παιδιά της ίδιας ηλικίας για να κάνετε μια διαδικτυακή συζήτηση και ανταλλαγή προτάσεων και ιδεών. Δεσμεύομαι ότι αυτό θα το κάνουμε άμεσα».

Πότε θα γίνει η επιστροφή στα θρανία

Στην ερώτηση του Πολύβιου για το τι παραπάνω μπορούν να κάνουν οι μαθητές για να περιορίσουν την εξάπλωση του ιού αλλά και το πότε θα μπορέσουν να επιστρέψουν στο σχολείο ο πρωθυπουργός απάντησε:

«Φαντάζομαι ότι αυτή είναι η ερώτηση που θα ήθελαν να μου κάνουν όλοι οι μαθητές, όλοι οι δάσκαλοι, όλοι οι καθηγητές. Η απάντηση Πολύβιε είναι ότι θα ανοίξουμε τα σχολεία όποτε μας το επιτρέψουν οι ειδικοί και οι επιστήμονες, οι οποίοι παρακολουθούν την πορεία της επιδημίας. Και θα μας επιτρέψουν να ανοίξουμε τα σχολεία όποτε αισθάνονται ότι θα είμαστε ασφαλείς να το κάνουμε. Εσείς ως παιδιά -το ξέρετε- κινδυνεύετε λιγότερο να αρρωστήσετε από τον COVID 19. Μπορεί, όμως, να αρρωστήσετε χωρίς καν να το καταλάβετε και να μεταφέρετε άθελά σας τον ιό πίσω στο σπίτι και με αυτόν τον τρόπο να μολύνετε τον μπαμπά σας, τη μαμά σας, τον παππού σας, τη γιαγιά σας. Και γι’ αυτό, αυτό το οποίο μπορείτε να κάνετε εσείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι πρώτα απ’ όλα να τηρείτε όλα τα μέτρα τα οποία τα γνωρίζετε, πια, νομίζω καλά. Όλα τα παιδιά τα γνωρίζουν κ. Παγωνίδη, φαντάζομαι, και στο σχολείο όταν λειτουργούσε πηγαίνατε πάντα με τις μάσκες σας, καθαρίζατε τα χέρια σας, είχατε τα αντισηπτικά σας. Το ίδιο πρέπει να κάνετε και στο σπίτι ή όταν βγαίνετε από το σπίτι.

Και βέβαια, αυτό το οποίο πρέπει να κάνετε πρώτα απ’ όλα είναι να μην χάσετε το κέφι σας, το χαμόγελό σας, να δείτε αυτήν την εμπειρία της τηλεκπαίδευσης ως μια διαδικασία προσωρινή. Θα κρατήσει για λίγο, θα επιστρέψετε στο σχολείο σύντομα -θέλω να πιστεύω- αλλά να κοιτάξετε να αξιοποιήσετε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή τη νέα εμπειρία. Διότι καθώς θα μεγαλώνετε θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο -το ξέρετε καλά- για την παρουσία στην τάξη. Και το ξέρετε και εσείς, το ξέρουν και οι δάσκαλοί σας. Όμως στον κόσμο που αλλάζει θα έχουμε όλο και περισσότερες δυνατότητες να μαθαίνουμε πράγματα μέσα από υπολογιστή. Επομένως, όλη αυτή η διαδικασία είναι και ένα μάθημα για εσάς, για τη νέα γενιά, για το πώς μπορείτε καθώς θα μεγαλώνετε να παίρνετε γνώσεις -όχι μόνο μέσα από τη φυσική σας παρουσία στην τάξη- αλλά και μέσα από ηλεκτρονικές διαδικασίες, όπως αυτή, καλή ώρα, που έχει δρομολογήσει το Υπουργείο».

«Τα μικρά παιδιά μας έβαλαν δύο φορές τα γυαλιά»

Στην ερώτηση της Σίλιας για τον διαφορετικό τρόπο που χειρίζεται κάθε χώρα τον τομέα της εκπαίδευσης υπό τα νέα δεδομένα του κορονοϊού (ακόμη και ως προς το κλείσιμο ή μη των σχολείων), ο Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε:

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η απάντηση Σίλια μου είναι ότι γίνονται διαφορετικά πράγματα. Υπάρχουν χώρες που κράτησαν τα σχολεία ανοιχτά, υπάρχουν αρκετές χώρες που έκλεισαν τα σχολεία, υπάρχουν χώρες που έκαναν αυτό που κάναμε εμείς στο πρώτο κύμα της πανδημίας, κράτησαν τις μικρές τάξεις ανοιχτές, έκλεισαν τις μεγάλες τάξεις. Άρα, δεν υπάρχει μια απάντηση για το τι έκαναν οι χώρες, στην Αμερική έκλεισαν πάρα πολλά σχολεία. Κατά συνέπεια κάθε χώρα ανάλογα με το πρόβλημα το οποίο αντιμετώπιζε έκανε αυτό το οποίο οι ειδικοί της υποδείκνυαν. Θέλω να τονίσω -και θέλω να σας το εξηγήσω με όσο πιο απλά λόγια γίνεται- ότι ο λόγος που κλείνουμε τα σχολεία δεν είναι γιατί φοβόμαστε τόσο μήπως αρρωστήσεις εσύ. Έχει να κάνει με αυτό το οποίο αποκαλούμε κυκλοφορία του κόσμου. Όταν τα σχολεία είναι ανοιχτά, τα δημοτικά είναι ανοιχτά, κάποιος ίσως σας πάει στο σχολείο -αν δεν πάτε εσείς είστε μεγάλα παιδιά, κάποια μπορεί να πηγαίνετε και μόνα σας- αλλά ειδικά για τις μικρότερες τάξεις κάποιος θα πάει το παιδί στο σχολείο, κάποιος θα το πάρει από το σχολείο, θα κυκλοφορήσουν μαμάδες, ενίοτε και μπαμπάδες, παππούδες, γιαγιάδες, θα κυκλοφορήσει ο πολύς κόσμος. Όσο κυκλοφορεί κόσμος και βγαίνει έξω, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες μετάδοσης του ιού.

Άρα ο λόγος για τον οποίο κλείσαμε τα σχολεία έχει να κάνει με την επιλογή μας να μειώσουμε -όσο γίνεται- την κυκλοφορία του κόσμου. Αλλά επειδή, πιστεύω, ότι τώρα αρχίζουμε να βλέπουμε κάποιες θετικές ενδείξεις, τα μέτρα τα οποία έχουμε πάρει έχουν δουλέψει -στα Χανιά πρέπει να πω ότι είμαστε καλά, είμαστε καλύτερα απ’ ότι είμαστε σε άλλες περιοχές της χώρας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να χαλαρώσουμε. Και η παράκλησή μου σε εσάς είναι: Όταν με το καλό ανοίξουν ξανά τα σχολεία -και πιστεύω ότι δεν θα αργήσουμε να τα ανοίξουμε ξανά- να προσέχετε διπλά. Τώρα ξέρουμε καταρχάς ότι θα έχουμε ένα εμβόλιο το οποίο δουλεύει. Τα παιδιά δεν είναι τα πρώτα τα οποία θα εμβολιαστούν. Οι πρώτοι που θα εμβολιαστούν είναι κυρίως οι γιατροί μας και οι παππούδες και οι γιαγιάδες, αυτοί δηλαδή οι οποίοι κινδυνεύουν περισσότερο από τον ιό, αλλά σε κάθε περίπτωση εσείς πρέπει να προσέχετε. Θέλω να πω κάτι κ. Παγωνίδη: ότι τα παιδιά μας έβαλαν τα γυαλιά. Και τα μικρά παιδιά μας έβαλαν δύο φορές τα γυαλιά. Ήμασταν η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έβαλε υποχρεωτική μάσκα και στα παιδιά του νηπιαγωγείου και πρέπει να σας πω ότι η ανταπόκριση ήταν άψογη. Και θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όλα τα παιδιά για το τι έχετε κάνει, για το γεγονός ότι τηρείτε τα μέτρα, ότι προσέχετε και για τον τρόπο με τον οποίο συμμετέχετε στη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης. Ξέρετε δεν ήταν μια εύκολη επιχείρηση αυτή. Και παρά το γεγονός ότι υπήρχαν κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα τα οποία το Υπουργείο τα έλυσε πιστεύω σχετικά γρήγορα, το γεγονός ότι έχουμε σήμερα, κάθε μέρα, δεκάδες χιλιάδες, πόσα είναι τα τμήματα ακριβώς;»

Ν. Κεραμέως: 55.000 τμήματα δημοτικού και νηπιαγωγείου και περίπου 38.000 και 39.000 τμήματα γυμνασίου και λυκείου. Σύνολο 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι, αυτοί είναι όλοι οι μαθητές της χώρας και όλοι οι εκπαιδευτικοί της χώρας, κάνουν τηλεκπαίδευση.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Είναι ένα πολύ δύσκολο έργο να το υλοποιήσουμε και όμως τα καταφέρνουμε, διορθώνουμε τις αδυναμίες μας και όπου μπορούμε γινόμαστε καλύτεροι.

Δύο ερωτήσεις για το εμβόλιο

Η Κωνσταντίνα, αναφερόμενη στο σχεδιασμό που υπάρχει για τη γρήγορη προμήθεια του εμβολίου, ρώτησε, πρώτον, αν θα εμβολιαστούν και τα παιδιά και, δεύτερον, αν το εμβόλιο θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο όπως το εμβόλιο της γρίπης.

Απαντώντας ο πρωθυπουργός ανέφερε:

«Δύο εξαιρετικές ερωτήσεις. Η απάντηση στο πρώτο είναι ότι θέλουμε να εμβολιαστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Επειδή, όμως, σε πρώτη φάση θα έχουμε λίγα εμβόλια και τα εμβόλια σιγά σιγά θα αυξάνονται, θα πρέπει να εμβολιάσουμε πρώτα αυτούς οι οποίοι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο στο να κολλήσουν τον ιό. Ποιοί είναι αυτοί; Είναι οι γιατροί μας, οι νοσηλευτές μας, όσοι δουλεύουν στα νοσοκομεία και είναι και οι ηλικιωμένοι συμπολίτες μας οι οποίοι αν κολλήσουν κορονοϊό κινδυνεύουν περισσότερο. Έχουμε, λοιπόν, ένα πολύ περίπλοκο σχέδιο εμβολιασμού. Θα στήσουμε γύρω στα 1.000 εμβολιαστικά κέντρα σε όλη τη χώρα. Το εμβόλιο θα είναι δωρεάν για όλους και τελικά οι ειδικοί θα είναι αυτοί οι οποίοι θα μας υποδείξουν εάν πρέπει ή αν δεν πρέπει να εμβολιαστούν και τα παιδιά. Πιστεύω ότι τελικά, εφόσον, έχουμε αρκετά εμβόλια θα πρέπει να εμβολιαστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι και να εμβολιαστούν ενδεχομένως και τα παιδιά. Εσείς, όμως, το ξέρετε καλά, δεν είστε οι πρώτοι οι οποίοι κινδυνεύετε να αρρωστήσετε, κινδυνεύετε, όμως, να μεταδώσετε τον ιό χωρίς να είστε άρρωστοι. Να είστε φορείς του ιού, δηλαδή, και να τον μεταδώσετε. Αυτό που δεν ξέρουμε, ακόμα, Κωνσταντίνα είναι αν θα χρειάζεται να κάνουμε το εμβόλιο κάθε χρόνο. Το εμβόλιο τι είναι; Είναι ένας μηχανισμός ανοσίας. Μαθαίνει το εμβόλιο στο σώμα μας να πολεμάμε μόνοι μας τον ιό. Είτε είναι ιός της γρίπης, είτε είναι ο ιός του COVID. Ακόμα δεν ξέρουμε πόση διάρκεια θα έχει το εμβόλιο το οποίο θα κάνουμε. Η ανοσία, δηλαδή, για πόσο καιρό θα κρατάει. Όπως δεν ξέρουμε, και όταν κάποιος αρρωστήσει αν δεν θα ξανακολλήσει COVID γιατί πάλι αποκτά ανοσία. Ούτε ξέρουμε αν αυτή η ανοσία κρατάει έξι μήνες, 12 μήνες, ένα χρόνο, δύο χρόνια. Άρα σε αυτό νομίζω ότι κανείς επιστήμονας δεν μπορεί να σου απαντήσει. Υπάρχει μια πιθανότητα -όπως εμβολιαζόμαστε για τη γρίπη κάθε χρόνο- να πρέπει να εμβολιαζόμαστε και για τον Covid κάθε χρόνο. Αλλά είναι κάτι που δεν το ξέρουμε αυτό».

Ερώτηση για τον χρόνο με την οικογένεια

Ο Μανώλης ρώτησε τον πρωθυπουργό, μια προσωπική ερώτηση: Αν με δεδομένο το βαρύ πρόγραμμα που έχει, του μένει χρόνος για την οικογένειά του.

Η απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η εξής:

«Η απάντηση είναι πως ναι. Πάντα προσπαθώ να βρίσκω λίγο χρόνο για την οικογένειά μου. Πρέπει να σου πω τώρα εκ των πραγμάτων, επειδή δεν έχουμε ταξίδια, έχουμε ελάχιστα ταξίδια γιατί δεν επιτρέπεται να ταξιδεύουμε, εκ των πραγμάτων κι εμείς συμμορφωνόμαστε απόλυτα με τα μέτρα. Αρά δε βγαίνουμε έξω -ο μόνος λόγος για να βγω είναι να πάω στη δουλειά μου, να γυρίσω στο σπίτι μου ή ενδεχομένως να βγω για κάποια άθληση, πάντα στο πλαίσιο των αθλητικών δραστηριοτήτων που επιτρέπονται- άρα φροντίζω κάθε βράδυ να είμαι στο σπίτι και να τρώω μαζί με τη σύζυγό μου και με την κόρη μου. Και αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να σου πω ότι μου δίνει πολύ μεγάλη χαρά. Μάλιστα στο πρώτο lockdown είχαμε στο σπίτι και τα δύο μεγάλα μου παιδιά -ο γιός μου αυτή τη στιγμή έχει μπει στρατό, δεν τον έχουμε δει ουσιαστικά καθόλου τους τελευταίους δύο μήνες γιατί υπηρετεί τη θητεία του στην Αλεξανδρούπολη, η κόρη μου η μεγάλη είναι στο Λονδίνο- αλλά στο πρώτο lockdown ήμασταν και οι πέντε μας μαζί. Οι πέντε μας και τα δύο μας σκυλιά. Επομένως περάσαμε πάρα πολύ χρόνο μαζί οικογενειακά και είναι κάτι που το χάρηκα ιδιαίτερα. Οπότε ναι, βρίσκω χρόνο για την οικογένεια, έστω και λίγο, και κάθε βράδυ φροντίζουμε έστω και αργά να τρώμε μαζί».

Ερώτηση για την οικονομία και την ανεργία

Ο Μιχάλης, ο πρόεδρος της τάξης, ρώτησε τον Πρωθυπουργό για την οικονομία και το πρόβλημα της ανεργίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε την ακόλουθη απάντηση:

«Μιχάλη καταλαβαίνω γιατί είσαι πρόεδρος της τάξης. Έχεις απόλυτο δίκιο ότι αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε δύο μεγάλα προβλήματα. Το ένα πρόβλημα είναι της δημόσιας υγείας, θέλουμε να κρατήσουμε τους Έλληνες υγιείς και γι’ αυτό έχουμε πάρει αυτά τα δραστικά μέτρα, για να περιορίσουμε τη διασπορά του ιού. Αυτό όμως, όπως πολύ σωστά λες, έχει οικονομικές επιπτώσεις. Μαγαζιά έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους, δεν λειτουργούν για κάποιο χρονικό διάστημα.

Εμείς λοιπόν ως κράτος τι έχουμε υποχρέωση να κάνουμε: Όταν δίνουμε εντολή σε μία επιχείρηση να μην λειτουργήσει πρέπει να έρθουμε να τη στηρίξουμε. Πώς το κάνουμε αυτό; Με δύο τρόπους: Ο πρώτος είναι ότι πληρώνουμε εμείς τους εργαζόμενους της επιχείρησης, οι οποίοι δεν δουλεύουν. Τους δίνουμε λιγότερα λεφτά από αυτά που θα έπαιρναν εάν δούλευαν αλλά τους δίνουμε έναν βασικό μισθό. Και ταυτόχρονα δίνουμε κάποια χρήματα στην ίδια την επιχείρηση, για να μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες της. Με αυτό τον τρόπο όταν με το καλό τελειώσει το lockdown, δεν θα χρειαστεί οι επιχειρήσεις να κλείσουν οριστικά και θα έχουμε προστατεύσει τους ανθρώπους από το να χάσουν τη δουλειά τους.

Όσο, λοιπόν, σημαντική είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας από πλευράς υγείας, άλλο τόσο σημαντική είναι η στήριξη της οικονομίας και των επιχειρήσεων και των εργαζόμενων μέσα από αυτά τα μέτρα τα οποία σου περιέγραψα. Και πρέπει να σου πω ότι αφιερώνω πάρα πολύ χρόνο, έχω γίνει περίπου ειδικός, στα θέματα των λοιμώξεων. Αφιερώνω όμως εξίσου πολύ χρόνο για να είμαι σίγουρος ότι αυτό το οποίο είπες δεν θα γίνει. Όταν δηλαδή με το καλό τελειώσει αυτή η περιπέτεια, όταν τελειώσει το lockdown, όταν θα βγεις ξανά εσύ έξω να πας σε ένα μαγαζί να αγοράσεις ένα ζευγάρι παπούτσια, το μαγαζί θα είναι εκεί, οι εργαζόμενοι θα είναι εκεί, και με το καλό θα μπορέσουμε να ξαναγυρίσουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς».

Η πρόταση για ηλεκτρονική αποτοξίνωση και το κολυμβητήριο Χανίων

Η Νικόλ πρότεινε να καθιερωθεί μια ημέρα «ηλεκτρονικής αποτοξίνωσης» σε μια εποχή που περνάμε όλο και περισσότερες ώρες μπροστά σε οθόνες. Μίλησε στον Πρωθυπουργό για τα οφέλη του αθλητισμού, όπως το ποδήλατο και η κολύμβηση, ζητώντας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ξεκινήσουν άμεσα οι εργασίας στο κολυμβητήριο Χανίων. Ο Πρωθυπουργός απάντησε με τα εξής:

«Νικόλ μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ, αποδέχομαι με χαρά την πρότασή σου να πάμε ποδήλατο κάποια στιγμή παρέα στα Χανιά και βέβαια είναι, όντως, δέσμευσή μου ότι θα φτιάξουμε το κολυμβητήριο. Αυτό το οποίο ίσως δεν ξέρεις είναι ότι σε αυτό το πρώτο κολυμβητήριο των Χανίων έμαθα να κολυμπάω. Επομένως έχω και μια προσωπική δυνατή ανάμνηση από τον χώρο αυτό και αισθάνομαι και μια αυξημένη υποχρέωση ώστε να βοηθήσω για να ξαναφτιαχτεί. Μου αρέσει η ιδέα της ηλεκτρονικής αποτοξίνωσης, θα σας συνιστούσα, όμως, να την κάνετε και εσείς πράξη στον ελεύθερο χρόνο σας. Και εμείς προσπαθούμε στο σπίτι. Η μικρή μου κόρη είναι 17 ετών, είναι στην τρίτη λυκείου, αλλά διαπιστώνω ότι όλοι μας και εσείς και εμείς περνάμε περισσότερο χρόνο απ’ ότι χρειάζεται μπροστά σε οθόνες, είτε κινητών, είτε ηλεκτρονικών υπολογιστών. Άρα, πρέπει να σκεφτούμε όλοι μας αν αναγνωρίζουμε ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα, να περιορίσουμε συνειδητά το χρόνο που περνάμε μπροστά στις οθόνες και αν δεν μπορούμε να το κάνουμε στο σχολείο, γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε τα μαθήματα, ενδεχομένως πρέπει να το κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας. Κι αντί να περνάμε τόσο χρόνο στο facebook ή στο tik tok, να βγαίνουμε έξω, να κάνουμε μια βόλτα, να κάνουμε παραπάνω σπορ ή ενδεχομένως να συμφωνούμε -εμείς προσπαθούμε να το κάνουμε στο σπίτι- ότι για δύο ώρες δεν θα κοιτάξει κανένας κινητό, κανένας υπολογιστή, κανένας τάμπλετ. Τα βάζουμε, λοιπόν, στην άκρη. Πάντα το κάνουμε, πάντα όταν τρώμε και τα ξαναπιάνουμε κάποια στιγμή αργότερα. Άρα έχεις απόλυτο δίκιο για την ιδέα της ηλεκτρονικής αποτοξίνωσης και βέβαια για το ζήτημα του σχολείου -ξέρω ότι είναι κουραστικό- δεν είναι εύκολο να είστε αρκετές ώρες συγκεντρωμένοι μπροστά σε μια οθόνη. Αλλά πάλι αυτό το οποίο θέλω να σας πω είναι ότι είναι προσωρινό. Και θέλω να ξέρετε ότι το πρώτο πράγμα το οποίο θα ανοίξουμε -όταν οι ειδικοί μας δώσουν το πράσινο φως- θα είναι τα σχολεία και τα πρώτα σχολεία που θα ανοίξουν είναι τα δημοτικά. Επομένως λίγη υπομονή θα κάνετε ακόμα και πιστεύω ότι την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε καλύτερες ειδήσεις να σας πούμε».

Ερώτηση για τα ομαδικά σπορ

Ο Δημήτρης επισήμανε μιλώντας στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι οι μαθητές τώρα βρίσκονται στην καραντίνα και δεν μπορούν να αθληθούν πολύ, ρωτώντας αν όταν τελειώσει με το καλό η καραντίνα θα υπάρχουν άλλα μέτρα ή θα είναι τα ίδια όπως παλιά. Ακολούθησε διάλογος:*

Κυριάκος Μητσοτάκης: Εσύ Δημήτρη τι σπορ κάνεις;

Μαθητής: Εγώ κάνω skateboard και μπάσκετ.

Kυριάκος Μητσοτάκης: Ξέρω ότι το πιο δύσκολο πράγμα για κάποιον που αγαπάει τον αθλητισμό είναι να μην μπορεί να αθλείται. Και η αλήθεια είναι ότι θα μας πάρει λίγο καιρό να επανέλθουμε στα ομαδικά σπορ. Άρα, η σύστασή μου είναι να βρει κανείς τρόπους να αθλείται μέσα στα πλαίσια του τι μας επιτρέπουν οι ειδικοί ότι μπορούμε να κάνουμε. Μπορεί να είναι ένα πρόγραμμα, όπως υπάρχουν πολλά διαδικτυακά στο σπίτι. Υπάρχουν και πολύ ωραία προγράμματα εκγύμνασης για αγόρια, για κορίτσια, για την ηλικία σας στο σπίτι. Μπορεί αύριο να είναι να πας να κάνεις τρέξιμο για να προετοιμάσεις τουλάχιστον τη φυσική σου κατάσταση. Άρα είναι σημαντικό να είμαστε δραστήριοι και μέσα στο Lockdown. Αυτά τα οποία μας επιτρέπουν οι ειδικοί να κάνουμε -και μας επιτρέπουν να κάνουμε κάποια πράγματα- και ελπίζω σύντομα να μπορέσουμε να επιτρέψουμε και πάλι σε όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία και τις παιδικές ομάδες να λειτουργήσουν ώστε να ξαναγυρίσετε στις προπονήσεις σας και στους αγώνες σας.

Υπόσχεση για ξενάγηση στη Βουλή

Η Ιωάννα ρώτησε αν θα είναι τελικά δυνατό η τάξη της να επισκεφτεί την Βουλή.

Ο Πρωθυπουργός απάντησε:

«Ελπίζω πως ναι, όλα εξαρτώνται από το πόσο γρήγορα θα μπορέσουμε να εμβολιαστούμε και πόσο πιστά θα τηρούμε τα μέτρα. Αλλά επειδή δεν μπορούμε να τηρήσουμε όλοι τα μέτρα ή δυσκολευόμαστε, γι’ αυτό και έχουμε προβλήματα. Όταν λέω μέτρα δεν εννοώ να είμαστε κλεισμένοι μέσα. Εννοώ να φοράμε όλοι τη μάσκα μας, να κρατάμε τις αποστάσεις μας, να αποφεύγουμε τους συγχωρισμούς, τα μαζέματα σε σπίτια χωρίς μάσκα, τις φωνές, τους χορούς, τα γλέντια -που ξέρω ότι στην Κρήτη μας αρέσει να γλεντάμε, να πίνουμε καμία τσικουδιά παραπάνω και να τραγουδάμε- γιατί όταν τα κάνουμε αυτά εκ των πραγμάτων δεν φοράμε μάσκα. Αν λοιπόν προσέξουμε, τότε θα τελειώσει αυτή η περιπέτεια σύντομα. Όσο δεν προσέχουμε αναγκαζόμαστε να πάρουμε μέτρα σαν κι αυτά που έχουμε πάρει. Άρα εξαρτάται από όλους μας, νομίζω κι από εσάς, εσείς είστε πολύ υπεύθυνοι, το ξαναλέω τις πιο πολλές φορές τα παιδιά είναι πιο υπεύθυνα από τους γονείς. Άρα πιστεύω ότι θα μπορέστε να κάνετε την εκδρομή σας. Κι αν καταφέρετε και το τμήμα σας έρθει στη Βουλή δεσμεύομαι να έρθω να σας συναντήσω, να σας κάνω προσωπικά την ξενάγηση».

Κλείνοντας τη συζήτηση ο Πρωθυπουργός σημείωσε πως «η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο για τη φυσική τάξη. Από την άλλη η τεχνολογία μας δίνει πολύ μεγάλα εργαλεία. Και γι’ αυτό και το μέλλον θα είναι ένα μέλλον όπου, προφανώς, η φυσική τάξη θα έχει πάντα τον πρώτο αλλά όχι τον αποκλειστικό ρόλο. Και ισχύει αυτό το οποίο λέτε, ότι μπορούμε να βρισκόμαστε με πολύ μεγαλύτερη ευκολία, δεν χρειάζεται να ταξιδεύουμε. Κι εμείς κάνουμε τηλεδιασκέψεις με ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Είναι πιο εύκολο. Αλλά η φυσική τάξη, είναι φυσική τάξη. Η ανθρώπινη επαφή δεν μπορεί να αντικατασταθεί αλλά και η τεχνολογία μας δίνει πολύ μεγάλες δυνατότητες να αντιμετωπίσουμε μια πρωτοφανή κρίση και χαίρομαι που το κάνετε με τόσο κέφι και τόσο ενθουσιασμό. Θέλω και πάλι να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να συμμετέχω στην τάξη σας και σας παρακαλώ πολύ με το καλό, εάν καταφέρετε να έρθετε στη Βουλή, η συνεργάτης μου η Κύρα είναι εδώ, θα επικοινωνήσετε με το Πρωθυπουργικό Γραφείο και θα αναλάβω εγώ ο ίδιος να σας κάνω την ξενάγηση».