Δηλαδή με ύφεση, ανεργία, χαμηλούς μισθούς, χαμηλές συντάξεις, χαμηλή φορολογία έτσι ώστε κάποια στιγμή η χώρα να γίνει ελκυστική για τους επενδυτές οι οποίοι θα μας φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη. Όμως οι γειτονικές μας χώρες Βουλγαρία και Ρουμανία που έχουν ήδη προσφέρει όλα αυτά, βρίσκονται σε χειρότερο επίπεδο από πλευράς κατά κεφαλήν εισοδήματος του πληθυσμού τους, χωρίς να έχουν καταφέρει ουσιαστική ανάπτυξη μέσω μεγάλων επενδύσεων.

Το γεγονός αυτό οδηγεί σε ζοφερές σκέψεις. Ότι, δηλαδή, τα προαπαιτούμενα που ζητούν διά της Τρόικας οι δανειστές θα μας οδηγήσουν στον ίδιο δρόμο που βρίσκονται οι γειτονικές μας χώρες, χωρίς ουσιαστική ελπίδα ανάπτυξης. Και αυτό θα συμβεί απλούστατα επειδή οι ασιατικές χώρες που προσφέρονται για επενδύσεις, όπως η Κίνα, η Ινδία και άλλες, παραχωρούν τα πάντα για να προσελκύσουν τους μεγάλους επενδυτές.

Η Κυβέρνηση θα πρέπει να αναλογιστεί την περαιτέρω πορεία της χώρας και κάποια στιγμή θα πρέπει να πει το «ως εδώ». Όταν, παραδείγματος χάριν, οι δανειστές ζητούν - ως προαπαιτούμενο - την αύξηση του ΦΠΑ, αυτό επιφέρει αύξηση των τιμών των καταναλωτικών προϊόντων με αποτέλεσμα περισσότεροι πολίτες να μην μπορούν να αγοράσουν ακόμα και τα βασικά είδη διατροφής.

Μέχρι σήμερα, η διαρκής ύφεση, η σκληρή φορολογία και το πάγωμα της αγοράς ακινήτων οδήγησε σε θεαματική πτώση της τάξης του 30%-50% τις τιμές τους και το χειρότερο είναι ότι εφόσον οι οδηγίες της Τρόικας υλοποιηθούν η πτώση θα συνεχιστεί και οι τιμές θα φτάσουν σε εξευτελιστικά επίπεδα. Έτσι η ακίνητη περιουσία των Ελλήνων θα μηδενιστεί και δια του ΕΝΦΙΑ ουσιαστικά θα δημευθεί αφού κανένας δε θα είναι σε θέση να πουλήσει ή να αγοράσει οτιδήποτε.

 

Δυστυχώς, είχαμε εξαρχής επισημάνει τον επικίνδυνο αυτόν κατήφορο της οικονομίας. Ελπίζαμε όμως ότι κάποια στιγμή θα οδηγούμασταν σε κάποιας μορφής ανάπτυξη. Σήμερα διαπιστώνουμε ότι το όλο θέμα παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις που αναμφισβήτητα θα έχουν ακόμα μεγαλύτερες κοινωνικές συνέπειες.

Είχαμε επίσης επισημάνει ότι η εύκολη λύση των υποσχέσεων της εκάστοτε αντιπολίτευσης, η οποία όταν γίνεται κυβέρνηση αδυνατεί να τις πραγματοποιήσει, σε αυτή τη φάση θα απογοητεύσει όσους τις πιστεύουν και θα οδηγήσει σε επικίνδυνα για την κοινωνία αδιέξοδα. Για αυτό και πιστεύουμε ότι για ένα διάστημα πρέπει να υπάρξει κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας, με συμμετοχή και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που θα υποστηρίξει σε όλους τους τόνους το δόγμα του «μέχρις εδώ και μη παρέκει».

 

Η κυβέρνηση αυτή θα πρέπει μονολιθικά να διεκδικήσει τη διευθέτηση του χρέους και να ζητήσει μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στήριξη ενός αναπτυξιακού προγράμματος των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, το οποίο θα σταματήσει τη συνεχή διολίσθηση της οικονομίας. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο θα χρειαστεί να διεκδικηθεί με όλους τους τρόπους να συμπεριφερθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση προς την Ελλάδα όπως συμπεριφέρθηκαν οι νικητές σύμμαχοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προς τη Γερμανία.

 

Με απλά λόγια, η Ελλάδα να αρχίσει να αποπληρώνει το χρέος όταν τα αναπτυξιακά προγράμματα την οδηγήσουν σε αύξηση της παραγωγής, με βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και αύξηση των εξαγωγών. Δηλαδή, σε σταθερή ετήσια μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ. Πρόκειται ουσιαστικά για μονόδρομο και φαίνεται ότι σιγά – σιγά όλοι αρχίζουν να το συνειδητοποιήσουν.