Σπάει συνέχεια το ατομικό του ρεκόρ, ο μαραθωνοδρόμος από τη Σύμη που τρέχει φορώντας τη φανέλα με τη μορφή του Πανορμίτη και δηλώνει το «Σύμη –Πανορμίτης» ως αναγνωριστικό του, σε διεθνείς και πανελλήνιους αγώνες.

Είναι συγκρατημένος και προσηλωμένος στο στόχο του, ώστε από τα 32 του- σε δύο χρόνια δηλαδή- να κάνει πολύ καλούς χρόνους, κι ας μην έχει βοήθεια, πέραν του προστάτη του αγγέλλου. Δεν είναι λίγο αυτό!

Τα θαύματα αν τα πιστεύεις γίνονται και τότε όλα τα νήματα, κινούνται από την πίστη. Ο Μιχάλης Χατζηιωάννου, με το σκληρό πρόγραμμα προπόνησης, παραδίδει μαθήματα προσήλωσης στο στόχο, χωρίς να έχει χορηγούς και δίχως πληρωμένες υποχρεώσεις.

Ήρθε στη Ρόδο, την προηγούμενη Κυριακή, έτρεξε, πήρε το χρυσό και το απόγευμα γύρισε στη Σύμη. Ούτε να το πανηγυρίσει ούτε να πει λόγια!

Είσαι μαραθωνοδρόμος, αλλά τρέχεις και σε άλλα αγωνίσματα.
Το αγώνισμά μου είναι ο Μαραθώνιος, τα 42 χιλιόμετρα. Τρέχω δύο Μαραθωνίους το χρόνο: τον ένα την άνοιξη και τον άλλο Οκτώβριο ή Νοέμβριο. Από εκεί και ύστερα, τρέχω  20 χλμ, 10χλμ… Προσπαθώ να βρίσκομαι όσο συχνότερα γίνεται σε αγώνες που είναι για εμένα κάτι σαν προπόνηση, όπως την προηγούμενη Κυριακή στο “1o Koskinou Christmas Run”.
 

Όπου και πάλι πήρες το χρυσό και έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο η αγωνιστική σου χρονιά!
 Πράγματι, το 2019 ήταν μια καλή χρονιά για εμένα με οκτώ χρυσά, ένα ασημένιο μετάλλιο και ένα χάλκινο, ενώ από το 2018 μετέχω σε διεθνείς αγώνες. Τον Οκτώβριο του 2018 στο Άμστερνταμ έκανα ατομικό ρεκόρ και ήρθα πρώτος από τους Έλληνες αθλητές. Ένα χρόνο μετά τον Οκτώβρη του 2019, έτρεξα στη Φραγκφούρτη, όπου τερμάτισα δεύτερος από τους Έλληνες αθλητές γιατί έκανα λάθη στην τροφοδοσία μου. Μέχρι τα 30 χιλιόμετρα ήμουνα πολύ καλά κι έτσι αμέλησα να πίνω νερό οπότε αφυδατώθηκα γρήγορα και δεν είχα ενέργεια. Ανάμεσα σε 25.000 δρομείς και πάρα τους πολλούς Κενυάτες και  Αιθίοπες, τους οποίους θεωρώ τους καλύτερους, κατέλαβα την 196η θέση.

Και καλά- καλά δεν έχεις προπονητή, ενώ αναλαμβάνεις μόνος σου τα ταξίδια και τα έξοδά σου… Τι θα γινόταν δηλαδή αν είχες στηρίγματα;
Έχω τον Πανορμίτη, του παίρνω τα μετάλλια, πάω και τα καταθέτω όλα στο Μουσείο του.

Τον αγώνα “Σύμη-Πανορμίτη” τον κερδίζεις συνέχεια και σπας και τα δικά σου ρεκόρ.
 Τον κερδίζω τα τελευταία οκτώ χρόνια, είναι 20 χιλιόμετρα. Όταν ήμουνα 12 χρονών είχα ζητήσει να τον τρέξω, για πρώτη φορά. Δεν μ΄ αφήσανε γιατί ήμουνα μικρός, κι έτσι έδινα τα νερά. Από τα 17 μου τρέχω  γιατί το έχω τάξιμο. Τον έβαλα στην μπλούζα μου, ενώ τον έκανα και τατουάζ στο δεξί μου μπράτσο.

Είσαι σεμνός μου έχουν πει, συγκρατημένος, δεν πανηγυρίζεις καν μετά από κάθε νίκη!
Το μόνο που κάνω όταν κερδίζω είναι να το ανεβάζω στο facebook, να το βλέπουν και να χαίρονται και στο νησί μου, να ακούγεται κι αυτό.

Η φανέλα σου γράφει «Σύμη», όπως και το καπελάκι σου. Έβλεπα μια κατάταξη με τους καλύτερους στο αγώνισμά σου, και δίπλα στο όνομά τους μεγάλα σωματεία. Στο σημείο αυτό σ΄ εσένα έγραφε: «Σύμη-Πανορμίτης»!
Αυτό το όνομα έδωσα, θέλω να προβάλλω το νησί μου.
 

Πάντα δρομέας ήθελες να γίνεις;
Από τα 12 μου χρόνια έπαιζα ποδόσφαιρο στις Ακαδημίες του ΑΟΣ στη Σύμη. Από το 2007 έως το 2010 έπαιξα στην αντρική ομάδα και από τότε μέχρι το 2012 έπαιξα σε ομάδες της Κρήτης. Είχα τραυματισμό και ξαναγύρισα στη Σύμη, όπου ξεκίνησα το στίβο. Όμως όλα αυτά τα χρόνια έτρεχα το Σύμη-Πανορμίτης. Μόνο μια χρονιά δεν πήγα γιατί ήμουνα στην Κρήτη και δεν μ΄ άφηναν να φύγω λόγω προετοιμασίας, και ήταν η χρονιά που τραυματίστηκα! Ο τραυματισμός πέρασε αφού ήρθα, κι έκανα το τάξιμο. Την άλλη μέρα δεν είχα τίποτα. Σ΄ έναν από τους αγώνες που βγήκα 2ος έτρεχε ένας πολύ καλός μαραθωνοδρόμος από τη Ρόδο, ο Γιώργος Μαγκαφάς που ήταν και πολύ καλός μου φίλος. Αυτός με παρότρυνε το 2013 να ξεκινήσω να τρέχω μαραθώνιο. Αργότερα, γνώρισα τη Ράνια Ρεμπούλη, πρωταθλήτρια Δωδεκανήσου, η οποία μ’ έβαλε σε σωστό προπονητικό πρόγραμμα και μέχρι σήμερα μου στέλνει με μηνύματα στη Σύμη το πρόγραμμα της καθημερινής μου προπόνησης. Μόνος μου προπονούμαι.  Κάποιες φορές κάνω προπονήσεις και στη Ρόδο. Στη Σύμη επειδή οι αποστάσεις είναι μικρές πρέπει να βρίσκω τρόπους να απασχολώ το μυαλό μου για να τρέξω 30 και 35 χιλιόμετρα.

Είναι πολύ σκληρό το πρόγραμμα ενός μαραθωνοδρόμου που έχει στόχους;
Για τρεις και τέσσερις μήνες πριν από ένα μαραθώνιο μπορεί να τρέχω 160 χιλιόμετρα την εβδομάδα. Είναι σαν να κάνω κάθε μέρα το “Σύμη-Πανορμίτης”. Τα τελευταία επτά χρόνια καθόλου ξενύχτια, καθόλου αλκοόλ.

Εργάζεσαι κιόλας, για να ζεις.
Είμαι ψυκτικός. Τα καλοκαίρια δουλεύω φουλ και πρέπει να τα συνδυάσω όλα.
 

Έχεις στηρίγματα, χορηγούς;
Το ξενοδοχείο «Πλάζα» με φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια είτε είμαι στη Ρόδο για να τρέξω είτε επειδή περνάω από τη Ρόδο για να πάω σε κάποιον αγώνα αλλού. Τα έξοδα μετακίνησής μου είναι ένα πρόβλημα κάθε φορά, έχω πάρει κάποια εισιτήρια, όπως και  το αθλητικό υλικό. Με έχουν βοηθήσει ιδιώτες είτε αγοράζοντάς μου παπούτσια είτε ένα ρολόι προπόνησης, συγγενείς, φίλοι…  Το 2019 το 90% των εξόδων μου το κάλυψα μόνος μου. Ο ΑΓΕΣ Κάμειρος, το σωματείο μου, με βοηθάει να μετέχω σε διασυλλογικά και πανελλήνια πρωταθλήματα, κάθε χρόνο.

Τι περιμένεις, πόσο ψηλά στοχεύεις να πας;
Θέλω να ρίχνω τους χρόνους, να σπάω το ατομικό μου ρεκόρ, προβάλλοντας τη Σύμη. Είμαι 30 χρονών και τους καλύτερους χρόνους τους περιμένω από τα 32 έως τα 35 μου.

Του ζήτησα να μου στείλει φωτογραφίες, όπου αγωνίζεται φορώντας τη φανέλα, με τη μορφή του Πανορμίτη.  
Είτε τη φορά είτε όχι, αφού πια έχει χαράξει τη μορφή του στο μπράτσο του, δεν μπαίνει τίποτα ανάμεσά τους.

https://www.rodiaki.gr/