Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται ο στολισμός του Επιταφίου στις εκκλησίες. Αρχικά ψάλλονται οι Μεγάλες Ώρες, που περιέχουν ψαλμούς, τροπάρια, Αποστόλους, Ευαγγέλια και Ευχές.

Στη συνέχεια ψάλλεται ο Εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής και γίνεται η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου.

Ακολούθως, τοποθετείται στο Ιερό Κουβούκλιο ένα ύφασμα, πάνω στο οποίο έχει κεντηθεί ή ζωγραφιστεί ο Κύριος, νεκρός. Το ύφασμα αυτό λέγεται Επιτάφιος.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας ψάλλεται ο όρθρος του Μεγάλου Σαββάτου και η υμνολογία είναι σχετική με την ταφή του Κυρίου από τους Ιωσήφ και Νικόδημο και την κάθοδο της ψυχής Του στα σκοτεινά βασίλεια του Άδη. Σχετικά τα τροπάρια: «Ο ευσχήμων Ιωσήφ...», και «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον...».

Όταν ο Κύριος απέθανε, το σώμα Του μπήκε στον τάφο, η δε ψυχή του ενωμένη με την Θεότητά του κατήλθε στον Άδη και αφού τον νίκησε απελευθέρωσε τις ψυχές. Και την τρίτη ημέρα ενώθηκε και πάλι η Ψυχή με το Σώμα και το Σώμα Ανέστη εκ Νεκρών. Έτσι νικήθηκε ο Άδης και ο θάνατος.

Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ψάλλονται σε τρεις στάσεις (μέρη) τα λεγόμενα Εγκώμια, μικρά τροπάρια πολύ αγαπητά στο λαό, αγνώστου ποιητή. Τα πιο γνωστά είναι: «Η ζωή εν τάφω…», «Άξιον εστί μεγαλύνειν…», «Αι γενεαί πάσαι…» και «Ω γλυκύ μου Έαρ…».

Στη συνέχεια γίνεται η Περιφορά του Επιταφίου, εκτός του ναού και στα όρια της Ενορίας.

Μετά την επάνοδο του Επιταφίου στην εκκλησία διαβάζεται περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (κζ' 62-66): Αρχιερείς και Φαρισαίοι πηγαίνουν στον Πόντιο Πιλάτο και του ζητούν να σφραγίσουν τον τάφο, επειδή θυμούνται ότι ο Κύριος σε μία αποστροφή των λόγων του είχε πει ότι σε τρεις μέρες θα αναστηθεί. Ο Πιλάτος τους δίνει την άδεια.

Τροπάρια

Ο ευσχήμων Ιωσήφ

από του ξύλου καθελών

το άχραντόν σου σώμα,

σινδώνι καθαρά

ειλήσας και αρώμασιν,

εν μνήματι καινώ

κηδεύσας απέθετο.

Ότε κατήλθες προς τον θάνατον,

η ζωή η αθάνατος,

τότε τον άδην ενέκρωσας

τη αστραπή της Θεότητας·

ότε δε και τους τεθνεώτας

εκ των καταχθονίων ανέστησας,

πάσαι αι δυνάμεις

των επουρανίων εκραύγαζον·

Ζωοδότα Χριστέ

ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Εγκώμια

Η ζωή εν τάφω

κατετέθης, Χριστέ,

και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,

συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

Άξιον εστί

μεγαλύνειν σε των πάντων κτίστην·

τοις σοις γαρ παθήμασιν έχομεν

την απάθειαν, ρυσθέντες της φθοράς.

Αι γένεαι πάσαι

ύμνον τη ταφή σου

προσφέρουσι, Χριστέ μου.

Ω γλυκύ μου έαρ,

γλυκύτατον μου τέκνον,

που έδυ σου το κάλλος;

ΠΗΓΗ: sansimera.gr

Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής ομάδες παιδιών γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν το μοιρολόι «Σήμερα μαύρος ουρανός», γνωστό και ως «Μοιρολόι της Παναγίας».

Σε πολλές περιοχές της χώρας τα κορίτσια της ομάδας κρατούν ένα στεφάνι, πλεγμένο με λουλούδια εποχής, το οποίο στη συνέχεια το εναποθέτουν είτε στον Επιτάφιο, είτε στον τάφο του προσφάτως αποβιώσαντος ενορίτη. Τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής, όπως τα ονομάζει η Λαογραφία, τείνουν σήμερα να εκλείψουν.

Στη Σκιάθο και σε όσες περιοχές ακολουθούν το Αγιορείτικο τυπικό η περιφορά του Επιταφίου γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μεγάλου Σαββάτου.

Στη Ναύπακτο, η περιφορά του Επιταφίου συνδυάζεται με ρίψη πυροτεχνημάτων στο λιμάνι, σε ανάμνηση της ηρωικής προσπάθειας του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη να πυρπολήσει την τουρκική ναυαρχίδα στο χώρο αυτό.

Στην Κέρκυρα, η περιφορά των Επιταφίων ξεκινά το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο. Μέχρι της 9:30 το βράδυ, από κάθε εκκλησία βγαίνει ο Επιτάφιος με την απαραίτητη μπάντα της ενορίας, τις χορωδίες, τους πιστούς. Τελευταίος βγαίνει ο μεγαλοπρεπέστατος επιτάφιος της Μητρόπολης.

Στη Θράκη, ένα από τα έθιμα είναι και το «κάψιμο του Ιούδα». Οι νεότεροι συνήθως, αφού φτιάξουν το ομοίωμα του Ιούδα, το περιφέρουν από σπίτι σε σπίτι και ζητούν κλαδιά. Τη Μεγάλη Παρασκευή, μετά την περιφορά του Επιταφίου, θα βάλουν φωτιά στα κλαδιά αυτά και θα «κάψουν» τον Ιούδα. Συνηθίζεται μέρος της στάχτης αυτής, να το ρίχνουν στα μνήματα.

Στη Νέα Πέραμο Καβάλας, κατά την περιφορά του Επιταφίου, οι κάτοικοι σε κάθε γειτονιά της πόλης αναβιώνουν ένα πολύ παλιό έθιμο: καίνε από ένα ομοίωμα του Ιούδα, τη στιγμή που η πομπή του Επιταφίου περνάει από τους δρόμους. Ολόκληρη η πόλη εκείνη τη νύχτα φωτίζεται από τις δεκάδες φωτιές, που ανάβουν οι κάτοικοι, στέλνοντας έτσι το μήνυμα της κάθαρσης, αλλά και της αιώνιας ανάστασης.

Στη συνοικία Καμίνι της Ύδρας, ο Επιτάφιος μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η ακολουθία του.

Στη Ζάκυνθο, το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής, πλήθος πιστών συμμετέχει στην περιφορά του Εσταυρωμένου που διασχίζει όλη την πόλη. Στις 2 μ.μ. στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του Μώλου εκτός από τον Εσταυρωμένο λιτανεύεται και η εικόνα της «Mater Dolorosa», δηλαδή της Παναγίας του Πάθους. Η λιτανεία διασχίζει σχεδόν όλη την πόλη και επιστρέφει στην πλατεία Σολωμού, όπου, πάνω σε βάθρο, ο Μητροπολίτης ευλογεί τον κλήρο και το λαό με τον Εσταυρωμένο. Η λιτανεία καταλήγει στον ίδιο ναό, όπου γίνεται η εναπόθεση του Χριστού στον Επιτάφιο.

Στην Αμοργό, τη Μεγάλη Παρασκευή προσφέρονται ψωμί, ελιές και νηστίσιμα γλυκά και κατά την περιφορά του Επιταφίου οι γυναίκες ραίνουν την πομπή με αρώματα.

Στην Ίο, μετά την Αποκαθήλωση, οι νέοι του νησιού παίζουν τις «μπάλες», ένα παιχνίδι με μικρές σιδερένιες κόκκινες και πράσινες μπάλες. Κατά την Περιφορά των Επιταφίων των δύο Ενοριών του νησιού, τα Εγκώμια ψάλλονται από χορωδίες γυναικών και κοριτσιών.

Στο χωριό Πλάκες της Μήλου το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται η αναπαράσταση της Αποκαθήλωσης του Χριστού.

Στην Πάρο, η περιφορά του Επιταφίου κάνει δεκαπέντε στάσεις. Σε καθεμία από αυτές φωτίζεται κι ένα σημείο του βουνού, όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, την προσευχή στο Όρος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση.

Στο χωριό Πύργος της Σαντορίνης, μετά την Αποκαθήλωση βγαίνει το «Τάνταλο» στους δρόμους του χωριού για να αναγγείλει το γεγονός και οι καμπάνες ηχούν πένθιμα. Η περιφορά του Επιταφίου σημαίνεται από μικρές φωτιές σε λυχναράκια. Οι γυναίκες από τις αυλές των σπιτιών ραίνουν την πομπή του Επιταφίου με ροδόνερο.

Στη Σύρο, οι Καθολικοί επιτάφιοι από τις εκκλησίες των Ευαγγελιστών και του Αγίου Γεωργίου συναντώνται με τους Ορθόδοξους από τους ναούς της Μητροπόλεως (Μεταμόρφωσης) του Αγίου Νικολάου και της Κοιμήσεως, μετά το τέλος της περιφοράς στην κεντρική πλατεία Μιαούλη. Ακολουθεί κατανυκτική δέηση και ψάλλονται τροπάρια της Μεγάλης Παρασκευής από τη χορωδία του Αγίου Νικολάου και Ιεροψάλτες.

Στην Τήνο, οι περιφορές των Επιταφίων στη Χώρα συγκλίνουν στη μαρμάρινη εξέδρα της παραλίας, ενώ ο Επιτάφιος της Ενορίας του Αγίου Νεκταρίου καταλήγει μέσα στη θάλασσα, στην περιοχή Καλάμια στα Κιόνια.

Στη Μονή του Προφήτου Ηλία, στο Άγιο Πνεύμα Σερρών, που βρίσκεται σ' ένα λόφο πάνω από το ομώνυμο χωριό, αναβιώνει το έθιμο της Αποκαθήλωσης του Κυρίου.

Στο Αγρίνιο, αμέσως μετά την περιφορά των επιταφίων, αναβιώνει το έθιμο των χαλκουνιών. Τα χαλκούνια είναι αυτοσχέδιες εκρηκτικές κατασκευές που αποτελούνται από έναν μεγάλο κύλινδρο γεμάτο με ένα μείγμα μπαρουτιού και ένα φυτίλι στο άκρο. Η ιστορία τους χάνεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας όταν οι Βραχωρίτες (νυν Αγρινιώτες) τα άναβαν κατά την περιφορά του Επιταφίου για να απομακρύνουν τους αλλόθρησκους.

ΠΗΓΗ: sansimera.gr

Τα αυγά βάφονται τη Μεγάλη Πέμπτη, η οποία είναι η ημέρα του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Χριστός πρόσφερε άρτο και κρασί ως συμβολισμό για το σώμα Του και το αίμα Του, έτοιμος να θυσιαστεί για να ελευθερώσει τον κόσμο από τα δεσμά της αμαρτίας. Η χριστιανική παράδοση θέλει τα αυγά, σύμβολο της γονιμότητας και της έναρξης ενός νέου κύκλου ζωής, να βάφονται κόκκινα, γιατί συμβολίζουν το Αίμα του Χριστού.

Σύμφωνα με μία εκδοχή η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να μην τον βασανίσουν. Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, τότε αυτά βάφτηκαν κόκκινα. Λένε ακόμα πως το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός, όπως το περίβλημα του αυγού, αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε. Όσον αφορά στο τσούγκρισμα των αυγών, αυτό εκτιμάται ότι ξεκίνησε από τη Βρετανία ως ένα παιχνίδι. Σύμφωνα με το έθιμο, το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι είναι της Παναγίας και δεν σπάζεται, αλλά φυλάγεται στο εικονοστάσι μέχρι το επόμενο Πάσχα. Τη Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους φυτεύεται στα χωράφια για να είναι εύφορα.

enikos.gr

Την κορύφωση του Θείου Δράματος με την αναπαράσταση του σταυρικού Μαρτυρίου του Ιησού Χριστού βιώνουν στην εκκλησία οι πιστοί την Μεγάλη Πέμπτη.

Σήμερα το πρωί τελείται ο εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής μαζί με τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.

Στις εκκλησίες το βράδυ θα τελεστεί ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής. Σε αυτόν αναπαριστάται το Θείο Δράμα της Σταύρωσης και διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια που περιγράφουν τα γεγονότα από τη σύλληψη του Ιησού έως και την ταφή Του.

Συγκλονιστική είναι η υμνογραφία της εκκλησίας για την κορύφωση του Θείου Δράματος:

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.

Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν».

Μετά την σύλληψή Του στο όρος των Ελαιών, ο Χριστός δικάστηκε και καταδικάστηκε από τους Αρχιερείς σε μια δίκη που είχε τυπική διαδικασία αφού οι Φαρισαίοι ήθελαν τον θάνατο Του. Επειδή όμως δεν είχαν νόμιμη εξουσία, τον έστειλαν στον Πόντιο Πιλάτο, προκειμένου η καταδικαστική απόφαση να απαγγελθεί από αυτόν, καθώς κατείχε την εξουσία του Ρωμαίου διοικητή της περιοχής.

Ο Πιλάτος δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη απάνω του και ζήτησε από το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο στην αυλή του Πραιτωρίου να διαλέξει ανάμεσα στον Βαραββά και τον Χριστό για το ποιος να σωθεί, δίνοντας παράλληλα «χάρη» για την γιορτή του Πάσχα.

Το πλήθος, (οι περισσότεροι συνεργάτες και οπαδοί του Βαραββά) διάλεξαν τον θάνατο του Ιησού με σταύρωση.

Από εκείνο το σημείο μέχρι και την σταύρωση, ο Ιησούς έζησε τον απόλυτο εξευτελισμό αλλά και την χλεύη του πλήθους και των Ρωμαίων στρατιωτών (πορφύρα, αγκάθινο στεφάνι, και μαστίγωμα).

Σύμφωνα με τις Γραφές, ο Ιησούς σταυρώθηκε στις 9 το πρωί, με το μαρτύριό Του να κρατάει πάνω στον σταυρό έξι ώρες.

Μετά το πέρας των 12 Ευαγγελίων, στις εκκλησίες ο κόσμος συγκεντρώνει τα λουλούδια προκειμένου να ξεκινήσει το στόλισμα του επιταφίου, το οποίο θα υποδεχτεί το σώμα του Χριστού την Παρασκευή το πρωί.

Χριστιανοί, συρρέουν κάθε χρόνο από κάθε γωνιά του πλανήτη στους Άγιους Τόπους για να λάβουν τη Θεία Χάρη στο μέρος όπου ετάφη και αναστήθηκε ο Χριστός

Ιεροσόλυμα, Παλαιά Πόλη, 6 το πρωί.

Οι πιστοί που περπατούν στα μικρά πλακόστρωτα σοκάκια της Νέας Πύλης, έχουν μόνο έναν προορισμό. Τον Ναό της Αναστάσεως, τον Τάφο του Χριστού. Όσοι καταφέρνουν να σηκωθούν από νωρίς το πρωί, στέκονται με ευλάβεια έξω από την μεγάλη πόρτα του Ναού της Αναστάσεως καρτερώντας τους Αγιοταφίτες, που θα ανοίξουν την πόρτα του Πανάγιου Τάφου. Όμως η αποφυγή της πολυκοσμίας στους Αγίους Τόπους είναι ανέφικτη, τουλάχιστον την περίοδο της Μ. Εβδομάδας.

Τις ώρες αιχμής, ακόμα και οι πιο ήρεμοι χάνουν την ψυχραιμία τους, ενώ το πρόσωπο τους ξαφνικά αποκτά τα πιο «σκληρά» χαρακτηριστικά. Γίνονται ένα με το πλήθος, σπρώχνουν και εκείνοι μέσα σε αυτό και παρόλο που μιλούν στη γλώσσα τους, εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει τι λένε. Η κούραση από την ορθοστασία προκαλεί τον ίδιο εκνευρισμό σε όλους τους ανθρώπους. Όλοι επιθυμούν να φτάσουν έστω και λίγα λεπτά νωρίτερα στον Πανάγιο Τάφο για να προσκυνήσουν. Όταν όμως φτάσουν εκεί, αμέσως το πρόσωπο τους γαληνεύει ενώ κοιτούν ικετευτικά προς την εικόνα του Χριστού.

Χριστιανοί, συρρέουν κάθε χρόνο από κάθε γωνιά του πλανήτη στους Άγιους Τόπους για να λάβουν τη Θεία Χάρη στο μέρος όπου ετάφη και αναστήθηκε ο Χριστός. Έλληνες, Ρώσοι, Ρουμάνοι, Λατίνοι, Αρμένιοι είναι ως επί το πλείστον οι χριστιανικές μάζες που επισκέπτονται τον τάφο του Γιου του Θεού.

Μόλις οι πιστοί εισέλθουν στο εσωτερικό του Ναού της Αναστάσεως αντικρίζουν την πλάκα όπου ξάπλωσαν τον Χριστό μετά την Σταύρωση του. Εκεί, οι πιστοί προσκυνούν και προσεύχονται χαμηλόφωνα, ενώ πολλοί από αυτούς έχουν μαζί τους κάποιο ρούχο είτε δικό τους είτε κάποιου αγαπημένου προσώπου και το σταυρώνουν για να ευλογηθεί.

Η ιστορία του Πανάγιου Τάφου είναι συγκλονιστική όσες φορές και αν διαβαστεί από το κοινό.

Όπως περιγράφει ο σκευοφύλακας Σεβασμιότατος Ισίδωρος στο protothema.gr, σύμφωνα με το εβραϊκό έθιμο, ο Χριστός που σταυρώθηκε ημέρα Παρασκευή, δεν επιτρεπόταν να παραμείνει σταυρωμένος το Σάββατο. Για αυτό το λόγο δόθηκε στο Χριστό ο τάφος του Ιωσήφ ο οποίος τον είχε φτιάξει για τον ίδιο μέσα στο κτήμα του. Ο πρώτος τάφος ήταν ένας λαξευμένος βράχος. Το 70, όταν ο Τίτο κατέστρεψε την παλιά πόλη, ανάγκασε τους χριστιανικούς πληθυσμούς να την εγκαταλείψουν και να μετοικήσουν στην Ιορδανία. Όταν το 135 ο Αδριανός κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα, επέστρεψαν και πάλι οι χριστιανοί, όμως επειδή ο ίδιος δεν επιθυμούσε να γίνονται προσκυνήματα στον τάφο του Ιησού, τον σκέπασε με χώμα και έχτισε πάνω του τον βωμό του Διός. Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα να προστατέψει τα Άγια προσκυνήματα μέχρι και την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου το 325 μ.Χ όταν ο ίδιος έδωσε την εντολή στην μητέρα του, Αγία Ελένη, να επισκεφτεί τους Αγίους Τόπους και να βρει τον τάφο του Χριστού. Εκεί έπρεπε να χτίσει τον Ναό της Αναστάσεως. Όταν η ίδια έφτασε στην Ιερουσαλήμ, βρήκε τον τάφο αφού αφαίρεσε τον βωμό και το χώμα. Στη συνέχεια, έκοψε το βράχο κατακόρυφα και γύρω γύρω καθώς και την πίσω πλευρά του Πανάγιου τάφου και μετά έχτισε το κουβούκλιό του.

614 μ.Χ Η διέλευση των Περσών από τα Ιεροσόλυμα είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή της Παλιάς Πόλης καθώς και τον Ναό της Αναστάσεως, ο οποίος χτίστηκε εξ ολοκλήρου από τον Πατριάρχη Μόδεστο. Όμως μέχρι και τον 11 αιώνα οι καταστροφές στην περιοχή υπήρξαν αλλεπάλληλες εξαιτίας των σεισμών και των πυρκαγιών.
  
Τον 11 αιώνα όμως ο χαλίφης της ερήμου, Χακίμ, καταστρέφει εκ νέου τον Πανάγιο Τάφο. Η ανακαίνιση του γίνεται εκ νέου την Βυζαντινή περίοδο επί Κωνσταντίνου Μονομάχου ενώ το έργο του αναλαμβάνουν να ολοκληρώσουν οι Σταυροφόροι.

Μετά τον διαμελισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από μουσουλμανικά φύλα, όπως είναι οι Μαμελούκοι, Σελτζούκοι και Τούρκοι, ο Πανάγιος Τάφος δεν αντιμετωπίζει τον σεβασμό που έχει σήμερα. Όμως καθ όλη την διάρκεια αυτών των αιώνων και παρά την υποδούλωση των Ελλήνων, ο Τάφος ήταν πάντοτε σε ελληνορθόδοξα χέρια. Σήμερα, υπάρχουν και άλλα δόγματα όπως εκείνα των Φραγκισκανών, Αρμένιων, Κοπτών, Συριανών. 

Θαύματα στον Πανάγιο Τάφο

Τα θαύματα του Χριστού δεν είναι μόνο εκείνα που αναφέρονται στα Ευαγγέλια, λέει ο Γέροντας Σκευοφύλακας Ισίδωρος. Στο παρακάτω βίντεο θα ακούσετε μερικά από τα θαύματα που βίωσε ο ίδιος. 

Το 1808 ο Πανάγιος Τάφος δεν υπέστη μόνο ζημιές από την φωτιά που ξέσπασε από το παρεκκλήσι των Αρμενίων.

Εκείνη τη χρονιά οι Αρμένιοι διεκδικούσαν μερίδιο στον Πανάγιο Τάφο. Στην πραγματικότητα η φωτιά ξέσπασε προκειμένου οι Αρμένιοι να λάβουν δικαιώματα κατά την επισκευή του και στη συνέχεια να αποκτήσουν και τα αντίστοιχα δικαιώματα επάνω του. Την ίδια χρονιά εξεδόθη το σουλτανικό φιρμάνι για την αναστήλωση του, η οποία έγινε από τον αρχιτέκτονα Κάλφα. Το 1810 το κουβούκλιο του τάφου αποκτά τη μορφή που έχει σήμερα με μοναδική προσθήκη έναν προθάλαμο του Αγίου Τάφου, τον Άγιο Λίθο ή αλλιώς το Δωμάτιο του Αγγέλου.

Η χρήση ασβεστίου για γρήγορη αναστήλωση του τάφου είχε σαν αποτέλεσμα να φουσκώσουν τα μάρμαρα και σχεδόν να ξεκολλήσουν.

Ο καταστροφικός σεισμός το 1927 στα Ιεροσόλυμα που άγγιξε τα 7 Ρίχτερ προκάλεσε μεγάλες ζημιές στον Τάφο του Χριστού με αποτέλεσμα ο τότε Πατριάρχης να ζητήσει βοήθεια για την αναστήλωση του, από τον Βρετανικό στρατό που βρισκόταν στην περιοχή.

Η καλής ποιότητας εργασίες του Βρετανικού στρατού κράτησαν μέχρι τις μέρες μας και συγκεκριμένα μέχρι το 2015. Πέρυσι συνέβη ένα ανεπάντεχο περιστατικό που προκάλεσε αναστάτωση και θλίψη στο ελληνικό Πατριαρχείο.

Γιατί σφραγίστηκε ο Πανάγιος Τάφος

Τον Μάρτιο του 2015 η Ισραηλινή Αρχαιολογία μαζί με την Δημαρχία, χωρίς να ενημερώσουν το ελληνικό Πατριαρχείο, προχώρησαν σε έρευνα, όπως επικαλέστηκαν οι αρμόδιοι, και με απόφαση της Ισραηλίτικης αστυνομίας, σφραγίστηκε ο Τάφος του Χριστού, με την αιτιολογία της επικινδυνότητας κατάρρευσης του κουβουκλίου.

Το σφράγισμα του Τάφου προκάλεσε οργή στο χριστιανικό κόσμο, φέρνοντας τον ίδιο τον Πατριάρχη Θεόφιλο Γ’ σε αμηχανία καθώς δεν είχε ενημερωθεί για την όποια έρευνα είχε πραγματοποιηθεί το χώρο.

Η μάχη για την άμεση λύση ξεκίνησε την ίδια μέρα, με το ελληνικό Πατριαρχείο να διεκδικεί την άρση της απόφασης του παράνομου σφραγίσματος από τις αρμόδιες Αρχές. Πράγματι, ο Τάφος δόθηκε και πάλι στη διάθεση των πιστών, αφού όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια δεν υπήρχε κανένα ίχνος επικινδυνότητας. Το επόμενο διάστημα πραγματοποιήθηκαν απανωτές συσκέψεις μεταξύ του ελληνικού Πατριαρχείου και των Κοινοτήτων των υπολοίπων δογμάτων ώστε να συναποφασίσουν για τις περαιτέρω εργασίες στον Πανάγιο Τάφο.

Την έρευνα και την αναστήλωση του Τάφου ανέλαβε, χωρίς κόστος, η Δρ. Τώνια Μοροπούλου, καθηγήτρια στο ΕΜΠ η οποία μετά τις μελέτες και τις απαραίτητες δειγματοληψίες, θα ξεκινήσει τις απαραίτητες διεργασίες μετά το Πάσχα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι για πρώτη φορά επί θητεία Θεοφίλου Γ’ αποφασίζεται η αναστήλωση του Παναγίου Τάφου και με την υποστήριξη των Λατίνων και Αρμενίων, έπειτα από παρότρυνση του. Για την εξέλιξη της μελέτης ενημερώθηκε και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας όταν επισκέφθηκε προ ολίγων μηνών, το Ισραήλ ενώ η επίσημη παρουσίαση έγινε στο Ζάππειο Μέγαρο πριν από περίπου ενάμιση μήνα.

Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι αποφασίστηκε από τις υπόλοιπες κοινότητες να μην αλλοιωθεί το καθεστώς των Αγίων Τόπων και να παραμείνει ο καθένας στα δικαιώματα που κατέχει.

Protothema.gr