1. Σήμερα 1η Σεπτέμβρη, η πρωτοχρονιά των Γεωργών και των Βυζαντινων. Είναι μέρασυνδεδεμένη με παραδόσεις που το τοπικόΛύκειοΕλληνίδων μας θυμίζει.

Φέτος, λένε, ότι δεν θα γίνουν λογω των μεταναστών στο παραθαλάσσιο μέτωπο της πάλης. Νηνεμία χθεςκαι μεγάληάφιξη στο νησί μας. Η παραλιακή στο Λιμάνι, μπροστά από το επαρχείο, η αρχή της Λ.Φοινίκων και η Β.Γεωργίου γεμάτες σκηνές, ανθρώπους κατά γης, μικροί και μεγάλοι περπατούν πέρα δωθε, ασταμάτητα. Να είναι κοντά στην Αστυνομία από όπουπεριμένουν να πάρουν το χαρτίαλλά και κοντά στο πλοίο! Ένα περιπολικό της αστυνομίαςξεκινά στις 7.00 το πρωί από το λιμάνι με σκοπό να ‘’καθαρίσει’’ τον δρόμοκάτω από το Κάστρο κατ’ εντολήν του Λιμεναρχείου. ‘’Φύγετε!’’, ‘’που να πάνε;’’ , ‘’δεν ξέρω, από εδώ πρέπει να φύγουν’’. Μετά από μισήώρα, με την σιωπήτων διερχομένων, την άδηλησυμπόνια τους και τα ηχηράσχόλια: ‘’βρωμιάρηδες ξεκουμπιστείτε!’’, ‘’βόδια, έ! βόδια’’,το πλήθοςτων μεταναστών και τοδιώξιμοχωρίς διέξοδο, αποκαρδιώνει τους αστυνομικούς που φεύγουν.Στο ‘’κάπταιν ηλίας’’ αδιαχώρητο. Κριτική για την ‘’φιλοξενία’’ μας, μας έκαναν ελληνικοί και διεθνείς οργανισμοί.

2. Αυξάνονται οι επισκέψειςεπισήμων στο νησί μας. Υπουργοί, γενικοίγραμματείς, σύμβουλοι και διοικητικάστελέχη με κορυφαία την επίσκεψη της Παρασκευής 4-9-15 του Ευρωπαϊκού Επιτρόπου Μετανάστευσης και πλήθους ευρωπαίωναξιωματούχων. Ακούσαμε ότι και η περιφερειακή ένωση Δημάρχων ΠΕΔΕ θα κάνει την σύνοδο της στο νησί μας, αφιερωμένη στο μεταναστευτικό. Υπάρχει ο κίνδυνοςόλη αυτή η κινητοποίηση, που δηλώνει το μέγεθος του προβλήματος, να λήξειμέσα σε φιλοφρονήσεις και τυπικότητες. Σε αυτή την περίπτωση, το πρόβλημα θα παραμείνει. Οι άνθρωποι θα υποφέρουν, ο τόπος θα καταπονείται, η κοινωνικήδυσφορία θα μεγαλώνει και οι πολιτικές συνέπειες θα είναι έως και επικίνδυνες. Είναι η ώρα της δημόσιαςπροβολήςπροτάσεων και η Παρασκευή πρέπει να είναι μέραλύσης και αποφάσεων!

3. Δεν θέλουμε κέντρο φιλοξενίας, ούτε ανοικτό, ούτε κλειστό, ούτε προσωρινό, ούτε πρόχειρο, ούτε πρώτων ούτε δεύτερων βοηθειών. Κακώς κατά την γνώμη μας, όμως η κατάσταση που υπάρχει δεν είναι λύση και πρέπει να αλλάξει. Η λύση με το καράβι κάτι προσέφερε αλλά είναι ατελής για την εμφάνιση και την λειτουργία της πόλης και κοστίζει ακριβά. Προτείνουμε ένα χώρο που θα τον ονομάσουμε ''χώρο αναμονής για την καταγραφή των προσφύγων’’. Που; Εκεί που το μικρότερο κοινωνικό και οικονομικό κόστος επιβάλλει.
Υπάρχουν οι δημοτικέςεγκαταστάσεις του υγροβιότοπου στο Ψαλίδι. Το ένα από τα 2 κτήρια (έχουν τις υποδομές) να φιλοξενήσει (πάντα προσωρινά) το τμήμα της Αστυνομίας για την καταγραφή. (Κατά το κτηματολόγιο η γηπεδική του έκταση ανήκει σε ιδιώτηαλλάυπάρχουνπλήθοςεγγράφων που πιστοποιούν την δημοτική ιδιοκτησία.)Έξω από τον περιφραγμένο δημοτικό χώρο μπορούν να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες στις δικές τους σκηνές ή σε σκηνές που η πολιτική προστασία σε συνεργασία με δημόσιες υπηρεσίες μπορεί να τοποθετήσει. Είναι ένας ελεύθερος χώρος 25 στεμμάτων μετά το ακρωτήριο του Ψαλιδιού, στο οποίο στατιστικά βγαίνει το 50% των σκαφών μεταφοράς των προσφύγων. Δίπλα υπάρχουν οι εγκαταλελειμμένες ιδιόκτητες κτηριακές εγκαταστάσεις του waterpark που εναλλακτικά θα μπορούσαν να νοικιαστούν για την εγκατάσταση του κλιμακίου καταγραφής της αστυνομίας.

4. Ο χώρος δεν έχειοπτικήεπαφή με ξενοδοχειακέςεγκαταστάσεις και κατοικίες. Είναι στο μέτωπο της ζώνης της Αλυκής του Ψαλιδιού. Στην δικαιολογημένηάποψη ότι είναι προστατευόμενηπεριοχή, η απάντηση είναι ότι είναι προστατευόμενηαπό την εμπορευματικήεκμετάλλευση. Σε συνθήκεςκρίσηςμπορεί να χρησιμοποιηθείέτσι ώστε να ικανοποιήσει τις ανάγκεςεπιβίωσης αδύναμων και απροστάτευτωνβιολογικώνόντων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι άνθρωποι. Ο χώρος με μικρά έξοδα και άπλεςκινήσειςμπορεί να αστυνομεύεται και να προσφέρειυπηρεσίεςφαγητού με καντίνες, ύδρευσης και αποχέτευσης(με προσωρινές) τουαλέτες και κέντρου πληροφοριών για διαμονή σε ξενοδοχεία της πόλης των οικογενειών και όσων από τους μετανάστες (και είναι πολλοί) έχουν την οικονομικήδυνατότητα. Η αγορά και το εμπόριο ήτανπάνταστοιχείο των μεταναστευτικώνρευμάτων και προσφέρει στην ηθική νομιμοποίηση και στην βιωσιμότητα της κατάστασης.

5. Λάθηέγιναν,γίνονται και θα γίνονται. Χρειαζόμαστεχαμηλούςτόνους, νηφαλιότητα, συνεργασία και αλληλεγγύηκαιμελέτητων εναλλακτικώνπροτάσεων.Η γενική αρχή είναι: αποφασίζει ο κατά νόμο αρμόδιος και η κατώτερη διοικητική αρχή σέβεται τις αποφάσεις της ανώτερης.Μακάρι η υψηλού επιπέδου επισκέψεις στο νησί μας να εμπεριέχουν την λύση.

Ν Μυλωνάς

Η πρώτη μάχη θα είναι κοινοβουλευτική. Οι επόμενες στο πεδίο της κοινωνίας.

---Η αναντιστοιχία κομματικών λόγων και κυβερνητικώνέργωνοδήγησαν στην κατάρρευση την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στην αποσάθρωση τον χώρο της οργανωμένης βάσης του. Οι τρανταγμοί έφτασαν και στο νησίμας με τις παραιτήσεις μελών του. Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να επιτύχει ‘’πολιτική λύση για την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία χωρίς μνημονιακούς καταναγκασμούς’’ με την Συριζική μέθοδο ‘’ούτε ρήξη, ούτε υποταγήστην Ε.Ε.’’με μόνο όπλο την κατάκτησητης κυβέρνησης και την διαπραγμάτευσηόπως υποσχέθηκε, είχε ‘’κακό τέλος’’. Η ήττα(ή η στροφή ή αναγκαστικήυποχώρηση ή ο καταναγκασμός)πρέπει να μελετηθούνγια να ανασυγκροτηθεί μια νέαπρότασηαλλαγής.
Α. Η κοινωνία την περίοδο Σύριζα έμενε στο περιθώριο, αμέτοχη και απόμακρη περιμένοντας τα αποτελέσματα των χειρισμών του. Μόνο μέχρι τον πρώτο συμβιβασμό 20ης Φλεβάρη και στην συνέχεια την πρώτη εβδομάδα του Ιούλη με το δημοψήφισμα κινήθηκε ενστικτωδώς αυτόβουλα για να υπερασπίσει την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ.Μετά σιωπή. Ο δεσμός κοινωνίας-Σύριζα είναι δεσμός προσωρινός, δεν έχειιστορικότητα, στηρίζεται την λογική της προσέγγισης μηχανισμών εξουσίαςκαι την έλλειψη αξιόπιστων εναλλακτικών επιλογών με τα κοινωνικά προβλήματα να μεγαλώνουν. Ο Σύριζα αξιοποιεί μεν τον ‘’μηχανισμό: κυβέρνηση'' και την πρόσβαση στα άλλοτε ‘’εξωνημένα Μ.Μ.Ε’’ , αλλά αυτά δεν σώζουν.
Β. Στον κομματικόπυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί η λογική ότι φταίει ο Τσίπρας, ο κύκλος των προεδρικών, οι κακοίχειρισμοίορισμένωνστελεχών και γενικάκάποιαπρόσωπα που μαςπούλησαν ή δεν ήτανάξιοι να χειριστούν την πρόταση του. Οιπαραιτήσεις των κομματικώνμελών αυτό επαναλαμβάνουν.

---Στην πολιτική και μάλιστα στην αριστερήπολιτική, το κυρίαρχο είναι η στρατηγική και η τακτικήγύρω από θέσεις, ενώ τα πρόσωπα είναι φορείςεπίμέρουςαπόψεων και τακτικών. Στην περίπτωση μας η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ήττα της στρατηγικής του αντίληψης για την αλλαγή και όχι μιας «ηγεσίας που πρόδωσε και συμβιβάστηκε»! Η στροφή και ο συμβιβασμόςήταν αναμενόμενα και έπρεπε να είχαν γίνει σύντομα για να αποφευχθούν τα παιδικά λάθη που ακολούθησαν. Δεν υπήρχαν τα προαπαιτούμενα και δεν γίνονταν οι κατάλληλεςπροετοιμασίες σε επίπεδο της θεωρίας, της οργάνωσης και του κινήματος για να επιτευχτεί ο στόχος της αλλαγής. Το αντίθετο στο κόμμαεπικράτησαναπό χρόνια οι λογικές του εκλογικισμού, του κυβερνητισμου και του κομματισμού, των παραγόντων και των ομάδων εντος των οποίωνγίνονταν μια στενήαξιολόγηση στην βάσηστενώνσυμφερόντων και όχι αρχών και αξιών.
Η στροφή του Σύριζα ΔΕΝ είναι θέμα των προσώπων, είναιθέμααποτυχίας της στρατηγικής γραμμής του και της τακτικής του! Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όλα τα προαπαιτούμενα να γίνει η μεγάληπαράταξη τηςκεντροαριστεράς και η επιστροφή Κουβελη-δημαρ στους κόλπους του είναι χαρακτηριστική.

--- Αν υποθέσουμε όμως ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν θέμα προσώπων τότε μπορεί να ισχυριστούμε ότι μπορείπροωθηθεί εκ νέου μια ίδια λύση με διαφορετικάπρόσωπα! Πόσο πειστική όμως θα είναι μια τέτοια πρόταση; Τι είναι αυτό που μπορεί να εγγυηθεί μια τέτοιαπροοπτική, όταν έχεις μπροστά σου τα συντρίμμια της πρώτης φοράς; Ούτε και η λογική της μάχιμης κομματικής αριστερής εφεδρείας για την ολικήεπαναφορά του Σύριζα στην προμνημονιακή του συνείδησημετά από μια ή δυο εκλογικέςαναμετρήσειςμπορεί να ισχύει. Η πολιτική ιστορία μας λέει ότι ο δρόμος αυτός δεν υπάρχει και ότι οι αριστερές εφεδρείες απορροφώνται υπό το βάροςτου εκλογικισμού και της επιβίωσης.Επομένωςγια πολίτες καικομματικάμέλη το πρόβλημαέχειδομικό χαρακτήρα.Το ερώτημα είναι: ποια μπορεί να είναι η νέα πειστική πρόταση ΑΛΛΑΓΗΣ που αξίζει να στρατευτείς;

--- Οι άλλες στρατηγικές εξόδουαπό την κρίση που έχουνδιατυπωθεί(ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΙΑ, ΕΠΑΜ…) ζουν την αποτυχία τους να εκφράσουν εδώ και 5 χρόνια μαζικά τα κοινωνικά στρώματα που ισοπεδώθηκαναπό τα μνημόνια της φιλελεύθερης οικονομικής διαχείρισης. Κάτι νέο χρειάζεται και επειδή ο χρόνος δεν βοηθά, πρέπει να εκτιμήσουμε τα όποια ψήγματανέαςπολιτικήςκατατεθούν. Οι διαδικασίεςσυγκρότησης των κινήσεων, η διαφάνεια, η ανοικτή και άμεσαδημοκρατική λειτουργία, η καθαρή στρατηγική και οι καθαρές θέσειςδιακυβέρνησης, ο τρόπος σύνθεσης των ψηφοδελτίων κλπ είναι κρίσιμα στοιχεία.

---Η επόμενη περίοδος θα οξύνει την εσωτερική κατάσταση στο οικονομικό πεδίο, στα εθνικά θέματα και το «μεταναστευτικό. Η «αριστερή κυβέρνηση» ως απάντηση δεν αρκεί γιατί δεν είμαστε στο 2012. Οι εικόνες στη Κω (με τους χιλιάδες λόγω Ε.Ε. πρόσφυγες των ιμπεριαλιστικών πολέμων) ή της Αθήνας (με περιθωριοποίηση και εξαθλίωση) είναι σκηνές από το μέλλον. Η χώρα προορίζεται για στρατόπεδο εγκλωβισμένου φθηνού εργατικού δυναμικού (χειρώνακτες, πρόσφυγες έως και υψηλό επιστημονικό δυναμικό), με μηδενική Εθνική κυριαρχία και χώρο εκτόνωσης της επαναδιαπραγμάτευσης συνόρων που προωθεί ο ευρωατλαντικός άξονας. Με αυτά τα προβλήματα η αναμενόμενη άνοδος της Χ.Α. στις επόμενες εκλογές θα έχει ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά και πρέπει να αντιμετωπιστεί πολιτικά.

---Το νέο πολιτικό μέτωπο αλλαγής με μήτρα την αριστερά που η περίοδος απαιτεί, πρέπει να κοιτάξει την πραγματικότητα κατάματα και να υψωθεί ως μια μεγάλη κοινωνική και πατριωτική δύναμη που θα δώσει απαντήσεις στο ΣΥΝΟΛΟ των προβλημάτων. Το μνημονιακό τόξο και οι Ευρωπαίοι θα προσπαθήσουν να το εγκλωβίσουν στο θέμα νόμισμα-ΔΡΑΧΜΗ. Η αντιπαράθεση πρέπει να διευρυνθεί σε όλες τις πλευρές: οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές, στρατιωτικές του καθεστώτος της Εξάρτησης. Το 3-πτυχο Εθνική Ανεξαρτησία-Λαϊκή Κυριαρχία-Κοινωνική Απελευθέρωση είναι σημερινό. Δεν μπορεί να γίνουν πολλά σε 20 μέρες. Η πρώτη μάχη θα είναι κοινοβουλευτική. Είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Οι επόμενες θα δοθούν στο πεδίο της κοινωνίας.

Νικος Μυλωνάς

της Κατέ Καζάντη
σημείωμα: η Κ.Κ. είναι συμπατριώτισσα μας που έζησε στο νησί μας το μεταναστατευτικό πρόβλημα τους προηγούμενους μήνες καιέγραψε το άρθρο στον Αθηναϊκότύπο, θέτοντας πλευρές του προβλήματος που αξίζει ναδιαβάσουμε.
Ν. Μυλωνάς

1. Στην Ελλάδα το «προφίλ» της ανάπτυξής απεδείχθη αυτοκαταστροφικό. Στα μικρά νησιά, εκεί όπου το φυσικό περιβάλλον δεν ευνοούσε την κατασκευή μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων, οι μικρομεσαίοι κατάφεραν ως ένα βαθμό να επιβιώσουν. Αλλά εκεί όπου η μαζική τουριστική βιομηχανία μπόρεσε να αναπτυχθεί, ο θάνατος του εμποράκου και η υποδούλωσή του στον μεταμοντέρνο φεουδάρχη υπήρξε η συνήθης εξέλιξη. Ευμεγέθεις ξενοδοχειακές μονάδες, που χρόνο με το χρόνο εξαπλώνονταν όλο και περισσότερο, ως σύγχρονα latifundia, κατελάμβαναν το δημόσιο χώρο. Μέσα στο πρόγραμμα και οι κατασκευαστικές ή άλλες παρατυπίες, με την τοπική και την κεντρική εξουσία να κάνουν τα στραβά μάτια. Ο ανθρωποφάγος ανταγωνισμός δεν λυπήθηκε την κοινωνία: το φρούτο των «ολ ινκλούσιβ» ήταν η φυσική εξέλιξη της παγκοσμιοποιημένης τουριστικής αγοράς, η επιλογή – επιβολή των τουρς οπερέιτορ. Αλλά οι κανόνες του υπαρκτού καπιταλισμού, διαμορφώνουν ταυτοχρόνως με το προς πώληση προϊόν και τους ίδιους τους πελάτες – αγοραστές του. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο τουρίστας αδιαφορεί παντελώς για τον τόπο που επισκέπτεται. Ελλάς, Τουρκία, Ισπανία, καμία διαφορά. Ο καταναλωτής του βιομηχανοποιημένου προϊόντος θέλει παραλία και ήλιο σε ιλουστρασιόν συσκευασία, σπα και τρυφή, σε φτηνό πακέτο με ευκολίες πληρωμής. Οι διακοπές δεν είναι παρά η συνέχιση της καθημερινότητας του αλλοτριωμένου σκληρά εργαζόμενου - επαγγελματία με άλλα μέσα. Συναγελάζεται τους ίδιους, ιδρυματοποιημένους, ανθρώπους, σε πεντάστερα προκάτ ιδρύματα. Η συνύπαρξη με τον «Άλλον», τον ιθαγενή, τον κάτοικο της χώρας προορισμού, μοιάζει σχεδόν αφόρητη. Οι τουριστικοί πράκτορες μαζεύουν κέρδη και οι ξενοδόχοι ακολουθούν, αφού τούτη η «μαζικότητα» συμφέρει.

2. Όμως, οι κάποτε ευημερούσες κοινωνίες αργοπεθαίνουν. Το υπόδειγμα της Κω παραμένει εύγλωττο. Μικρές και μεσαίες ξενοδοχειακές μονάδες δεν είναι πια παρά κουφάρια. Τα τουριστικά «χωριά» χωρίς ταυτότητα σάρωσαν στον ανταγωνισμό. Οι δε μεγαλοϊδιοκτήτες ασκούν ποικιλοτρόπως την εξουσία τους. Υποδεικνύοντας ενίοτε και τι θα… ψηφίσουν οι εργαζόμενοι. Και η οργανωμένη πολιτεία; Το κράτος; Σε συνθήκες ώριμου καπιταλισμού μοιάζει ικανοποιημένο. Τα ποσοστά της ανεργίας σε τέτοιου τύπου κοινωνίες παραμένουν χαμηλά. Ψωμί υπάρχει. Οι σύγχρονοι δουλοπάροικοι θα έπρεπε ίσως και να ευγνωμονούν τον θεόσταλτο ψωμοδότη - εργοδότη τους. Επιπλέον, ο φετιχισμός της δύναμης –να ταχτούμε δηλαδή στο πλευρό των δυνατών, ας είναι και δυνάστες- όπως τεχνηέντως καλλιεργείται από τα δεξιά ιδεολογήματα, αποπροσανατολίζει τους πολίτες. Σχεδόν, τους καταδικάζει σε ταξική ασυνειδησία, σε ταξική αφασία: στην Ευρώπη που καταστρέφει το πρόσωπο που οικοδόμησε με τα προτάγματα της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης, η νέα φασίζουσα κουλτούρα των αποκλεισμών, υιοθετείται (και) από τους από κάτω, τους συντετριμμένους επαγγελματίες, τους νεόπτωχους προλετάριους.

3. Όλοι εκείνοι που κατατρώει τις σάρκες τους η συστημική αδικία, θα έπρεπε, με βάση την αρχή της λογικής, να συντάσσονται στο πλευρό των όπου γης ηττημένων, εναντίον εκείνων που καταστρέφουν λαούς και χώρες. Αντί αυτού, θριαμβεύει ο επιβαλλόμενος κώδικας της κυρίαρχης ηθικής: οι πρόσφυγες, οι παρίες, η κατατρεγμένη φτωχολογιά, δίκιο ξε-δίκιο, μακριά απ’ την αυλή μου. Η ευθύνη βαραίνει, φυσικά, εκείνους που σπέρνουν τα δαιμόνια της απανθρωπιάς. Οι πολίτες των νησιών όπου φτάνουν οι πρόσφυγες αλλά και οι τουρίστες – επισκέπτες, που αποστρέφουν τα όμματα από τον κατατρεγμένο συνάνθρωπο, είναι και τούτοι θύματα του ίδιου θύτη. Συναποτελούν τις αλλοτριωμένες συνειδήσεις ενός κόσμου όπου το χάσμα μεταξύ πλούσιων – φτωχών βαθαίνει. Επιπλέον, ο τρόμος που σκορπά το φάσμα μιας περαιτέρω πτώχευσης εύκολα γίνεται θυμός ενάντια στον λάθος αντίπαλο.

4. Οι μεσοαστοί τουρίστες με την ετοιμόρροπη ευζωία, οι προλεταριοποιημένοι κάτοικοι της νησιωτικής χώρας αλλά και οι πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται έχουν κοινά συμφέροντα. Την ώρα που ο καλλιεργούμενος αντιανθρωπισμός συσκοτίζει, επί τούτου, τα πράγματα, η σύγχρονη εξουσία απειλεί με βίαιη διακοπή κάθε ευθεία προσωπική αφήγηση ζωής, τόσο στις αστικές μεταδημοκρατίες του πρώτου κόσμου όσο και στις άλλες χώρες. Να χαθεί το κεκτημένο δικαίωμα της ευζωίας αλλά και το θεμελιώδες της ίδιας της ύπαρξης, είναι μια εξαιρετικά απλή, καθημερινή υπόθεση.

5. Υπάρχει άραγε φως; Προφανώς ναι, όσο κινείται η ιστορία. Οι ηττημένοι, δημιουργούν τα επαναστατικά συμβάντα που αλλάζουν τη ροή του ποταμού και καλυτερεύουν τις ζωές των ανθρώπων. Οι λαοί της Ευρώπης έχουν (απο)δείξει πως μπορούν να αντιμάχονται την επιχειρούμενη αλλοτρίωση και να μετασχηματίζουν την ιστορία.

1. Τα απαράδεκταγεγονότα που έλαβανχώρακάτω από το Δημαρχείο κατά την προσέλευση του Υπουργού Άμυνας στην σύσκεψη που συγκάλεσε ο κ. Δήμαρχος είναι ντροπή για το ΟΛΟΥΣ μας!

Δεν μπορεί λίγοι ανεγκέφαλοι να δημιουργούν τέτοιας φύσης γεγονότα και να δίνουν τροφή για τα χειρότερα σχόλια.
Ήταν κατ αρχήνανεπίτρεπτηπροσβολή στον θεσμό του ΥπουργούΕθνικήςΆμυνας.
Ήτανανεπίτρεπτηπροσβολή στον θεσμό της στρατιωτικής ηγεσίας που συνόδευε τον κ. Υπουργό
Ήτανανεπίτρεπτηπροσβολή στον θεσμό της Αστυνομικής και Λιμενικήςτοπικής ηγεσίας που συνόδευε ή ανέμενε τον κ. Υπουργό.
Ήταν ανεπίτρεπτη προσβολή στον θεσμό του Δήμου που στην αυλή του καταπατήθηκε κάθε έννοια προστασίας της αξιοπρεπείας που αξίζει κάθε καλεσμένος του.
Ήτανανεπίτρεπτηπροσβολή στην έννοια του κράτουςδικαίου που είναι η ΕλληνικήΔημοκρατία.
Το πιο επικίνδυνο και τραγικόήταν ότι τα γεγονότα ήταναναμενόμενα και δεν επετράπησαν!
Αυτό σημαίνει ότι ο μηχανισμός των σωμάτων ασφαλείας δεν έπραξεσωστά το έργο του.
Ποιοι τον εμπόδισαν; Ποιοι έδωσανλάθος πληροφορίες; Ποιο κάλυψαν τους επιτιθέμενους με την ανοχή, την σιωπήή την κρύφια παρότρυνση τους;
Οι συγκεντρωμένοιείχανόλο το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν!Αλλά έπρεπε να διατηρηθούν σε απόσταση ασφαλείας από την είσοδο του Δημαρχείου στο οποίο θα έρχονταν ο κ. Υπουργός. Πηγαίνοντας στο Δημαρχείο είχα προσωπική επαφή με λαμπρότατους που προσπάθησαν να τοποθετήσουν ΒΙΑΙΑ μετανάστες στα σκαλοπάτια του Δημαρχείου, προφανώς για να σηματοδοτήσουν ότι ο τόπος έχει καταλειφθεί από αλλοεθνείς ενοχοποιώντας και την δημοτική αρχή. Προσπαθήσαμε να το αποτρέψουμε και στην συνέχειαπήγαμε στην αίθουσα του δημοτικούσυμβουλίου και δεν ήμασταν παρόντες στην κακή συνέχεια.

2. Για την σύσκεψη: ο κ. Δήμαρχος, ο κ. Καμένος και η πλειοψηφία των παρισταμένωνεκπροσώπωνκοινωνικώνφορέωνεκφράστηκαν κατά της δημιουργίας ενός κάποιουχώρουυποδοχής. Ας σεβαστούμε αυτή την άποψηαφούφαίνεται να είναι πλειοψηφική στους έχοντες την δύναμη να εκφραστούν και ας αφήσουμε τον χρόνο να δείξει το σωστό ή λάθος.
Πρέπει όμως να είμαστε ανοικτοί στον διάλογο. Πρέπει να υπάρξειέλεγχοςαποδοτικότητας του συστήματος. Πρέπει να λειτουργήσει η λογική του κόστους- οφέλους της λύσηςμε τα πλοία που θα πηγαινοέρχονταικαι η σύγκριση της με τις εναλλακτικές.

Ο κ. Υπουργός είπεότιτο πλοίοκοστίζει 30.000 την ημέρα! Συνεπώς το μηνιαίο κόστος είναι 900.000 ευρώ (κατά τα στοιχεία της περιφέρειας 1.000.000 αφού η ίδια συμμετέχει με το 50% και γνωρίζει καλύτερα). Και αν μπει και δεύτερο πλοίο, που χρειάζεται σύμφωνα με τους θιασώτες της λύσης, φθάνουμε τα 1.500.000 μόνο για το πλοίο! Το υπόλοιπο κόστος του μηχανισμού διαχείρισης, της διατροφής, περισυλλογής και διεκπεραίωσης; Τουλάχιστον άλλα τόσα! Αυτά μόνο για την Κω. Για τα 3 νησιά πύλες κύριας εισόδου; Και το υπόλοιπο κόστος διαμονής στην Αττική; Αλήθεια είναι κόστος αυτό που προδιαγραφεί αυτή η λύση και που μπορεί να αντέξει η χρεοκοπημένη Ελληνική πολιτεία; Θα πείτε για τα 460 εκ ευρώ του κ. Αβραμόπουλου για 6 χρόνια, δηλ περίπου 80 εκ κάθε χρόνοδηλ. 6,5 εκ. κάθε μήνα. Άπλα δεν αρκούν!!!Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος; Δεν είναι το οικονομικόκριτήριοτο πιο απαιτητικόκριτήριοαυτής της εποχής; Γιατίεπικρατείότι μας βολεύει;Άλλοι πληρώνουν το μάρμαρο;

---Η Κως μπορεί και πρέπει να λύσει το σημερινό της πρόβλημα της στα πλαίσια ενός ΕΘΝΙΚΟΥΣΧΕΔΙΟΥκαι τουαντίστοιχου ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥπου είναι ευθύνη τηςκυβέρνησης και των υπηρεσιών της και γι αυτό θα αποτελέσει το θέμα της προεκλογικήςτοποθέτησης των κομμάτων.
Ν Μυλωνάς