Μία υπόθεση που ξεκινά από το 1990.

Η εταιρεία στην οποία συμμετείχε Καλύμνιος που δραστηριοποιείτο στο εξωτερικό, εκμίσθωσε τη νησίδα Νερά και κίνησε τις διαδικασίες για την ανέγερση πολυτελούς ξενοδοχειακής μονάδας. Η επένδυση δεν υλοποιήθηκε όμως διότι η νησίδα Νερά κρίθηκε στην πορεία προστατευόμενη ως περιοχή Natura.
Η αγωγή αποζημίωσης της Εταιρείας που περιελάμβανε το Υπουργείο Αιγαίου και το Ελληνικό Δημόσιο, διαχωρίστηκε ως προς αυτούς και δικάστηκε αυτοτελώς. Η εταιρεία έχασε την αγωγή και στους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας και έχει ζητήσει την αναίρεσή της.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η εταιρεία με αίτησή της προς τον Δήμο Καλυμνίων ζήτησε τη μίσθωση της νησίδας «ΝΕΡΑ», κυριότητας του τελευταίου, προκειμένου να ανεγείρει τουριστική μονάδα, χωρίς επιβάρυνση του εν λόγω Δήμου, η σχετική δε δαπάνη θα καλυπτόταν από ίδια κεφάλαια, τραπεζική χρηματοδότηση ή κρατική επιδότηση.
Η επενδυτική πρόταση συνίστατο στην κατασκευή επί της νησίδας ξενοδοχειακής μονάδας πολυτελείας, δυναμικότητας 720 κλινών και 329 δωματίων, συνολικού κόστους 4.390.000.000 δρχ.
Ο εναγόμενος Δήμος Καλυμνίων , με την με αριθμό 186/1990 απόφαση της ειδικής δημαρχιακής επιτροπής, που συστήθηκε ειδικώς για το σκοπό αυτό, αποφάσισε υπέρ της δυνατότητας εκμίσθωσης της εν λόγω νησίδας Ακολούθως, ο δήμαρχος Καλυμνίων με την από 15-1-1991 διακήρυξη προκήρυξε προφορικό πλειοδοτικό διαγωνισμό για την εκμίσθωση της νησίδας «ΝΕΡΑ».
Την 28-1-1991, δυνάμει της με αριθμό 2/28-1-1991 απόφασης της Δημαρχιακής Επιτροπής, ο ως άνω διαγωνισμός κατακυρώθηκε στην ενάγουσα.
Στη συνέχεια, την 20-12-1994 υπεγράφη, μεταξύ της ενάγουσας και του εναγόμενου Δήμου το με αριθμό 32069/1994 μισθωτήριο συμβόλαιο. Στη συνέχεια η Κεντρική Γνωμοδοτική Επιτροπή του άρθρου 8 του Ν1892/1990, στην 51η συνεδρίασή της ενέκρινε την επιχορήγηση του Δημοσίου επί ποσοστού 40% της συνολικής επενδύσεως.
Ενόψει, όμως, κατηγοριών για λαθρεμπορία κατά του βασικού μετόχου της ενάγουσας, η ανωτέρω Κεντρική Γνωμοδοτική Επιτροπή γνωμοδότησε ότι η προτεινόμενη επένδυση δεν είναι βάσιμη και δεν πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής στον Ν.1892/1990 λόγω της αμφισβητούμενης φερεγγυότητας του κυρίου μετόχου της εταιρείας.
Ο βασικός μέτοχος της ενάγουσας κρίθηκε αμετακλήτως αθώος από τις κατηγορίες που του είχαν απαγγελθεί με την υπ’ αρίθμ. 50/2003 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Πειραιώς.
Η ενάγουσα με την με αριθμό 2767/2003 αναφορά-αίτησή της προς το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών ζήτησε την επανεξέταση, από την αρμόδια υπηρεσία, της επίμαχης επένδυσης στον προαναφερόμενο αναπτυξιακό νόμο, αλλά με την με αριθμό ΔΠΑ9914/16-10-2000 απόφαση του Υπουργού Αιγαίου (ΦΕΚ 1323 Β’), η εν λόγω νησίδα χαρακτηρίσθηκε «ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους».
Κατόπιν αυτού, η ενάγουσα απευθύνθηκε στο Δήμο Καλυμνίων, προκειμένου ο τελευταίος να εκπληρώσει την συμβατική υποχρέωσή του, ήτοι τη συνδρομή του για την κίνηση των διαδικασιών και την έκδοση των πιστοποιητικών, ώστε η ενάγουσα να υλοποιήσει την επένδυσή της, ο τελευταίος, όμως, αμφισβήτησε την ισχύ της συμβάσεως μισθώσεως.

Το δικαστήριο έκρινε ότι η άρνηση του Δήμου να συνδράμει την ενάγουσα για την επανεκκίνηση των διαδικασιών και την έκδοση των πιστοποιητικών, καθώς και για την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης επί του μισθίου, ώστε η τελευταία να υλοποιήσει την επένδυση της στην επίμαχη περιοχή της νησίδας Νέρα, κατά παράβαση των ισχύοντων για την περιοχή όρων δόμησης, οι οποίοι απαγορεύουν την ανέγερση κτισμάτων άλλων πλην αυτών για την εξυπηρέτηση αναγκών εθνικής άμυνας, φαροφύλαξης, αρχαιολογίας, επιστημονικής έρευνας και προστασίας και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος, είναι νόμιμη.

Το Δήμο Καλύμνου εκπροσώπησε ο δικηγόρος Στέργος Λεβέντης και την εταιρεία ο δικηγόρος Γιάννης Καρατζαφέρης

(ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ)